Extremisme, redelijkheid en cordon sanitaire

Tom Naegels, de ombudsman van De Standaard, noemde woensdag jongstleden het afwijzen van belastingsverhogingen (door de Republikeinen in de VS) een "extreme opvatting". 

(...) [S]inds 9/11 heeft De Standaard elk jaar een grote VS-special gemaakt, telkens met reizen door het land en analyses van de politiek. Het grote belang van vrij wapenbezit, de politieke radicalisering, het idee dat Obama moslim zou zijn, de extreme opvattingen over belastingen en gezondheidszorg van de Republikeinen… 

Gisteren stelde hij, in een reactie op de oproep voor een cordon sanitaire tegen de PVDA+, dat deze partij "redelijk" geworden is. 

In plaats van blij te zijn dat de PVDA redelijk geworden is. Nee, we zoeken de hele wereld af tot we een brief vinden uit 2011, waarin de partij hoopt dat Noord- en Zuid-Korea betere relaties zullen ontwikkelen en oorlog kunnen afwenden, wat dan met kwade wil kan worden uitgelegd als een steunbetuiging aan Pyongyang. Het lijkt Romney op campagne wel.

Wie de PVDA+ zoals ze vandaag is, probeert te beschuldigen van sympathie voor het regime van Noord-Korea, die getuigt volgens Tom Naegels niet alleen van kwade wil, maar die is zo demagogisch dat hij wel "Romney op campagne" lijkt.

En daarmee hebben we het: de PVDA+ als ijkpunt van redelijkheid, Mitt Romney als ijkpunt van kwade wil en demagogie, de Republikeinen als ijkpunt voor extreme standpunten.  De Standaard, verwacht het onverwachte!

"TOPBANKIERS ZIJN ROVERS"

Het gaat hier notabene over een partij die bankiers omschrijft als "rovers". Uit de PVDA-folder "wij zijn het beu", april 2012, wordt PVDA-voorzitter Peter Mertens geciteerd uit een niet nader gedateerd interview met P-Magazine:

Sorry hé, de grootste vijanden van het welzijn van het volk zijn de speculanten en de topbankiers. Zij bedreigen onze welvaart. En die rovers gaan niet minder roven als wij in onze zetel blijven zitten. Die gaan pas lopen als we kabaal maken.

Zo'n partij mogen we volgens Tom Naegels niet beschuldigen van extremisme, maar we moeten blij zijn dat ze in vergelijking met vroeger "redelijk" geworden is!  De Amerikaanse Republikeinen daarentegen, die vinden dat de staatsbegroting moet gesaneerd worden met bezuinigingen op de staatsuitgaven en niet met belastingsverhogingen, dàt zijn volgens Tom Naegels pas extremisten!

En hij klaagt erover dat iedereen zichzelf "centrum" vindt en de anderen extremistisch noemt. 

Er is geen centrum meer, het centrum ben ikzelf; alle anderen zijn gevaarlijke extremisten die alleen maar dóén alsof ze gematigd zijn.

Daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Ik begrijp de basisidee van Tom Naegels wel: in een democratie moet het debat gaan over welk beleid er gevoerd wordt; verkiezingen bepalen wie welk beleid voert. Als het debat overheerst wordt door de vraag wie er te extremistisch is om te mogen meedoen aan het spel, dan zitten we verkeerd.

CORDON SANITAIRE?

Een cordon sanitaire tegen de PVDA+?  Als je geen coalities wil aangaan met die partij, doe het dan niet. Maar bazuin het niet van de daken alsof het een alles overheersende regel is die vanaf nu het doen en laten van elke burger moet overheersen. Want dàt is waar het 23 jaar oude cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok/Belang toe geleid heeft: van coalitieverbod werd het een mediacordon en tenslotte een middel waarmee mensen omwille van hun politieke overtuiging en engagement werden uitgesloten van delen vna het maatschappelijk leven, uit de vakbond gestoten werden of hun werk verloren.

Er zijn dus redenen genoeg om de oproep van Joods Actueel voor een cordon sanitaire tegen de PVDA+ met de nodige omzichtigheid te benaderen.  Stigmatisering, demonisering en maatschappelijke uitsluiting van mensen omwille van hun ideologische overtuiging is geen goede zaak. Alleen bezondigt Tom Naegels zich ten opzichte van sommige Amerikaanse partijen en politici aan dezelfde praktijken die hij met betrekking tot het Belgische politieke debat terecht aanklaagt.

NAEGELS OF DE FOER?

In een reactie op mijn kritiek, verdedigde Tom Naegels zich met de opmerking dat de passage over de "extreme opvattingen over belastingen en gezondheidszorg" niet van hem kwam, maar een citaat was van Steven De Foer.

Dat is nu eigenaardig, Luc Van Braekel. In de versie van mijn eigen tekst van woensdag die ik heb, is de passage waar jij naar verwijst, een citaat van Steven De Foer, niet van mij. Je kan het nalezen hoor, als je wil: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121106_00360004

Ik kan begrijpen dat de structuur van een artikel na een vijftal dagen al niet meer zo vers in het geheugen van de auteur ligt, maar voor mij is die structuur wel zo klaar als een klontje. In zijn column geeft Tom Naegels het woord aan Steven De Foer in de vierde alinea. In de voorlaatste alinea daarentegen spreekt Tom Naegels enkel voor zichzelf, wanneer hij schrijft:

En toch begrijp ik de lezers. Ook ik hongerde naar andere reportages. Ik heb het eerder (DS 14 september 2011) al geschreven: sinds 9/11 heeft De Standaard elk jaar een grote VS-special gemaakt, telkens met reizen door het land en analyses van de politiek. Het grote belang van vrij wapenbezit, de politieke radicalisering, het idee dat Obama moslim zou zijn, de extreme opvattingen over belastingen en gezondheidszorg van de Republikeinen… Het keert telkens terug. Het is niet ‘fout’ of ‘bevooroordeeld’ om er opnieuw over te schrijven, maar wel ‘stereotiep’.

Ja, hij geeft, in zijn eigen woorden, een opsomming van thema's die in zijn krant aan bod gekomen zijn, in artikels van Steven De Foer, Evita Neefs en anderen.  In zijn eigen woorden schrijft hij wel degelijk "extreme opvattingen". Als Tom Naegels vijf dagen na het schrijven van zijn column al vergeten is dat de zinsnede "extreme opvattingen over belastingen en gezondheidszorg" niet van Steven De Foer kwam maar van hemzelf, dan vermoed ik dat hij een goedkoop excuus verzonnen heeft, eerder dan dat hij aan geheugenverlies lijdt.