Het Rijnlandmodel heeft afgedaan

Toch even nuanceren : de lagere Europese economische groei is volledig op conto van 1 land te schrijven. Zonder Duitsland steeg het BNP van de EU de laatste 10 jaar aan precies hetzelfde tempo als dat van VS (2.1% per jaar). Het is eerder in de eerste helft van deze eeuw dat Amerika een grotere expansie kende dan hier.

Bovendien spreekt The Economist jou stelling tegen dat we begin jaren 90 even rijk waren als de VS. Ik citeer :

"...it is undeniable that the average person in the euro area is still about 30% poorer (in terms of GDP per person measured at purchasing-power parity) than the average American, and this gap has barely changed over the past 30 years."

http://www.economist.com/di... (misschien registratie noodzakelijk)

Het verschil zit hem natuurlijk in jou gebruik van het BNP. Als je rijkdom wil vergelijken, zoals jij doet, moet je dat aan purchasing-power-parity doen. Zuivere BNP cijfers gebruik je om financiele parameters te vergelijken zoals handelsdeficit etc...

Uit dat artikel trouwens nog interessante weetjes over BNP en hoe moeilijk dat is om te vergelijken : Amerikanen moeten meer spenderen aan airconditioning wegens klimatologische omstandigheden, wat bijdraagt tot het BNP maar geen extra welvaart veroorzaakt. Ook de kost om 2 miljoen Amerikanen gevangen te houden zorgt voor een stijgend BNP zonder toegevoegde welvaart. Anderzijds draagt de extra Europese vakantie duidelijk bij tot de welvaart maar juist niet tot het BNP. Tenslotte zijn er nog belangrijke accountancy verschillen. In de VS is software een 'investering' en dus wordt het in het BNP geteld, een Europese boekhouder maakt daar echter een lopende uitgave van waardoor er geen BNP bijdrage is.

@ Luc. Je kan niet alles afwegen met het BNP. De sociale ingesteldheid van diverse Europese landen genereert ook een gestage groei en dus minder interne afbraak. Wel vertraagt het de potentie om snel in te spelen op wijzigingen in het economische klimaat, en verliezen we op die wijze opportuniteiten.

Overdreven sociale ingesteldheid remt natuurlijk teveel af ... het gaat altijd weer over de mix. Ja als je de verschillen in de praktijk wil zien moet je natuurlijk geen duizenden kilometers ver lopen.

http://opinionjournal.com/e...

@Bart: hebben de Europeanen eigenlijk wel zo veel meer vakantie? Het is niet omdat in de formele arbeidssector de Amerikanen meer uren kloppen dan de Europeanen dat ze globaal bekeken meer werken dan de Europeanen. Er is ook zoiets als de informele arbeidsmarkt waar ook heel wat arbeid wordt verricht. En er is (onbeloonde) arbeid buiten de markt. Ten gevolge van de hoge belastingen is dat in Europa misschien wel meer dan in Amerika. Ik ben er niet van overtuigd dat Europa in vergelijking met Amerika nu echt wel het luilekkerland is.

Aangeraden lectuur ( zeer recente ) is :

Morley, John ; Ward, Terry ; Watt, Andrew

The state of working Europe 2004.

Brussels : ETUI , HBS , SALTSA . 2004, 171 p.

Voor de Britse kijk :

" Economic ReformIn Europe - Priorities for the next five years- Roger Liddle ( nog te verscijnen bij Policy Network London.

"Amerikanen moeten meer spenderen aan airconditioning wegens klimatologische omstandigheden, wat bijdraagt tot het BNP maar geen extra welvaart veroorzaakt."

Tja, dan kan je evengoed grasmaaiers ook uit de statistieken smijten.

Lvb : de cijfers die jij aanhaalt zijn dus voor real GDP, niet aangepast aan de koopkracht.

