Cultuuroorlog in heel Vlaanderen

België (het systeem) staat al sinds 1830 tegenover Vlaanderen (het anti-systeem).
Maar hoe het ook evolueert: België crasht in 2009. Het lieve geld is weggepaarst.
De Wever zou beter eens een voorzichtig kopje koffie met Annemans gaan drinken en eens een klapke doen... en Annemans met De Wever, trouwens.

Moeilijker dan Belgisch meeregeren kan dat toch niet zijn? Een simpel kopje koffie doet soms wonderen.

De enige mogelijkheid om de "democratuur" (een andere benaming van de particratie) te breken en de verknechting van Vlaanderen te beëindigen is een kartel VB - NVA - LDD. Het moet toch mogelijk zijn zich te verstaan op een ronduit democratisch gestructureerd ontvoogdingsprogramma.

Het is nu wel duidelijk bewezen, dat alle andere Vlaamse partijen om diverse redenen het lef niet hebben dit op een beschaafde maar kordate manier af te handelen.

Een nieuwe meerderheid gestoeld op een dergelijk kartel biedt in het Vlaamse parlement alle mogelijkheden, zowel nationaal als internationaal, om dit tot een goed einde te brengen.

Koffie drinken en dan aan de pers verklaring 'dat je koffie hebt gedronken". Niets meer en niets minder. Intussen bespreek je wat je bespreken kan of wil of mag of...

@Ericjans: is dit een variante op billy idol's "dancing with myself"?

Ericjans jongen, je ontroert me.

Dergelijke nog verkorte weergave van BDW's politieke denkbeelden toont dat onder de oppervlakte van de populist die niet eens de 6 faciliteitengemeenten kan opnoemen, toch een denker verscholen zit.

Met de uitspraak over netwerken ben ik het niet eens. De netwerken zien er vandaag anders uit: ze zijn ruimer, en niet louter met fysieke contacten te bestieren. Maar dat een goed netwerk de sleutel is tot oplossingen, of toch zeker de macht om oplossingen tot stand te brengen, lijdt voor mij geen twijfel.

De Vlamingen (van de franstaligen weet ik het niet) van de nieuwe generatie hebben het niet langer nodig gevonden franstaligen in hun netwerk te houden, terwijl het totale confederalisme nog lang geen feit was. Dat leverde toch geen extra stemmen op. De weerslag op het beleid, namelijk het gebrek daaraan, was navenant.

De oude krokodillen worden nu uit de kast gehaald. Zij hebben nog wel voelsprieten aan de overkant, maar louter bij andere oude krokodillen, en zij hanteren oude methoden.

De oplossing kan enkel komen van moderne politici, die het hokjesdenken overstijgen, en met moderne communicatietechnieken het land terug op de rails brengen. Ik heb een tijd geleden mijn hoop gesteld op Hendrik Bogaert. Ook in Van Quickenborne zie ik een prima moderne technocraat. Aan fransralige kant zou Deleuze dat gekund hebben en misschien Michel jr. Bij de socialisten ken ik geen enkele persoon (NL/FR) van dat kaliber. Iemand onder jullie wel?

@ Belgica dividenda Est:

Dank voor je interessante bijdrage.
Je zegt:

<<Zo'n opportunisten ben je beter kwijt dan rijk, zeker wanneer je als partijvoorzitter voor de lange termijn gaat, namelijk om gereed te staan tegen de verkiezingen die volgen op die van 2009. Dat zullen dan immers de verkiezingen zijn waarbij de Vlaamse kiezer ondertussen zal hebben ondervonden dat Dedecker zich maar al te graag inschreef in het rijtje Martens, Dehaene, Verhofstadt, Leterme.>>

Vraagje: Hoezeer en hoe onvoorstelbaar uitdrukkelijk heeft die 'Vlaamse kiezer' deze dingen en dat twee-Tongen zgn. Pro-Vlaanderen-gelul niet al uit de politiek van de voorbije decennia en vooral de voorbije 5 jaar kunnen vaststellen;

Wie na dit alles nu niet zegt ondubbelzinnig voor de 'Vlaamse Republiek' te gaan, is zelfs inzake communautaire kwesties ronduit niet langer betrouwbaar.
LDD is dus voor 'de Vlaamse zaak' niet te vertrouwen omdat hij niet voor Vlaamse onafhankelijkheid zegt te gaan.

