Hebben Tutsi's Joodse culturele roots?

Toch zou ik deze berichten niet te vlug catalogeren als loutere verzinsels. Er zou best een bekering of 'beïnvloeding' kunnen geweest zijn vanuit Ethiopië (Beta Israel/Falasja's). Daarnaast is er ook sprake van de joodse stam van de Lemba in het nog verder afgelegen Zimbabwe en Zuid-Afrika waar zelfs wel genetische verwantschap zou vastgesteld zijn (bron : http://news.bbc.co.uk/2/hi/...).

Luc, je weet dat je dit artikel tweemaal gepost hebt?

@ Luc:

<<Daarom schreef ik ook "culturele" in de titel.>>

Nu twijfel ik of je dan niet beter 'joodse' dan wel 'Joodse' culturele roots had geschreven.
Roots van de Joodse cultuur... mmm... het is het joodse geloof en het Joodse vilk, dacht ik, niet?
De joodse geloofscultuur onder de niet-Joden heeft veel gemeen met de eeuwenoude Joodse volkscultuur en ook wel wat met de Franse wijncultuur.
Het taalkundige verschil tussen Joods en joods, dus.
Het jodendom is een geloofsovertuiging, het Jodendom is een volk, een bloedverwantschap, juist?
Maar waaronder hoort dan cultuur? Onder volk of geloof? Best een moeilijke, deze.

@EricJans: ik betwist jouw stelling uit #94616 dat "volk" op bloedverwantschap moet steunen. "Volk" berust in de eerste plaats op culturele eenheid. Het kan, maar hoeft niet, op een gemeenschappelijke etnische oorsprong te berusten.

@johan vdp: Ontzegt u dan iemand als pakweg Farouk Ozgunes om bij het "Vlaamse volk" te horen, omdat hij niet over de juiste genen beschikt?

@Luc: Farouk Ozgunez beschikt over het Belgisch staatsburgerschap en behoort onmiskenbaar tot de Nederlandse taalgemeenschap. Genetisch behoort hij vermoedelijk tot de Turkse tak van de menselijke boom. Hij woont in het Vlaams gewest. Als hij zich een Turkse Vlaming wil noemen, of een Belg, of een Turk, dat is zijn vrije keuze. Ik wil hem en mezelf ook wel "Vlamingen" noemen, als jij dat prettig vindt, maar ik vind het weinig zinvol, behalve als aanduiding dat onze woonplaats zich in het Vlaams gewest bevindt.

Idem voor de Amerikanen. Als Marcfrans straks het Amerikaans staatsburgerschap verwerft, is hij dan toch nog altijd geen "volksamerikaan"? Ik durf niet instaan voor de precieze determinant van volkseigenheid. Staatsburgerschap, woonplaats, genetica, dat zijn objectieve begrippen. Ik voel een zekere affiniteit met Ieren en Portugezen, maar ik kan toch niet verlangen dat men mij een Portugees noemt? Zelfs niet als ik er ga wonen. Als ik de Portugese nationaliteit verwerf, ja dàn.

Ik vind dus ook dat men niet licht met staatsburgerschap moet omspringen en het verlenen aan ocharme sukkelaars want wij hebben het hier zo goed. Je moet het een beetje verdienen, of je ouders voor je.

Het hele debat doet me denken aan een jaar geleden, toen ik toevallig enkele boeken las waarin werd beschreven hoe drie heel verschillende ethnieën uit heel verschillende tijdperken samensmolten tot één "volk", die vervolgens tot de sterkste identiteiten van de wereldgeschiedenis gingen behoren. Dat waren de Vedische volkeren die in het vroege tweede millennium voor Christus de grondleggers van Indië werden, verder de Joden uit het late tweede millennium voor Christus, en tenslotte de Schotten uit het tweede millennium nà christus.

Allemaal waren het oorpsronkelijk verzamelingen van ethnisch heel verschillende pastorale volkeren (of misschien beter gezegd stammen), die geklemd tussen verschillende vijanden een gemeenschappelijke cultuur ontwikkelden, en nog zoveel generaties later die monolithisch aandoende culturen presenteerden.

Ik heb er destijds een stukje over op het web gezet; voor als iemand enkele verwijzingen wil of enkele details welke ethnieën er in het spel waren:

http://speelsmaarserieus.bl...

@Cogito: Als ingeweken Engelsen, Ieren, Italianen, Duitsers enz. volgens jou kunnen samensmelten tot één volk, en als "volk" volgens jou genetisch bepaald is, wat doet jou dan besluiten dat de genen van Engelsen, Italianen enz. verschillend genoeg zijn om van aparte Engelse, Italiaanse enz. volkeren te kunnen spreken?

Dus volgens jou is Rocco Granata genetisch te verschillend van de Vlamingen om tot het Vlaamse volk te kunnen behoren, maar zijn een Italiaan en een Vlaming die beiden naar Amerika emigreren genetisch gelijkend genoeg om samen tot één en hetzelfde Amerikaanse volk te behoren?

De culturele factor lijkt me het belangrijkst om een 'volk' en de 'volksgenoten' te bepalen.

Van Rocco Granata kan men aannemen, dat hij alhier goed geïntegreerd een Vlaming in Italiaanse verpakking geworden is.

