West-Vlamingen, Antwerpenaars en taalgebruik
Zowel in West-Vlaanderen als in Antwerpen staat het dialect traditioneel sterker dan in de rest van Vlaanderen. Antwerpenaren spreken dialect uit chauvinisme. In West-Vlaanderen is dat uit provincialistische reflex. Een grote stad is er niet, en in de hele provincie is het dialect min of meer hetzelfde. (...)
[Sven Weyts:] "Ik heb de indruk dat West-Vlamingen zich meer bewust zijn dat ze zelf dialect spreken. In de provincie Antwerpen denken de mensen al snel dat ze algemeen Nederlands spreken, ook wanneer dat niet het geval is". (...)
[Johan Taeldeman:] "Overal rukt de Vlaamse gemiddeldentaal op. De rijkdom van de tweetaligheid Nederlands-dialect is aan het verdwijnen. Zowel in de media als in het onderwijs duikt steeds meer een platte taal op die ergens tussen dialect en Nederlands ligt. Dat is een gevaar voor de Vlaamse taal". (...)
Pieter Lesaffer in De Standaard, 31 januari 2007
Reacties
traveller
woensdag, 31 januari, 2007 - 14:19Ik ken Lesaffer niet, maar een provincialistische reflex? Zo van "we zullen de boerkes eens uithangen". Mama mia, welk een neerbuigendheid.
LVB
woensdag, 31 januari, 2007 - 14:45Overigens ligt er ook in Limburg niet echt een "grote stad", is Limburg ook niet wars van enig provincialisme, en toch spreken de Limburgers naar mijn bescheiden mening het beste Algemeen Nederlands van alle Vlamingen. Verklaring?
raf
woensdag, 31 januari, 2007 - 16:33[...]Dat is een gevaar voor de Vlaamse taal". (...)
Weet iemand wat Taeldeman hiermee bedoelt?
Leo Norekens
woensdag, 31 januari, 2007 - 16:40@Luc: Om op jouw vraag te antwoorden... M.i. omdat het klanksysteem van het Limburgs (of beter de onderscheiden Limburgse dialecten) nauwer aansluit bij dat van het AN. De mond van de Limburgerse dialectsprekers staat van nature beter naar het AN.
Het West-Vlaams drijft op een hele rijkdom aan klanken waarvan verschillende in het AN onbekend zijn. Wanneer deze onbedoeld in het AN binnensijpelen klinken ze vreemd (en maken ze de West-Vlaming tot voorwerp van spot).
Bart Vanhauwaert
woensdag, 31 januari, 2007 - 17:01@luc : ik meen dat Brabanders beter AN (kunnen) spreken dan Limburgers.
@raf : dat begrijp ik ook niet goed. Enerzijds signaleert dat het "Vlaams" oprukt ten koste van het lokale dialect maar tegelijk ziet hij dat als een gevaar voor de taal die veld wint?
LVB
woensdag, 31 januari, 2007 - 17:34@Bart: Ik hoor bij veel Brabanders niet alleen steevast een sterk Brabants accent (met afgrijselijke "ie"-klanken waar er een korte i staat, bijvoorbeeld), maar ook veel taalfouten ("slagen" in plaats van slaan, om er maar één te noemen). Dan vind ik dat Limburgers zowel qua uitspraak als qua grammatica beter in staat zijn om correct Nederlands te spreken.
Cogito
woensdag, 31 januari, 2007 - 19:01Misschien omdat de ontwikkeling van een Vlaamse "standaardtaal" de band met onze moedertaal, het Nederlands, "bedreigt"?
Hoewel ik het verschil niet groter acht dan bijvoorbeeld tussen British English en American English.
Het duurt nog wel even voordat Nederland en Vlaanderen 2 verschillende talen zouden hebben. Pak maar eens een willekeurige Nederlandse krant vast, en daarnaast een Vlaamse. Zeg de Telegraaf en de Gazet Van Antwerpen. Je kan makkelijk een halve bladzijde krant lezen zonder dat je aan vocabularium, spelling, grammatica of zelfs taalgebruik en uitdrukkingen herkent welke krant je aan het lezen bent.
Limburger
woensdag, 31 januari, 2007 - 19:08Ik heb altijd gedacht dat het betere Nederlands van de Limburgers kwam door enerzijds de vroege aanwezgheid van gastarbeiders. Mensen die nu 60 zijn spreken doorgaans nog altijd dialect ipv Nederlands terwijl mensen onder de 30 dikwijls zelfs geen dialect meer kunnen spreken.
