DHL en de relatie tussen overheid en bedrijfswereld

Dolle pret op het personeelsfeestje van DHL Tsjechië - Bron: Google Images
Het schouwspel dat we de voorbije weken te zien kregen met de politiek en DHL in de hoofdrol, is beschamend. De hele politieke top van België is nu quasi voltijds bezig met de vraag of en hoe er uitzonderingen op milieunormen moeten toegekend worden aan één enkel bedrijf, met het oog op het behoud van werkgelegenheid. Een gezond bedrijfsleven is niet gediend met ad hoc oplossingen à la tête du client, maar met een duidelijk, transparant, minimalistisch en realistisch regelgevend kader waarvan de naleving ook daadwerkelijk kan afgedwongen worden. De huidige onderhandelingen hebben niets meer te maken met de stimulering van een vrije markteconomie, maar lijken meer op het gesjacher op een vlooienmarkt. De huidige crisis roept niet alleen vragen op over leefmilieu versus economie, maar evenzeer over ad hoc politieke loodgieterij versus realistische, algemeen toepasbare regels.


1. Staatsstructuur niet de hoofschuldige
Verschillende commentatoren grijpen de politieke DHL-crisis aan om erop te wijzen dat onze federale staatsstructuur vierkant draait, en dat we ofwel terug moeten naar het unitaire België, ofwel naar een confederale structuur of naar de opsplitsing van België in afzonderlijke staten. Ik volg deze denkpistes niet. Ik volgde de politiek al toen België nog een unitair land was waarbij er enkel wat culturele autonomie was voor de gemeenschappen (met organen als 'de Nederlandse Cultuurraad'). Ook toen waren er regelmatig crisissen. Tijdens de crisis rond Leuven-Vlaams (1968) volgde ik de politiek nog niet, maar ik zag wel de betogingen in de straten en ik merkte dat zelfs in mijn eigen gemeende allerlei cafés en restaurants plots naast hun Franstalig uithangbord een Nederlandse vertaling bevestigden. De Pigeon d'Or werd plots de Gouden Duif, uit schrik voor stenen door de ruit tijdens betogingen, ook in een provinciestadje als Waregem. De communautaire problemen waren er al tijdens de unitaire periode, de communautaire problemen zijn er nog steeds in de federale structuur. En ook na een eventuele opsplitsing van België in afzonderlijke staten (het Tsjechoslowakije-scenario) zullen de nieuwe staten met elkaar moeten onderhandelen over problemen zoals de nachtvluchten. We kunnen dus wel vaststellen dat de huidige staatsstructuur de zaken er niet makkelijker op maakt, maar een oplossing voor dat aspect lijkt me niet evident.

2. Onderhandelingen tussen staat en bedrijf: géén vrije markt
Relevanter in deze kwestie lijkt mij de discussie over de verhouding tussen overheid en bedrijfswereld. Het zal u misschien verbazen dat ik als liberaal en aanhanger van de vrije markt en van het kapitalistische maatschappijmodel het volgende poneer: in mijn ideale staatsstructuur zou het ondenkbaar zijn dat de overheid onderhandelt met één bedrijf over de eisen die dat bedrijf stelt voor expansie of voor behoud van werkgelegenheid. Dat de overheid onderhandelt met één bedrijf over uitzonderingsmaatregelen, is per definitie géén vrije markt. Een vrije markt veronderstelt een level playing field en transparantie. Twee voorwaarden die nu net ontbreken in de zaak van de nachtvluchten. Zelfs wie geen onverdeeld voorstander is van een ongebreidelde vrije markt, zal wellicht moeten toegeven dat het niet de bedoeling kan zijn dat de overheid met elk individueel bedrijf afzonderlijk onderhandelt over de exploitatievoorwaarden. Een gezond regulerend kader zou er juist toe moeten leiden dat de regels duidelijk, transparant realistisch en afdwingbaar zijn, en dat er zo weinig mogelijk uitzonderingen moeten gemaakt worden op de regels.

