Overmoedige aanval van erfopvolger

Het voortbestaan van de gebrekkige Belgische staat wordt almaar problematischer. Waalse politieke leiders en strategen denken na over 'l'après-Belgique'. Wil men dat de discussie eindigt in een regeling die voor alle regio's en gemeenschappen verdedigbaar en voordelig is, dan is de grootste omzichtigheid geboden. Het vereist een klimaat van dialoog, niet van vechtlust.

De monarchie heeft veel, zo niet alles, te verliezen als de eerstkomende en onvermijdelijke staatshervorming fataal ontspoort. De kroonprins heeft gemeend het strijdperk te moeten binnenstappen met open vizier en met een uitgesproken afkeer voor een belangrijk segment van de Vlaamse bevolking. Het zal nooit meer worden vergeten. Het heeft de confrontatie aangescherpt. De ouder wordende kroonprins heeft zijn familie geen dienst bewezen.

De dynastie steunt van oudsher op een machtselite met verstrengelde belangen in de Belgische sociaal-economische en financiële structuren. Voortschrijdende internationalisering, globalisering en de Europese eenwording hebben de Belgische eigenheid van dat netwerk ondergraven en daardoor indirect ook de positie van het koningshuis. Op binnenlands politiek vlak werd het jongste decennium het morele gezag van het staatshoofd aangetast. Er worden vragen gesteld naar de betekenis en het nut van het koningsschap.

De monarchie moet het nu vooral hebben van openbare optredens, tijdens welke de leden van de koninklijke familie persoonlijke troeven kunnen uitspelen om hun populariteit te voeden. Vermindert die populariteit, dan verzwakt de troon.

De overmoedige en frontale aanval van de erfopvolger op een partij, waarin één miljoen Vlamingen vertrouwen stellen, zonder dat hij zich bewust lijkt te zijn van de problemen die dat vertrouwen motiveren, zal zijn prestige niet versterken. De premier kon niets anders dan hem terechtwijzen.

Manu Ruys in De Tijd van 3 december 2004