Ivan : ik ben benieuwd naar cijfers. dat de zwarte economie in Belgie of Italie groter is dan in de VS lijkt me zeer waarschijnlijk, voor de hele EU is dat iets anders.

dof : dat je van mijn stelling een karikatuur meent te moeten maken zonder iets toe te voegen bewijst een intellectueel zwaktebod. Nu ja, mijn stelling, dat uit het artikel van The economist

koen : genoteerd, het artikel vermelt ook een verschillende boekhoudkundige behandeling van steeds krachtigere computers die het GDP van de US sneller opblazen dan dat van Europa.

<p><i>dof : dat je van mijn stelling een karikatuur meent te moeten maken zonder iets toe te voegen bewijst een intellectueel zwaktebod.</i>

<p>Jouw stelling is gewoon te zot voor woorden. Als mensen geld uitgeven aan airconditioning, grasmaaiers of mariabeeldjes, dan is het omdat ze er waarde aan hechten. Selectief dingen uit het Amerikaans GDP gaan lichten is des indymedia.

Reclame en Consumentisme: http://vids.myspace.com/ind...

De weg naar het consumeren of het ophalen van consumptiemiddelen is bij veel mensen “de” hoofdvrijetijdsbesteding geworden.
De mens verlaagt zichzelf tot een “homo-consumentist” die in niets anders geïnteresseerd is dan in consumeren.
De valse vrijheid van reclamebrainwash dwingt de mens te kopen, de mens moet in de eerste plaats zichzelf kunnen zijn en niet het slachtoffer zijn van manipulatie en propaganda door reclame en industrie. Verveling en gebrek aan creativiteit en alternatieven zijn de grootste oorzaken van een overdreven en te ver doorgedreven consumentisme.
Om het consumentisme te bevorderen worden culturele identiteiten, natuurlijke rijkdommen, ecosystemen en sociale gemeenschappen platgewalst, het is monocultuur.
Cultuur, gewoonten, tradities, religies, eigenheid en samenlevingsverband zijn voor economische wereld dictators en “hun” samenlevingsvorm primitief, onbelangrijk en irriterend, (individualisme, privé-sfeer en consumentisme is nu de modernistische slogan).
Ongeveer 80% van de totale mondiale milieu-impact wordt veroorzaakt door 25% van de wereldbevolking, de zogenaamde mondiale consumptieklasse.

De consument kan leren zich anders te uiten dan via het overdreven materiële uiterlijk vertoon.
Je kan natuurlijk als verstokte consumentist of shopping-girl ook 8 uur per dag in een shopping-center doorbrengen.
Fier zijn om met een luxe zakje van een gekende merk of boetiek te kunnen rond lopen.
Of willen gezien worden met het gekende merk.
Of voor de minder gegoede: om het warm te hebben in de winter, de tweedehands winkel is de oplossing.
Er zijn mensen die kieskeurig zijn.
Er zijn zieners of er is voyeurisme en er is venstershopping.
Of, te weinig geld.
Er zijn er die eigelijk een beetje bang zijn dat andere alles gaan opkopen en er niets overblijft voor hen.
Of dat er te weinig keuze zal overblijven.
Er zijn er die eigelijk niets nodig hebben maar uit verveling kopen.
Ze willen trendy zijn hoe dan ook, het moet kunnen.
Het is een serieus opgedrongen luxeprobleem, als dit geen consumentisme is?
Het is natuurlijk consumptieterreur op de samenleving, dat is duidelijk.

Consumentisme blijft natuurlijk een tijdverdrijf van lage kwaliteit dat ook veel ontevredenheid opwekt, het niet meer tevreden kunnen zijn, al deze opgedrongen door de industrie, reclame en zijn handlangers, er zijn ook andere dingen die het leven aangenaam maken.
De te ver doorgedreven reclame en het consumentisme verleidt de mens tot overbodigheden en slechte kwaliteitsproducten.

