De echte crisis van Europa
[W]ist u dat het bruto nationaal product per hoofd in Europa de helft lager ligt dan in de Verenigde Staten? De helft. Zelfs het beste grote Europese land, Duitsland, heeft een output die 20% onder die van de vermaledijde Verenigde Staten ligt en een even groot percentage armen. De verdeling van die rijkdom is een ander discussiepunt, maar dat onderwerp kan je pas beslechten als je eerst behoorlijk wat produceert. Anders ben je niet rijkdom maar armoede aan het verdelen.
Als we dus groei willen creëren dan zullen we onze tweede - en stille - crisis moeten oplossen. Die gaat over Europa's gebrek aan flexibiliteit en competitiviteit. Adam Davidson legt haarfijn uit dat we na Wereldoorlog II genoten hebben van massale investeringen uit Amerika, maar dat we na de olieschok van 1973 gedurende 25 jaar lang trager gegroeid zijn dan onze Noord-Amerikaanse vrienden.
Lorin Parys in een opiniestuk in De Standaard en op zijn weblog, 13 januari 2012
RSS feeds
ArtikelsPopulaire inhoud
Van vandaag:
- Islamofoob
- Pater Damiaan is grootste Belg aller tijden
- Meerwaarden op aandelen belastbaar
- Communautair cordon sanitaire omwille van separatisme
- Zomertijd, wintertijd en astronomische tijd
- Vette blunder in De Morgen, dikke pluim voor HLN
- Nomocratie, teleocratie, particratie en de vrije meningsuiting
- Bij de "politieke" kersttoespraak van de koning
- Anderen over LVB - Citaten Pro
- Heisa rond een illegale metalen kerstboom
Van altijd:
- Originele nieuwjaarswensen
- De beste foto's uit de shame-betoging
- Zomertijd, wintertijd en astronomische tijd
- Evolutieleer voor beginners
- Amerikaanse bedrijven vormen geen bedreiging voor een open internet
- Dubbele regenboog
- 10 nieuwe uitvindingen die de wereld gaan veranderen
- De TAC-test
- Werkloosheid wenkt voor belspeldellen
- Luchtfoto's van drie provincies online beschikbaar
Reacties
Anonymous
vrijdag, 13 januari, 2012 - 15:52Het BNP/capita van de US is ongeveer 50% groter dan dat van de EU, zoals correct in het artikel van Adam Davidson. De heer Lorin Parys concludeert hier echter verkeerdelijk dat daarom het BNP/capita van de EU 50% kleiner zou zijn dan dat van de US. Eenvoudige wiskunde leert dat dit dan slechts 33% kleiner is.
Rob
vrijdag, 13 januari, 2012 - 16:21Het CIA factbook:
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/rankorder/2004rank.html?countryName=Belgium&countryCode=be®ionCode=eur&rank=26#be
US: $ 47.200 ~100%
BE: $ 37.800 ~80%
DU: $ 35.700~76%
% actieve bevolking:
BE: 15-64 years: 66.1% (male 3,475,404/female 3,416,060)
werkloosheid: 8.3% (2010 est.)
VS: 15-64 years: 66.8% (male 104,411,352/female 104,808,064)
werkloosheid: 9.6% (2010 est.)
DU: 15-64 years: 66.1% (male 27,227,487/female 26,617,915)
werkloosheid: 7.1% (2010 est.)
Dus ongeacht VS, DU en BE vergelijkhbaar zijn op het vlak van actieve bevolking en werkloosheid, presteert VS duidelijk beter ... en blijkbaar scoort BE helemaal nog niet zo slecht ...
stel nu voor dat Vlaanderen apart zou berekend worden, dan scoren we misschien evengoed of beter als VS ...
Vlaanderen, een voorbeeld voor de EU?
BartVanhauwaert
vrijdag, 13 januari, 2012 - 17:11Het klopt dat de Verenigde Staten meer produceert dan Europa, maar daaruit volgt niet dat we in Europa 'armoede aan het verdelen zijn' zoals de auteur zegt. De levensstandaard van de gemiddelde Europeaan is hoog genoeg dat het absurd is om van armoede op significante schaal te spreken, laat staan dat die verdeeld wordt.
Rick
zaterdag, 14 januari, 2012 - 02:31Ho ja?
Inderdaad, de armoede in de E.U. wordt niet verdeeld, maar wel door je strot geramd , of wie dacht je dat de Grieken uit het moeras zullen halen?
Marc Huybrechts
zaterdag, 14 januari, 2012 - 01:12@ Anonymous
Het is waar dat dit soort vergelijkingen sterk-verschillende cijfermatige resultaten geven al naargelang men het grootste of het laagste cijfer in de noemer van de ratio of verhouding plaatst. De keuze van welk land men als basis of vergelijkingspunt neemt, is dus belangrijk. De data van Rob uit het CIA factbook tonen dat het VS inkomen-per-hoofd (in termen van koopkrachtpariteiten) 25% groter is dan in Belgie, of evenzeer dat het Belgisch inkomen-per-hoofd 20% kleiner is dan in de VS.
Ik denk niet dat we het CIA factbook als de 'volledige (of zekere) waarheid' zouden moeten beschouwen. Er bestaan andere redelijk-betrouwbare bronnen (IMF, OECD/OESO, The Economist Intelligence Unit)) die andere cijfers publiceren, maar die toch niet sterk verschillen van de CIA data. We kunnen dus heel algemeen besluiten dat die "25% groter" of "20% kleiner" ruwweg dicht bij de realiteit zitten. Maar, het 50% verschil van Adam Davidson (waar Lorin Parys naar verwijst) dat is duidelijk een overdrijving, ongeacht of men nu de VS of Belgie in de noemer van de ratio zou plaatsen
@ Rob
In het algemeen vind ik het ongepast van een klein land gelijk Belgie te vergelijken met een continent-groot land gelijk de VS. Binnen de VS bestaan er grote verschillen tussen staten en deelstaten, juist gelijk binnen Europa. Ik denk dat u gelijk heeft en dat een berekening van het inkomen-per-hoofd voor "Vlaanderen apart" heel dicht bij het VS gemiddelde zou uitkomen vandaag. Maar, Luxemburg ligt ver boven het VS (en Europese) gemiddelde.
@ Bart Vh
Akkoord. Het is niet armoede die "verdeeld" zou worden. Zowel in de VS als in Belgie beweren de authoriteiten dat het percentage van de bevolking beneden de 'armoedegrens' rond de 15% zou liggen. Maar, armoede - gelijk beauty - is 'in the eye of the beholder' en een erg subjectief begrip wanneer men het begint toe te passen op zeer verschillende individuele mensen in sterk-verschillende omstandigheden.
Echter, Parys gebruikte hier een 'hyperbool' en maakt toch een belangrijk punt, namelijk verschillen in economische groeivoeten. In recente dekaden lag die groei de meeste jaren (een beetje) hoger in de VS dan in 'Europa', en op termijn leidt dat natuurlijk tot substantiele verschillen in inkomen-per-hoofd. Anderzijds, is het goed mogelijk dat er een ommekeer zou kunnen komen, en dat de groeivoet hoger zou komen te liggen in Europa dan in de VS. Het is niet waarschijnlijk maar zeker mogelijk. Bijvoorbeeld, als we de dubbele veronderstelling zouden maken dat (A) OBama zou herverkozen geraken en zou slagen in zijn doelstelling van een European-style welfare state van klienteel-socialisme uit te bouwen, EN (B) dat de 'grote' Europese landen zouden slagen in het doordrukken van structurele hervormingen in hun arbeidsmarkten en hun publieke financien.
Johan Vandepopuliere
zondag, 15 januari, 2012 - 20:57Ivm de rekenkundige nauwkeurigheid waarop Anonymous wees: het is wél belangrijk te schrijven wat men bedoelt en de referentiegrootheid juist te vermelden.
Het is een tegenspraak te stellen dat 20% tot 25% correct is "ongeacht de referentiegrootheid" en 33% tot 50% zwaar overdreven. Immers,
1) als A = 1,25*B, dan is B = 0,80*A = A - 0,20*A
2) als A = 1,33*B, dan is B = 0,75*A = A - 0,25*A.
3) als A = 1,50*B, dan is B = 0,66*A = A - 0,33*A
Het niet vermelden van de referentiegrootheid doet ons dus springen van 20% naar 25% naar 33% naar 50% und so weiter.
Marc Huybrechts
zondag, 15 januari, 2012 - 22:48@jvdp
Dat is allemaal goed en wel, maar ik heb nergens geschreven “ongeacht de referentiegrootheid”. Zet u hier een stroman op?
Rob presenteerde de volgende cijfers voor inkomen-per-hoofd voor VS en Belgie: $ 47.200 en $ 37.800. OP DIE BASIS schreef ik dat…” het VS inkomen-per-hoofd….. 25% groter is dan in Belgie, of evenzeer dat het Belgisch inkomen-per-hoofd 20% kleiner is dan in de VS.”
Ik denk dat we nog steeds kunnen zeggen – op basis van de gepresenteerde cijfers voor BNP per capita – dat de 50% (groter) van Davidson of de 33% (kleiner) van Anonymous “overdrijvingen” zijn. Maar ik sta natuurlijk altijd open voor verdure wiskundige verduidelijking als die zou komen.
Zoals ik het zie, al naar gelang welk land in de noemer wordt geplaatst, we kunnen "springen" van 20% naar 25%, OF alternatievelijk, we kunnen springen van 33% naar 50% (met andere basisgegevens voor BNP per hoofd). Maar, we kunnen niet...."springen van 20% naar 25% naar 33% naar 50% und so weiter".
Johan Vandepopuliere
maandag, 16 januari, 2012 - 15:25U schreef: "ongeacht of men nu de VS of Belgie in de noemer van de ratio zou plaatsen" Dat is niet letterlijk gelijk aan “ongeacht de referentiegrootheid” maar aangezien de referentiegrootheid in de noemer staat en de keuze tussen België en de VS is, is het wel hetzelfde.
Ik wilde enkel aangeven dat men accuraat moet zijn over de referentiegrootheid. Als men niet accuraat is, dan springt men door transitiviteit van 20 naar 25 naar 33 naar 50, zoals aangetoond in het eerdere bericht.
Marc Huybrechts
maandag, 16 januari, 2012 - 16:49@ jvdp
Met alle respect, Johan, nu zijt u echt aan het vitten.
1) Er is hier geen dispuut over het belang van de referentiegrootheid, i.e. over welk land men in de noemer van de ratio plaatst. Het is daarom dat we kunnen zeggen dat 25% groter overeenkomt met 20% kleiner, IN DIT SPECIFIEK GEVAL (t.t.z. op basis van de specifieke gepresenteerde data over per capita inkomens in de VS en in Belgie).
2) Het is zeker waar dat, op basis van HYOTHETISCHE ANDERE data over per capita inkomens, men evenzeer kan aantonen dat 50% groter overeenkomt met 33% kleiner. Maar daar ging het hier niet over. Mijn commentaar was in de context van de Rob/CIA data over per capita inkomens, en die betreffen het specifieke geval van (in uw termen).... "als A = 1,25*B, dan is B = 0,80*A = A - 0,20*A".
3) Uw twee andere 'vergelijkingen' zijn irrelevant, in de zin dat ze ANDERE basisveronderstellingen introduceren die niet overeenstemmen met de Rob/CIA data. Het gaat hier niet om een geval waar A gelijk zou zijn aan 1,33B noch aan 1,50B.
4) Vermits het hier expliciet ging om het geval van A=1,25B (waar A staat voor VS en B voor Belgie), blijft mijn standpunt overeind, i.e. dat de cijfers 50% en 33% overdrijvingen zijn m.b.t. het verschil tussen het per capita inkomen tussen beide landen. Het zijn overdrijvingen omdat ze niet overeenstemmen met de achterliggende data over die inkomens die gepubliceerd worden door IMF, OECD, Economist Intelligence Unit, CIA Fact Book, enz...
Johan Vandepopuliere
maandag, 16 januari, 2012 - 17:28Natuurlijk was ik aan het vitten. In de antwoorden geeft u telkens heel keurig de referentiegrootheid aan en daar is geen misverstand mogelijk. Ik zal dus uw "ongeacht" verkeerd geïnterpreteerd hebben. "Ongeacht" betekent voor mij "het doet er niet toe": u begrijpt dat ik wat in de war was.
HugoM
zaterdag, 14 januari, 2012 - 06:48Volgens het CIA factbook is België 75% Roman Catholic. Meer moet ik van een "bron" niet weten om ze vertikaal te klasseren.
Marc Huybrechts
zaterdag, 14 januari, 2012 - 15:19De oneliner van HugoM zegt natuurlijk veel meer over de sensibiliteiten en de oppervlakkigheid van het oordeelvermogen van HugoM dan over de accuraatheid van de CIA 'facts'.
Om die "75% Roman Catholic" te kunnen begrijpen, moet men wel eerst naar de 'small print' van de achterliggende definities van het CIA factbook kijken. Dit ga ik natuurlijk niet doen, want ik ken Belgie goed genoeg om te weten dat dit cijfer niet onredelijk is. Het ligt voor de hand dat ze bij de CIA ook wel weten dat HugoM en de overgrote meerderheid van contemporele Belgen geen blinde volgelingen van de paus in Rome zijn. Integendeel, ik vermoed dat ze bij de CIA zelfs goed beseffen dat de meeste Belgen een aangekweekte behoefte hebben om zich te moeten 'afzetten' tegenover 'Rome', en vooral dan degenen die door het grootste onderwijsnet in Belgie zijn gelopen (dat niet-toevallig "Roman Catholic" is). Het ligt dus voor de hand dat de term "Roman Catholic" hier wordt gebruikt in een religieus-culturele zin, en in een historische context, die als beschavingscriterium wordt gebruikt om grote onderscheiden te kunnen maken tussen beschavingen en sub-beschavingen. Binnen de Westerse beschaving moet Roman Catholic dus allereerst gezien worden als 'niet-Protestant'. Die overblijvende 25% zal dus de recente nieuwe moslembelgen omvatten, evenals de schaarse overgebleven Protestanten en...de rest.
Het ligt ook voor de hand dat het meten/interpreteren van beschavingsaanhankelijkheden niet vergelijkbaar is met het meten van economische activiteiten. Ik zou zelfs durven beweren dat het soms lachwekkend anti-Amerikanisme van een HugoM een duidelijke indicatie is van zijn "Roman Catholic" culturele background.
Fred
zaterdag, 14 januari, 2012 - 18:45Voor zover ik weet wordt iedereen die werd gedoopt automatisch geregistreerd als lid van de katolieke kerk (je kunt je bij eenvoudige aanvraag uit die lijst laten halen).
Aangezien in 1967 93,6% van de baby's werden gedoopt en in 2009 54,6%, lijkt 75% me een juiste inschatting van het aantal 'officiële' katholieken in België.
Uiteraard zijn veel van die katholieken ondertussen geseculariseerd, maar zolang ze zich niet uit de registers van de katholieke kerk laten uitschrijven, kunnen de statistici dat niet ruiken.
bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Belgische_katholieke_kerkprovincie#Kerncijfers
Johan Vandepopuliere
zondag, 15 januari, 2012 - 20:50Is het onderscheid tussen een geseculariseerde telg uit een rooms geslacht en een dito telg uit een protestants geslacht betekenisvol?
Is de geloofsovertuiging van je voorouders het enige criterium om je culturele achtergrond te bepalen?
Ik ben het in dezer eens met Hugo M. Het factbook zou bij "geloofsovertuiging" een daadwerkelijke meting daarvan moeten publiceren en niet iets dat er van ver op lijkt en voor interpretatie vatbaar is. Als de CIA mij "roman catholic" noemt om aan te geven dat ik niet protestant ben, dan voel ik mij niet bijster aangesproken.
