"VRT was nooit een rood bastion"

tegenproef:

http://lvb.net/item/5712

http://lvb.net/item/2265

Gewoon even volgen of nakijken wie er als studiogasten uitgenodigd werden tot zover in 'De Ambassadeurs' over
de middag op Klara als steekproef.

Ook een vergelijkinkje tussen het Nieuws en het Journaal
brengt verheldering. Als er ook maar ergens een vakbond
een scheet laat, is dat steevast het eerste item bij de
Brt.

En terwijl ik dit tik hoor ik de moordenaar MAO en een
verder kritiekloze bijdrage over de verjaardag van de
Communistische republiek China op dezelfde zender.

Bah.

Frank Thevissen stond bij mij op het lijstje van "de goei". Exit Thevissen dus. Een vriend van mij maakt graag brandhout van het Marlboroboekje over de media die de gezondheid kunnen schaden, met als argument dat er alleen pokko journalisten aan hadden meegeschreven, inclusief Frank Thevissen. Ik moet 'm gaan gelijkgeven. Hij gaf wél toe Luc Van Braekel niet te kennen, dus die kreeg nog even de vrijspraak...

@RW

uiteraard... het brengen van het echte nieuws in België zou enkel continu schade berokkenen aan de PS en co.

als je de waarheid niet wil vertellen begin je onzin te verkopen... levenservaring ;)

@ OutlawMike

Hij zat toch in het huis van vertrouwen als hij die zever verkondigde? Ik ben dus zeker dat hij zijn woorden gewogen heeft.

Zoals beloofd kom ik nog even terug op de hogervermelde quote uit het radiointerview tijdens het programma 'De Ochtend' (Radio 1) i.v.m. met het zgn. 'rode VRT-bastion' en het feit dat ik die stelling in twijfel trek.

Ik heb ondertussen de 'tegenproeven' gelezen en dacht dat je aanvankelijk doelde op de studies van de UG (De Bens e.a.) die aantonen dat de partij-politieke affiliatie van journalisten in het algemeen (en dus ook VRT) tendeert naar links.

Waar ik echter naar verwees was het feit dat de vraag al bijna zo oud is als de BRT/VRT zelf en dat er lange tijd werd aangekondigd dat men die rode berichtgeving ook zou nagelhard zou bewijzen en staven.

Tevergeefs: nu ja, je geeft een voorbeeld van een casus/studie waaruit dat zou blijken, maar het ultieme bewijs dat bij de VRT de rode berichtgeving zou overheersen die blijft uit.

Ik wil het wel aannemen, maar dan louter als hypothese, totdat het empirisch bewijs is geleverd: liefst via een degelijk opgezette inhoudsanalytische methode met degelijke criteriumvariabelen en kernindicatoren. In dat opzicht scoort het onderzoek van Swinnen en Francken m.i. maar vrij zwak en heeft ze slechts betrekking op de berichtgeving over de WTO-conferentie. (Trouwens een verklaring voor een deel van de vaststellingen en besluiten zou best wel eens kunnen liggen bij het visuele criterium: beeldmateriaal is voor televisiemakers nog altijd een doorslaggevend nieuwsselectiecriterium)

Wat de doctoraatsthesis van Lieve Desmet en de quote in het Nieuwsblad ("VRT-wetstraatverslaggeving was rood gekleurd): dat doctoraat kende ik niet, maar ik beschouw zo'n uitspraak in een krant, vooralsnog niet als een sluitend bewijs. Mocht hij het bewijs echter met zijn onderzoek hebben geleverd, dan was mijn uitspraak in De Ochtend effectief achterhaald door dit onderzoek. Wat mij enigszins achterdochtig maakt is dat in datzelfde artikel meteen verwezen wordt naar journalisten van linkse signatuur en daar antwoord ik dan altijd op dat de partij-politieke voorkeur van de genoemde journalisten manifest klopt, maar dat dat nog geen sluitend bewijs is dat dat ook doorwerkt in een gekleurde berichtgeving. Zo eenvoudig ligt het doorgaans niet: de mechanismen zijn - zeker vandaag - doorgaans wel iets complexer.

Ambtenaren leven van belastingsgeld. Van die mensen zal je dan ook niet snel horen dat de staat centuur moet doen.

In normale omstandigheden is elke openbare omroep dan ook eerder links dan rechts.

En dat is dan in landen waar het *niet* normaal is om de helft van de rechtse kiezers te diaboliseren.

Second that.