Het bewust consu-minderen is een éérste stap in de goede richting, een ontwenningstherapie met als resultaat dat het leven nu echt kan geleefd worden.
Het maakt het individu minder afhankelijk van de overdreven, overbodige en minder noodzakelijke materiele dingen, het individu is daardoor vrijer en kan meer tijd besteden aan de essentie van het leven zelf.
Reclame en consumeren moet een middel zijn en geen doel op zich.
Samenlevingen die niet op een “beheerste en duurzame wijze” kunnen omspringen met consumptie en energieverbruik sterven uit, de geschiedenis leerde ons dat.
Onze huidige politieke en economische leiders moeten leren beseffen dat het niet enkel volstaat welvaart te creëren, je moet deze welvaart nog leren beheersen en behouden ook!
Kunnen we individualiteit en eigenbelang, (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan het collectieve belang van “overleven”?
Ook het bewust leren kopen van Belgische k.m.o bedrijven en niet van multinationale bedrijven die verhuizen naar lageloonlanden en enkel sociale kerkhoven achterlaten, deze bewustwording is de eerste stap naar zelfbehoud, dit zowel persoonlijk, collectief als economisch.

Reclame is nodig om de consument van informatie te voorzien betreffende het product.
Zolang reclame dient om de totale samenleving dus de consument te dienen is er geen probleem.
Reclame kan enkel binnen de maatschappelijke normen van de samenleving.
De huidige reclame is een vorm van geestelijke vervuiling en brainwash, reclame is steeds meer manipulerende propaganda, het is monocultuur.

Reclame heeft als doel “te informeren” maar niet “te beïnvloeden”, hier loopt het mis, de vrije keuze wordt te sterk beïnvloedt.
De reclamemakers veranderen de samenleving in een gekkenhuis met als betaling uw verstand.
Natuurlijk is normalerwijze de volwassen en intelligente mens zijn huid dik genoeg om deze vormen van manipulatie.te doorstaan (niet allen).
Vooral jonge mensen (de nieuwe generatie) durven “door deze manipulatie” stommiteiten doen met verstrekkende familiale en sociale gevolgen.

Ons handelen wordt gedicteerd door onze behoeften of noden, zo zou het moeten zijn.
De realiteit is echter anders.
Onze behoeften of noden worden momenteel gecreëerd door de reclame, wat vals is.
Daardoor ontstaat een onzinnige en overbodige overconsumptie.
De zin van noodzaak wordt verdrongen door de onzin van overtolligheden.
Ook het téveel aan keuzemogelijkheden dwingt de mens op een zeer subtiele manier tot overconsumptie.
Deze onzinnigheid is het gevolg van reclamemanipulatie, dit door handelingen uit te lokken en door provocatie.

Handelingen uitlokken door manipulatie, de tevredenheid trachten te doorbreken, de doelbewuste vrije wil omgaan.
Een te dure lening onderschrijven, daardoor een huis of andere kopen dat te ver boven de eigen reële levenstandaard uitstijgt, familiale en sociale gevolgen?
Een dure en gevaarlijke vermageringskuur beginnen, onzinnige plastische chirurgie aanvangen, een overdreven schoonheidsideaal nastreven.
De dure auto van het jaar kopen.
Kredietkaarten die men niet kan beheren enz. enz.

Voorbeelden van manipulatie: bekende acteur X gebruikt ons product, ons product bevat ingewikkelde heilzame componenten, professor Y heeft het uitgevonden, de huisvrouw die als expertgebruiker een product aanprijst, de sociologische groep -jongeren- senioren-vrouwen die als drukkingsgroep wordt opgevoerd.
Het inspelen op emoties zoals zelfingenomenheid, afgunst, liefde, "je bent het waard" enz.
Het listig gebruik van kleuren en cameratechnieken.
Kortom veel reclame, vooral via het sterk (ook onbewust) indringende televisiemedium, is tegenwoordig puur manipulatie, reclame is de nieuwe bijbel en consumentisme is het nieuw testament.
De overheid zou dit veel strenger moeten reglementeren, maar ja, wie is de multinationale overheid?

