VLD-congres: voorlopige conclusies

Zaterdag alweer betogers voor het Heizel-auditorium. Deze keer geen ontevreden politiemensen, maar Blokkers en Liberaal-Appellers die met rookbommen en sirenes hun standpunten kracht meenden te moeten bijzetten.

De debatten zelf waren geanimeerd, en de sfeer valt onmogelijk met woorden te beschrijven. De discussie over de actualiteitsmoties betreffende het migrantenstemrecht duurde vier uur. 1800 leden waren komen opdagen. Een unieke belevenis. 's Namiddags bleven slechts een paar honderd mensen aanwezig. De inhoudelijke discussie over de vernieuwing van het programma, die dan had moeten verdergezet worden, werd met drie weken uitgesteld.

Enkele persoonlijke indrukken na het congres:

• Karel De Gucht en Willy De Clercq zijn inzake redenaarstalent elkaars tegenpolen. De eerste kan als geen ander rationele analyses ontwikkelen en verdedigen. De tweede speelt met zijn uniek redenaarstalent in op de emoties van zijn publiek. De stijl van Verhofstadt ligt tussen beiden in.


• In de publieke opinie leven een aantal onderling tegenstrijdige denkbeelden over de politiek: "Ze laten zich te veel doen door de Walen" - "Ze moeten stoppen met ruzie maken via de media" - "Besluitvorming mag niet in achterkamertjes gebeuren".


• De helderste lange-termijnvisie komt niet van Generatie 2016, maar van de nationale Jong VLD.


• Het is goed dat de basis van een partij de partijtop af en toe de stuipen op het lijf jaagt, slapeloze nachten bezorgt, en haar eraan herinnert dat machtsposities niet vanzelfsprekend zijn, maar verdiend moeten worden. Dat is niet alleen goed, dat is een elementaire voorwaarde van politieke hygiëne.


• De draagwijdte van de beslissing van het VLD-congres om de regering niet te laten vallen, zal pas duidelijk worden op 13 juni 2004, en in de weken erna.