Mijn geloofsovertuiging is net als die van velen atheïst, of in bescheidener buien agnost. Als de CIA daar niet achter kan komen, schrijven ze beter niks.
Dat de roomse traditie een groot deel van mijn denken en spreken heeft beïnvloed, valt niet te ontkennen, maar de manier waarop ik daarmee omga staat misschien dichter bij een belijdende protestant dan bij een belijdende katholiek.
HugoM
zaterdag, 21 januari, 2012 - 14:06Gewoonlijk negeer ik je dikkenerig langdradig gedoe, meneer MH. Ik vraag me soms af waarom jij in je alwetendheid geen eigen blog start ipv andermans blog te komen domineren/vervuilen. In elk geval, de cijfers van het CIA factbook zijn qua godsdienst een lachertje dus vrees ik dat dat ook op andere punten geen goede bron is. En op dat punt staat gij met de mond vol tanden met uw many-liners.
Meneer, gij zijt een scheet in een fles. Dikkenek.
traveller
zaterdag, 21 januari, 2012 - 15:12Misschien kun je ons een andere bron geven voor een beter idee van het aantal katholiek gedoopten?
Of zijn katholiek gedoopten ook als moslims te rekenen?
Rick
zaterdag, 21 januari, 2012 - 18:40Ik vraag me ook af waarom HugoM in z'n gat gebeten is.
Het aantal katholieken in België zal toch wel duidelijk rond de 70% liggen, al naargelang de bronnen.
Een klein beetje gegoogel:
Moslims : 6%
http://www.npdata.be/BuG/100/
Atheïsten 27%
http://en.wikipedia.org/wiki/Religion_in_Belgium
Protestanten : 0.6 %
Joden : 0.5 %
http://www.landenweb.net/belgie/godsdienst/
Orthodoxen : 0.8%
http://www.belgie.nl/site/achtergronden/godsdienst.html
Marc Huybrechts
zaterdag, 21 januari, 2012 - 22:32@ Rick
1) Een redelijk hypothetisch antwoord op uw half-retorische vraag zit vervat in het volgende citaat van mijn # 116740:
"....Integendeel, ik vermoed dat ze bij de CIA zelfs goed beseffen dat de meeste Belgen een aangekweekte behoefte hebben om zich te moeten 'afzetten' tegenover 'Rome', en vooral dan degenen die door het grootste onderwijsnet in Belgie zijn gelopen..."
2) Het echte antwoord is natuurlijk dat HugoM gefrustreerd is omdat ik hier regelmatig zijn absurd anti-Amerikanisme en zijn lachwekkend-puberaal vermeend-schokkerend woordgebruik aanklaag. Wat dit laatste betreft staan er weer twee nieuwe prachtexemplaren ten toon: "scheet in een fles" en "dikkenek". Voorwaar, men zou zich in het LAGER middelbaar onderwijs kunnen wanen. En deze 'mentale teenager' komt mij verwijten van deze website te "vervuilen". Oh ironie!
Het is op die beperkte maar niet-onredelijke basis dat ik schreef dat HugoM geen aanwinst voor de arme Filippijnen kan zijn, Hij vertoeft blijkbaar op Mindanao, in het verre zuiden van de Filippijnen, waar er proportioneel veel meer moslems zijn dan in Belgique. De nationale taal van de Filippijnen is Tagalog, die eigenlijk de taal van Luzon (met Manila) in het Noorden is, maar die ze wel (moeten) verstaan in Mindanao - vergelijkbaar met de noodzaak van de Vlamingen om rudimentair Frans te kennen in B - naast het reeds vermelde Cebuano uit het midden (Visayas) van de F, en naast andere lokale dialecten uit Mindanao en de Sulu archipelago in het uiterste zuiden van de F.
Mijn stelling in Tagalog blijft dan ook: Kawawa Naman Ang Pilipinas! Dat betekent: povere, armzalige, deerniswekkende F (van met zo'n Vlaamse export opgescheept te zitten).
Karl (zitting in ze zofa)
zondag, 15 januari, 2012 - 08:08Cijfers en statistieken. Je bewijst er alles mee.
Ik red het bijvoorbeeld met minder inkomen omdat ik bedroevend weinig uitgeef aan energie voor mijn woning. We besteden ook een veel minder dan gemiddeld budget aan autokosten omdat we vooral plaatselijk bedrijvig zijn. Ik heb met een kleiner budget absoluut niet de indruk dat wij arm zijn, in tegendeel. (Het is wel gigantisch voordelig als het gaat om inkomensherverdelende maatregelen op basis van de belastbare basis - middle finger to Di Rippoff.) Zoals MH terecht opmerkt, kun je de ene situatie niet met de andere vergelijken. In de monetaire kwantificering van ons bestaan kun je wel zaken opmaken, maar je kunt er grondig naast zitten als je de niet-kwantificeerbare factoren negeert. En daar staan onze links-naïeve kranten natuurlijk vol van. Dit louter ter vervollediging van het betoog.
Johan Vandepopuliere
zondag, 15 januari, 2012 - 21:04Met cijfers en statistieken brengen we dagelijks honderdduizenden mensen via het luchtruim ter bestemming, om maar een van de vele verwezenlijkingen van wetenschap en technologie te vermelden. Ik vind dat er nogal vaak lacherig gedaan wordt over statistiek.
Het is wel waar dat de economische wetenschap nog altijd in haar kinderschoenen staat, in vergelijking met de fysica. Dat heeft veel te maken met wie de economische studie instapt, haar toepast en vulgariseert.
Joernalisten hebben vaak maar een heel vage notie van wetenschap. Dat onze kranten dus vol staan met wetenschappelijk klinkende zever moet dus niet verbazen, als joernalisten de reeds kromme vertelsels van economen aan de man brengen.
Patiënt X
zondag, 15 januari, 2012 - 23:10Dat heeft in de eerste plaats te maken met het voorwerp van de economische wetenschap : een grote groep mensen.
Karl (ni)
maandag, 16 januari, 2012 - 12:30Ja, deels akkoord. Het probleem dat zich overigens in alle wetenschappen stelt, dat is politiek. En politiek draait om macht. Anders verwoord, als men het niet zwart op wit kan bewijzen, dan ontstaan er verschillende strekkingen. Dat bestaat ook in de fysica, aanhangers van die theorie en aanhangers van een andere. En ze weten beide dat ze hun model niet voor de volle honderd procent kunnen hard maken. Maar een gedeeltelijk model is beter dan geen.
Zou de economie daarvan meer geïnfesteerd zijn dan andere wetenschappen? Misschien wel, ook al omdat er zoveel variabelen zijn waarvan nog een deel moeilijk meetbaar of zelfs praktisch onmeetbaar zijn. Verschillende strekkingen dus. Als een politieker er hem dan gaat mee bemoeien, dan krijg je soms onzin, die journalisten overnemen.
En ja, dan laat statistiek zich misbruiken. Het is goed dat men dat weet. Er vallen trouwens ook vliegtuigen uit de lucht omdat de statistieken hen slecht gezind waren.
Johan Vandepopuliere
maandag, 16 januari, 2012 - 15:46Neen, ik weiger relativistisch te gaan doen over wetenschap. De fysica is aan voortdurende verfijning onderhevig en de technologie die haar gebruikt ook, maar haar wetmatigheden zijn van een ander kaliber dan wat we in de economische wetenschap en haar journalistieke overlevering waarnemen.
Vliegtuigongelukken zijn enorm zeldzaam. Dat komt omdat men de kans heeft berekend, diverse factoren heeft bepaald die de kans verhogen, en die factoren heeft uitgeschakeld of gereduceerd. De diverse luchtvaartmaatschappijen en bouwers hebben wijselijk dezelfde fysica omarmd en gelijkaardige statistiek en niet die van pakweg Marc Peeters of Paul D'hoore.
Blijkbaar is men het er in de financiële markten en de economische wetenschap nog altijd niet over eens of men nu Keynes of de Oostenrijkse school moet volgen, bij gebrek aan reproduceerbare proeven. Mocht de economie zo ver staan als de fysica, staatslui zouden zich niet de luxe permitteren van gissingen omtrent inflatie of protectionisme: ze zouden de maatregel nemen met voorspelbaar succes. Dit toont voor mij aan dat economie minder met natuurwetenschappen te maken heeft dan met geschiedenis. Beide zijn studies van menselijk gedrag met een zeer beperkte voorspellingswaarde.
Het is niet fair fysica op dezelfde hoop te gooien, omdat er een paar malloten zijn die geloven dat je van lood goud kan maken met een pipet en een blaasbalg of dat na drie keer 6 te gooien de kans op een 6 minder wordt. Wel worden sommige hypotheses, zoals de oerknal, in de volksmond en -pers al te gemakkelijk voor waar aangenomen. In dat segment van de (niet-bewezen) wetenschap heb je nog strekkingen en wilde tegenstellingen.
Karl (ni)
maandag, 16 januari, 2012 - 17:14Je zit wel goed in je betoog maar je vergeet 1 ding. Namelijk: politiek.
Als je in de fysica moedwillig een verkeerde legering maakt, kledderen de vleugels van het vliegtuig en volgen sancties voor de verantwoordelijken.
Als je vanuit een politieke overtuiging een verkeerde economische strategie volgt, dan kun je daar eigenlijk niet armer van worden, er bestaat alleen een politieke straf en dat is om mee te lachen. Dus staat de deur wagenwijd open voor misbruiken en misleidingen. Als econonoom schud ik dikwijls meewarig het hoofd over het beleid. Je weet dat het fout is en toch wordt het zo doorgevoerd. Eigenlijk is dat crimineel gedrag.
Dus is de stelling dat de economische leer minder geëvolueerd is dan de fysica eigenlijk niet relevant. Gelukkig voor beide wetenschappen, zijn er nog de natuurwetten, die zich in de context van fysica onverbiddelijk manifesteren. In de economische context bestaat dit ook in de vorm van de 'wet van de jugnle' die erop neer komt dat je een aap geen kunstjes kunt leren die hij niet wil leren. En daaruit ontspruit de idee van de vrije markt. Dus je kunt wel een fout economisch beleid voeren, maar eigenlijk doet het vrije subject toch zijn zin. Je zou kunnen stellen dat de sterkste altijd wint en ja, dat is precies de gedachte, maar je kunt op veel vlakkken sterk zijn. Als je daarop doordenkt kom je erop uit dat economie eigenlijk een louter beschrijvende wetenschap kan zijn en geen sturende. Je kan met andere woorden met een economisch beleid nooit 100% zeker zijn van de uitkomst. Terwijl in de fysica de atoompjes zich mooi gedragen binnen de gestelde parameters, voor zover je een gelimiteerde proefopstelling kunt maken.
Statistiek kan uiteraard helpen om te finetunen, maar cijfers hebben hun interpretatie in hun broekzak zitten.
Corse
zondag, 15 januari, 2012 - 18:16Globalisering & automatisering, modernisering en innovatie.
Als 30 tot 60% van de privaatbedrijven zich naar de nieuwe markten begeven, dan moeten we niet schrikken dat er hier crisis en werkloosheid is.
Globalisering van privaatbedrijven = delokalisering van privaatbedrijven, zo simpel is het.
Met de door ons technologisch geautomatiseerde privaatbedrijven verhuizen naar de nieuwe markten is totaal geen probleem meer, binnen één maand kan een volledig privaatbedrijf verhuist zijn en terug in bedrijf genomen zijn, privaatshipping bedrijven dienen hiervoor.
Vooral de nieuwe markten van de BRIKS landen zijn nu éénmaal aantrekkelijker, ze hebben een jaarlijkse groei van 14% en een enorme afzetmarkt, wat veel rendabeler is dan de markt van het oude Europa.
Maatschappelijke Business door privaatbedrijven bestaat nu éénmaal niet, enkel het zoet houden van aandeelhouders en eigenaars van privaatbedrijven is van belang, de rest is socialisme voor de staat, in de universiteit worden managers zo opgeleid en gemanipuleerd!
Veranderingen aanbrengen aan managerstudies is niet mogelijk en vooral niet wenselijk!
Dat er nieuwe privaatinitiatiefnemers en innovatie moet komen is een illusie, ze zijn sneller weg dan ze gekomen zijn uiteraard, het is: “kosten op sterfhuis” zonder een degelijke “maatschappelijk verantwoordde” wetgeving voor het nieuwe economische systeem.
De staat moet het economisch achtergebleven puin van deze privaatbedrijven nu opruimen:
Deze zijn de sociale kerkhoven:
Voor een staat zonder de grote productie middelen is dit puin ruimen geen eenvoudige klus.
Besparen betekend voor de huidige staat, meer werkloosheid, armoede, misdaad en detentie.
Een meer duurzaam en sociaalsysteem doorvoeren is de eerste prioriteit.
Globalisering betekent dus ook het einde van het liberalisme hier in het oude Europa.
Het momenthum voor de verouderde Europese samenleving is nu aangebroken om duurzame veranderingen voor onze toekomst aan te brengen en vast te leggen.
Het grote nadeel van globalisering is:
Het grote nadeel van globalisering is dat het de locale drang om te automatiseren, moderniseren en innoveren afremt.
Automatiseren, moderniseren en innovatie kost geld, maar op lange termijn vermindert het de arbeidskost en brengt meer vrije tijd voor iedereen.
Het verhuizen van onze bedrijven naar de gekende nieuwe markten (lage-loonlanden) is “de uitweg” om niet te moeten automatiseren, moderniseren en innoveren, onder het mom van globalisering worden deze wanpraktijken toegepast.
Globalisering is niets anders dan delokalisering en georganiseerde slavenarbeid in lage-loonlanden, met als doel aandeelhouders en eigenaars van bedrijven zoet te houden.
Eigen bedrijven die produceren in lageloonlanden en hier hun producten buiten alle concurrentie op de markt dumpen, die vermoorden op deze manier de overblijvende prachtige eigen KMO bedrijven hier, zo simpel is het!
De vrije markt en het liberalisme sterven aan hun eigen dualiteiten, dit betekend het einde van dit duale systeem van handelen.
Kunnen we de neoliberale nu laten veranderen van schaakbord, maar niet van schaakspelregels, indien ja, dan zullen we het verleden nogmaals moeten beleven!
Thomas
zondag, 15 januari, 2012 - 19:42Je stelt dus protectionisme voor. Volledig mee eens; in de vorm van importtax best. Deze moet hoger zijn naargelang een land minder sociale zekerheid biedt aan zijn werknemers, en minder democratisch is. Tussen de westerse landen onderling kunnen dan normaalgezien geen importtaxen ontstaan, behalve indien een land de sociale bescherming bvb. volledig overboord gooit.
Europese subsidies in de landbouw werken schitterend en zijn een schoolvoorbeeld van de voordelen van protecionisme in combinatie met een onderlinge vrije markt. Europa blijft een voedsel exporterend continent; de boeren kunnen enkel internationaal concurreren door de subsidiepolitiek van de EU. Hoge belastingen en een duur sociaal systeem vereisen protectionisme, zoniet is het pure zelfmoord. En ons sociaal systeem steekt zeker niet slecht in elkaar, alle profitariaat ten spijt !
Karl
zondag, 15 januari, 2012 - 20:35Hoewel ik beaam dat 2 produkten die gemaakt worden met andere soorten verloning (minder of meer sociale zekerheid) niet eerlijk in concurrentie kunnen worden gebracht, economie is namelijk meer dan produceren, verslik ik me toch wel in uw redenering. Protectionisme 'verdooft' en lokt een sub-obtimale allocatie van middelen uit. Ik denk dat je daarvan in de EU wel genoeg voorbeelden kunt geven.
Je zou een SZ-vervangende importtax kunnen heffen om de druk op de lokale produktiefactoren te verminderen, maar je kunt daar geen logische economische verklaring voor uitvinden. Bovendien vervals je daarmee een aantal economische mechanismen: er komt extra rek op de sociale hangmatstaat.