3. Het ideale scenario.
In een echte vrije markt met een minimale staat die zorgt voor het tot stand komen van een level playing field en het bewaken van het algemeen belang, zou het er als volgt aan toegaan. Via een democratisch debat en via hoorzittingen waar zowel industrie, bewoners als milieubeschermers hun zeg kunnen doen, komen er realistische milieunormen tot stand. Geen idealistische, maximalistische normen waarvan men dan achteraf moet vaststellen dat ze onze economische welvaart hinderen, maar normen die rekening houden met alle factoren. De maatschappelijke overlast die lawaaihinder veroorzaakt, kan beheerd worden door middel van lawaairechten, naar analogie met de emissierechten die men in het kader van Kyoto heeft ingevoerd. Nachtvluchten worden toegestaan, maar de overlast die zij veroorzaken heeft een prijs, uit te drukken in euro's, in arbeidsplaatsen, in investeringen, of in belastbare omzet. Deze lawaairechten worden via een vrije markt verhandeld. Wie 's nachts wil vliegen, koopt op de nachtvluchten-veiling lawaairechten. Deze veiling verloopt volgens de principes van de vrije markt, op een transparante manier waarbij de regels duidelijk vooraf bekend zijn. Het toezicht op de veiling kan uitgeoefend worden door een veilingmeester, een gerechtsdeurwaarder, of een notaris. Het is in deze denkpiste niet nodig dat de politieke top van het land wekenlang bezig is met onderhandelingen.

4. Vrije markt of vlooienmarkt-gesjacher?
De huidige manier van werken doet meer denken aan het gesjacher op een vlooienmarkt, dan aan een vrije markt. Wie dus denkt dat het welwillend toestaan van uitzonderingen aan bedrijven met het oog op werkgelegenheid, ook maar iets te maken heeft met vrije markt, liberalisme of kapitalisme, vergist zich. Het heeft meer te maken met collusie tussen overheid en bedrijfswereld, het neigt naar staatskapitalisme en monopolie-toekenning, het gaat in de richting van corporatisme. Ik wil een staat die minder hooi op zijn vork neemt, die een doordacht beleid voert dat rekening houdt met alle factoren, die duidelijke regels oplegt die niet om de haverklap veranderd moeten worden, die de bestaande regels op een doeltreffende wijze afdwingt in plaats van er constant nieuwe bij te maken, en die zo weinig mogelijk onderhandelt met en toegeeft aan allerlei belangengroepen over uitzonderingen op die regels. Voor alle duidelijkheid: een vlooienmarkt is ook een vrije markt, maar kan nooit efficiënt (in de economische betekenis van het woord) werken, omdat er geen transparante prijsinformatie aanwezig is. De bloei van het kapitalisme is er vanaf de zestiende eeuw gekomen toen men afstapte van de sjachercultuur van de vlooienmarkten, en toen men via beurzen aan transparante prijsvorming ging doen.

5. De oorzaken van de ontsporing
Hoe komt het dat dit ideale scenario in de huidige politieke constellatie niet kan? Hoe komt het dat de politiek zich van ad hoc crisis naar ad hoc crisis voortsleept, in plaats van de architect, de constructeur en de behoeder te zijn van een eenvoudig en doeltreffend regulerend kader waarop zo weinig mogelijk uitzonderingen moeten worden toegestaan? Daarvoor zijn er verschillende oorzaken.

Onrealistische wetgeving: Als de regels, zoals nu het geval is, onrealistisch zijn, in de praktijk nauwelijks kunnen afgedwongen worden, en de werkgelegenheid in het gedrang brengen, dan moet er constant onderhandeld worden over allerlei uitzonderingen. Die onderhandelingen ondermijnen de marktwerking door het toekennen van individuele privileges, en doen bovendien massa's politieke energie in een zwart gat verdwijnen. Waarom worden er onrealistische regels gemaakt? Omdat de politiek vaak ingaat op demagogische vragen van drukkingsgroepen, zonder ernstig na te denken over de economische impact of over de impact op de fundamentele rechten van de burger. Wellicht is dit momenteel één van de fundamentele verschillen tussen conservatieven en progressieven: conservatieven vinden dat de bestaande wetgeving zoveel mogelijk moet toegepast worden, eerder dan voortdurend nieuwe wetten te ontwikkelen. Progressieven willen inspelen op verandering door nieuwe wetten te maken, en als bestaande wetten in de praktijk niet of nauwelijks toegepast worden, dan wordt de wetgeving veranderd. Een goede staatshuishouding moet beide aspecten bevatten, toepassing van bestaande wetten en aanpassing van de wetgeving aan veranderende omgevingsfactoren. Maa de slinger lijkt momenteel te ver van het middelpunt verwijderd.