Anderzijds komt dit misschien ook voor een deel door de sterke band met Nederlands Limburg.
raf
woensdag, 31 januari, 2007 - 20:10Tegen de theorie van de gastarbeiders pleit het feit dat ook in delen van Limburg waar deze nauwelijks voorkwamen (ik denk aan Noord-Limburg en een deel van de Maaskant), het spreken van Algemeen Nederlands al lang aan de orde was. Gerard Walschap, die met een Maaseikse getrouwd was, heeft zich in illo tempore in een van zijn werken lovend uitgelaten over de taal van de Limburger uit de Maaskant. Volgens mij (maar ik kan het niet hard maken) ligt een mogelijke verklaring bij de kerksheid (o gruwel) van de Limburgers vóór de zestiger jaren. De provincie viel nog onder het Prinsbisdom Luik, en de priesters in opleiding affirmeerden zich tov van hun Franstalige collega's door zich toe te leggen op Algemeen Nederlands. Deze houding namen ze mee naar parochies en colleges. Dit is ook na het in mekaar stuiken van de kerksheid blijven doorwerken via het onderwijs. In West-Vlaanderen had je een zeker particularisme, oa gesteund door G.Gezelle, en geïnspireerd door een anti-Hollands, of beter gezegd, anticalvinistisch ressentiment.
Eric Jans
woensdag, 31 januari, 2007 - 21:48De grootste problemen met het Nederlands van Vlamingen doen zich voor met de klinkers.
'Iek voar mette vèèrboat euver 't woater.'
De Nederlanders hebben dan weer meer last met de medeklinkers:
'Ik faa'r medde feerbout ofer hEt vate'r.'
Wat de Limburgers vóór hebben is zéker de invloed van de gastarbieders. Vooral de Italianen die naast het Limburgs-Nederlands een eigen en zéér sappig 'Italo-Vlaams' taaltje ontwikkelden (waar Felice Damiano een slap afkooksel van bracht) maar wél trouw Nederlands spraken en spreken!
Die pastoors? Mogelijk.
Maar vooral de invloed van het veel hardere Duits - ook in de dialecten - is van belang. Als Vlamingen zoals de Limburgers (en nog meer de Nederlanders) meer nadruk gaan leggen op de medeklinkers, dan komen de klinkers vanzelf wat juister te klinken.
Vlamingen assimileren hun (te zachte) medeklinkers aan hun (vrij correcte) klinkers, terwijl Nederlanders hun (te verbogen / 'ferbouwchen') klinkers aanpassen aan hun vaak correcte maar soms te harde medeklinkers. Al hun tweeklanken moeten eraan geloven. In het 'Vlaams' moeten alle medeklinkers eraan geloven.
<<Want dat taaltje is 'souw sacht'>>
Voor het Limburgs de invloed van het nóg hardere Duits dus niet onderschatten. Wie goed Duits kan spreken heeft doorgaans weinig moeite met Nederlands. Duits is immers nóg harder dan Nederlands.
Leo Norekens
donderdag, 1 februari, 2007 - 10:20Er worden hierboven een paar zeer veralgemenende en roekeloze analyses gemaakt, die ik liever zo laat.
****
"In West-Vlaanderen is dat uit provincialistische reflex."
Wat een neerbuigende stelling. Zou Pieter Lesaffer een West-Vlaming zijn?
"Een grote stad is er niet..."
West-Vlaanderen ligt aan de rand van het taalgebied. Dat maakt dat de invloed van het AN (en vroeger van het Brabants) er minder sterk is. Er is inderdaad minder verstedelijking. En tot twee generaties geleden was West-Vlaanderen zeer sterk agrarisch. Dat is op zich al een behoudende factor (want een geïsoleerd taalmilieu), en bovendien zorgt het voor een beperkte mobiliteit (minder inwijking, pendelarbeid...).
"...en in de hele provincie is het dialect min of meer hetzelfde."
Het West-Vlaams is minder versnipperd dan het Brabants/Antwerps of het Limburgs, en West-Vlamingen hebben relatief weinig problemen om elkaar te verstaan, maar er loopt toch een duidelijke "taalgrens" (tussen "Kustwestvlaams" en Continentaal West-Vlaams) diagonaal door de provincie.
****
Het verval van de dialecten is een algemeen verschijnsel dat sinds de jaren 60 aan de gang is, een proces dat iets later op gang kwam in Vlaanderen dan in Nederland. De oorzaken zijn te zoeken in de democratisering van het onderwijs en de toegenomen scholing, de hogere levensstandaard, de verhoogde mobiliteit, de massamedia (die tot in de jaren 80 het AN promootten, en nu -feitelijk- het tussentaaltje), de nieuwe sociale structuren (sociale stratificatie) en streven om zich de gewoonten van de hogere sociale klasse eigen te maken (en dus barrières tussen sociale klassen weg te werken, althans de klassen die men boven zijn eigen klasse geplaatst weet)...
