Koekelberg, het ACV en Dedecker

Op weg naar een restaurantje in de buurt stoot Jean-Marie Dedecker op een paar mannen die druk gesticulerend staan te praten. Ze stoppen met hun uitleg, draaien zich om en omhelzen hem bijna. Hij laat het zich met de glimlach welgevallen. De mannen zijn van de vakbond. ACV-Openbare Diensten, afdeling Geïntegreerde Politie. Hun secretaris, Jan Adam, staat er ook bij. Het is hij die uiteindelijk de weg vond naar Jean-Marie Dedecker om de mistoestanden bij de politietop aan te klagen. (...)

"Wie Dedecker en vakbond in één zin uitspreekt, voegt daar meestal opdoeken aan toe. Vakbonden zijn in zijn ogen oproerkraaiers die niet eens ter verantwoording kunnen woren geroepen voor hun daden", zegt Carl Devos.

Hoe komt het dat ACV niet bij de partij van de eigen zuil is gegaan met het dossier-Koekelberg? Bij de CD&V hebben ze zich die vraag ook luidop gesteld tijdens de fractiedagen (...). Zelfs spindokter Jan Callebaut (...) werd erbij geroepen om een antwoord te vinden op die vraag. De christen-democraten zijn er nog niet uit. (...)

[Dedecker:] "En zij maken het mij heel gemakkelijk." Met zij bedoelt Dedecker: de andere partijen. "Ze behoren allemaal tot het establishment. Open VLD, SP.A, CD&V, N-VA nu ook. Wat blijft er dan over? Het Vlaams Belang? Dat is verloren moeite. Niemand luistert naar die mensen. Of Groen!? Allez vent, wat stelt dat nu nog voor?" En dus is er maar één alternatief: de Lijst Dedecker. (...)

Oud zal hij niet worden, beseft hij. "Mijn aders zijn nu al voor 40 procent dichtgeslibd. (...) Ik ben niet bang. Zover als in Nederland zal het heus niet komen. Mij zullen ze niet neerschieten. Het systeem probeert me te vermalen, maar dat zal hen niet lukken". (...)

Frank Poosen in Het Nieuwsblad, 20 september 2008