Hypocrisie bij de VN

Ik vroeg het een man die ik Wallace O. Woodward ga noemen. Hij is een erudiete veteraan van de delegatie van de Verenigde Staten en een groot kenner van de internationale betrekkingen die vanop zijn zitje in de Veiligheidsraad zijn deel heeft gehad van bittere en frustrerende ontgoochelingen en bevredigende overwinningen.

Woodward heeft veel buitenlandse collega's gekend die in de VS in New York op Upper East Side komen wonen en die niet terug willen naar hun land van herkomst omdat hun levensstandaard hier veel hoger is. 'Kansen (opportunities) hier zijn volstrekt verschillend. Je hoort ze in het openbaar de VS bekritiseren, maar ze haasten zich achter de schermen om een visum of een permanente green card te krijgen, of een job bij de Verenigde Naties', zegt hij. 'Dat is het [...] lelijke geheimpje: veel ambassadeurs willen een job bij de VN omdat ze niet willen terugkeren naar hun land van herkomst.' [...]

'Er is heel wat Anti-Amerikanisme bij de Verenigde Naties'. Dat oordeel komt van iemand in de organisatie, van Woodward. Het is een vertrouwde beschuldiging vanwege VN-critici, maar men hoort ze zelden bij VN-diplomaten zelf, een gepriviligieerde klasse in de tempel van de internationale betrekkingen. "Zij leven volstrekt in hun eigen wereld. Er is een hoop hypocrisie. Er zijn een hoop mensen die geen leiding verdragen, die geen leiders kunnen hebben. Het is als op de middelbare school."

'Er zijn ogenblikken waarop andere diplomaten opstaan, hun anti-Amerikaanse verklaringen voorlezen en zich daarna naar de delegatie van de Verenigde Staten reppen om te zeggen 'Weet je, ik móest dat voorlezen' en ze geven je een klopje op de rug, ze geven je een hand en zeggen 'Wanneer gaan we uit lunchen?'

Een andere ambassadeur gaat akkoord. 'Het is [eerst] een mes in de rug en daarna laten we uit lunchen gaan!'. 'Sommige ambassadeurs die ik ontmoet, die de meest venijnige, de meest giftige toespraken geven zitten een uur later met mij aan de lunch en we hebben de meeste intellectueel, de meest cultureel hoogstaande en de meest vriendelijke gesprekken. Is dat hypocrisie? Of maakt dat alemaal deel uit van het theater of van de regels van het spel in dit gebouw?

Woodward heeft een bijzondere afschuw voor wat hij meemaakt met buitenlandse diplomaten die 'voortdurend zichzelf beschouwen als [de remmen] op de VS, maar schooien om een green card voor hun zonen! Ja, sommige topvertegenwoordigers die ons land bekritiseren op het forum van de VN maken privé misbruik van hun positie binnenin om persoonlijke gunsten te verkrijgen van een regering die ze hun hele leven lijken te willen aanklagen.


Eric Shawn, The U.N. Exposed, How the United Nations Sabotages America’s Security and Fails the World, Sentinel, December 2006.