Space Shuttle (1)

My universe for a horse!

De Grieken maakten dan weer afbeeldingen van vliegende paarden die mensenzielen ter aarde bestelden: de geboorte vanuit een soort 'hiervoormaals'.

Interessante beschouwing.

Overigens: die heirbanen creëerden ook goeddeels onze huidige taalgrens: ten noorden ervan Germaanse taalvormen, ten zuiden ervan 'Latijn'.

Rijden de treinen ook links in de States?

Laat me ook bedenken om altijd en alles in vraag te stellen.

"Als twee paarden elkaar moesten kunnen kruisen op een heirbaan, waarom moesten twee strijdwagens elkaar dan niet kunnen kruisen?"

Dat ligt toch voor de hand?

Koeriers moeten snel van en naar het front, strijdwagens enkel snel naar het front.

"Er is ook nog het verband tussen de afstand tussen de wielen, en de breedte van een treinwagon."

Ik zie niet in waarom er zo een verband zou zijn.

Ik kan me wel voorstellen dat er een verband is tussen de afstand tussen de wielen, de breedte en lengte van een treinwagon, de minimum draaicirkel, en de afstand tussen twee parellelle spoorbanen.

En dat verband is er omdat ...

twee treinen elkaar moeten kunen kruisen in een bocht zonder te botsen!

Kortom het valt onder de noemer "si non e vere" (ik doe niet verder want mijn Italiaans laat mij al in de steek)

Wel een leuk verhaaltje.

Zwijgen we nog van de voormalige Sovjetunie en haar beruchte breedspoor van 5 voet ... zouden Russische paarden een breder achterwerk hebben dan Britse? (En is de Sojoez daarom breder dan de SRB?)

@Noname: Ja, er is een verband tussen wielafstand en wagonbreedte, maar in dat verband zit ook een vrijheidsgraad binnen bepaalde limieten.

@ Luc. Het is natuurlijk geen absoluut verband, net zoals de tunnelbreedte en de raketafmetingen niet in absolute relatie staan met de paarden. Ook in de paarden heb je variatie.

Wel was de afmeting van de wagens gedetermineerd door de (gemiddelde) kracht van de paarden, dus van hun gespierdheid, van de potentie een wagen te trekken, de afmetingen van de wagens die in relatie stonden met hun gewicht, wat op zijn beurt weer in relatie stond met de wielbasis (draagvlak versus kantelmoment), enz.

Met als gevolg dat de tunnel uiteindelijk niet groter gebouwd werd dan wat noodzakelijk was om de wagens er door te laten, die op hun beurt ... enz. we gaan terug tot aan de paarden.

Vrijheidsgraad binnen bepaalde limieten ? Wel als je het bekijkt vanuit het oogpunt van efficiëntie zal men natuurlijk de wagens zo ruim mogelijk gemaakt hebben, en zal men enkel rekening gehouden hebben met de maximale limietenwaarden en die dus nagestreefd hebben. Dus men zal vermoedelijk de wagens gebouwd hebben om de limietwaarden te bereiken en ze zo groot als mogelijk gebouwd hebben maar vertrekkende van standaardwaarden die in het systeem ingebed waren (spoorbreedte, maar ook de afmetingen van de wielen, gebruikte materialen, enz). Als je de logica in het verhaal herhaalt kom je dus tot de conclusie dat de raketten maar zo groot gebouwd zijn als de limietwaarden voor een wagon (wagen) die getrokken kon worden door paarden.

De vrijheidsgraad ? Wel die werd beperkt door het technisch kunnen, dus rekening houdend met de materialen die gebruikt konden worden (hout en ijzer) om het gewicht van de wagens zo laag mogelijk te houden en steunend op de conventies van de afspraken waarop het systeem gestoeld was, en die eigenlijk al dateerden van een vroegere periode. Dat we daar nu raar tegenaan kijken kan mi enkel verklaard worden doordat we nu veel meer dan vroeger geconfronteerd worden met nieuwe materialen en dus meer mogelijkheden tot variatie in technische constructies. Vroeger vertrok men van de materialen die voorhanden waren : houten panelen, werkstukken in hout en ijzer, elk met hun specifieke kenmerken inzake slijtage, hardheid, broosheid, gewicht enz. En die vrijheidsgraad was eerder beperkt.

Anderzijds, zoals Koen het hiervoor beschrijft is het wel degelijk de vraag of je de logica kunt doortrekken tot de tijd van de heirbanen.