Thomas
dinsdag, 17 januari, 2012 - 00:55Akkoord dat protecionisme economische nonsens is tussen 2 gelijkwaardige economieën, maar je kan basically maar 2 dingen doen om het concurrentievermogen tov lage loonlanden te verbeteren :
- loonlasten verlagen (substantieel, niet met enkele %) en dus overheidsbeslag (en uitgaven) verkleinen
- import taxen heffen of subsidies geven aan lokale producenten (bvb. in functie van tewerkstelling)
Het eerste is verkiesbaar, maar politiek onmogelijk. Belastingen, administratie en overheidsbeslag gaan op lange termijn enkel omhoog, dat is een wetmatigheid waaraan weinig te doen valt in een democratie. Het verschil in loonlast is zodanig (kunstmatig) hoog, dat het gewoon onmogelijk is om te concurreren in alle industrieën die niet lokaal gebonden zijn en waarvoor veel tewerkstelling nodig is. Tussen België en Frankrijk kan je zo kleine concurrentiële voordelen inbouwen, maar tov. de lage loonlanden heeft dat geen enkel nut. Zelfs al verlaag je de loonlast met tientallen procenten, dan nog zal concurrentie onmogelijk zijn. Er zijn nog tientallen miljoenen Chinezen die meer kunnen produceren dan ze vandaag doen, tegen een fractie van de kostprijs hier; de boom is ginder dus nog lang niet gedaan.
Het gevolg is een internationale overproductie en deflatoire trend (typisch voorbeeld : leegstaande nieuwe steden in China), en lokaal werkloosheid en dus nog groter overheidsbeslag (die dan weer inflatie/schuldopbouw als gevolg heeft, wat mekaar enigszins in evenwicht houdt). De trend in Europa is echter globaal : prijzen stijgen, of nog : de prijsdalingen door delocalisatie wegen niet op tegen de prijsstijgingen door werkloosheid/groei van het overheidsapparaat/belastingen/papierindustrie (= juristen, consultants, fiscalisten, revisoren, bankiers, softwarehuizen, boekhouders, ...). En dus economische krimp bij ons, die rechtstreeks onze welvaart overhevelt naar lage loonlanden, wat daar een kunstmatige economische boom veroorzaakt.
Praktische vertaling : het aandeel van belastingen en overhead kosten in de finale kostprijs van zowat alles wat je hier kan kopen stijgt continu, en sneller dan dat de productieprijs daalt door delocalisatie.
Als je dat weet, moet je wel voor keuze 2, import taxen of andere vormen van protectionisme kiezen. Zoniet teken je, met voorbedachte rade, het doodvonnis van ontelbare lokale ondernemingen, met massale werkloosheid en economische instorting als gevolg. Concurreren met lage loonlanden kan gewoon niet als het puur op loonkost aankomt, en in veel industrieën is dat DE bepalende factor. De mijnbouw is hier weg, de metaalindustrie ook, de scheepsbouw, de autoproductie, etc. volgen. Daarna de chemische industrie en nog wat farma en we zijn alles kwijt. Tegen dan zal de kostprijs van uw nieuwe TV voor 5% uit productiekost in China bestaan, en 95 % onderhoud van de lokale papiermolen. Tot de Chinezen doorhebben dat ze die TV's beter zelf kunnen gebruiken, de overproductie stopt, en de dumpingprijzen verdwijnen : dan wordt diezelfde TV hier plots pakken duurder, en is het hier bij ons een economisch kerkhof, een wallonië in het kwadraat.
Het is niet de schuld van de lokale bedrijven dat hun personeel zo duur is. Het is geen gebrek aan efficiëntie, of een slecht productieproces. Zij kunnen dit nadeel onmogelijk wegwerken. Enkel firma's die grote investeringen in automatisatie aankunnen, kunnen stand houden. Dat is op zich niet slecht : het zou kunnen zorgen voor innovatie en automatisatie (nogmaals in theorie, tussen 2 gelijkwaardige partijen). Maar in de praktijk gebeurt dit veel minder dan dat men delocaliseert, waardoor hier jobs verdwijnen.
Naar mijn mening is er nog niets verloren, maar moet de welvaartsexodus uit Europa dringend gestopt worden. De wereldeconomie zal het slecht vergaan (de kunstmatige groei zal stoppen), maar de leegloop hier zal ook stoppen. Alleen dan kunnen we terug aan de top geraken, en dat zullen we doen ook : we hebben alles om het te maken. Een stabiele democratie, goede sociale zekerheid, topbedrijven, kenniscentra en technologie. Maar niet voor lang meer, dus het is hoog tijd voor actie.
Fred
dinsdag, 17 januari, 2012 - 10:20Je kan ook proberen de Chinezen onder druk te zetten om HUN wisselkoersmanupulaties en HUN importtarieven stop te zetten.
Immers: zonder deze overheidsingrepen zou het probleem zich vanzelf oplossen via de vrije markt: het Chinese handelsoverschot zou leiden tot een waardetoename van de Yuan en tot inflatie in China en dit zou voortduren tot het loonvoordeel zou verdwijnen.
Marc Huybrechts
dinsdag, 17 januari, 2012 - 18:46@ Fred
1) Met uw eerste oneliner zit u op een betere weg dan Corse of Thomas. Het protectionisme van Corse berust op een ongelooflijk-ignorant anti-liberalisme dat blijkbaar niets heeft geleerd uit de economische geschiedenis van de voorbije eeuw. En het protectionisme van Thomas is omringd met een geur van Europees 'triomfalisme' dat ook hem blijkbaar belet van die lessen te kunnen absorberen. Zijn betoog doet me denkan aan Argentina, dat precies een eeuw geleden een van de 2 of 3 rijkste landen ter wereld was met een relatief open economie, en dat daarna de protectionistische toer is opgegaan. Zonder enige twijfel zijn betoog zou zo direct gegrepen kunnen zijn uit de Argentijnse kranten van die tijd, met dezelfde soort van argumenten, en het Argentijnse resultaat voor de rest van de 20ste eeuw was in grote lijnen: snelle relatieve economische achteruitgang en een serie van mekaar opvolgende vormen van...politiek fascisme (waaronder Peronisme de meest gekende was) en corporatisme...tot vandaag! Laat ons hopen dat 'Europa' een beter lot staat te wachten onder die druk van globalisering.
2) De voordelen van vrijhandel berusten op de logika van de 'komparatieve kosten theorie', en die logika is onweerlegbaar. Het is irrelevant of verschillen in 'komparatieve kosten' zouden berusten op verschillen in loonniveaus tussen landen of op andere factoren, om de voordelen van vrijhandel te kunnen oogsten. In principe moeten grote handelsonevenwichten leiden tot wisselkoersaanpassingen die de handelsbalans ekwilibreren op termijn. Dat dit niet altijd gebeurd kan men attribueren aan andere 'redenen' (bijvoorbeeld de sleutelmunt-rol van de dollar en in mindere mate van de euro, of scherpe overheidsbudgetdeficieten i.e. excessieve vraagstimulatie, enz...).
3) In uw tweede paragraaf is een fout geslopen. Die "waardetoename van de Yuan" OP ZICH zou niet leiden tot inflatie in China. Integendeel, een handelsoverschot in China dat zou leiden tot wisselkoersappreciatie is ANTIi-inflatoir omdat de invoerprijzen (uitgedrukt in Yuan) zullen dalen en dus de importvraag in China aanwakkeren. Tegelijkertijd, de uitvoerprijzen van China (in euro) zullen stijgen en dus de (Europese) vraag naar Chinese producten belemmeren. Het is zo dat het handelsevenwicht kan hersteld worden, maar er komt hier veel meer bij kijken, en vooral dan het monetaire beleid en wisselkoersbeleid (inclusief die fameuse Chinese 'manipulatie') in beide landen, en ook restricties op kapitaalimporten en exporten.
4) Ik ben geen vrijhandelsfundamentalist, en besef wel dat het bestaan van 'belemmeringen' op vrijhandel de introductie van andere (of nieuwe) belemmeringen door overheden kan noodzaken. Dat is een onderdeel van wat men vroeger in de economische wetenschap "second best theory" noemde. Heel kort algemeen samengevat: het bestaan van economische distorties kan nieuwe distorties vereisen om optimaliteit te kunnen bekomen. In dit concreet geval, er bestaan goede theoretische gronden om TIJDELIJKE protectionistische maatregelen te introduceren om Chinese currency manipulatie te kunnen opvangen of contreren. Maar, het is belangrijk dat de 'Europese' overheid er voor zorgt dat Europese bedrijven aan sterke competitie onderhevig zouden blijven. Men gaat geen hoog inkomen-per-hoofd kunnen behouden, tenzij de Europese arbeidskrachten sterke prestaties zullen blijven leveren en tenzij de overheid grote verspillingen zal vermijden.
Fred
woensdag, 18 januari, 2012 - 00:33@ Marc Huybrechts
Akkoord met uw punt 3. Door snel te zijn miste mijn reactie nuance.
Los hiervan lijkt het me wel een feit dat doordat de Chinese overheid de Yuan kunstmatig laag houdt, het 'teveel' aan geld in China leidt tot investeringsbubbels en inflatie. Op die manier zal het loonvoordeel ook langzaam wegeroderen, maar op een minder 'natuurlijke" manier.
Thomas
donderdag, 19 januari, 2012 - 00:29@Marc H
Ik ben met u akkoord : protectionisme is meestal verwerpelijk.
Vrije handel maximaliseren moet altijd het doel zijn, daar varen we allemaal wel bij.
Maar bent u akkoord dat het een goede zaak is dat de EU haar boeren subsidieert, om de voedeselveiligheid te garanderen ?
Wat lageloonlanden betreft : ik ben akkoord dat wat elders goedkoper kan gemaakt worden, daar dan ook maar moet gemaakt worden, mits bedenkingen zoals de landbouw hierboven.
Maar : ik ben niet akkoord om allerlei belastingen te betalen, als mijn buitenlandse concurrent zich daar niets van moet aantrekken. Dat de lonen daar lager zijn : akkoord, dat nivelleert wel met de tijd.
Maar is er geen goede case om een import tax te hebben, louter om de taxatie van de lokale bedrijven te compenseren ?
Op die manier heft de overheid op alle marktspelers dezelfde belasting, ipv enkel op de eigen bedrijven.
Zo ontstaat er een eerlijker markt, waarbij de beste wint ipv. degene die het minst belastingen moet betalen zoals nu het geval is.
Marc Huybrechts
donderdag, 19 januari, 2012 - 16:25@ Thomas
1) Het Europese landbouwbeleid (de CAP, of Common Agricultural Policy) is gradueel veranderd over de jaren (hoofdzakelijk onder 'positieve' druk van Engeland en van vergeldingsmaatregelen door de rest-van-de-wereld). Ik weet te weinig over de CAP van vandaag om daar een verstandig oordeel te kunnen over uit spreken. Vermoedelijk is de CAP tegenwoordig minder slecht dan die van vroeger, en is dat beleid meer marktconform geworden. Maar, in 'mijn tijd', zeg maar tussen 1965 en 1995, was de CAP een grote economische strop rond de Europese economische nek, met boterbergen, melkmeren, en allerlei weggegooide landbouwprodukten. Het was het economisch ekwivalent van mensen (vooral Franse en Beierse boeren) te betalen om een grote put te maken en die dan terug vol te scheppen, en dit allemaal op kosten van andere Europeanen die overwegend armer waren dan die Franse en Beierse boeren. De CAP was gelijk de Belgische sociale zekerheid, een mechanisme dat ogenschijnlijk mooie doelstellingen heeft, maar dat in feite subsidiestromen en/of 'transfers' loskweekt om bestaande politieke machtsposities te kunnen bstendigen.
2) In principe zijn we akkoord dat "voedselveiligheid" een redelijke beleidsdoelstelling kan zijn voor een 'groot' land, gelijk 'Europa', in een onzekere en gevaarlijke wereld. Het is redelijk van daarvoor een economische kost of prijs (in termen van efficientieverlies en dus van lager per capita inkomen) te willen betalen, des te meer omdat we ons dat goed kunnen permiteren. Het is wel belangrijk van:
- die kost of prijs proberen te minimiseren door marktconforme methodes te gebruiken (een gespecialiseerd onderwerp voor landbouweconomen);
- een democratisch politiek draagvlak te behouden, t.t.z. die kost niet te verdoezelen en zo transparant mogelijk te maken, zodat de 'serieuse' Europese burger (toegegeven een schaarserwordend fenomeen) kan beseffen wat hij/zij betaalt en wat hij/zij daarvoor bekomt.
3) Absoluut niet akkoord over invoerrechten-als-compensatie-voor-belastingen. Belastingen zijn maar 1 onder talrijke factoren die verschillen in komparatieve kosten kunnen verklaren, en er is geen goede reden om die bepaalde factor te gaan afzonderen en selecteren voor 'compensatie'. Trouwens, macroeconomisch bekeken, de voordelen van vrijhandel berusten NIET op ABSOLUTE kostenverschillen, maar wel op KOMPARATIEVE kostenverschillen (voor uitleg cf. Economics 101 op de univ) en uniforme bedrijfsbelastingen gaan deze laatste niet beinvloeden. Een "eerlijke markt" bestaat niet, en is een utopie. De wereld is zoals hij is: er spelen altijd talloze invloeden of factoren tegelijkertijd (geografie, cultuur, politieke corruptie en belastingen, religie, enz... en die gaan allemaal mede helpen bepalen waarom ondernemende mensen er zullen in slagen van bepaalde producten te kunnen maken in sommige plaatsen en kunnen verkopen in dezelfde plaatsen en/of ook in andere plaatsen. Het is zelfs economisch niet zinvol van belastingen op bedrijven te heffen, in plaats van op personen, omdat bedrijven die belastingsdruk enkel kunnen 'doorgeven' naar hun klienten toe, maar in de praktijk is dat (vooral politiek) nog niet realiseerbaar. We zullen dus nog geruime tijd verder moeten doorboeren met bedrijfsbelastingen omdat economische kennis/begrip een brug-te-ver blijft voor Joe-met-de-pet.
4) Ik ga wel akkoord met u dat SELECTIEVE en TIJDELIJKE invoerrechten op Chinese producten een redelijk beleidsinstrument kunnen zijn om Chinese wisselkoersmanipulatie te contreren. De doelstelling is dan van valutamarkten meer competitief te maken, of van een Chinese overheidsdistortie te neutraliseren, niet een futiele poging om differentiele belastingsregimes rond de wereld te willen gaan 'aanpakken'.
Thomas
woensdag, 25 januari, 2012 - 13:32@MH en traveller
Akkoord met 1,2 en 4.
Niet met 3.
- Heffen van belastingen op bedrijven : of die nu doorgerekend worden naar de consument of niet (in monopolies sowieso, anders moeilijker), maakt m.i. niet uit, aangezien een belasting ook typisch een politiek doel heeft, niet alleen inkomsten genereren. Je heft het daar waar je wil ingrijpen; dat doorrekenen doet in se niet terzake.
- Comparatieve prijsvoordelen gebruiken is een vorm van arbitrage bij trading; het zal marktinefficënties wegwerken, en het kan in principe overal spelen, het absolute prijsverschil is daar inderdaad niet van belang.
- Maar de opkomst van China heeft weinig te maken met comparatieve prijsvoordelen.
Veruit de belangrijkste drijfveer voor delokalisatie naar China zijn wel degelijk de absolute prijsvoordelen, in de vorm van lage loonkost.
