Werkloze leden brengen het meest op voor de vakbond

(...) Dat leidt tot een heel rare situatie dat één derde van alle leden van een vakbond geen werk hebben. Nochtans is dat een werknemersorganisatie. Maar een derde heeft geen werk, en dat zijn de interessantste leden, want die brengen het meest op voor de vakbond.

Dat leidt ertoe dat als je met een Belgische vakbond gaat onderhandelen, het belang van de passieven dikwijls vooropstaat. Als je met een Duitse vakbond onderhandelt, gaat het maar over één ding: behoud van jobs, creatie van jobs.

Dan zie je dat je belangrijke sociaal-economische hervormingen in Duitsland met de vakbonden onderhandeld krijgt, uitgevoerd krijgt, Duitsland zeer competitief is, terwijl hier het sociaal overleg gewoon één groot blokkeringsmechanisme is geworden, je krijgt niets hervormd, en het grote deficit wordt naar de staat doorgeschoven, en onze staatsschuld stapelt zich op, en dat wordt als een molensteen rond de volgende generatie gehangen.

Dat is het probleem aan dit systeem: dit is sociaal corporatisme, dat heeft met het middenveld op zichzelf niets te maken. (...)

Ik ben absoluut voor middenveld. Ik ben geen socialist, ik geloof niet in de staat die alles moet beheren. Ik geloof ook niet in het individu dat alles voor zichzelf moet regelen, zoals Thatcher, of zoals Verhofstadt ooit, toen hij nog liberaal was. Wij zijn communautaristen, wij geloven echt wel in spontane verbanden die mensen maken om hun belangen te verdedigen: ziekenfondsen, vakbonden, ik heb daar geen moeite mee.

Bart De Wever, geïnterviewd door Lieven Verstraete in het VRT-programma Terzake, 17 april 2013