Alhoewel, in Pompeï heb je in de straten de stapstenen, dus waar de burgers op stapten om van de ene zijde van de straat tot de andere te gaan; die stapstenen laten een ruimte open om de karrewielen door te laten, en de afmetingen tussen die openingen zijn wel degelijk gestandaardiseerd en geven weinig mogelijkheid tot variatie in de spoorbreedte van de wagens (goederenvervoer); niet meer dan 15 cm als ik het mij goed herinner. Dus als die "normering" bestond in Pompeï kan je je afvragen of dat niet in de andere Romeinse steden doorheen het Romeinse rijk identiek was. En dus zou je vanuit die overweging misschien toch nog kunnen aantonen dat ook de breedte van de heirbanen aan zekere minima onderworpen waren. Maxima lijkt mij niet relevant. Dus, ik zou de relatie van de heirbanen tot aan de raketten, zo maar à priori niet uitsluiten.

Krist is blijkbaar een man met kennis van zaken. Hij zal het (aan de hand van zijn info te beoordelen) blijkbaar goed en beter weten.

De vraag blijft evenwel waarom Stephenson een spoorbreedte nam van exact 5 voet.

Als je http://nl.wikipedia.org/wik... er op na leest stel je vast dat zelfs die voet niet absoluut was, blijkbaar varieert die lengtemaat volgens de streek waar men hem gebruikt. Dus de exacte spoorbreedte van 4 '8 1/4' is dus eerder een toeval omdat het de ontwerpers zo goed uit kwam. Het had dus gewoon een of meerdere centimeters breder of smaller kunnen geweest zijn afhankelijk van welke eenheidsmaat hij gebruikte.

Maar dan blijft de vraag of er een verband bestaat tussen de breedte van twee paardekonten en de diameter van de raketten.

Alvast meen ik mij te herinneren ooit afbeeldingen gezien te hebben waaruit bleek dat de eerste "trams" gewone wagens waren die getrokken werden door paarden maar zonder de sporen. Er werd in een later stadium gebruik gemaakt van een vast spoor dat het voordeel gaf minder rolweerstand te produceren waardoor de wagens langer werden en meer personen konden vervoeren, terwijl er daarvoor toch maar één koppel paarden nodig was.

Daar staat dan weer tegenover dat een treinspoor van 5 voet veel breder is dan wat een tram nodig heeft, zo meen ik mij dat toch te herinneren. Dus de relatie tussen de spoorbreedte en de heirbanen is zeker niet determinerend geweest.

Ik hou het gewoon op de afmeting van de paarden en hun "konten". En of het nu paarden of buffels waren, dat maakt eigenlijk maar weinig verschil uit. De afmeting van de trekdieren staat in verband met de afmeting van de wagens, die op hun beurt determinerend waren bij de bouw van straten, bruggen en gebouwen in de stad, die op hun beurt weer een invloed hebben op de breedte van de voertuigen, want met een bredere wagen dan de norm, beperk je het gebruiksgemak. En zodoende kom je tot een bepaalde normering van de verpakkingen ... van de meest courant vervoerde goederen. Welke op hun beurt weer in relatie staan met de voertuigen. Denk aan de containers en de palletten. De palletten zijn dermate van afmeting dat ze optimaal gebruikt kunnen worden om goederen te vervoeren in een container. Er gaat geen restruimte verloren. Met als gevolg dat bijna alle containers uniforme maten hebben, en dus ook de verpakkingen van de goederen die verhandeld worden (gedwongen door de behoefte om het aantal stuks vervoerde goederen te optimaliseren per container).

Dus het verband zou je kunnen leggen in die zin dat de raketten gebouwd zijn rekening houdende met de beperkingen van de tunnels, die op hun beurt gebouwd zijn in relatie van de afmetingen van de wagens in Europa, die op hun beurt afgeleid waren van de klassieke vervoermodi, die in het verre verleden hoofdzakelijk getrokken werden door een gespan met twee trekdieren naast elkaar.

Hadden we in Europa overdadig veel paarden geleefd in het verre verleden, dan hadden onze verre voorouders misschien de wagens getrokken met vier trekdieren naast elkaar, en dan zouden de heirbanen vermoedelijk breder geweest zijn, en zouden uiteindelijk ook de raketten daardoor een andere vorm gehad hebben.

Tenzij we dan allemaal nog steppevolkeren zouden zijn die leven op de rug van een rijdier en de maan vereren als een godheid, zonder ons vragen te stellen hoe we voet op de maan kunnen zetten.

Tiens, dat verhaaltje werd al uit de doeken gedaan in het boek "De Zahir" van Paulo Coelho (2005). Maar hij kan dat natuurlijk ook wel van het net gepikt hebben...

ME NO LIKE SPACE !! __ error.