Als een grote auto of electronica producent beslist om een nieuwe plant niet in de EU, VS of Japan te bouwen, maar wel in China, komt dat door het absolute prijsvoordeel van loonkost (en ook maar veel minder door het ter beschikking stellen van gronden en leningen tegen lage kost etc). Er zijn ook nadelen aan delokalisatie (taal, cultuur, controle, ...), maar die wegen niet op tegen dat concrete voordeel voor zeer veel bedrijven. En dat gaat nog jaren zo blijven, tot alle delokaliseerbare industrie hier verdwenen is, en daarna nog een tijd, zo groot is de ongebruikte arbeidsreserve in China.
- Als je naar ondernemers luistert, is het hoge verschil tussen netto loon en totale loonkost voor het bedrijf veruit de belangrijkste reden om te delokaliseren. Reglementitis wordt ook vaak aangehaald, maar dat heb je in China ook, en daarvoor dienen tussenpersonen, dat is oplosbaar voor een ietwat uit de kluiten gewassen KMO.
- Als je dus weet dat de loonkost de hoofdreden is, en wel specifiek het verschil tussen netto loon en de totale loonkost, dan weet je ook wat je kan doen als overheid :
1. Ofwel de lasten op arbeid substantieel verlagen, wat zeer moeilijk is in een democratie (met sociale zekerheid)
2. ofwel de lasten op alle marktspelers leggen dus ook op Chinese firma's, en daardoor delokaliseren minder aantrekkelijk maken.
Je kan wel zoals traveller beweren dat onze eigen ondernemers dan maar visie moeten ontwikkelen om lokaal nieuwe efficiëntere fabrieken te bouwen, maar waarom zouden ze, als diezelfde fabriek bouwen in China veel winstgevender is, simpelweg door de absolute lage loonkost (en niet door één of ander comparatief prijsvoordeel, dat is niet terzake). Dat gaat dus niet gebeuren. De nieuwe fabrieken in China worden wel degelijk door onze eigen ondernemers gebouwd, en dat heeft inderdaad als gevolg dat onze eigen industrie veroudert.
Het is de omgekeerde wereld : je beschuldigt onze ondernemers ervan geen visie te hebben, maar die hebben ze precies wel : je fabriek bouwen in China, dat is visie. Andere oude ondernemersfamies zoals die van de boelwerf zitten nu in de scheepvaart (cmb etc), omdat ze door hadden dat het geen zin had om hier schepen te bouwen met onze onmogelijke loonkost. Ook dat is visionair : ipv je schepen zelf te bouwen en te verkopen, laat je dat doen op de meest efficiënte plaats en gebruik je je marktkennis om elders te investeren. En zo is het de meeste van de oude ondernemers families vergaan; ze waren er als eerste bij om te delokaliseren, wat een duidelijk teken is van visie en niet van het gebrek daaraan. Maar het was niet zo geweest als onze loonkost niet zoveel hoger was geweest (en we dus geen democratie hadden gehad), dat weten we allemaal wel.
Vrijhandel is het beste model tussen democratieën onderling. Tov dictaturen is het zowel moreel/politiek verwerpelijk (je steunt en versterkt de dictatuur), als schadelijk voor je eigen ondernemingen en werkgelegenheid.
traveller
woensdag, 25 januari, 2012 - 14:59@ Thomas
De in China gebouwde auto's worden in China verkocht, niet in Europa of de V.S.
De reden waarom grote bedrijven naar China uitwijken wordt aan de loonkost toegeschreven maar ligt ergens anders.
De echte kostprijs van een standaard laptop, gebouwd in Europa of de V.S., ligt beneden de 100 $ per stuk, ex-fabriek. Daar komt software, verpakking en transport bij plus de reklame.
Die laptop wordt verkocht aan gemiddeld 700 $ per stuk of bij Apple zelfs aan 1300 $ en nog veel hoger.
Aangezien software, verpakking, transport en reklame bij allen de zelfde Westerse kost zijn speelt de loonkost hier helemaal niet mee.
Wat wel speelt is de verdoezeling van de winst. Die bedrijven zouden de echte winst niet kunnen verdoezelen als alles in het eigen land werd gefabriceerd en verhandeld. De mogelijkheden in China zijn daarentegen legio.
Dus je hebt een zeer grote Chinese consumptie markt, die steeds groter wordt, en een enorm belasting voordeel.
Wat betreft de scheepsbouw was de kortzichtigheid van Boel, de banken en de Belgische staat een uiterst goed voorbeeld van hoe het niet moet.
Boel zat aan een ondiepe rivier en kon geen kanten uit.
De oplossing was aan de Belgische kust, Zeebrugge bvb., maar daar had men nog de visie nog de durf voor.
Thomas
donderdag, 26 januari, 2012 - 17:10@traveller
Dus je beweert dat de hoofdreden voor delocalisatie naar China een belastingvoordeel is ? Dat heb ik nog niet gehoord, kan natuurlijk zo zijn maar lijkt mij onwaarschijnlijk.
In een andere thread verwijs je naar flexibiliteitsvoordelen van Chinese arbeiders. Dat lijkt mij aannemelijker, maar toch : als Apple kiest welke fabriek zijn schermen zal maken, zal het uiteraard rekening houden met flexibiliteit, maar is die dan zoveel lager in, bvb., Taiwan of Zuid-Korea of Japan, dan in China ? Die zijn toch allemaal fier op hun "aziatische" waarden van flexibiliteit en hard werken, waarom zou dat zo verschillend zijn in China ?
Ook het feit dat de productiekost maar een fractie is van de totale kost is m.i. geen argument : elke component van de kostprijs wordt geoptimaliseerd. Wat delokaliseerbaar is wordt gedelokaliseerd, reclame software etc blijven dan hier, maar in totaal zal de winst groter zijn en is de case voor China dus snel gemaakt.
Als het echt niet gaat om die loonkost, dan zou het gros van de journalisten er de laatste 20 jaar hebben naast gezeten. Dat zou niet de eerste keer zijn, dus misschien is dat wel zo. Heb je nog wat voorbeelden om dat te staven ?
Ik kan het moeilijk geloven, om de eenvoudige reden dat er op 20 jaar tijd een half miljard Chinese lage-loon-arbeiders zijn bijgekomen op de wereldmarkt die staan te popelen om hun akkertje te verlaten en in gelijk welke fabriek te gaan werken, want alles is beter dan hun huidige bestaan. Het is dan toch logisch dat dat extreme overaanbod aan arbeidskrachten leidt tot een daling in arbeidskost, zelfs los van enige wisselkoersmanipulatie. Maar misschien zit ik er volledig naast ?
traveller
donderdag, 26 januari, 2012 - 18:37@ Thomas
Ik zal je commentaar uitgebreid beantwoorden in de komende 2 dagen, ik heb het te druk voor het ogenblik.
Het belastingvoordeel is indirect door het gemak waar ze de echte winst kunnen mee verdoezelen, wat onmogelijk is als alles in het zelfde land gebeurt.
jvn1k
vrijdag, 27 januari, 2012 - 10:18die kostprijsanalyse van traveller zegt zeer veel. En in China kunnen ze ook gemakkelijker de mensen uitbuiten: overuren werken zonder ook maar één vrije dag tijdens de week, samenleven in druk bezette slaapzalen, en zo lang rechtstaan dat hun benen opzwellen en ze na een shift van 24 uur nauwelijks nog kunnen lopen, giftige chemische stoffen inademen,... allemaal "not done" in het westen.
bij Foxxcon, één van de grootste onderaannemers van Apple hebben ze anti-zelfmoord-vangnetten gehangen onder de ballustrades.
http://www.nytimes.com/2012/01...
ja, en toch gebruik ik zelf hun producten.... ik zou gerust kunnen functionneren zonder mijn iphone, maar het maakt mijn professioneel leven zoveel efficienter....
traveller
vrijdag, 27 januari, 2012 - 12:55@ Thomas
Excuseer maar kom aub niet af met journalisten, ik heb ze bezig gezien.
Ze zitten in een keurslijf en komen er niet meer uit. Ik heb ze persoonlijk meegemaakt, zeker in de laatste weken en je moet al heel sterk in je schoenen staan om niet meegesleurd te worden.
Eén vroeg me of ik extreem rechts was. Ik repliceerde dat hij me eerst een definitie van extreem rechts moest geven en dan zou ik op zijn definitie antwoorden. Case closed. Hij zei toen wel dat ik non-conformistisch was, dat zal wel dan zo zijn.
Een interessant debat: De Vlaamse media, wie gelooft ze nog?
www.debatclub.org
traveller
dinsdag, 21 mei, 2013 - 20:02Ik vind dat de volgende link hier aardig bij aansluit:
http://lauer.blog.lemonde.fr/2013/05/21/et-apple-inventa-litaxe/
Marc Huybrechts
woensdag, 25 januari, 2012 - 17:26@ Thomas
Ons meningsverschil omtrent mijn 3de punt (invoerrechten om te 'compenseren' voor loonverschillen is economisch 'slecht beleid') blijft dus bestaan. Ik accepteer uw politiek/moreel argument, maar niet uw economisch argument.
Voor mij, en voor u blijkbaar ook, moeten politiek en moraal steeds primeren op het louter economische, maar men moet wel beseffen dat visies/interpretaties omtrent moraliteit en omtrent veiligheid (politiek) steeds gemakkelijk en scherp kunnen verschillen onder mensen in een open democratie. Uw stelling om vrijhandel-met-dictaturen in vraag te stellen is provocerend, maar ik ben wel geneigd van ze te ondersteunen.
Wat het economisch argument betreft, mijn stelling blijft dezelfde: loonverschillen zijn maar 1 factor onder talloze andere die ABSOLUTE kostenverschillen helpen verklaren, en hetzelfde geldt voor verschillende belastingsregimes tussen landen. Dat zijn geen gepaste argumenten voor protectie. De gemiddelde lonen liggen veel hoger in Luxemburg dan in Alabama, en de bedrijfsbelastingen liggen veel lager in Canada dan in Belgie, maar dat zijn geen valabele argumenten om vrijhandel tussen die landen te belemmeren. Het zijn de KOMPARATIEVE (niet de absolute kostenverschillen) die handel voordelig maken tussen landen. Het moet gaan om macro-voordelen, niet om individuele bedrijfsvoordelen. En als de absolute kostenverschillen zouden leiden tot grote handelsonevenwichten dan moeten, in principe, flexibele wisselkoersen die onevenwichten beperken/herstellen.
In het geval van de dictatuur China, dus, moet er een 'determinatie' gemaakt worden omtrent die echte/vermeende wisselkoersmanipulatie (hoofdzakelijk gebaseerd op de omvang en de snelheid van de toename in valutareserves), om specifieke protectiemaatregelen te kunnen verantwoorden op economische gronden.
Thomas
donderdag, 26 januari, 2012 - 22:05@MH
Wat betreft die wisselkoersmanipulaties, wat is daar precies het probleem van ?
De Yuan is gekoppeld aan de US dollar, dat is toch een keuze die de Chinezen zelf maken en daar is niets verkeerds mee ? Als de Amerikanen massa's dollars printen, kunnen ze met die dollars niet plotseling meer Chinese goederen kopen. Er zullen dan ook massa's Yuans bijkomen wat ook tot problemen in China zal leiden, wat hun eigen risico is. Alle landen manipuleren hun wisselkoers. De discussies hierover in de USA zijn gewoon verkiezingspraat maar m.i. onuitvoerbaar.
Feit is dat een Chinese arbeider 12u per dag in een hypermoderne fabriek voor een hongerloon (= letterlijk in ruil voor een vuil appartementje en dagelijkse kom rijst met minimaal comfort) wil werken, en een Amerikaanse of Europese niet. En er zijn meer Chinese arbeiders dan in heel het westen gecombineerd. Zelfs zonder wisselkoersmanipulatie is dat veruit de belangrijkste factor die de westerse exodus/jobvernietiging en Chinese groei verklaart.
En uiteraard stijgen de lonen ook in China, maar ze zijn zodanig veel lager dan hier (en er is zodanig veel arbeids-aanbod) dat het nog decennia zal duren voor dat voordeel zelfs maar begint te verminderen. Een eventuele Yuan crisis kan dat proces wat vertragen, maar niet tegenhouden.
traveller
dinsdag, 17 januari, 2012 - 19:21@ Thomas
Nog mijnbouw, nog metaalindustrie, nog auto-industrie, nog scheepsbouw zijn hier verdwenen wegens de lage loon landen.
Al die zaken zijn verdwenen door kortzichtige Belgische en Luxemburgse industrie baronnen die geen kloten van hun bedrijf kenden, en door de kortzichtige Belgische politieke vrienden van die baronnen die de neergang financierden met staatsgeld zonder één gram kennis.
Ik heb hier vroeger al over geschreven maar de basis is dat de volgende cyclus in die activiteiten niet voorzien werd en dat alleen op de oude manier werd door gewerkt. De verkalkte hersens van de industrie baronnen konden die challenge niet aan.
Thomas
donderdag, 19 januari, 2012 - 00:33@traveller
Dat zal zeker bij sommigen het geval geweest zijn, maar feit is wel dat in heel het westen dat soort zware, arbeidsintensieve industrie verdwijnt, en verplaatst naar de lage loonlanden. Niet zelden zijn het de oude ondernemersfamilies, diezelfde industriebaronnen, die er als eerste bij waren om hun bedrijf te delokaliseren.
traveller
donderdag, 19 januari, 2012 - 09:33Thomas
- Mijnbouw: in plaats van de Kempische mijnen te sluiten hadden ze vergassing moeten beginnen. Niets te maken met loonkosten, alles met visie.
- Scheepsbouw: toen ze Mercantile sloten was dat nog een kleine scheepswerf met zeer goede technologie.
Ondertussen waren Zuid-Korea en Dubai werven van 1.000.000 ton aan het bouwen. De Koreaanse staal bedrijven waren moderne walserijen voor ultra-zware platen aan het bouwen, een totaal pakket voor grote schepen. Niemand in de wereld had die visie.
In België was de producent van zeer goede kwaliteit scheepsplaten de "Fabrique de Fer" in Charleroi.
Geen investeringen gedurende tientallen jaren. Geen visie, en de Koreanen waren alleen met hun visie, zonder concurenten op de wereldmarkt. De Koreaanse lonen zijn nu op het Europees niveau en hun enige concurentie zal van China komen, die ook reusachtige scheepswerven aan het bouwen zijn. Dubai doet alleen reparaties, ze hebben geen know-how voor nieuwbouw.
- Metaal industrie: staal, Mital heeft de verkalkte hersenen van de Arbed-Arcelor directie met financiële geniale truucs volledig mat gezet. Mital heeft het het grootste gedeelte van hun aankoop "betaald" met Mital aandelen die in Amsterdam en Londen een enorme overwaardering hadden vanuit de derde wereld landen waar hun bedrijven waren gelokaliseerd: India, Indonesië, Zuid-Afrika, Kazakstan enz., allemaal landen waar boekhoudingen oncontroleerbaar zijn.
De staalprijs is toen door een gunstige conjunctuur en afspraken tussen Mital en de Koreanen, verdrievoudigd sinds de overname van Arcelor.
Alles wat België had moeten doen is de toekomst bekijken en Cockerill/Sidmar uit Arcelor nationaliseren en de aandelen aan het Belgisch publiek verkopen in de stijgende markt.
Vandaag is het boekhoudkundig een klein kunstje voor Mital om de interne verrekeningen totaal op de kap van de Europese loonkosten te schuiven, terwijl ze werkelijk enorme winsten maken via de grondstoffen die ze zelf leveren aan die bedrijven.
- Auto industrie: de Belgische afzetmarkt was te klein voor de grote auto-merken en als zodanig was G.M. niet geïnteresseerd om de Belgische Opel te behouden, ze hadden enorme problemen en de Belgische afdeling was te klein om er verder in te investeren.