Politici willen helden zijn: Politici willen dat werkgelegenheid en economische expansie niet gezien worden als het resultaat van een goed gestructureerd flankerend beleid. Zij willen dat dit gezien wordt als het resultaat van hun persoonlijke inspanningen. Kijk eens, wij hebben drie weken lang dag en nacht vergaderd, onderhandeld en gezwoegd, en daardoor zijn er 10.000 banen gered. Allemaal voor u, burger! Hoeveel aantrekkelijker is dit dan het uitwerken van een transparant, maar voor de burger vrij abstract regulerend kader, waarbij investeringen op een quasi-automatische en stille manier gebeuren?

Na de zweeppartijen, nu ook het zweepbeleid: Regulering wordt niet louter meer gezien als een factor die de maatschappij ordent, maar als een factor die de maatschappij in een bepaalde richting duwt. Men vaardigt regels uit waarvan men op voorhand weet dat ze niet toegepast kunnen worden, maar met vaardigt ze uit omdat men hoopt dat ze een mentaliteitsverandering teweeg brengen. Dat werkt zelfs voor een stuk, maar het uitvaardigen van regels waarvan men weet dat ze onrealistisch zijn, doet het respect voor politici, voor regels en voor het gerecht verminderen. Het mooiste voorbeeld daarvan hebben we onlangs gezien toen minister Verwilghen de regeringsbeslissing betreffende de uitstap uit kernenergie tegen 2016 wou herbekijken. Verwilghen wees daarbij op het ontbreken van alternatieven, het feit dat het afvoeren van kernenergie niet in overeenstemming te brengen is met de Kyoto-normen, en het feit dat ons land in de toekomst afhankelijk zou worden van ingevoerde elektriciteit uit het buitenland. De reactie van SPA-voorzitter Steve Stevaert was veelbetekenend. Hij was er tegen, niet zozeer omdat hij de analyse van Verwilghen over de onhaalbaarheid van de regeringsbeslissing betwistte, maar "Deze regering moet net alles doen om de alternatieve energieproductie aan te moedigen. Een minister die zo'n signaal nu uitzendt, dat is verkeerd". In deze uitspraak van Stevaert lezen we tussen de regels eigenlijk het volgende: de beslissing om de kerncentrales te sluiten werd genomen zonder dat er alternatieven beschikbaar zijn, maar men hoopt dat de beslissing werkt als een stimulans om alternatieven uit te werken. Wie verder doordenkt, kan dus niet ontkomen aan wat er impliciet in die houding besloten ligt: als er tegen dan geen alternatieven beschikbaar zijn, schroeven we de beslissing wel terug. De terechte vraag is of een dergelijk beleid wel ernstig kan genoemd worden. Het komt neer op de vlucht vooruit, men stuurt de wagen richting afgrond in de hoop dat er tegen het ogenblik dat men er aankomt, wel een brug zal aangelegd zijn. En stoppen of rechtsomkeert maken kan niet, want "dat zou een verkeerd signaal geven" aan diegenen die misschien overwegen om die brug te bouwen.

6. Opinie-artikels in de pers
Enkele opinie-artikels over DHL hebben de voorbije week mijn aandacht getrokken, en ik wil er enkele zinnen uit citeren en er mijn commentaar op geven.

Gerrit Six schreef op 24 september een column in De Standaard. "Gezocht: staatsman (m/v)". "Ik droom van de staatsman Verhofstadt die zegt: ik heb hier in eerste instantie geen directe bevoegdheid, maar als u mij dan toch de bek openbreekt dan dit: wij weigeren ons te laten gijzelen", aldus Six. Fundamenteel heeft Six gelijk, alleen vergeet hij dat aan de basis van het huidige gesjacher tussen politiek en DHL een onrealistisch regulerend kader ligt. Toch heeft hij een punt wanneer hij stelt: "De wet kan door zijn onverbiddelijke logica een enkele keer absurd zijn, maar meestal dient hij blindelings het nut van het algemeen en zorgt hij ervoor dat de rechtsstaat functioneert. Een staat moet zijn wetten op de geluidshinder voldoende en voor iedereen gelijk vastleggen. Die kunnen niet - ook niet in het geval er duizenden banen op het spel staan - à la tête du client aangepast worden. In de zaak van DHL is het enige richtpunt de wettelijkheid van het bedrijf. Volgens mij valt dat bedrijf onder dezelfde exploitatievoorwaarden als elke ander bedrijf dat 's nachts werkt en geluidshinder kan veroorzaken: dus ook een dancing in pakweg Vilvoorde of Vorst. Als je DHL laat uitbreiden, dan kun je er straks van op aan dat Franky zijn megadancing aan de Antwerpse kaaien weer laat openen na een proces waarin de stad Antwerpen via de jurisprudentie van DHL in het ongelijk gesteld wordt en schadevergoeding moet betalen".