De uitpuilende brievenbussen met de overdreven hoeveelheden reclame die meestal direct bij het oud papier belanden en dit zonder gelezen te worden, deze immense verspilling aan papier (bomen) inkt, energie om deze bomen uit te doen, te bewerken en te vervoeren, energie om te drukken, energie om deze drukwerken ter plaatse te brengen, energie om oud papier op te halen, te verwerken, nieuw te produceren enz, de waanzin van het hedendaagse consumentisme, dit moet een halt toegeroepen worden.

Als je uit magazines en tijdschriften de volle bladen reclame uitscheurde dan is er niet veel over aan informatie, daar waar je ze uiteindelijk toch voor koopt, de keuzevrijheid wordt hierdoor beperkt, en: je betaalde deze reclame mee, niet democratisch.

De mode-reclame die in de eerste plaats aanzet tot magerzucht, die iedere man of vrouw praktisch verplicht om in een bepaald keurslijf gaan te leven, de maten van alle soorten van kledij vallen binnen bepaalde opgedrongen mode-normen, de persoonlijke keuzevrijheid wordt hierdoor zeer beperkt.
De bekendste modeontwerpers bepalen de mode van het volgende jaar, de massa volgt, hysterie of collectieve waanzin, in naam van het merk?

Het consumentisme van de smaak: 70% van al onze voeding is gemanipuleerd door smaakstoffen, de zogenoemde synthetische smaakaroma’s.
Deze vervangen of intensifiëren grotendeels de natuurlijke smaakstoffen in ons voedsel.
Kinderen en Jeugd herkennen de natuurlijke smaakstoffen van ons voedsel niet meer en vinden ze zelfs irritant.
De keuzevrijheid wordt op deze manier zo gemanipuleerd dat de nieuwe generatie de werkelijke waarde van goed voedsel niet meer kent.
De lange termijn gevolgen voor de volksgezondheid van deze industriële voedselmanipulatie worden momenteel Europees onderzocht.

Productie en consumentisme van de voedselketen:
Winstaccumulatie die verbonden is met het produceren van voedsel voor de mens moet aan een strenge controle onderhevig zijn, insecticide, pesticiden, hormonen enz, deze zijn systemen om de winstaccumulatie snel te vergroten maar schaden de gezondheid van de samenleving, vooral de visueel schone en grote voedselproducten worden meestal gemanipuleerd door schadelijke stoffen.

De farmaceutische reclame: bejaarden zijn junkies, uit recente studies blijkt dat ouderen massaal aan de valium en seresta zijn, ze stelen geen autoradio's en zwerven niet langs de straat, toch vormen ze de grootste groep verslaafden in ons land, meer mensen in ons land zijn verslaafd aan medicijnen dan aan alcohol of drugs, waar ligt de grens?...

De huidige reclame maakt ons duidelijk dat we nog veel meer, beter en nieuw zouden kunnen hebben.
De televisie reclame confronteert ons steeds meer met een levensstijl die we nooit zullen kunnen bereiken.
Krantenwinkels puilen uit van de magazines over rijk, glamoureus en succesvol zijn.

Psychologen: hoe groter de kloof tussen wat we hebben en wat we niet kunnen krijgen, hoe moeilijker we het (volgens psychologen) zullen hebben om gelukkig te blijven, juist in de beperking van overtolligheden toont zich eerst het ware geluk, ook schoonheid ontstaat meestal door de zuivering van overtolligheden.

Dat enkel consumentenorganisaties verandering kunnen brengen in deze onwaardige reclame en consumptie praktijken is natuurlijk volksverlakkerij, een degelijke wetgeving moet de samenleving beschermen tegen dergelijke wanpraktijken.
De consument moet kunnen beschikken over de namen van bedrijven die de samenleving schaden, om zo zijn koopgedrag positief te kunnen veranderen.

De belangrijkheidfactor van “niet materiele zaken” is niet te onderschatten, vb:
Levensvreugde, vrolijkheid, vriendelijkheid, spontaniteit, tevredenheid, vertrouwen, gezondheid, lachen, genieten, respect, gezelligheid, gastvrijheid, fantasie en verbeelding, een vleugje humor, liefde en geliefd worden, deze niet direct materiele dingen maken het leven aangenaam en levenswaardig.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)