Franse emigratie naar Quebec

Volgens het ministerie van immigratie van Quebec beslissen jaarlijks 3000 tot 4000 Fransen om zich permanent te vestigen in Quebec. Daarenboven komen er jaarlijks nog 7000 Fransen binnen met tijdelijke visa, en 5000 met studentenvisa. (...) Montreal is de belangrijkste niet-Europese bestemming voor Franse expats, met 40.000 geregistreerde leden bij het Maison des Français. (...) Jaarlijks keren honderden van deze immigranten ontgoocheld naar Frankrijk terug. (...) Volgens demograaf Marc Termotte van de University of Montreal keert één op twee Fransen binnen de acht jaar terug naar Frankrijk. (...)

Waarom keren zoveel Fransen ontgoocheld terug? Op het internet zijn veel antwoorden te vinden. Op www.immigrer-contact.com , een site met meer dan 6000 geregistreerde leden, staan verhalen van Fransen die mislukt zijn en in Quebec niet vonden wat ze zochten. Hun bitterheid is voelbaar.

Quebec wordt beschreven als een matriarchale samenleving ("Feministan") met een falende infrastructuur ("Kebekistan"). De Quebeckers worden omschreven als "intolerante racisten" die een ouderwetse en onjuiste taal spreken, genieten van hun onwetendheid en lijden aan een minderwaarderheidscomplex waardoor ze spotten met "die vervloekte Fransen". (...)

Yann, een Fransman die al 11 jaar in Quebec woont, klaagt erover dat hij niet verwittigd was van de bedroevende kwaliteit van de gezondheidszorg. (...) Andere elementen van betwisting zijn het onderwijs waarvan hij beweert dat het vol zit met incompetente leerkrachten en een arbeidsmarkt die vijandig staat tegenover immigranten. (...)

Een ander element speelt ook mee in de hoge terugkeercijfers: de cultuurschok. Veel Fransen denken een stukje "Frankrijk in Amerika" te vinden, terwijl ze in een stukje "Amerika in het Frans" zitten. En dan is het nog niet hetzelfde Frans. (...)

De Fransen staan perplex van het gebrek aan hiërarchie op de werkplek. Bazen worden met het familiaire "tu" aangesproken en er is geen afspraak nodig om met hen te spreken. Werkzekerheid is lager maar er is minder werkloosheid. Zelfs vriendschap heeft zijn speciale codes: "ze inviteren je een week op voorhand voor een etentje en zeggen erbij dat je er om 17 uur moet zijn", drie uur vroeger dan wat in Frankrijk gebruikelijk is.

Fanny Olivier in The Wall Street Journal, 13 augustus 2007