Bart Sturtewagen schreef op 28 september een redactionele commentaar die een karikatuur maakt van "de minimale staat" waarvoor ik pleit. "De bijeenkomst van alle betrokken regeringen leverde gisteren niet meer op dan de vaststelling dat de heren en dames nog met elkaar kunnen praten zonder dat er bloed vloeit. Een schraal resultaat na drie weken politieke hoogspanning. De minimale staat in actie: het landsbestuur vergadert zonder eind, zonder resultaat en zonder geloofwaardigheid". Sturtewagen stelt hier dus enkel dat het gesjacher niet doeltreffend genoeg verloopt, maar hij stelt het gesjacher zelf niet in vraag. Hij doet alsof een minimale staat die een regulerend kader uitwerkt en het verder aan de markt overlaat wie dat kader invult, eerder een oorzaak van de kwaal is dan dat dit model een oplossing kan bieden.

7. Terminologie
Voor alle duidelijkheid, wat uitleg bij mijn gebruik van een aantal termen in dit artikel. 'Liberalisme' gebruik ik in de Europese betekenis van het woord: vrije markt met minimale staatsbemoeienis. In de VS betekent 'liberal' gewoon 'links', en dat bedoel ik dus niet. 'Kapitalisme' gebruik ik in de Amerikaanse betekenis van het woord: het maatschappelijk en economisch systeem waarbij de staat wel een regelgevend kader uitwerkt, waarbij de staat het monopolie heeft op geweld ter bescherming van de fundamentele rechten zoals het eigendomsrecht en de naleving van contracten, maar waarbij de staat zelf geen economische activiteiten ontwikkelt en zo weinig mogelijk subsidieert of belast. 'Corporatisme', voor alle duidelijkheid, betekent niet een systeem waarbij bedrijven of 'corporations' de macht hebben, maar een systeem waarbij de diverse maatschappelijke geledingen zoals werkgevers, vakbonden en overheid, met elkaar akkoorden afsluiten, waarbij het democratische proces en de rechtsstaat kortgesloten worden.

Reacties

#1709

Edwin

 

Beetje veel om zo meteen op te reageren. Toch een paar kanttekeningen die bij me opkwamen, Luc. (in willekeurige volgorde)

1.België IS het product van corporatisme. De Generale Maatschappij is van 1824 en de Belgische staat is haar ei van 1830.

2. Algemene realistische regelgeving versus vlooienmarktgesjacher: in België is de meerderheid Vlaams en dus is alles belangrijker dan die meerderheid: de drukkingsgroepen, lobbyisten, het minderhedenbeleid, zelfs de koffiekrans van tante kaat!

(vergeet niet: Vlaamse federale zetel = 45281 kiezers, Franstalige = 37008 kiezers)

3. 'Het derde gewest' is het Belgische product van anti-Vlaams denken. Vlaanderens zgn. 'on-democraten' die dat destijds luid en duidelijk stelden, werden door de Egmonters en Sint-Michielsers weggehoond. Maar de grote democratische verlichte geesten in Vlaanderen krijgen er hun échte problemen ook niet mee opgelost. Conclusie: het werkt dus niét. Trouwens: zelfs de Walen liggen over geld voortdurend en zeer zwwar overhoop met onze Derdegewesters. Heb jij in het DHL-verhaal het begrip 'loyaliteit' in onze media veel horen vermelden?

4. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat DHL de voorbije dagen kop van jut speelt en dus beslist heeft naar Leipzig te vertrekken. (Deus ex Machina)

Vlaanderen krijgt dus ongelijk maar het mag niet luidop gezegd worden. Alle politici zijn intussen door DHL uit de wind gezet. Meer moet dat niet zijn.

5. Zaventem ligt in Vlaanderen. Dat is het probleem. Daarom kwam er door Spitaels destijds ook geen HST-lijn naar Zaventem. Die luchthaven wordt ontmanteld tot Vlaamse 'regionale' luchthaven. Zaventem is dus beter af met méér Vlaanderen en minder België. Deurne wordt geblokkeerd door de bewakers van de vogelstand, de conservators van historische gebouwen en de vereniging ter bescherming van de Antwerpse vleermuis.

Bierset in Luik en 'Brussels South' (voel je ze komen?) in charleroi zijn in volle expansie.

Maar niemand die het luidop zeggen mag.