Opel had de basis kunnen zijn voor een Belgische of Vlaamse auto-industrie. Hier is het management en de vakbonden ook schuld. De loonkost speelt hier ook weinig rol, de concurentie was 80 % Europees.
Enz. enz.
fcal
donderdag, 19 januari, 2012 - 23:09@ traveller
Akkoord met uw visie op de Belgische industriële cultuur en dan vooral in de meer klassieke sectoren, waarvan de 'sociale' staat indertijd door zijn belastingen de eerste slachtoffers maakte om ze vervolgens interventionnistisch als subsidiehongerige patiënten aan zich te kluisteren. Men roomt eerst af, stroopt vervolgens tot op het been, schrikt dan van de sociale onrust door de werkloosheid en probeert dan door subsidies min of meer het tij te keren met het geld, dat men elders afperst.
Zo'n situatie heeft een diepgaande invloed op de eigenaren en de leiding van dergelijke bedrijven. Men verliest de hefboom van de markt, die door het succes juist vernieuwing kan brengen en men gaat zich voor 1 à maximaal 2 generaties vestigen in een afhankelijkheidssituatie waarbij binnen de onderneming het er op aan komt mode correct die veelal landelijke politieke investeringsprojecten uit te voeren. Voorbeelden genoeg bij deze laatste horen de zonnepanelen (80%) bij de grotere ondenemingen en zelfs bij de elektriciteitsboeren of ook de windmolens.
In dergelijke verziekte ondernemingen worden de managers, die de subsidies binnen weten te brengen hoger geschat worden dan zij, die hun sporen verdienen in de markt. Dit heeft een bijzonder nefaste invloed op de bedrijfscultuur..
Ik ben het niet helemaal eens met wat u over Opel Antwerpen schrijft. Daar speelde de 'Belgische' afzetmarkt geen rol gezien het bestaan van de EU-markt. Daarentegen komt het er voor een onderneming met vele producerende vestigingen op aan om voor ieder van hen de juiste omvang te hebben. De suboptiimale vestigingen worden dan weggesaneerd. Dat hierbij allerlei andere invloeden meespelen is, kan niet ontkend worden.
traveller
vrijdag, 20 januari, 2012 - 19:15@ fcal
Helemaal akkoord met jouw analyse.
Wat betreft Opel moet ik bekennen dat ik er dikwijls heb over nagedacht en niet zo vlug tot een klare visie kwam.
Ik heb nooit begrepen waarom niemand in de Belgische auto-industrie, volledig buitenlandse eigenaars, er de Belgische politiek opmerkzaam heeft gemaakt op het feit dat ze zonder design en development ten tode waren opgeschreven.
Belgische auto bedrijven zijn pure assemblage bedrijven zonder eigen creatieve input buiten productie processen en dan nog.
Dit maakt het onmogelijk om enig gewicht in de schaal te leggen tegen andere bedrijven van de zelfde holding die wel design en development in huis hebben.
Opel Antwerpen moest dus opboksen tegen bedrijven met
a) een veel belangrijkere activiteit
b) een veel grotere thuismarkt met een veel grotere politieke invloed in Detroit.
Als Chris Peeters Obana belt is dat niet hetzelfde als Merkel.
Dus had de Belgische/Vlaamse politiek moeten brainstormen sinds jaren, samen met het Opel Antwerpen management en vakbonden, hoe het gewicht van Antwerpen te vergroten, het zelfde met Genk en Brussel.
En als, gedurende de goede tijden, G.M. niet had willen luisteren, er aan sleutelen om Opel van Opel Duitsland los te maken en een eigen auto merk te beginnen.
Dat vereist natuurlijk een gedreven bezieler en daar gaat het weer fout.
Er is altijd een grote vraag naar top kwaliteit en vernieuwing, bvb vandaag een electrische wagen aan lage prijs. Een electrische motor + generator + benzine motor voor een hybride wagen hoeft maar maximum 5.000 euro meer te kosten
Als je dan een top kwaliteit aanbiedt, wat in Vlaanderen zeer goed mogelijk is, heb je een successtory.
Waarom zoiets nooit in die branche doorgesproken is en waarom er geen bezielers in die branche zijn ligt alleen maar aan de slaafse kudde mentaliteit in de grote organisaties.
Het wordt tijd dat business management in de universiteiten over iets anders gaat dan de 3- maandelijkse beurs rapporten en de bonus die daar aan verbonden is.
fcal
vrijdag, 20 januari, 2012 - 22:55@ traveller
Waarom zouden buitenlandse eigenaren van bijvoorbeeld autofabrieken, die hier in de eerste plaats neergestreken waren in de 50-er en 60-er jaren omdat belastingen en loonkosten laag waren en Vlaanderen een uitstekende uitgangspositie bood om in de nieuwe eengemaakte EU-markt te slagen, er later als die voordelen niet of bijna niet meer bestonden, zij die de oorzaak waren van de minder goede evolutie op de hoogte te stellen, dat een onderneming zonder ontwerp en onderzoek slechts een makkelijk verhuisbaar atelier was. Daar zou diezelfde politiek niets van begrepen hebben. Trouwens binnen het gehuldigde marxistische denken dat alle partijen min of meer besmet had, kreeg net zo'n productievisie voorrang.
Belgische of Vlaamse politici konden daar niet over brainstormen, zeker niet naarmate de vakbonden steeds meer de scepter zwaaiden. Het werd dus een steeds sterker wordende aangroei in automatisering en robotisering, die puur productiematig gericht was. Marktbehoeften, ontwerpen die daaraan voldeden, calculatie van de in te zetten middelen, marktbewerking in zijn breedste zin, m.a.w. product- en marktstrategie kwamen hierbij niet te pas. Alleen deze uiterst gestroomlijnde ondernemingen konden in de 80-er en 90-er jaren nog de loonkosten opbrengen, die de politiek vereiste. Al de rest verpieterde of ging op de fles met uitzondering van enkele onconventionele ondernemingen in de nieuwe technologiën, die door de fiscus door hun product of dienst of structuur niet direct konden belast worden zoals de klassieke soort.
En of Peeters of Merkel naar de industrieel onbekwame Obama van Government Motors belden, maakte neits uit. Als men alles laat betijen en men door subsidies keer op keer gered wordt, krijgt men in alle grote organisaties en zo ook in de universiteiten bij de leiding een slaafse mentaliteit. De mandarijnen hebben het Tang China tot stilstand gebracht, hetzelfde gebeurt nu in Europa om dezelfde redenen.
traveller
zaterdag, 21 januari, 2012 - 10:10Akkoord fcal, maar ik geloof nog steeds dat een gedreven individu dat kan veranderen, als die nog bestaan ten minste.
Anderzijds heb ik de grooooote Vlerick als klein manneken mee gemaakt en dat deed me echt opkijken, politieke vriendjes politiek door en door.
Padre
maandag, 16 januari, 2012 - 09:53En ik maar denken dan het BRICS landen waren ... Het zijn dus de Kinezen die rijstschotel N° 4 maken.
fcal
maandag, 16 januari, 2012 - 01:22Het bruto binnenlands product bestaat volgens wikipedia (ingekorte versie) uit:
•De productie van consumptiegoederen en kapitaalgoederen (zowel uitbreidingsinvesteringen als vervangingsinvesteringen) door de particuliere sector.
•De productie van consumptiegoederen en kapitaalgoederen door de overheid (meestal samengevat met de term overheidsbestedingen). ...
•De productie van consumptiegoederen en kapitaalgoederen voor het buitenland (de uitvoer ofwel export). ...
Vraagje: Als de overheidsbestedingen meegerekend worden in het broto binnenlands product veroorzaakt dit geen distortie? Ik kan me voorstellen dat in een vrije markt de particuliere sector door de concurrentie aan marktprijzen werkt. Maar de diensten van de monopolistische overheid of van de overheidsbedrijven zijn ruwweg gemiddeld 3 x zo duur dan als ze geprivatiseerd zouden geleverd worden. Bepaalde diensten kunnen uiteraard moeilijk geprivatiseerd worden zoals bijvoorbeeld defensie of de diplomatie. Heeft dit niet tot gevolg dat een inefficiënte overheid met een ontsporend uitgavenpatroon het bbp eigenlijk de hoogte injaagt? Is het mogelijk dat het redelijk goede cijfer van België hierdoor eigenlijk sterk overschat is?
Marc Huybrechts
maandag, 16 januari, 2012 - 18:19@fcal
Ja, F...., ge stelt daar een pertinente en belangrijke vraag.
1) Het is waar dat de meeste overheidsdiensten niet op vrije markten worden verkocht zodat hun 'prijzen' geen echte marktprijzen zijn. Maar, dat geldt ook voor vele private goederen en diensten die ook niet op echt-vrije of perfect-competitieve markten worden verkocht. Het is een boekhoudkundige conventie van de (meeste) overheidsuitgaven te gebruiken als een 'proxie' en ook een 'approximatie' van de contributie van de overheid tot het BNP. In de macroeconomie geldt steeds de volgende tautologie voor een specifieke tijdsperiode: totale inkomens (Y=C+I-M) = totale productie (BNP) = totale uitgaven (C+I+X). Er is geen beter alternatief bij het opmaken van de Nationale Rekeningen om de overheidscontributie te meten dan via de uitgaven.
2) Ik denk niet dat we hier van een "distortie" kunnen spreken, en ook niet van een "overschatting" als dusdanig. Het gaat hier gaat om een statische context, i. e. een reflectie van gegevens in een specifieke (beperkte) tijdsperiode. U brengt dynamische consideraties naar voren, die OP TERMIJN zich zullen reflecteren in de statische gegevens van de Nationale Rekeningen. Maar de specifieke mechanismen die daar achter zitten kunnen enkel via allerlei (onzekere, maar wel redelijke) speculatie beschreven worden.
3) In het algemeen kunnen we inderdaad zeggen dat private productie meer efficient zal zijn dan overheidsproductie, omdat private markten meer competitief zijn dan de (artificiele, opgelegde) 'markt' waarin de overheid haar diensten aanbiedt/oplegt, uitgezonderd de zeer specifieke gevallen van 'publieke goederen' die tegelijkertijd (a) enkel door een overheid kunnen verschaft worden en die (b) toch noodzakelijk zijn voor de private sector om goed te kunnen functioneren (e.g. 'rechtszekerheid' en 'nationale defensie' (breed geinterpreteerd)). Twee redelijke gevolgtrekkingen zijn dan:
-- naarmate de overheid zich meer bezig houdt met het produceren van private goederen en van semi-publieke goederen des te trager het inkomen-per-hoofd zal groeien over de tijd (lange termijn). Er is veel empirische evidentie voor die stelling, gebaseerd op zowel cross-section studies van landen als op time-series data;
-- des te 'beter' het politiek systeem/proces functioneert, i.e. des te beter dat proces de preferenties van het brede publiek reflecteert, des te beter de accounting conventie van overheiduitgaven te gebruiken als meetinstrument (van de 'echte' waarde van de overheidsoutput) zal zijn. Dit is gemakkelijk abstract te formuleren, maar de kwalifikaties "beter" en "echt" zijn niet gemakkelijk in de praktijk te vertalen of toe te passen.
4) Inflatie is hier ook een belangrijke consideratie. Uiteindelijk zijn we niet geinteresseerd in nominale waarden, maar wel in reele waarden. Het gaat om de evolutie van het reeel inkomen-per-hoofd, i.e. na prijsaanpassingen, over tijd. En, relatieve prijsevoluties zullen zich normaal ook reveleren in wisselkoersaanpassingen, die dan 'realistische' vergelijkingen tussen landen zullen mogelijk maken. Een verdere redelijke redenering en gevolgtrekking is dan de volgende:
-- Het overheidsbeslag op de economie kan op twee manieren opgelegd worden: via taxatie of via inflatie. Het is dus niet verwonderlijk dat landen met een relatief-'grote' overheid doorgaans meer inflatie kennen dan landen met een kleine overheid, ook al zullen de officiele cijfers dat niet steeds onmiddelijk reflecteren (omwille van 'corruptie' bij vele overheden). Op termijn echter kan men de onderliggende realiteit niet blijven verdoezelen, en dat zal zich dan ook reveleren ondermeer via 'crisissen' en scherpe wisselkoersaanpassingen. Dit is een ander aspect van die relatieve-inefficientie van overheidsproductie-versus-private-productie, dat verschillend is van het aspect hierboven (onder punt 3) dat berustte op de afwezigheid van competitie bij overheidsproductie.
fcal
maandag, 16 januari, 2012 - 21:15@MH
Bedankt voor de omstandige toelichting. Het is dus wel degelijk zo, dat de overheidsbestedingen gelijkgesteld worden met wat in de particuliere sector eigenlijk tegen marktprijzen geproduceerd wordt. Ik kan me voorstellen dat specialisten hier en daar correcties aanbrengen maar dat verandert fundamenteel niets. Men kan waarschijnlijk zoals u stelt weinig anders doen om althans enig idee te krijgen van de omvang van dit fenomeen. Het is ook zo dat een empyrische observatie van de ontwikkeling van deze bestedingen zich uiteindelijk statistisch nawijst in de nationale rekeningen. Uiteraard is het ook zo, dat er allerlei tussenvormen voorkomen waarbij bijvoorbeeld geprivatiseerde monopolies een of andere dienst of product geleverd wordt aan de markt tegen al dan niet echte marktprijzen.
Maar ik kan me niet ontdoen van de indruk, dat het BBP in de naslagwerken toch kunstmatig verhoogd wordt als men de nominale waarde van de overheidsbestedingen zomaar meeneemt. In literatuur van de Chicago-school vond ik volgende richtgetallen: privé in vrije markt kost 100%, monopolie geëxploiteerd door privé kost 200% en monopolieproductie door de overheid kost 300%. Dit zijn vanzelfsprekend slechts uiterst ruwe richtgetallen of coëfficiënten, maar die vergemakkelijken wellicht toch het begrip van volgend voorbeeld.
Land A: BBP Privé 79 Overheid 21 = Totaal 100;
Land B: BBP Privé 55 Overheid 45 = Totaal 100;
Is het BBP gelijk? Op het eerste zicht wel, maar als we de overheidsbestedingen (factor 1/3) corrigeren voor hun inherente inefficiëntie bekomen we een ander beeld.
Land A: BBP Privé 79 Overheid 7 = Totaal 86;
Land B: BBP Privé 55 Overheid 15 = Totaal 70;
Dan wordt het BBP/capita van land A 86 of 1.23 t.a.v BBP/capita van land B 70 of 1.00:
Omgekeerd bedraagt het gecorrigeerde BBP/capita van land B slechts 81% van dit van land A.
Dit is een extreem gesimplificeerd voorbeeld, maar dit effect moet toch meespelen of is het niet politiek correct om dit te stellen?
Marc Huybrechts
dinsdag, 17 januari, 2012 - 00:19@ fcal
1) Ja, die "overheidsbestedingen" moeten we in een NETTO betekenis zien, niet in een bruto betekenis, en we hebben dus behoefte aan een betreffende expert van de Nationale Bank of van het Planbureau om dat verder te verduidelijken. Ruwweg gezien, gaat het om de meting /estimatie van overheidsconsumptie (Cg) en van overheidsinvesteringen (Ig). Dat valt in grote mate samen met de uitgaven (salarissen enz...) van de overheid voor personeel (overheidsconsumptie) en allerlei uitgaven/aankopen van 'materialen' en andere activa (investeringen). In Belgie bestaat het gros van de overheidsuitgaven vandaag waarschijnlijk uit 'TRANSFERbetalingen' (e.g. sociale zekerheid enz...) die daar buiten vallen en dus niet meetellen in het berekenen van de overheidscontributie tot BNP.
