Verslaafd aan blogreacties? Het is de schuld van de evolutie!

(...) Katten die op lazerstippen jagen zijn een nuttige analogie om de verslavende aspecten van het web uit te leggen. Kijk naar wat er gebeurde bij Andrew Sullivan, een populaire politieke blogger. Zijn blog volgt niet de normale praktijk van het toelaten van commentaren van lezers. Uit nieuwsgierigheid vroeg hij aan zijn lezers of dat zou moeten veranderen, en hij legde de vraag ter stemming voor.

Zijn lezers stemden met 60% tegen 40% tégen het toelaten van commentaren. Nog verrassender dan het feit dat de lezers zichzelf een spreekbuis wilden ontzeggen, was de uitleg die sommigen gaven: zoals katten die op lazerstippen jagen, zouden ze niet in staat zijn om zichzelf in te houden.

"(...) We zouden machteloos zijn en niet kunnen weerstaan aan de verleiding om die epistels en tegen-epistels te lezen. Dat zou niet alleen een ongelooflijk tijdverlies zijn (vooral als we meerdere keren per dag jouw blog lezen vanaf ons werk), maar het zou de lezers ook blootstellen aan de weke onderbuik van het bloggen".

Wat is het toch dat zo'n website onweerstaanbaar maakt? Onderzoek van Irving Biederman, een neurowetenschapper aan de University of Southern California, licht een tipje van de sluier op. Hij was geïnteresseerd in de evolutionaire en biologische basis van de menselijke honger naar informatie. Hij toonde zijn proefpersonen fotocollecties, en merkte dat zij de voorkeur gaven aan bepaalde soorten foto's boven andere. De uitverkoren foto's hadden gemeenschappelijke kenmerken, waaronder een goed uitzicht op een landschap en een mysterieus element. Op één of andere manier stelden ze allemaal nieuwe informatie voor die interpretatie vereiste. (...) De verhoogde hersenactiviteit leek de productie van genotsverhogende neurotransmitters, opioiden genaamd, te verhogen.

Met andere woorden: het vinden van nieuwe informatie die voor interpretatie vatbaar is, triggert een chemische reactie die ons een goed gevoel geeft, en die ons naar meer doet zoeken. (...) Over het grootste deel van de menselijke geschiedenis bestond er geen risico op een overdosis aan informatie. (...) Vandaag echter kunnen we in een paar uren meer informatie online vinden dan onze voorouders in heel hun leven konden opnemen. (...) We zijn geprogrammeerd voor schaarste en we kunnen dat niet terugschroeven wanneer iets in overvloed beschikbaar is. (...)

Lee Gomes in The Wall Street Journal, 12 maart 2008 [hat tip: Pascal Vanhecke]