Talent, technologie en tolerantie

Meer dan de helft van de PhD thesissen in de VS wordt door "immigranten" gemaakt. Het UK is ook een immigratieland, en het resultaat is navenant. De economische groei ligt er dubbel zo hoog als op het Europese vasteland met zijn Schengen-slagbomen.

Persoonlijk ken(de) ik een paar Aziaten in Vlaanderen die er alles zouden voor geven om hier te kunnen blijven, alleen de Kafkaiaanse non-immigratiepolitiek hier maakt dat de facto onmogelijk. Het is een samenspel van het protectionisme van de vakbonden en de struisvogelpolitiek van de "democratische" politieke partijen in hun angst voor het Blok.

In feite kan iemand hier alleen immigreren via de asielpolitiek, maar het is duidelijk dat daarmee *niet* de top van de menselijke Gausscurve wordt aangetrokken.

Nochthans staat op termijn de economische toekomst van Vlaanderen op het spel. Moeten we ons gaan profileren als puur distributieland, met overslagmagazijnen en snelkoeriers? Ons wegen- en luchthavenbeleid is er anders niet naar. Onze wegen slibben dicht door het verzet van de Nimby's, Zaventem wordt beperkt door de problemen van omwonenden door nachtlawaai.

Het afromen van de "besten" uit Aziatische groeilanden (Afrika vergeten we best, dat is een economische en menselijke ramp) wordt door links vaak veroordeeld, als zou het de groeikansen aan die landen ontnemen.

Niets is minder waar. In de Filipijnen en Indonesie bvb. is de helft van de bevolking onder de 25, de opleiding is er relatief goed, maar er is gewoon geen *werk* (cfr. Filipijnse verpleegkundigen). Aziatische emigranten zenden ook vaak geld terug naar hun thuisland, als een vorm van sociale zekerheid voor hun familie. Als er dan toch aan "ontwikkelingshulp" moet worden gedaan, is dat zeker een kanaal waardoor het geld terechtkomt waar de grootste noden zijn, eerder dan door megalomane staatsprojecten.

Vlaanderen en continentaal Europa mist een grote kans door (gecontingenteerde) immigratie van de besten af te wijzen. Vlaanderen stevent af op een rol als Disneyland van het Oosten, met onbetaalbare pensioenen als de bevolkingspyramide niet door een selectieve immigratie wordt bijgewerkt. Ook dat is een aspect van dit lemming-landje.

@JDV: Volgens de pyramide van Maslow kan een mens maar creatief zijn op artistiek of economisch gebied, als zijn basisbehoeften vervuld zijn. Zijn die niet vervuld, dan kan hij eventueel wel creatief zijn bij het vervullen van die basisbehoeften. Dat is één zaak. Anderzijds heeft de Belgische verzorgingsstaat ervoor gezorgd dat een bestaan als loontrekkende veel minder risico met zich meebrengt dan een bestaan als zelfstandige (lees: artiest, vrij beroep of ondernemer), hetgeen de creativiteit (creativiteit = risico's nemen, als is het op het vlak van ideeën) inderdaad niet ten goede komt. In zekere zin zijn het twee tegengestelde zaken. Een partij als Vivant beweert dat een basisinkomen voor iedereen de creativiteit in de maatschappij zal ten goede komen. Voor een klassiek-liberaal zoals ik is de idee dat een gezonde persoon die in staat is om te werken, geld ontvangt van de overheid, ongeacht of hij werkt of niet, een verwerpelijk idee. Het vermindert de individuele verantwoordelijkheid, het versterkt de rol van de overheid als 'nanny state', de voedstermoeder die voor u zorgt van de wieg tot het graf.

Selectieve immigratie: uiteraard. De fout met de huidige 'migratiestop' is dat immigratie enkel kan onder de vorm van gezinshereniging of politiek asiel. Zoals VH hierboven al stelde: daarmee trek je niet de beste krachten aan, daarmee help je onze economie niet. Ik ben er zelfs van overtuigd dat het huidige immigratiebeleid het racisme aanwakkert: asielzoekers zijn geen 'model-immigranten'. Een land als de VS voert een veel beter immigratiebeleid: volledig gericht op de noden van de eigen economie. Migranten die de economie echt iets bijbrengen, worden ook beter aanvaard door de autochtonen. Zie ook de eerdere blog-posting met als titel "Globalisme en migratie", waarin o.a. het standpunt van het VEV terzake wordt gegeven, waarmee ik het in grote lijnen eens kan zijn.