2) Die "Chicago school" coefficienten lijken me een beetje te veel 'uit de lucht' gegrepen om je 'correctie' te maken aan de gegevens uit de Nationale Rekeningen. We zijn natuurlijk akkoord dat de private sector in het algemeen veel efficienter is dan de publieke sector bij de productie van goederen en diensten. Mijn punt was dat die realiteit (i.e. overheid is minder efficient dan de private sector) zich op termijn reflecteert in de feitelijke (observeerbare/meetbare) gegevens van de Nationale Rekeningen, zodat een relatief-grote overheid een 'drag' is op het feitelijke verloop van BNP en dus ook van het per capita inkomen doorheen de tijd.
3) Dus, ik denk niet dat we die 'Chicago school'-aanpassing zo maar kunnen maken. Maar, ik kan ook niet zo onmiddellijk ALLE mogelijke mechanismen beschrijven die mijn stelling zouden 'bewijzen', i.e. die ervoor zorgen dat de negatieve impact van een relatief-grote overheidssector zich zou blijven reflecteren in de actuele/feitelijke of meetbare BNP cijfers over tijd. Sommige mechanismen liggen echter voor de hand:
- Naarmate het relatief(**)-grotere overheidsbeslag gebaseerd gaat zijn op inflatie (en niet op taxatie) gaat dit samen gaan met snellere prijsstijgingen (in plaats van output toename), en dat gaat het reele per capita inkomen relatief(****) (niet absoluut) verlagen in de statistieken van de Nationale Rekeningen.
- Er is veel empirische evidentie dat een grotere overheid, ceteris paribus (i.e. in de veronderstelling van meer overheidsuitgaven zonder concomitante 'liberaliserende' structurele maatregelen), een 'displacement' effect of een 'verdringingseffect' heeft op de private sector, vermits die overheidsuitgaven in competitie komen met de private sector (bijvoorbeeld op de arbeidsmarkten). Dit laatste gaat dus een negatieve impact hebben op private sector output data en dat gaat zich ipso facto reflecteren in de actuele data van de Nationale Rekeningen, niet noodzakelijk in een 'verlaging' maar minstens in de vorm van tragere toename over tijd. In de praktijk is die "verdringing" moeilijk te observeren/meten omwille van de storing van conjuncturele factoren. We hebben dus niet alleen behoefte aan experten in de Nationale Rekeningen (om statistische observaties of metingen te kunnen maken), maar ook aan econometristen en aan 'mathematical statisticians' om het 'potentiele BNP' te kunnen berekenen naast het actuele/feitelijke BNP in een gegeven tijdsperiode.
(**) De context hier is vergelijkingen tussen landen die onderling verschillen in termen van het aandeel van de overheidssector in hun totaal BNP.
(****) De context hier is 'in vergelijking met een situatie zonder die prijsstijgingen.
fcal
dinsdag, 17 januari, 2012 - 20:45@MH
In literatuur van de Chicago-school vond ik volgende richtgetallen: privé in vrije markt kost 100, monopolie geëxploiteerd door privé kost 200 en monopolieproductie door de overheid kost 300. Dit zijn vanzelfsprekend slechts uiterst ruwe richtgetallen of coëfficiënten, maar die vergemakkelijken wellicht toch het begrip. ...
"Die "Chicago school" coefficienten lijken me een beetje te veel 'uit de lucht' gegrepen om je 'correctie' te maken aan de gegevens uit de Nationale Rekeningen."
Het moge duidelijk zijn, dat ik ,met deze ruwe richtgetallen geenzins de bedoeling had om 'Nationale Rekeningen' te gaan corrigeren maar enkel het mechanisme wilde aantonen van wat het zou kunnen betekenen als men overheidsbestedingen al dan niet voor 100% gelijksteld aan door de particuliere sector geschapen BBP, als dusdanig in de berekening van het BBP meeneemt.
Hetgeen u ook, meen ik, bevestigd hebt en waarin u ook de vele aannames en veronderstellingen en de complexe uitwerking verhelderd hebt. De behoefte aan de inzet van experten van Nationale Rekeningen en/of van Planbureau's, econometristen, statistici allerlei aard, macro-economisten ... maken duidelijk, dat deze materie aan de belanghebbende politici (meestal juristen en polsoccers), van wie verwacht wordt dat ze dan ook zinnige conclusies trekken en leiding geven, niet op een eenvoudige handbare wijze kan uitgelegd worden. En wat zo iemand niet verstaat wordt door hen ook niet als een essentiële vereiste ervaren voor een gedegen beleid. Dit laatste zien we steeds weer gebeuren.
Nogmaals dank voor de toelichting.
Corse
zaterdag, 21 januari, 2012 - 23:04De technologische modernisering, automatisering, robotisering, studie en kennis hadden geen zin in Europa, het heeft de Europese mens terug naar de Middeleeuwen gekatapulteerd:
Technologische, automatisering en modernisering hebben er voor gezorgd dat de laatste 50 jaar de productie van levensnoodzakelijke middelen 700 keer verdubbelde.
De wereldhandel is de laatste 10 jaar met 25% verhoogd.
Deze grandioze verbetering is voor 80% van de samenleving spijtig genoeg niet of weinig bereikbaar, deze mensen bevinden zich wat betreft levensstandaard en welzijn nog in de Middeleeuwen.
Hoe ridicuul dit ook mag lijken, het was de vooruitgang van de achteruitgang, enkel de rijke zijn er beter van geworden, het Europese volk is met grote zekerheid terug op weg naar de Middeleeuwen!
De technologische automatisering en modernisering op onze planeet heeft nog nooit zoveel rijkdom voor de 1% elite en armoede voor de 99% voortgebracht.
De globalisering van het extreem rechtse neoliberalisme heeft West-Europa en de VS meegesleurd in deze immense achteruitgang voor zijn burgers.
Nu nog een miljarden verslindend Europees leger en snel, het misgelopen kapitalisme en vrije markt moeten hun gezicht redden, de enige uitweg is oorlog, de geschiedenis herhaalt zich!
België was nu reeds in 2 oorlogen betrokken: Afghanistan en Libië, dit met een immense schuldenberg.
Analyse: de catastrofale gevolgen van 100 jaar vrije markt in Europa, extreem rechts neoliberalisme, kapitalisme, globalisering en daardoor delokalisering:
· De sociale voorzorg wordt afgebroken.
· De werkduur verlengt naar 67 jaar.
· De lonen werden geblokkeerd en teruggedrongen.
· De koopkracht werd teruggedrongen.
· De Euro munt halveerde de koopkracht.
· De betaalde vrije tijd werd gelimiteerd.
· De nieuwe generatie jonge werknemers worden working poor (werkende armen of loonslaven)
· De intresten op de spaargelden verdwenen volledig en daarbovenop de enorme waardevermindering door inflatie.
· De energiekosten stegen met 400%.
· 8 op 10 Belgen worden gefinancierd door de staat. (Delokalisering van bedrijven)
· Bedrijven en handel delokaliseerden naar de nieuwe markten (lageloonlanden)
· De werkloosheid in de privé steeg angstwekkend.
· De faillissementen van de privé KMO bedrijven stegen angstwekkend.
· De knowhow van bankroete KMO bedrijven verdwijnt in de vergeetput.
· De Braindrain of kennisvlucht naar landen buiten Europa stijgt enorm.
· De staatsschulden zijn oncontroleerbaar geworden.
· De sociale besparingen van de staat draaien democratie, welzijn en welvaart terug.
· privaatbankschulden zijn oncontroleerbaar door het speculeren in plaats van te investeren in KMO bedrijven en burgers..
· Prachtige KMO bedrijven hier gingen massaal bankroet door import van producten van de nieuwe markten en lageloonlanden, concurrentie is onmogelijk geworden.
· Democratisch verkozen regimes worden vervangen door de technocraten van de elite.
· Privaat banken en grote firma’s gaan bankroet en worden gered met belastingsgeld van de gemeenschap.
· Er zijn nu drie keer meer Euro’s en waardepapieren bijgedrukt dan in de hoogconjunctuur en het blijft crisis, waar zijn deze Euro’s naartoe?
· Het geld en waardepapieren zitten op hopen bij enkele, (de rijke geprivilegieerde elite)
· Het aantal rijke geprivilegieerde elite en jetset verviervoudigden op vijf jaar tijd.
· Alle belastingsparadijzen samen bezitten twee keer meer geld dan de totale wereldgemeenschap.
· Het vertrouwen van de wereldsamenleving in geld en waardepapieren is totaal verloren gegaan, er is enkel nog vertrouwen in goud en andere edele metalen.
· Privaat speculanten en banken blijven legaal de wereldsamenleving leegzuigen ongeacht de hoeveelheid bijgedrukt geld en waardepapieren.
· Alle vormen van herverdeling zijn onmogelijk geworden en worden zelfs wettelijk beschermd, daar zal nu een einde moeten aankomen om oorlogen te verhinderen.
1. http://rt.com/news/dream-crisis-italy-euro/
2. http://www.sonyclassics.com/insidejob/
Vooralsnog-ongekende-strevers
zondag, 22 januari, 2012 - 14:37Als reactie op de berichten van de "VOORLOPIGE ONBEKENDE STRIJDERS" over de echte crisis hier in europa moet gemeld worden dat het tekort aan flexibiliteit enkel te wijten is aan een gebrek aan basisdemocratie. De politieke hypocrisie hier in het oude traditionele europa is ondanks zijn dichte bevolkingsgraad zeker niet hoger dan in de rest van de wereld. Sociale verdeling van rijkdom als armoedebestrijding heeft dus alles te maken met meer-inspraak, anti-discriminatie, subsidiariteit en dergelijken.
traveller
zondag, 22 januari, 2012 - 15:27Ik raad iedereen aan om dit gesprek te bekijken en beluisteren.
Iedereen kan van John Fentener van Vlissingen leren.
http://www.nederland1.nl/gemist/35099
Ga naar Eva Jinek op Zondag.
Marc Huybrechts
zondag, 22 januari, 2012 - 20:48@ Traveller
Ja, dat gesprek is interessanter om te beluisteren dan de absurde affirmaties van Corse te lezen. Deze laatsten beginnen meer en meer op de irrationele wartaal van NeverbeendeadReligion te trekken. Maar, het zou toch beter zijn als u zelf zou vertellen wat u denkt dat er uit dit gesprek te leren zou vallen, een soort leidraad verschaffen dus.
Persoonlijk vond ik het begin van het gesprek het beste, t.t.z. een kort verslag over de directe aanval van Newt Gingrich tegen de (naief-linkse en Obama-beschermende) mainstream media tijdens het debat in South Carolina. Zou men zoiets ooit op de VRT durven vertonen? Of zouden ze daar afkomen (gelijk France 24 regelmatig doet) met de frontpagina van Newsweek te tonen (Waarom de opposanten van Obana zo dom zouden zijn?), zonder er bij te vertellen dat dit extreem naief-links bladje praktisch failliet is en dat bijna niemand het nog leest (behalve de gelijkdenkende kuddegeestige 'joernalisten' in New York en in Europa)?
jvn1k
zondag, 22 januari, 2012 - 21:16"Zou men zoiets ooit op de VRT durven vertonen?"
jazeker, mijn waarde MH! 't kwam uitgebreid op hun radio, TV en internet site! Dat zo een debiele hypocriete kwiet van een Gingrich weer zo'n kwatch-taal uitkraamt dat mochten we geweten hebben! en ja, het sloeg aan bij de al even debiele redneck meerderheid van south-carolina, wat hadden niets anders verwacht.
Marc Huybrechts
maandag, 23 januari, 2012 - 00:36Even de contradicties van bovenstaande twoliner belichten.
1) In een vrije maatschappij moeten in principe alle feiten belicht kunnen worden en opinies geuit kunnen worden, tenzij er goede redenen voor het tegenovergestelde zouden bestaan. Die 'goede redenen' (vooral in de context van 'veiligheid') vormen een belangrijk onderwerp dat hier niet verder moet behandeld worden. Het gaat hier dus niet over joernalistiek omtrent het privaat leven van Gingrich.
2) De belangrijke relevante vraag is of de rancunes en opinies van een ex-wife van een politieker een gepast onderwerp zouden zijn voor een presidentieel discussieforum in de context van een voorverkiezing. Wat zouden 'grote mensen' daar over denken?
3) Het opening salvo van Gingrich aan het adres van de mainstream media was dan ook meesterlijk en zeker geen "kwatch". Zijn toehoorders wisten maar al te goed dat die media met twee maten en gewichten meet ter zake. Ter illustratie, de langdurige 'intieme associatie' van Obama met een nutty racist, gelijk de zgnde reverend Wright, werd doodgezwegen door die media tot het niet meer kon vermeden worden. Het werd zeker nooit opgebracht in de presidentiele debatten tussen Obama en HClinton 4 jaren geleden. Obama krijgt van hen 'soft balls'. Gelijk de meeste mensen en de meeste politiekers is Gingrich zonder enige twijfel een "hypocriet", maar in dit specifiek geval kwam de hypocrisie van de naief-linkse media (vertegenwoordigd door CNN), die door Gingrich de "elite media" wordt genoemd.
4) Het is precies omdat die 'elite media' met hetzelfde vooroordeel (over South Carolinians als vermeende "rednecks") zit, juist gelijk parroteerder Joe, dat ze het debatforum begonnen met een onnozele 'vraag' (sic!!) over het huwelijksverleden van Gingrich. Zou die vraag bedoeld zijn geweest om Gingrich te helpen bij rednecks? Natuurlijk niet! Zij dachten naievelijk dat dat Gingrich enkel zou kunnen schaden onder die zuiderse rednecks (terwijl ze goed beseffen dat dat waarschijnlijk totaal anders zou kunnen overkomen in New York of in Massachusetts bijvoorbeeld). Wel, de reactie van het publiek in het debat, en ook de verkiezingsresultaten, bevestigen enkel dat het CNN en den Joe zijn die met "debiele" vooroordelen opgescheept zitten, en niet die vermeende rednecks in South Carolina. Die zogenaamde rednecks trokken zich blijkbaar geen barst aan van de huwelijksperikelen van Gingrich en wilden de focus op het rampzalige beleid van afgod Obama.
Het is spijtig dat een Romney supporter hier allemaal moet op wijzen. Ik kan me al voorstellen hoe onnozel en misrepresenterend de joernalistieke commentaar (over het salvo van Gingrich) op de VRT moet geweest zijn, en moet het zeker niet gezien hebben om het te kunnen 'weten ' of voorspellen.
jvn1k
maandag, 23 januari, 2012 - 12:09"Ik kan me al voorstellen..."..."op de VRT"
en zijn fantasie en de daarmee gepaarde afleidingen de vrije loop laten, inderdaad, zo kennen we den MH.
"onnozele vraag over het huwelijksverleden van Gingrich"..."het privaat leven van Gingrich".
- vergeet in deze context niet dat Rove en Bush de McCain hebben kaltgemacht met die leugen over een love-baby met de meid.
- en dan was er ook nog die Gary Hart(pence) met Donna Rice. Privaat leven.
- en tijdens Clinton's campagne hebben ze ook zijn affaires en sexuele escapades naar boven gebracht
"CNN en den Joe"
ik kon slechter gezelschap treffen!
Maar wat ik me afvraag : is den MH nu even "debiel" en naief als Gingrich zelf om te geloven dat de "linkse media" achter deze "ex-wife campagne" tegen Gingrich zitten? Die zouden niets liever hebben dan dat die knuppel het opneemt tegen Obama.
Marc Huybrechts
maandag, 23 januari, 2012 - 16:061) Het onderwerp hier was de aanval van Gingrich op de "elite media", de (zonder twijfel) misrepresentatie ervan op de VRT (in tegenstelling met dat Hollands TV programma van Traveller), en mijn serieuse vraag of de huwelijksperikelen van Gingrich een gepaste 'vraag' waren voor een presidentieel debat in voorverkiezingen. Dat breed onderwerp heb ik in 4 paragrafen kort behandeld, en op mijn vraag is natuurlijk geen antwoord gekomen.