Dus doen de drukkingsgroepen hun Belgische werk uitstekend hier in Vlaanderen.

6. Ik eis stemrecht voor vleermuizen.

7. De Franstalige politiek in België is extreem expansief. Vlaamse democraten moeten toezien in welk issue ze een puntje mogen scoren omdat de Vlaamse politiek als geheel veroordeeld is tot de 'compromis Belge'. En wie niet akkoord is, is een extremist. Dat geldt in TerZake zélfs voor Steve Stevaert!

8. Ik vrees dat je je vrije markt idealen mag opbergen tot je in een echte democratie leeft waar een meerderheid de grote lijnen mag uitzetten. Dat geldt trouwens niet minder voor vele andere idealen.

9. In Wallonië werkt de politiek, in Vlaanderen werkt de bevolking. Zijn wij de Libanezen aan de Noordzee? 's Werelds beste ondernemers maar politiek labiel. Veel winst maar... we geven 'm weg.

Niettemin... bedankt voor je interessante beschouwingen.

#1711

dof

 

mode=sarcastisch

Het was natuurlijk dom van de Vlamingen om hun luchthaven zo dicht bij een ander gewest te bouwen!

#1713

Edwin

 

Neen, het was een Brusselse misrekening die nu langzaam wordt rechtgezet. Eerst moet Zaventem afbouwen. Het zou dom zijn als Vlamingen dat toelaten en zich beperken tot wat sarcasme. DHL is een sarcastisch dossier.

#1715

stephan claes

 

Echte solidariteit is DHL naar Leipzig verhuizen. Ook daar is veel werkloosheid en er is ruimte voor aktiviteiten die niet in een stadsagglomeratie thuishoren. Wij hebben in de noordrand 30 jaar probleemloos met Zaventem en haar vliegtuigen geleefd. Na de recente ervaring met concentratievluchten weten wij wel beter. Een beetje gezond verstand is toch voldoende, om te weten dat de cijfers die nu naar voor worden geschoven een groot deel van de agglomeratie onleefbaar zullen maken. Volksgezondheid en milieu zijn vieze woorden geworden. Dat enkele honderduizenden kinderen en hun ouders door slaapstoornissen niet meer normaal functioneren op school of op het werk wordt genegeerd - (ondanks het sterke signaal uit de medische wereld).

De cynische manier waarop met de cijfers gegoocheld wordt slaat werkelijk alles. Als niemand meer slaapt door de nachtvluchten hoeven er geen normen meer gehanteerd te worden, want als je wakker bent, kan je slaap toch niet meer verstoord worden!

#1716

JVS

 

Volledig akkoord met Stephan

#1719

cauwenbergh

 

llen dat BIAC de grootste voordelen haalt uit de landingsrechten ? De tijdelijke nacht- en ploegenwerkers dienen alleen als voetvolk om de omzet van de bestuurders van BIAC veilig te stellen. Waarom moet DHL DERTIG jaar rechten verkrijgen voor vliegtuigen die 80 ton vracht plus brandstof naar boven sleuren volgens het concentratoemodel van Isabelle Durant ?

#1732

Jan De Winter

 

ik woon te ver van zaventem om te kunnen oordelen over de overlast die de nachtvluchten veroorzaken. In Pellenberg zijn vliegtuigen in de lucht zaken die onze kinderen aan het dromen zetten...

Ik weet wel dat onze economie impulsen nodig heeft om de komende 10 jaar op peil te blijven. Wij onderschatten met zijn allen de convergentie van een aantal economische evoluties :

1. De afzetmarkt voor producten daalt in West-europa (vergrijzing en gebrek aan bevolkingsgroei)

2. De arbeidsmarkt is hier duurder dan waar ook

3. de regelgeving is hier strenger dan waar ook

4. producten hier maken is dus duur (arbeidsmarkt), minder zinvol (krimpende afzetmarkt) en wordt extra bemoeilijkt door de strenge regelgeving

5. Producten maken in de regio's waar de afzet groeit is slim, want dit zorgt ervoor dat de welvaart bij de consumenten daar stijgt en dus ook de koopkracht, terwijl de kost van productie daalt (minder regelgeving, geen transport en goedkopere arbeidsmarkt)

6. Santens sluit in Veurne; Solvay verandert van aandeelhoudersstructuur en de besliseenheid verhuist waarschijnlijk naar Barcelona; elke week zijn er zo aantal berichten

Alleen bekijkt niemand het gehele plaatje en zeker in de politieke wereld is er niemand die het aandurft om de burger te vertellen wat we eventueel mogen verwachten.

