De koning en de crisis

(...) Al onze informanten zeggen: Albert speelt geen speciale rol in de huidige dossiers. Twee keer in het verleden was het nochtans anders. Een eerste keer in 1992 bij het openbaar bod van ING op de BBL. "Het management van de BBL steunde het bod van ING", zegt een getuige. "Maar de aandeelhouders, de politici en het Paleis waren er tegen. En het Paleis heeft een grote rol gespeeld". In naam van de Belgische verankering. Die theorie is nog steeds in voege op het Paleis en zegt dat "het belangrijk is om beslissingscentra te hebben die verankerd zijn in België, omdat zij bijkomende garanties vormen voor de werkgelegenheid, de economische ontwikkeling of het spaargeld van de Belgen".

Een tweede voorbeeld speelde zich af in 1998 tijdens de strijd tussen ABN-Amro en Fortis voor de overname van de Generale Bank. Volgens een derde getuige "voerde het Paleis rechtstreekse druk uit op de leden van de raad van bestuur en zegde hen dat ze Maurice Lippens moesten steunen en voor Fortis moesten stemmen. Soms was er een adellijke titel in het spel".

"In beide gevallen", zo voegt onze eerste getuige eraan toe, "heeft het Paleis een rol gespeeld, via tussenpersonen. Maar ze hebben hun les geleerd. Want in het eerste geval wilden ze ING ontwijken, maar die is tien jaar later teruggekeerd. En in het tweede geval hebben ze Fortis gesteund, maar dat verhaal is nu slecht afgelopen".

Nu verkiest het Paleis om niet te veel tussen te komen. Ook andere elementen kunnen dat verklaren. Om te beginnen, het verlies aan hefbomen: vertrouwelingen van het Paleis en verdedigers van nationale verankering werden opzij geschoven of staan niet meer aan het roer. Zoals Lippens en Davignon. Vervolgens is er de politieke evolutie: de regering ziet niet graag tussenkomsten van het Paleis. Niemand vraagt dus nog aan de koning om via tussenpersonen tussen te komen. (...) "Hij staat in dit soort situaties buitenspel", zegt een politicus. (...)

Resultaat: Albert II beperkt zich ertoe om "zich te informeren". "Hij volgt de situatie van dichtbij, zoals alle kwesties die de economische toekomst van het land en van de werkgelegenheid aanbelangen". Via zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou, vroeger werkzaam bij... het ministerie van Financiën, wordt hij op de hoogte gehouden van lange onderhandelingen. (...) Eén van onze bronnen zegt glimlachend: "Zoals alle Belgen betreurt hij het verlies van zijn Fortis-aandelen, en dat is alles".

Martine Dubuisson in Le Soir, 12 oktober 2008