Hij hééft trouwens in de pers al Vlaamse toegevingen geopperd. Hij heeft de tweetaligheid van Brussel in een voorstel gekoppeld aan de faciliteiten rondom Brussel.
Een ideetje van Jean-Marie waar de Francofonie natuurlijk als de kippetjes bij was.

JMDD is voor Vlaanderen niet alleen niet betrouwbaar; hij is aartsgevaarlijk.
Hij is vaag en wazig over zijn Vlaamse doelstellingen: dat zijn de allergevaarlijksten, natuurlijk. Zij die 'zo Vlaams mogelijk' willen klinken zonder iets duidelijk te zeggen.

Dat was Letermes probleem: hij had te Vlaams geklonken. Zijn jassengedraai is hem nooit helemaal gelukt in de feiten. Hij verloor interne steun van zijn partij. Zijn brief aan het parlement was politieke zelfmoord. Van miserie.

Vlamingen beschikken over de zeldzame eigenschap om juist die dingen te doen die tegen hun eigen belangen ingaan (noem het een lemmingencomplex). Daardoor is de uitholling of de verrotting van dit complexe land een zaak van lange adem.
Onze democratie is ontspoord (zie het essay van Peter De Graeve) en houdt het nog even vol omdat de Europese constructie de illusie instandhoudt dat dit land een land is zoals één van de velen. Maar intussen kwijnt onze bonus weg bij elke crisis. Zoals gezegd, het duurt lang, maar de afbraak gaat gestadig door. Eens komt het ogenblik van de afrekening. De afhankelijkheid, economisch en financieel, zal een bepaald punt overschrijden, en dan is het gepiept. Nu al voelt iedereen de kille tocht van de collectieve verarming...

Kartelbesprekingen, samenwerkingsbesprekingen etc : meer info via coverliers vlottpartij link http://www.vlott.be/php/ind...

Evenals BDE meen ik, dat de Belgische constructie, alhoewel juridisch fel gehavend stand zal houden. Desnoods worden de te knellende wetten aangepast.
Een externe situatie, die werkelijk noopt tot de sanering van België, zal zeer omvangrijk dienen te zijn: iets in de aard van het failliet van de verzorgingsstaat zodat de gehele Europese constructie op de helling komt te staan. Een remedie als bijvoorbeeld een waarachtig (con)federalisme zal dan te weinig en te laat blijken te zijn. In zo’n geval bedraagt het geschatte tijdsbestek een 10-tal jaar.

De huidige perikelen hebben echter zo hun voordeel. Ze hebben een aantal zaken duidelijk gemaakt.

1. Communautair blijft de politiek van Wallonië en Brussel, gevoerd door alle Franstalige politieke partijen, de bestendiging van de transfers en de daarmee gepaard gaande modaliteiten. De noodzakelijke saneringen worden meestal geweigerd en voor de rest slechts mondjesmaat uitgevoerd. Van enige federale loyauteit of verantwoordelijkheid is weinig of niets te bespeuren;

2. Van de “klassieke” Vlaamse partijen d.w.z. SPA, Groen en Open-VLD was reeds tijdens de vorige legislaturen en ook recentelijk gebleken, dat zij zich schikten in het door de Franstalige partijen begrensde politieke speelveld.;

3. Het kartel CD&V-NVA gaf oorspronkelijk de indruk heel ver te willen gaan en zich niet aan de beperkingen door de Franstalige partijen te willen laten houden. Er werd lang en stoer onderhandeld. De patstelling bleef echter bestaan. Uiteindelijk ging CD&V overstag, gaf toe en verried haar verkiezingsprogramma. NVA zag zich verplicht het samenwerkingsverband te beëindigen.
Men kon nog even denken, dat bij een afbreken van de bestaande communautaire onderhandeling, nu op het niveau van de “deelstaten”, door de CD&V net voor de regionale verkiezingen een regeringscrisis kon uitgelokt worden, die tot nieuwe federale verkiezingen zou hebben geleid en de smet van het verraad zou hebben uitgewist. Dit laatste is nu echter duidelijk uitgesloten, gezien het programma van de doorstartregering Van Rompuy tot 2011;