2) In plaats van een serieus antwoord krijgen we...... wat? Rove, Bush, love-baby, Gary Hart, Donna Rice, Clinton, enz.... En dan zijn er mensen die twijfelen aan de 'dumbing down' van Vlaanderen en Amerika, en het woekeren van parroteerders gelijk onkruid alom rondom ons! Van mensen met een middelbaar onderwijs diploma zou men in principe moeten kunnen verwachten dat ze een specifiek onderwerp zouden kunnen behandelen, zonder zich te gaan verschuilen achter irrelevante 'diversions'. Blijkbaar kan men dat niet meer.
jvn1k
maandag, 23 januari, 2012 - 16:50MH en jvn1k: different styles! maar dat MH de andere zijn stijl veracht en denigreert, dat zegt veel over de mens MH. Ik zou ook zoals hij kunnen memmen van "ik stel me dit voor" of "ik stel me dat voor" en hem dan met allerhande etiketten volkleven. Ik zou het bijvoorbeeld kunnen hebben over veronderstellingen over zijn gedrag tegenover zijn buren, zijn garagist of zijn pizza-dealer, maar daar weet ik niets over dus ik hou hierover mijn mond, laat staan dat ik er zou aan denken.
Nu ik vond dat ik er met die Love Baby, Hart, etc etc pats op zat want het ging over iemands privé-zaken gebruiken (en er zelfs over liegen) in een verkiezingsscampagne, maar den MH zit dan op die argumenten misschien volop te fantaseren over hoe al die seksuuwele acties zich hebben afgespeeld, en ja, dan zit je inderdaad naast de kwestie. (ik heb me nu ook eens in een MH-iaanse veronderstelling laten gaan, mocht ik even?)
PS: allez, er is blijkbaar weer animo hier. ik moet maar 1 zinnetje zeggen en ons Duracelkonijn uit Virginia schiet in actie.
Marc Huybrechts
maandag, 23 januari, 2012 - 17:02De jongste 'diversion' heet "stijl". Het gaat hier niet over stijl-verschillen, maar wel over de incapaciteit van den Joe om op een specifiek onderwerp te kunnen blijven, en dat is omdat hij geen verantwoordelijkheid wil/kan nemen voor sommige van zijn onnozele affirmaties. Op mijn serieuse vraag (Zijn huwelijksperikelen een gepast onderwerp voor een presidentieel debat?) is geen antwoord gekomen, want het zou te veel kunnen verduidelijken. Het antwoord zal dus van andere (meer serieuse) mensen moeten komen.
jvn1k
maandag, 23 januari, 2012 - 17:11Huwelijksperikelen is niet hetzelfde als je vrouw bedriegen en hoeren en boeren. Dus dat is al een belangrijk verschil dat je blijkbaar niet ziet. En dat laatste mag volgens mij het publiek weten. Als ze met hun familie op TV een goed-nieuws-show komen brengen om te scoren bij het kiezers, dan mogen die kiezers ook weten dat de kandidaat zijn vrouw bedriegt.
ivm de vermeende love-baby van McCain, dat was een grove Rove-leugen om de kandidaat te nekken. Dat is not done, uiteraard.
Nu content, mister? Of moet er nog een tekeningetje bij? Een flow-chart? Een venn-diagram?
traveller
maandag, 23 januari, 2012 - 13:23@ jvn1k
Waarom is Gingrich een debiel?
jvn1k
maandag, 23 januari, 2012 - 13:58@ traveller
"debiel" stond wel tussen aanhalingstekens hee, net zoals in MH's voorlaatste paragraaf van #116793
Fred
maandag, 23 januari, 2012 - 15:57Gingrich heeft in dit geval overschot van gelijk, maar jvn1k maakt een correcte opmerking: de tirade van Gingrich is hypocriet aangezien hij - als speaker of the house - zélf één van de voortrekkers was van de impeachment van Clinton op basis van een privé-affaire.
Marc Huybrechts
maandag, 23 januari, 2012 - 16:31@ Fred
1) Natuurlijk is Gingrich een "hypocriet". Wie onder ons zou dat niet zijn van tijd tot tijd? Maar, een "debiel" is hij zeker niet, en wie met dergelijke puberale scheldwoorden afkomt is zeker niet vergelijkbaar in 'intelligentie' met Gingrich. Gingrich, Obama, Clinton...zijn allemaal zeer intelligente mensen.
2) Akkoord dat de Clinton-impeachment (door Congress) en het Gingrich-aandeel in die zaak kunnen gezien worden als een vorm/voorbeeld van hypocrisie. Dat is een verdedigbaar standpunt, maar dat is ook een ander onderwerp dat niets direct te maken heeft met het onderwerp van die 'CNN-vraag in een presidentieel discussieforum'.
3) Politiek is een harde en vuile business, en men doet er best aan van niet te pretenderen dat het anders zou zijn. Maar, verstandige-en-eerlijke mensen kunnen gepaste onderscheiden maken. De huwelijksperikelen van Gingrich zijn en waren een privee-zaak, waarmee ik zeker niet wil zeggen dat ze niet in de media zouden mogen komen. Bij contrast, de kern van de Clinton-impeachment ging niet over sex maar wel over 'liegen in een juridisch proces' (de Grand Jury enz...). En een politieker, of eender wie, die liegt in een gerechtszaak, dat is geen privee-zaak meer maar wel een publieke-zaak. Het is zelfs ironisch dat de (gematigde-) linkse Bill Clinton zo verstrikt is geraakt in de ramificaties van typisch-linkse wetgeving. Want het criminaliseren van 'sexual harassment' is typisch links, juist gelijk het criminaliseren van 'speech' tegenwoordig is.
jvn1k
maandag, 23 januari, 2012 - 16:37"het criminaliseren van 'sexual harassment' is typisch links"
maar allez, ik leer iets bij! Maar laat MH eens afkomen met voorbeelden om zijn theorieën te staven want die neem ik altijd met een kamionnetje zout, van zo'n type:
http://imgusr.tradekey.com/p-3407676-20110425201103/komatsu-785-haul-trucks.jpg
jvn1k
donderdag, 26 januari, 2012 - 12:30aanhalingstekens of niet, ik noem een kat een kat en Gingrich een debiel.
en wel daarom:
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2092052/One-giant-leap-Newt-Presidential-candidate-promises-permanent-US-base-moon-hes-elected.html?ito=feeds-newsxml
Menachem
donderdag, 26 januari, 2012 - 15:54Ik schat de verstandelijke vermogens van Newt ook niet hoog in. Maar om het te maken in de politiek is dit niet altijd vereist.
Wat betreft 'economische' beschouwingen van MH, zie ik nog enige onderbouwing.
Maar O WEE als je over zijn geliefde Republikeinen/Tea Party/... begint, dan komen zien we een MH die evenzeer aan het parotteren is wat op 'zijn mediakanalen' komt.
De MH theorieën kan je het best bewaren in de dossierkast waar Patrick Geryl ook zit.
traveller
maandag, 23 januari, 2012 - 10:08@ MH
Fentener van Vlissingen heeft het bestaan om de klassieke miljarden zaak van zijn familie, SHV(Steenkolen Handels-Vereeniging), te verlaten en met zijn privaat fortuin een eigen zaak te beginnen op wereldschaal.
Zijn pleidooi voor de familiezaak is zeer "to the point" en zou in alle "managements cursussen" moeten voorgedragen worden.
In België hebben we een gelijkaardige successtory met CMB en de familie Saverijs. De enige oude koloniale scheepvaartlijn die, in grote moeilijkheden werd overrgenomen door de familie Saverijs van de Société Générale, en een moderne omwenteling heeft geriskeerd tot het nu een wereldbedrijf werd.
De houding van Fentener van Vlissingen tov de 350 jaar oude porselein fabriek die hij van 3.000.000 euro omzet, en een bijna faling, naar 25 miljoen euro en winst heeft gebracht geeft een zeer goed idee wat een dynamisch familie bedrijf kan verwezenlijken. Vergelijk dat met de bodemloze staatsput van Val Saint Lambert, een veel beter merk dan het Nederlands porselein bedrijf, maar zonder gedreven management.
Iemand als Corse is natuurlijk marxistisch blind voor zo'n debat. Hij begrijpt zelfs niet dat de incest tussen politiek en financiële wereld een typisch marxistisch instrument is.
Marc Huybrechts
maandag, 23 januari, 2012 - 16:37@Traveller
Bedankt voor uw informatief antwoord.
fcal
maandag, 23 januari, 2012 - 16:49Terug naar het onderwerp:
Theodore Dalrymple aan het woord in een beklijvend artikel in de 'City Journal'.
http://www.city-journal.org/2012/22_1_otbie-european-debt-crisis.html
traveller
maandag, 23 januari, 2012 - 20:41@ fcal
Ik heb er van genoten.
fcal
dinsdag, 24 januari, 2012 - 00:18@ traveller
Ik ook van John Fentener van Vlissingen uit Amsterdam. De Porseleyne Fles (Delfts Blauw) en Van Kempen & Begeer, de zilversmeden zijn me geen onbekenden.
Hallelujah het internet! Lijkt wat op Allah oe Akbar maar is veel positiever. In de plaats van Barbertje hangt straks Marx.
traveller
donderdag, 26 januari, 2012 - 10:28Ter ondersteuning van mijn stellingen:
Apple maakt een winst van 400.000 $ op hun I-Phones per personeelslid per jaar. Dat is een beetje meer dan een loonverschil.
Apple voegt er aan toe dat ze niet naar de VS terug komen voor hun producties omdat ze in de V.S. geen flexibiliteit meer hebben en ze geven voorbeelden.
Loonkost komt er niet bij kijken, efficiëntie en flexibiliteit wel:
http://www.nytimes.com/2012/01/22/business/apple-america-and-a-squeezed-middle-class.html?_r=3&pagewanted=1
Werk aan de winkel voor het management en nog meer voor de creatieve top managers.
Boekhouders, advokaten en M.B.A's hebben daar geen plaats, ingenieurs wel.
traveller
vrijdag, 27 januari, 2012 - 12:44Delocalisatie
De grote boosdoener van de delocalisatie is de loonkost. Zij die delocaliseren wegens de loonkost zijn er aan voor de moeite.
Ik heb meer dan 20 jaar in lage loon landen gewerkt als manager en mede eigenaar.
De corruptie is al moordend van zodra je start. Als je de start kunt overleven kun je na 2 jaar de balans opmaken hoe ver je gekomen bent. Je zult vaststellen dat de corruptie op elk niveau het loonkost verschil overstijgt. Je zult ook vaststellen dat de echte lokale bedrijven, geleid door lokale gangsterbazen, ook politiekers en hun cronies genoemd, niet de zelfde kosten en corruptie hebben als jij zelf.
Dus de eerste vereiste is je eigen politieker/gangster als partner te nemen. Hij zal je bestelen waar je bij staat en het hangt af van jouw persoonlijkheid en karaktersterkte of je het bedrijf kunt houden en winst maken ofwel het bedrijf verliest of op de fles gaat.
China is niet vergelijkbaar met ons, het is een andere planeet.
Firma's zoals Bekaert hebben enorm veel ervaring met delocalisatie, ze hebben ook al verschillende grote problemen gehad en hebben al verschillende bedrijven "verloren".
Bij hen telt echter de lokale markt als grootste magneet. De loonkost is voor hen niet doorslaggevend alhoewel ze er wel van profiteren na een aantal jaren trekken en sleuren om van de grond te komen en winst te maken.
Bekaert heeft het voordeel dat ze minstens 20 jaar technologische voorsprong hebben op de lokale copy cats. Nadien hangt het af van hun politieke lokale steun. Als de lokale competitie te sterk aan invloed wint zijn ze verplicht om een joint venture aan te gaan, wat dan het begin van een interne strijd voor controle kan betekenen. Zo heeft Bekaert al minstens één grote nederzetting verloren, niet in China.
Bekaert geeft me de gelegenheid om de zaak een beetje verder uit te pluizen.
Niettegenstaande hun succes als firma ben ik er van overtuigd dat de likwidatie van hun totaal commercieel apparaat in Europa voor de detail verkoop een zeer grote fout was.
Bekaert had Arbed als grote concurrent uitgeschakeld op hun terrein en had als zodanig het commercieel monopolie van de zachte gegalvaniseerde draad, vooral voor omheiningen en dagelijks klein gebruik. Uit angst voor de concurrentie uit Azië heeft Bekaert die afdeling gelikwideerd en verkocht, waarschijnlijk om het personeel daar voor uit te sparen en de productie er van te sluiten.
Nu waren die producten in de groothandel en kleinhandel zeer duur, in vergelijking met hun echte kostprijs. Bekaert is dan ook als handelsmerk practisch verdwenen uit het straatbeeld.
Dit is een gebrek aan visie, ze hadden dat merk moeten uitbreiden, het was een echt kwaliteitsmerk en ze hadden daar op moeten bouwen.
Nu zijn ze practisch een één-products firma, de radiaal kabel voor de radiaalband. Ze zullen dat niet bevestigen maar dat is de realiteit. De dag dat er een ander en beter product voor de radiaalband wordt gevonden, en dat komt met zekerheid, hoop ik dat Bekaert zelf de ontwikkelaar is, anders kunnen ze sluiten.
Bekaert zit in China en produceert voor de lokale markt die in volle expansie zit. Ik weet niet of ze uit China exporteren. Ze hebben er een andere belangrijke troef: de staalprijs.
De staalprijs in het Westen is volledig gecontroleerd door het kartel Mittal/Korea/Japan, met Mittal als grootste en belangrijkste partner. Bekaert moet ook bij die firma's hun walsdraad kopen met zeer weinig marge voor prijsdiscussies.
Bekaert in China moet de walsdraad bij de staatsbedrijven kopen en het hangt af van de interesse voor Bekaert vanwege de Chinese politieke leiders, met vooral het oog op export van de Bekaert producten en de banden, of Bekaert speciale prijzen krijgt, waar ik bijna zeker van ben dat ze die krijgen.
Ik heb geen contact met Bekaert of iemand uit die firma, ik trek alleen mijn conclusies uit wat ik observeer.
Loonkost komt in die discussie niet voor, alleen als excuus.
Thomas
maandag, 30 januari, 2012 - 00:17@Traveller
Sorry voor het late antwoord.
Ik ken persoonlijk een hele reeks ondernemers met ervaring in delocalisatie naar verschillende landen (Polen, Tsjechië, Oekraïne, Rusland, Turkije, India en China), en dit in uiteenlopende sectoren (telecom, software, gereedschap, schijnwerkerij, papier, voeding, textiel). De basisredenering is steeds dezelfde : lage loonkost ==> delocaliseren of productie uitbesteden.
Corruptie, gebrek aan controle, diefstal, onbetrouwbaar personeel, ... : het is allemaal gekend. Dat speelt trouwens ook op bekender terrein, probeer als Belg maar eens een dochtervennootschap op te richten in de VS, Frankrijk, Nederland, ... : bandieten vind je overal en ze zullen je altijd proberen te bedriegen waar je bij staat : it's part of the game. Sommige delocalisaties mislukken totaal. Het is natuurlijk niet eenvoudig, maar de meesten slagen daar toch in, of het nu gaat om jonge starters of volwassen KMO's of beursgenoteerde bedrijven, de grootte speelt geen rol. Je hoeft zelf ook niet noodzakelijk een fabriek te bouwen; uitbesteden heeft hetzelfde effect op de werkgelegenheid maar je laat een stuk van de winst en controle liggen. De marges zijn enorm, en dat zuiver op loonkost.