De vreemdste oorzaak, maar m.i. wel de belangrijkste, is de eigenaardige perceptie dat dialect iets onwelvoeglijks is, iets als vloeken, en dat het dus ongehoord is om het aan kinderen aan te leren. Dertigers en veertigers die onder elkaar nog wél ongegeneerd het dialect van hun voorouders spreken, weigeren hun moedertaal door te geven aan hun kinderen, omdat ze deze (blijkbaar) aanvoelen als lomp en onbeschaafd. In de plaats komt niet het AN, maar wel die tussentaal (waarover Johan Taeldeman het heeft in bovenstaand citaat).
Dit weekend nog was ik bij een echtpaar waarvan de vrouw heel gechoqueerd was dat haar vijfjarig zoontje een paar dialectwoorden had opgepikt. Het ventje werd terstond terechtgewezen in onvervalst verkavelingsvlaams. "Patatten? Wa zeg'je gij daar? 'Ier zeg'me wel aardappelen, wì!" (Het woord "patatten" werd daarbij extra plat uitgesproken, alsof het eten haar zó uit de mond viel).
Let wel, deze mensen wensen het dialect niet te zien verdwijnen. Hun houding is erg dubbelzinnig. Ze leven in de (naïeve) overtuiging dat hun kinderen zich het dialect eigen zullen maken "op de speelplaats". Het is natuurlijk waar dat hun kinderen hier en daar een typische klank of streekeigen uitdrukking oppikken, maar dat doen zij dan enkel om het te integreren in hun nieuwe tussentaaltje (dat inderdaad elk jaar "platter" wordt).
Het zo cruciale "eerste taalcontact" ontbreekt volledig, zodat het dialect nooit "correct" aangeleerd wordt. Als deze generatie van jonge ouders blijft weigeren om hun taal door te geven aan hun kinderen, en zo ziet het er inderdaad naar uit, dan zijn de dialecten (met hun eeuwenoude woordenschat, hun grammaticale complexiteit, hun klankrijkdom,...) ten dode opgeschreven. Nog twee of drie decennia.
Wij zijn (terecht) bezorgd om het teloorgaan van stukjes landschap of natuurgebied, industriële archeologie en monumentjes die amper een eeuw bestaan, maar die gekoesterd worden. En ondertussen stoten wij (actief!) ons eeuwenoude dialect af alsof het onhygiënisch was. Ik vind dat bedenkelijk.
Onze authentieke dialecten zijn eeuwenlang gegroeid, hun ontstaansgeschiedenis is ongemeen boeiend, ze dragen soms nog duidelijke oud-Germaanse (en in West-Vlaanderen Saksische) sporen, ze verschaffen inzicht in de structuren van vreemde talen, enz... Maar dit alles wordt zonder verdere overweging opgegeven ten voordele van de "tussentaal", een woekerend onkruid dat zowel de (vereenvoudigde) standaardtaal als de (complexere) dialecten aan het verstikken is.
(Enfin... hou me tegen.)
traveller
donderdag, 1 februari, 2007 - 10:38@ Leo Norekens
Je hebt 100% gelijk; maar de Vlaming is zo gekleineerd sinds de 16e eeuw dat hij z'n hoofd niet meer durft opsteken en zijn terechte plaats niet meer durft te eisen. Telkens zijn eigenheid bespot wordt kruipt de Vlaming in zijn schelp. Het zijn de Vlamingen die Nederland creeerden maar nu voelt diezelfde Vlaming zich minderwaardig aan de Nederlanders en hun taalgebruik. Het wordt tijd dat we andere Vlaamse leiders krijgen die hun Vlaams-zijn met trots dragen en geen wereldburgers die niets zijn en geen identiteit hebben.
