Beminnelijke domkop

Ronald Reagan was helemaal niet dom.

Ronald Reagan was:

-inderdaad beminnelijk.

-een uiterst verstandige strateeg. Anders bereikt men immers nooit het hoogste ambt in de slangenkuil van de Amerikaanse politiek

-een uiterst verstandige ideoloog. Dit aspect wordt blijkbaar niet enkel door Evita Neefs niet erkend. Evita Neefs zou echter beter eens de toespraken van Reagan erop nalezen. Er blijkt een hele consequente ideologische lijn uit, en naast Thomas Jefferson is hij wellicht de enige Amerikaanse president die heel zijn leven zo trouw is geweest aan zijn idealen (Misschien waren Lincoln en FDR ook wel trouw aan hun idealen, maar kom, laat ik spreken voor de min of meer liberale presidenten).

De consequente liberale lijn die hij in zijn speechen volgt (zijn pleidooi in de McCarthy - commissie in de jaren '50 tegen een verbod op de Communistische partij, zijn steun aan Barry Goldwater in de jaren '60, die een liberale revolutie ontketende in de Republikeinse partij) zijn gouverneursretoriek in de jaren '70 en zijn presidentiële toespraken in de jaren '80) bewijst dat de lijn in zijn speechen helemaal niet door anderen werd bepaald.

Reagan kende politieke theorie, wat van de meeste politici eigenlijk niet kan worden gezegd. Zo wordt Ludwig Von Mises door Reagan als één van zijn grootste inspiratiebronnen genoemd. De kans is klein, vrees ik, dat Evita Neefs ooit van Ludwig von Mises heeft gehoord. Volledig onterecht, want hij was de leermeester van Friedrich von Hayek en Murray Rothbard, de ideologische leiders van de neoliberale opleving sinds de jaren '80.

Reagans beleid was helaas verschillend van zijn woorden. Schulden maken betekent hogere overheidsuitgaven, wat enkel door latere belastingen of inflatie kan worden betaald door de bevolking. Akkoord, het Communisme is erdoor gevallen, maar men moet zich toch de vraag durven stellen of een geleidelijk, Chinees scenario daarvoor niet beter is.

Zie in verband met de ontluistering van Reagans beleid ook http://www.321gol...

Het feit dat het de Chinese Communistische leiders zijn die paradoxaal genoeg de meeste liberale hervormingen hebben doorgevoerd, niet Reagan of Thatcher, bewijst dat uiteindelijk politici slechts uitvoerders zijn van de maatschappelijke common sense, die in China getraumatiseerd was door de communistische barbarijen onder Mao. Maar Reagan heeft in zijn speechen zeker een grote bijdrage geleverd om die common sense in liberale zin te veranderen. Hij was een grote liberaal.