Dit is geen 'vlooienmarkt politiek', maar struisvogel politiek; met de kop diep in het zand waait de bui wel weer over...

Maar let wel, zonder industriële activiteit komt onze volledige diensteneconomie op losse schroeven te staan.

Lees deze boodschap niet letterlijk als een pleidooi om alles toe te geven aan het prive-initiatief en aan bedrijven als DHL, maar laat ons alsjeblief bewust zijn van de economische realiteit van de toekomst op korte termijn.

Europese uitbreiding gaat onze algemene levensstandaard verruimming

#1753

Pierre Parijs

 

Indien Brussel Zaventem en andere Vlaamse gemeenten in de rand zou inpalmen zal er geen enkel protest zijn vanwege Brussel.Dan kunnen er nachtvluchten bij de vleet over Brussel vliegen. Wanneer gaan onze Vlaamse politieke leiders (mossels) hun ogen opengaan ?? En dan maar zeuren over extreem rechts dat steeds meer veld wint. Beseffen zij dan niet dat dit hun verdomde eigen schuld is. Arm politiek Vlaanderen!

#1754

maurice Claerhout

 

Geachte,

Dat DHL gaat verhuizen is volgens mij "un fait accompli" want de managers zijn al van in de maanden januari, februari, maart naar Leipzig vertrokken om daar alles in gereedheid te brengen. Wil dat zeggen dat DHL op apegaaien ligt in Zaventem ? Bijlange niet, er zal misschien anders gewerkt moeten worden door de werknemers maar ik denk niet dat er veel ontslagen zullen volgen, reorganisatie dus. DHL weet zo goed als zeker dat ze Zaventem niet uit de handen mogen geven want de concurrentie ligt op de loer. Dus kalmte alleen kan ons redden. Wat betreft de geluidshinder : ik denk dat dit zeer persoonlijk is, maar zeker niet te verwaarlozen. Bepaalde mensen zullen altijd last hebben van lawaai, anderen zal het niets uitmaken. En zeg nu zelf, wie aan een tram- of treinlijn woont is ook niet te benijden. Dus loop zeker niet in de val van al die drukkingsgroepen die als paddestoelen uit de grond rijzen. Een beetje gezond verstand, solidariteit ! en realiteitszin zijn hier zeker op hun plaats. PS : nog maar pas deze blog bezocht, maar toch gecharmeerd door de onverbloemde mening.

#1793

J.

 

De concurrentie (FedEx, UPS, etc..) ligt op de loer, akkoord, maar zal bij een verhuis van DHL zeker geen vliegtuigen op Zaventem inzetten. Ze zullen wel hun bestaande stations in Brussels uitbreiden, en meer handlers, couriers, en white collars aannemen. Dus geen lawaai en meer werkgelegenheid. Goed toch?

#1802

wim

 

Ik krijg wel de indruk dat het bij DHL oneindig veel ingewikkelder is dan pakweg sabena (waar ik zelf vind dat de staat zich niet had moeten moeien). DHL is namelijk tegen de overheidsregulatie aangelopen en blijkbaar erkennen veel politici (cfr. mogelijke aanpassingen beperkingen) dat die regulatie niet helemaal klopt.

Ik miste bij Sabena vooral de liberale houding. Zo van "als sabena een ongezond bedrijf is, dan moet het maar failliet gaan". Bij DHL zitten we met een ander probleem. De regering ligt in feite aan de grondslag van het probleem en ze moet nu bepalen of dat op te lossen is. Maar het lijkt mij toch dat de toenemende erosie van de federale macht maar 1 gevolg kon hebben, namelijk deze koeienmarkt waar allerlei regeringen constant elkaar zitten tegen te spreken en er al lang geen sprake meer is van een "eenheid" en "vrijheid". Soms kan men ook te ver gaan.

#2158

fred

 

he

#3325

onnozelaar

 

DHL kan ni mee olé olé

#6733

Daniël Sanduleac

 

De belangrijkste reden dat DHL's nachts open is, ligt in het verschil tussen dag en nacht over de hele wereld. Vooral bij vluchten tussen het Verre Oosten en Europa worden zoveel tijdzones overschreden, dat het bijna niet mogelijk is overdag te vertrekken en ook overdag aan te komen. Dat geldt vooral sterk voor het vrachtvervoer, dat voor meer dan 85% intercontinentaal vervoer is. Overigens is maar een kwart van de nachtvluchten een vrachtvlucht.