Het gaat bv. ook om de onderwerpkeuzes. Ik denk aan :
- (meestal aangekondigde) reportages met kritiek op grote multinationals (soms met onredelijk weinig wederwoord).
- reportages met kritiek op Amerikanen en de VS (verhoudingsgewijs veel, in vergelijking met die met kritiek op linkse regimes of niet-westerse dictaturen).
- Canvas dat van die periodes heeft dat het beter aarde-opwarming-TV zou heten of WO2-TV (er mag toch geen te lange periode voorbijgaan zonder dat wij er aan herinnerd worden hoe diabolisch de nazi's wel waren, en allen die er van dicht of ver mee gelieerd kunnen worden).

De bewering dat de VRT "een rood bastion" is, kan makkelijk gecounterd worden omdat het begrip "rood" wellicht te eng is. Daarenboven beschouwen linksmensen zichzelf al als "enorm divers", zodra er naast socialisten ook trotskisten, communisten en of groenen zijn. Dus beweren dat de VRT divers is, of dat de VRT niet een rood bastion is, is formeel wellicht juist.

Het gebrek aan kennis en het gebrek aan wil om nog aan journalistiek te doen die iets diepgravender is, stoort mij trouwens meer dan een ideologische kleuring.

MAAR...was er geen incident met Standaard journalist die na een telefonisch interview via een niet-ingehaakte GSM enkele VRT-toppers hoorde besluiten dat ze *in het geheim* het VB in de berichtgeving maximaal zouden weren? Of vergis ik mij nu, en was het genuanceerder? Ik meen dat de VRT-heren serieus op hun pik getrapt waren.

Zo het waar is, wil men dus op verborgen wijze manipuleren en bewust desinformeren. Dit sluit voor mij alle discussie omtrent de basiskwaliteit van journalistiek bij de VRT. Ik zie niet in wat een 'gedegen wetenschappelijk onderzoek' hier nog meer zou kunnen bijdragen.

@ Luc:

Touché mbt het politieke bedrijf. Als het over de adverteerders gaat... heb ik twijfels.

@luc, @EricJans,
Wat de 'redactionele autonomie' betreft; dat begrip mag je wat mij betreft ruim interpreteren en uitbreiden naar het hele mediaconcern waartoe die redactie behoort, al heeft EricJans hier wellicht een punt als hij de problematiek inzake de relatie met adverteerders aanhaalt.
Verder biedt nog het ene, nog het andere (de brede of enge invulling van het begrip) afdoende garantie, want autonomie veronderstelt onafhankelijkheid in de strikte betekenis van het woord en die is vaak ver te zoeken.
Bovendien is het zo dat het voorstellen alsof autonome redacties 'autonoom' en dus 'eigengereid' kunnen optreden op z'n minst achterhaald: het volstaat daarvoor de kijken naar bvb. het statuut dat een hoofdredacteur van de GvA of DS vandaag heeft. Of bekijk de manier waarop de schotten tussen commerciële afdelingen van mediabedrijven en redacties gaandeweg zijn gesloopt (vorig jaar sprak Peter Vandermeersch op een informele bijeenkomst nog 'over de tijd dat redacties en commerciële afdelingen van kranten nog gescheiden waren' ... alsof hij over de middeleeuwen sprak).
Omdat je (Luc) verwijst naar het geval Van der Kelen wiens job staande gehouden werd door Van Thillo: je hebt ondertussen misschien al de bijdrage van Roger Van Houtte gelezen in ons boek over mediakritiek en daar gebeurde net het tegenovergestelde en zwichtte het equivalent van Van Thillo bij de GVA voor de politieke druk om deze machtskritische journalist te broodroven: de redactie, i.c. de hoofdredacteur zweeg ondertussen als vermoord. Zo zie je maar dat voor elk voorbeeld een tegenvoorbeeld kan gevonden worden.
Ik moet tenslotte in dit verband ook nog denken aan een recent voorbeeld dat een journalist van Trends aanhaalde: zijn stuk (over een aantal vertegenwoordigers van bedrijven in de hoofdrol) werd ingetrokken, nadat een van de geinteriewde bedrijven via de media-eigenaren (Roularta) liet weten dat ze een advertentie zouden plaatsen indien Trends het stuk integraal niet zou laten verschijnen: in tijden van advertentiecrisis blijkbaar een aanlokkelijk voorstel, en aldus geschiedde of hoe een adverteerder, de redactionele autonomie via het mediabedrijf kan ondermijnen ... ik ken geen duidelijker voorbeeld. FT