Ik ben dus akkoord met uw stelling dat het moeilijk is, maar : moeilijk gaat ook, en de potentiële winsten zijn enorm. En de meesten slagen hier wel degelijk in, met als netto-resultaat : massale delocalisatie naar lage loonlanden.
traveller
maandag, 30 januari, 2012 - 11:12@ Thomas
Telecom en software is outsourcing van arbeidsplaatsen die hier nooit bestonden.
Een kleine bemerking hier bij:
Ik ben zeer dikwijls in Frankrijk en had problemen met ons France Telecom pakket waar we alle communicatie mee deden.
Ik bel hun call center en kom bij een slecht Frans sprekende Marokkaanse in Marokko terecht die me geen moer kan helpen.
Ze verbindt me door naar een Fransman die in een back-up office zit in Frankrijk en ik doe mijn verhaal. Het is tamelijk gecompliceerd en hij heeft hun data-center nodig in Libanon, zoals hij me vertelt.
Hij belt terug en kwam er nog niet uit, hij had de technical support team nodig in Shanghai, ik vind dit niet uit.
Na 2 dagen belt hij me terug en verwijst me naar een "supervisor" in Frankrijk.
Die meneer helpt me volledig en op mijn vraag of die internationale verbindingen wel noodzakelijk zijn antwoordt hij me droogjes "neen, maar wij betalen geen commissies aan de directeurs als we een job krijgen. Die internationale call-centers en tutti quanti betalen dat wel. Ondertussen kunnen we alles dubbel doen". Hier is ook de loonkost het excuus.
Papier, schrijnwerkerij en textiel hangt samen met de landen die de basisproducten hebben.
Textiel bvb, de fabrieken krijgen 30 tot 50% discount van het land als ze exporteren. Ze produceren in lokale munt en verbruiken lokale basisproducten en exporteren in vreemde munt wat de staat ten goede komt.
Verder geeft de World Bank en het IFC interestloze kredieten op lange termijn om die fabrieken op te richten. De voorwaarden om die kredieten te verkrijgen zijn op zijn zachtst uitgedrukt, zeer verbazingwekkend. Het IFC is ondertussen strenger geworden en de World Bank is ook verbeterd, maar zeer laattijdig, nadat die industrieën al lang waren opgericht. Het aantal onbetaalde leningen is een astronomisch bedrag, minder bij de IFC dan bij de World Bank.
Thomas
maandag, 5 maart, 2012 - 13:52@traveller
Om hier nog eens op terug te komen; ik heb de voorbije maand een hele hoop ondernemer/manager-kennissen uit de meest uiteenlopende sectoren gesproken; ALLEN zijn bezig met uitbesteding of delocalisatie naar lage loonlanden. Of het nu gaat om grote ondernemingen of KMO's, overal hetzelfde liedje. Iedereen is verwoed aan het zoeken naar onderdelen van het productieproces die niet meer noodzakelijk in België/Europa/USA gedaan moeten worden. Dat is de belangrijkste winstverhogende activiteit, zelfs voor vernieuwing van het machinepark of automatisatie via software etc.
Zowel degene die er ervaring mee hebben, als degene die er nog aan moeten beginnen, laten er geen twijfel over bestaan : de allerenige reden om te delocaliseren, is de loonkost. Andere parameters zijn van tweede orde en louter afhankelijk van het soort product (beschikbaarheid van materiaal, gronden, belastingen, munt, taal, cultuur, ...); maar de motivatie is in 100% van de gevallen : loonkost.
Dit komt van de mensen die het zelf doen, en bevestigt gewoon wat iedereen wel kan verwachten. Dit is geen samenzwering van journalisten die de situatie verkeerd voorstellen of er niets van begrijpen, dit is zuivere economische logica.
traveller
maandag, 5 maart, 2012 - 16:08@ Thomas
Dit interesseert me wel, kunt u me specifieke bedrijven opgeven, naar activiteit geen namen, waar u het over hebt.
De Chinezen een beetje kennende geef ik geen enkele belgische firma een kans om nog steeds dat eigen bedrijf te controleren binnen 20 jaar.
De interne spionage is automatisch en georganiseerd.
Nog niet zo lang geleden sprak ik over Bekaert. Nu hoor ik dat ze nu al hun eigen concurentie in China hebben. Dat kan alleen door interne spionage.
Thomas
donderdag, 8 maart, 2012 - 14:58@traveller
Even snel tussendoor :
- meubels (oost-europa, eerst uitbesteed aan locale fabrieken, daarna eigen productie ter plekke)
- tuinmeubels (zuid-oost Azië, eigen fabrieken)
- gereedschap (china, uitbesteed, geen eigen productie ter plekke)
- papier (oost-europa, eigen fabrieken)
- textiel (midden-oosten, eigen fabrieken)
- metalen (oost-europa, eigen fabrieken)
- telecom & ict (india, maar het succes is daar niet spectaculair)
Allen hadden vroeger eigen productie in België, en stellen nu bijna geen arbeiders meer in België tewerk, wegens te hoge kostprijs. Doelstelling is expliciet om dat aantal zoveel mogelijk te verminderen. Flexibiliteit, kwaliteit, beschikbaarheid van kapitaal of gronden etc. is niet het probleem (hoewel dat bijkomende argumenten zijn), en de prijs van de grondstoffen is gelijk (als je transportkosten etc meerekent). De bepalende factor is loonkost. Gaat uiteraard enkel om productiebedrijven.
Kopiëren/begrijfsspionnage is altijd een probleem, niet alleen in China, en zelfs niet alleen in het buitenland. Part of the game !
traveller
donderdag, 8 maart, 2012 - 16:43@ Thomas
Als je over Oost-Europa spreekt heb ik geen commentaar, het is juist en de arbeidsflexibiliteit is veel groter dan in België, Slovenië is een zeer goed voorbeeld.
Het zal echter niet lang meer duren voor de loonkost factor daar niet zo groot meer is, maar wel de flexibiliteit de doorslag geeft.
Als je jouw eigen lijstje bekijkt zul je daar weinig China in vinden.
De gereedschappen in China is een domein dat door Taiwan gestart is in de jaren '60. Nadien hebben de Taiwanezen dat zelf opgestart in China zodra ze de kwaliteit op Westers niveau hadden.
Ik heb daar zelf speciale staal snijtangen gevonden die beter waren dan 90 % van de Westerse producten en gelijkwaardig aan de beste Zwitserse producten, aan 20 % van de prijs die door de Zwitsers artificieel hoog werd gehouden.
De Chinezen hebben die markt totaal over genomen.
Maar dat zijn wel Chinezen, gefinancierd door Taiwan in de start periode.
De tuinmeubelen in Zuid-Oost Azië, gemaakt met hun tropische houtsoorten kunnen toch niet beconcureerd worden in België door de prijsverschillen in de houtprijzen die daar zeer laag gehouden worden om de export van het afgewerkte product te vergemakkelijken en daarom de zelfde houtsoort zeer hoog aan het Westen verkocht wordt.
Wat betreft spionage is het niet zo simpel. In Europa worden in kritische producties eerst non-disclosure contracten getekend die wel zwaar wegen. De mensen houden zich daar aan. In China wordt permanent verlopen en gespioneerd op elk niveau.
Ik heb zelf 2 X het probleem gehad in Europa en de V.S. dat ze dachten dat ik gespioneerd had maar ik was nooit in de betreffende fabrieken binnen geweest. Het was telkens tijdens een ingenieurs conferentie en ze hadden uit mijn commentaar afgeleid dat ik had gespioneerd. Ik had in moeilijkheden kunnen komen. Dat bestaat natuurlijk niet in China.
Karl (ni)
donderdag, 8 maart, 2012 - 21:06Anecdotisch: we hebben een Taiwanese machine staan (houtbewerking, automatische zaagmachine, complex samenspel van sturingen en bewegende onderdelen) en dat is echten brol! Zo kwam de eerste keer toe met toleranties die 10 keer te hoog lagen, is dan teruggeweest en dan kwam ze toe met de verkeerde software waardoor ze niet werkte, er is een Taiwanees moeten overvliegen om het op te lossen! Dan is een drukklem losgekomen wegens slecht gelast. Onlangs is een essentiële persluchtcylinder kapot gegaan omdat ze een paar vijzen waren vergeten aan te spannen (en eruitgevallen waren op een onzichtbare plaats).
Was het te herdoen, dan kwam er een Duitse machine. Weinig of zo.
Marc Huybrechts
vrijdag, 27 januari, 2012 - 17:45@Thomas
Met referentie naar uw # 116822, enkele algemene beschouwingen over "wisselkoersmaninpulatie".
1) Ieder land kiest inderdaad zijn eigen wisselkoersregime, maar er is een verschil tussen wisselkoersmanagement en wisselkoersmanipulatie. Management betekent simpel dat de overheid een evenwicht zoekt tussen verschillende (en gedeeltelijk tegenstrijdige) doelstellingen van (a) tewerkstelling en van (b) prijsstabiliteit over de middellange termijn. Dat 'evenwicht' vereist normaal een zekere wisselkoersflexibiliteit die de handelsbalans helpt equilibreren. Bij contrast, manipulatie impliceert dat (A) de overheid bewust/gewild een 'permanent' handelsoverschot beoogt met de bedoeling van de eigen tewerkstelling te bevorderen (via te lage wisselkoers) EN (b) in combinatie met binnenlandse sterilisatie van de kapitaalsimporten die direct voortvloeien uit dat handelssurplus. Die sterilisatie is bedoeld om de monetarire effecten (die "massa's yuans" waar u naar verwijst) van het handelssurplus te neutraliseren. In autoritaire/totalitaire landen is dergelijke 'sterilisatie' veel gemakkelijker uit te voeren dan in democratische landen. Daarenboven, China heeft eigenlijk een 'dubbele of gespleten' wisselkoers (via Hong Kong), er bestaan dus eigenlijk 2 verschillende Yuans. Voor meer informatie daarover (en ook over de contradicties en problemen van het Chinese wisselkoersbeleid), zie het artikel van Mallaby en Wethington, "The Future of the Yuan", in Foreign Affairs van January/February 2012.
2) Enkele dekaden geleden heeft Belgie ook somtijds ge-experimenteerd met een dubbele wisselkoers, maar steeds slechts tijdelijk omdat de twee valutamarkten in de praktijk niet echt gescheiden konden blijven. De Chinezen kunnen straffere middelen gebruiken om 'leakage' te bestrijden.
3) Als de Amerikanen in uw woorden "masa's dollars printen" dan kunnen zij WEL degelijk "ploseling meer Chinese goederen kopen" ALS de Chinese authoriteiten TEGELIJKERTIJD de wiselkoers 'manipuleren' via sterilisatie-activiteiten en dus de noodzakelijke wisselkoersaanpassing beletten. Het is van weinig belang nu wie hier het meest schuld draagt, Amerikaanse excessieve monetaire expansie of Chinese wiselkoersmanipulatie. Het feit blijft dat vrijhandel hier dan niet goed werkt omwille van ongepaste overheidinterventies.
4) Echte vrijhandel, of economisch-voordelige handel, vereist tweerichtingsverkeer, niet noodzakelijk tussen twee landen (of bilateraal bekeken) maar wel in de totaliteit van de handelsrelaties van een bepaald land. Het kan niet zijn dat bijna-alle-goederen zouden gemaakt worden in bijvoorbeeld China en dat de USA en/of Europa daaregenover dan maar 'permanent' meer schulden opbouwen tegenover China (dat ipso facto dan vorderingen blijft opstapelen). Als die Chinese vorderingen zouden leiden tot directe investeringen elders dan blijft dit proces verdedigbaar, maar als ze zouden leiden tot 'excessieve' groei in valutareserves, dan zitten we in een 'onhoudbare' situatie.
5) Nogmaals, vrijhandel is maar economisch voordelig (macro bekeken, niet vanuit het oogpunt van een bedrijf) wanneer importen en exporten mekaar min of meer 'compenseren'. Dat betekent concreet dat de productiepatronen van landen zich ontwikkelen in overeenstemming met KOMPARATIEVE kostenvershillen en niet ABSOLUTE kostenverschillen. Het is goed mogelijk dat bijna alle industriele producten (absoluut) goedkoper zouden kunnen geproduceerd worden in China i.v.m. Europa. Nietemin zou handel dan nog steeds voordelig zijn als China zich zou toeleggen op die producten waarin het het MEEST GOEDKOPER zou zijn, en Europa op die producten waarin het het MINST DUUR zou zijn. En het zijn nu precies de marktgedreven of marktconforme wisselkoersaanpssingen die zoiets mogelijk maken (i.e. de handelsbalans ekwilibreren over middellange termijn).
6) Het is nogal normaal dat politiekers in de VS commentaar geven over die situatie van massale macroeconomische onevenwichten, en het permanente massale bilaterale handelsdeficiet met China is maar 1 onevenwicht onder verschillende. Het zou een 'derilection of duty' zijn als ze dat niet zouden doen. Echter, niet alle "verkiezingspraat" is verwarde en/of nietszeggende toogpraat (zoals we hier op dit webstek regelmatig te lezen krijgen van dezelfde figuren). In China wordt er trouwens ook gepraat over de contradicties van hun wisselkoersbeleid (zie hogervermeld artikel in Foreign Affairs) maar die praat is heel 'gecontroleerd' en suggereert ook wel een zekere 'split' binnen het regime van de CCP.
7) En, waarom zou die Amerikaanse verkiezingspraat "onuitvoerbaar" zijn?. Er bestaan internationale akkoorden over wisselkoersbeleid (via het IMF), of die nu uitgevoerd werden in het verleden of niet. Het is alleszins redelijker van die akkoorden uit te voeren op basis van verdere preciseringsakkoorden m.b.t. speed en volume van valutareservesaangroei, dan op basis van een politiek/moreel argument (i.e uw stelling van 'geen vrijhandel met dictaturen') . Nogmaals, ik ben ook bereid van het moreel/politiek argument toe te passen wanneer er geen alternatieven zijn om grote macro-onevenwichten met 'manipulators' te kunnen wegwerken, en zelfs voor andere redenen ook (i.e. van 'politieke druk' uit te oefenen in sommige omstandigheden), maar in het geval van China zou ik toch wel eerst de 'technocratische' weg willen proberen alvorens met de grote morele hamer af te komen. In principe moet onze bekommernis zijn van vrijhandel voordelig te maken voor alle participanten (of beide partijen), en niet van de Chinezen te straffen omdat ze met een dictatuur opgescheept zitten (ook al is dat misschien een reflectie van hun diepere cultuur).
Thomas
maandag, 30 januari, 2012 - 00:44@MH
Idem, druk weekend :-)
Dat tekort op de handelsbalans van de VS : vroeger was het met Japan en Duitsland, nu is het met China. De exporteur belegt in essentie in US dollars, wat een teken van vertrouwen is. Als de VS morgen massa's dollars printen, zullen de Chinezen veel meer schrik hebben dan dat de VS nu schrik heeft van China. Dan zijn hun reserves niets meer waard. Ik wil maar zeggen : het mes snijdt aan 2 kanten, door die lage Yuan krijgen wij hier ook wel massa's goederen tegen lage prijzen; de keerzijde is dat hun markt afgeschermd blijft, maar je kan perfect voor lange tijd een importland zijn.
Dus de wisselkoersmanipulaties zijn m.i. niet het grote probleem : als dat volledig opgelost geraakt, zal het nog decennia duren tot de delocalisatiegolf stopt, wegens een te groot verschil in loonkost. De Chinezen zullen maw. nog heel lang voor relatief weinig dollars en euros, allerlei goederen voor ons produceren. Met die euros en dollars gaan ze hier terug komen investeren, of oppotten.
Alles staat en valt natuurlijk bij de vraag : hoelang duurt dit nog. Maar aan het tempo van de groei in China te zien, kan het nog decennia duren. En dat is heel slecht nieuws voor onze locale tewerkstelling.