Leo Norekens
donderdag, 1 februari, 2007 - 10:49Ik vergat nog te vermelden dat ook in Nederland zowel het AN als de dialecten terrein verliezen ten opzichte van de "tussentaal". Ook daar is slordigheid de norm geworden. Ook daar groeien verschillende idiomen naar elkaar toe. Ook daar worden er uit snobisme Engelse woorden en zinsstructuren overgenomen. Typisch Nederlands is ook dat modieuze uitspraakverschijnselen gretig gekopieerd worden (denk maar aan de "Engelse" R, een vrij recent verschijnsel).
raf
donderdag, 1 februari, 2007 - 10:58@Leo Norekens:
Ik kan mij volledig vinden in jouw redenering. Natuurlijk was mijn hypothese een vermetele poging tot, maar ik weet wel dat wij zowel in de lagere als in de middelbare school verplicht werden Algemeen Nederlands te spreken. Dialect was voor de speelplaats en alles buiten de school. In de kerk en in verenigingen (ook in de jeugdbeweging) was er een duidelijke plaats voor het AN. De invloed van de media is zoals jij zegt bepalend voor de ontwikkeling van die (schabouwelijke) tussentaal, die nota bene, voor Limburgers veel vreemder klinkt dan AN, om voor de hand liggende redenen (overigens is er een Gando-Antverpiaanse navelstaarderij gaande in dit land).
Leo Norekens
donderdag, 1 februari, 2007 - 11:11@raf: "voor de speelplaats en alles buiten de school".
Vooral THUIS, daar gaat het in de eerste plaats om.
En natuurlijk moet er correct AN aangeleerd worden, op school en in de media. Waarom kan dàt dan wel? Omdat AN veel eenvoudiger is, een artificiële constructie, die men zich veel vlotter eigen maakt vanuit de kennis van een complex dialect, dan omgekeerd.
raf
donderdag, 1 februari, 2007 - 11:12@traveller:
Op een andere plaats heb ik mijn stelling ontwikkeld dat de Vlaamse politici in de Vlaams-Nederlandse samenwerking (Taalunie) meer op hun strepen moeten staan. Ik ben bang dat het underdogsyndroom dat hen parten speelt tov de Franstaligen, ook hun houding tov de Nederlanders bepaalt. In een gemeenschappelijke taal leveren alle componenten hun bijdrage. Het gemak waarmee Nederlanders vreemde woorden overnemen staat in schril contrast met hun neerbuigende houding tov Zuid-Nederlandse woorden of uitdrukkingen.
traveller
donderdag, 1 februari, 2007 - 11:19@ raf
Correct
Eric Jans
donderdag, 1 februari, 2007 - 22:28@ Raf:
Ik ervaar die 'neerbuigendheid' van Nederlanders niet tov onze taal of zonszelf. Neen. Dat is op z'n minst zéér sterk verbeterd. Waaruit leid je dat vandaag nog af?
raf
vrijdag, 2 februari, 2007 - 00:44@Eric Jans:
Kijk maar even naar Pauw&Witteman als er een Vlaming te gast is: af en toe een gegrinnik. Maar dat is eerder onschuldig, en ervaar ik niet als neerbuigend. Minder onschuldig is het feit dat Vlaamse vertalers bijna geen kansen krijgen omdat hun idioom niet in de smaak zou vallen van de Nederlandse lezers. Ook de speciale manier waarop de dikke Van Dale en andere woordenboeken omgaan met Zuid-Nederlandse woorden en uitdrukkingen zou een signaal moeten zijn voor de Vlaamse politici om dat via de Taalunie bij te sturen. Maar zoals jij zegt, er is vooruitgang.
LVB
vrijdag, 2 februari, 2007 - 01:05Ik vind het absoluut noodzakelijk dat het Van Dale woordenboek duidelijk aangeeft dat sommige woorden of gezegden in Zuid-Nederland (in de taalkundige betekenis, dus Vlaanderen) wel als gewoon aanvaard worden, maar in Noord-Nederland absoluut als raar worden aangevoeld. "Luidop spreken", bijvoorbeeld. Vroeger werd dit als "Zuid-Nederlands" aangegeven, dat vond ik een beter gekozen term dan "Belgisch".
Taal is een functioneel middel en men gebruikt het met een bepaald doel. Als dat doel erin bestaat om in het hele Nederlandse taalgebied te worden gehoord en gelezen met een taal die overal als eigentijds Nederlands wordt aangevoeld, dan gebruik je inderdaad "luidop spreken" niet en ook "hartstikke" niet. Als het doel erin bestaat om je regionale afkomst te beklemtonen, dan kunnen die woorden juist wel heel heel nuttig zijn. Ik redeneer nu uiteraard zoals een copywriter of een publicist redeneert, en niet als iemand die er zomaar uitflapt wat er in hem opkomt.
NicolasR
vrijdag, 2 februari, 2007 - 01:38Bij Nederlandse vertalingen erger ik me vooral aan het feit dat ze typische Nederlandse uitdrukkingen, gezegden en andere woorden opnemen in de vertaling. Voor een Vlaming is dat vaak zeer vervelend. Als ik bijvoorbeeld in een vertaling van een Engels boek voortdurend zaken lees zoals "gulden" (in de oude tijd), of "sodemieter op", of "roomsoesen" of de Nederlandse scholenregeling die ze gewoon toepassen op Buitenlandse situaties, dan wordt het me toch wat te veel. Daarom lees ik geen vertalingen meer maar liever de oorspronkelijke taal.