Hoe dat zit met Farouk Ozgunes weet ik niet zo goed. Hij komt op de televisie steeds keurig en beschaafd over, maar heeft hij zijn Turkse nationaliteit kunnen opzeggen?
Is hij zoals de andere mannelijke hier wonende Turken door zijn vroeger (?) vaderland indertijd verplicht geworden zijn militaire diensplicht in Turkije te vervullen?
Ging hij aldaar 'zijn' land verdedigen of heeft hij deze verplichting afgekocht en zo ja, mogen oude of nieuwe Belgen dit volgens de Grondwet doen?
Voor een vreemd land zich militair gaan inzetten of onrechtstreeks (geldelijk) de militaire macht van dit land vergroten. Waar ligt dan de loyauteit?

@ fcal

Ik denk dat jij hier de meest acceptabele nuances legt.
Er is een factor die ik er aan zou toevoegen; hij die zich werkelijk Vlaming voelt is ook Vlaming. Het gevoelselement is een goede waardemeter voor het element cultuur.
Ik spreek nu niet over pseudogevoelens maar wel over de gevoelens die iemand voor zichzelf vaststelt. Die zijn natuurlijk niet door buitenstaanders te meten.

Vreemd genoeg laat ik àl die "bezwaren", "vereisten" en "gespartel" varen zodra ik de keuze zou krijgen tussen een objectivistische libertaire samenleving of genetisch geneuzel in een natiestaat. In het eerste geval vind ik dat grenzen irrelevant zijn dat iedereen hier kan komen en cultureel, religieus en genetisch mag doen wat hij/zij wil.

De term "volk" kan men zowel vanuit een staatkundige als vanuit een culturele (gedragspatronen) optiek bepalen. Echter, wanneer een cultureel volk niet samenvalt met een staatkundig volk dan spreekt men tegenwoordig eerder van een "gemeenschap" (community) dan van een volk. Het is trouwens geen toeval dat men Belgique heeft opgedeeld in gemeenschappen en niet in (sub-)staten.

Een rechtstaat die zich zou laten inspireren door de fundamentele doelstelling van individuele vrijheid te bevorderen en vrijwaren (in tegenstelling met andere ideologische doelstellingen) kan niet anders dan het 'gelijk-voor-de-wet' principe hanteren voor ALLE staatsburgers, ongeacht hun ethnische afkomst. Als die rechtstaat daarenboven een democratische rechtstaat zou zijn, dan zullen de gedragspatronen wel verscheiden kunnen zijn, maar dan zullen vele gebruiken en wetten ook grotendeels in overeenstemming zijn met de voorkeuren van de (culturele) 'meerderheid'. In een echte 'vrije' maatschappij, waar competitie open en vrij kan zijn - en dat vereist allereerst respect voor het vrijemeninsuitingsrecht! - daar kan gradueel een nieuwe gemeenschappelijke cultuur groeien (onder conditie van een gemeenschappelijke taal). In onvrije maatschapijen waar culturele competitie 'gecontroleerd' wordt, daar is het onvermijdelijke resultaat op termijn...balkanisatie (en dus conflict en zelfs burgeroorlog). Vermits de huidige naief-linkse culturele orthodoxie zich niet laat inspireren door het vrijheidsideaal, maar eerder een soort ideologisch-bepaalde en opgelegde 'harmonie' nastreeft, kan men verwachten dat ze uiteindelijk zal uitmonden in politieke machtsconcentratie en tirannie, en dus uiteindelijk in burgeroorlog(en).

@ Cogito

Een "samenleving" is niet realistisch denkbaar in de mensenwereld zonder een "natiestaat", i.e. zonder een duidelijk-afbakenende staatstructuur en een brede aanhankelijkheid aan de 'natie' (i.e. patriotisme). Die staat hoeft niet "geneuzelend" te zijn, en of ze "libertair" gaat kunnen zijn zal grotendeels bepaald worden door wisselende 'meerderheden'. In ieder geval, "grenzen" zijn even noodzakelijk tussen naties (of staten) als tussen individuele mensen. Het is maar goed dat ik niet kan doen wat ik zou kunnen willen met uzelf en met uw 'dingen'. Extern staatkundig bekeken, de culturele gedragspatronen - in de diepere zin van tegenstrijdige waardenaanhankelijkheden - zijn veel te diep in de wereld om zonder grenzen te kunnen leven. Intern staatkundig bekeken, een (beperkende) wetgeving is noodzakelijk om duidelijke 'grenzen' te leggen tussen het uwe en het mijne.

@ Vandepopuliere

Die "straks" was overbodig. Marcfrans heeft het Amerikaans staatsburgerschap verworven enkele jaren geleden, op (ongewone) late leeftijd. Hij is zeker meer een "volksamerikaan" dan de huidige Amerikaanse president, vermits hij de bestaande Amerikaanse maatschappij niet radikaal wil transformeren of veranderen. Uiteindelijk is volksverbondenheid een kwestie van aanhankelijkheid aan de 'ethos' van het volk in kwestie (zoals die zich reflecteert in cultuur en politiek). Ik heb die idee verder ontwikkeld in een artikel op The Brussels Journal onder de titel "Political or Civic Religion for a Trans-Ethnic Society".

Overigens kon ik mezelf wel goed terug vinden in de ideeen ontwikkeld in uw # 94639.

correctie: verbondenheiD, natuurlijk.