Katrien
vrijdag, 2 februari, 2007 - 07:42@leo norekens:
Ik heb een 'gemengd huwelijk' (Waaslands dialect - AN) en ik woon in Brabant. Thuis wordt AN gesproken, ook met mijn zoontje. Het zou heel onnatuurlijk aanvoelen om hier mijn dialect te spreken, hoewel ik het nog doe met mijn familie, natuurlijk.
Ik ben trouwens niet altijd gelukkig geweest met mijn opvoeding in het dialect.
Leo Norekens
vrijdag, 2 februari, 2007 - 08:52@Luc: hartstikke is een goed voorbeeld. Van Dale geeft daarbij niet aan dat dit een exclusief Noord-Nederlands woord is (dat in het Zuiden "absoluut als raar wordt aangevoeld"). Jouw redenering klopt wel, maar de consequentie ontbreekt bij de samenstellers. Niemand zou zich storen aan die kwalificatie "Zuid-Ndl" mocht de regel ook in de omgekeerde richting toegepast worden.
(Overigens staan er in Van Dale nogal wat woorden en uitdrukkingen die niet eens de kwalificatie "algemeen Zuid-Ndl" of "algemeen Noord-Ndl" verdienen. Bvb. "voor Pampus liggen" een jaar of 2 geleden nog in het "Groot Dictee", tot ergernis van velen, en terecht. Ook ik vond dat niet "plezant". Ik heb trouwens nog nooit iets "plezant" gevonden.)
:-)
@Katrien:
U bent volkomen vrij hoor. Uw zoontje zal daar in (Vlaams-?)Brabant wel wat lokale klanken (en een vleugje Arabisch) oppikken "op de speelplaats", maar er gaat met U inderdaad weer een takje aan de boom dood. Jammer, maar helaas.
Waarom U niet altijd gelukkig was met uw opvoeding in het dialect weet ik nog niet...
Ik beschouw de dialecten als cultureel erfgoed, dat bescherming verdient. Niet louter uit romantisch conservatisme, maar ook omdat zij functioneel zijn. Vanuit de grondige kennis van een historisch gegroeid authentiek dialect (dat, nog eens, veel complexer is dan het AN) verwerft men gemakkelijker kennis van andere talen, inzicht in woordvorming, etymologie, fonetiek, grammatica... Ik ben ervan overtuigd dat de veelgeprezen talenkennis van de Vlaming wortelt in zijn kennis van z'n eigen lokale dialect (en een natuurlijke fascinatie voor de subtiele verschillen met de omringende dialecten).
Is er een neurolinguist in de zaal die dit even wil bevestigen en wetenschappelijk onderbouwen?
raf
vrijdag, 2 februari, 2007 - 11:59Eigenlijk draait een deel van de discussie rond het gebrek aan wederkerigheid. Als nauwelijks 10% van de vertalingen van Vlamingen afkomstig is, omdat de Nederlandse lezer 'zich stoort' aan een met Zuid-Nederlands idioom doorspekte vertaling, terwijl in die 90% van Nederlandse origine veel woorden en uitdrukkingen voorkomen die typisch Noord-Nederlands zijn (vb hartstikke in een verhaal dat door en door Engels is), dan wijst dat op een scheeftrekking. Hetzelfde met Van Dale: ik kan er mee leven als iets wordt aangemerkt als Zuid-Nederlands (inderdaad Luc, niet als Belgisch), maar dan zou het van savoir-vivre getuigen als ook het label Noord-Nederlands werd gebruikt voor die woorden die in onze contreien totaal niet gebruikelijk zijn. Natuurlijk zijn wij het kleine broertje, maar dat mag zich door grote broer toch geliefd weten (hmm).
drieinhetduister
dinsdag, 1 mei, 2007 - 23:49he, wat betekend hartstikke? Etymologisch gezien/gelezen.
Leo Norekens
woensdag, 2 mei, 2007 - 08:55Komt van "hart(ver)stikkend", dat een hogere graad van emotie of betrokkenheid uitdrukt.
Best te vergelijken met "oogverblindend mooi", "oorverdovend", "hartverwarmend". Maar ook wel met "vliegensvlug" of "gloeiend heet".
Klaar?
Graag gedaan.
drieinhetduister
vrijdag, 4 mei, 2007 - 16:42excusses voor het offtopic gaan, en harstikke bedankt Leo.