4. De regionale verkiezingen van juni 2009 komen als gevolg van voorgaande wederwaardigheden in bijzonder daglicht te staan.
Alle “klassieke” Vlaamse partijen en zeker de zogenaamde regeringspartijen stevenen af op matig tot fors verlies.
Groen haalt wellicht de kiesdrempel niet;
SPA moet het zonder Vlaamse Progressieven doen en krijgt weinig mediabelichting;
Open-Vld, nu eigenlijk links-liberaal, implodeert en verliest massaal kiezers aan LDD;
CD&V is niet alleen de door de kiezer verfoeide machtsgeile oude CVP gebleken, maar combineert dit met een duidelijk verraad van haar kiesprogramma. Catastrofaal verlies in het verschiet;
NVA zal beloond worden voor de principiële houding en veel ontgoochelde CD&V kiezers aantrekken;
LDD bevindt zich in volle opgang en dreigt de VLD op te peuzelen;
VB stabiliseert zich op een ietsje lager niveau dan de monsterscore van 2004;
Vlott en Vlaamse Progressieven ieder op zich te klein behoeven een geschikt samenwerkingsverband, zodat hun stemmen niet verloren gaan;

5. Mits een geschikt samenwerkingsverband, kunnen de “alternatieve” Vlaamse partijen als LDD, NVA, VB en Vlott c.q. Vlaamse progressieven de kiezer uitzicht bieden op een totaal nieuwe aanpak onder de vorm van een aanbod tot een volledige brede, gematigde Vlaamse “regering”. Zo kan de kiezer een complete verandering van de wacht geoffreerd worden.
Gedaan met het traditionele enge partijpolitieke touwtrekken en ruziën Hierdoor zullen ook een groot aantal vlottende kiezers, die het gebruikelijke partijpolitieke gedoe hartgrondig beu zijn, aangetrokken worden. Het kiesresultaat in aantal zetels zal enorm zijn. Grote partijen of kartellijsten worden door het kiesstelsel immers bevoordeeld. Dit zal toelaten met bepaalde specifieke behoeften rekening te houden.

Met een politiek correcte naam voor het samenwerkingsverband in de aard van “Vlaamse Democratie” of iets dergelijks kan men in binnen- en buitenland de nieuwe koers gemakkelijk toelichten en verdedigen. Forza lijkt me iets te Italiaans en eveneens iets te beladen.

6. De “klassieke” Vlaamse partijen zullen zich t.a.v. zo’n vernieuwende brede aanpak moeilijk kunnen verdedigen. Radeloos zullen ze proberen mensen om te kopen en tweedracht te zaaien. Als blijkt dat dit niet lukt, zullen ze zelf verplicht zijn een gelijkaardige formule toe te passen. En dat wordt dan automatisch 2de keus. Bovendien zijn enkele van de “klassieke” Vlaamse partijen sterk verbonden met hun Franstalige pendant, waardoor ze onvermijdelijk met verraad aan de rechtmatige Vlaamse belangen geassocieerd zullen worden.

7. Via de deelstaatregering kan men zwaar wegen op de gang van zaken in België en daarbuiten en zelfs de mogelijke Franstalige blokkade tegen politieke verantwoordelijkheid doorbreken of omzeilen. Met België als het kan, zonder België als het moet.

8. De politici van de “alternatieve” Vlaamse partijen moeten van de huidige mogelijkheden en kansen gebruik maken. Vrijblijvendheid kon vroeger maar is nu uit den boze. Ze zullen hierop onvermijdelijk afgerekend worden.

@ BDE

De Vlaamse Democratie kan intelligent voorgesteld worden als een vernieuwend democratisch streven onder de gestalte van een pre-electorale coalitie, die echter uit verkiezingstechnische aspecten toch de vorm zal behoeven van een kartel.
De bedoeling blijft uiteraard om gezamenlijk voor een duidelijke democratische bewindsmeerderheid te gaan, waarbij men breekt met de gebruikelijke partijpolitieke koehandel en bedriegerij van de kiezer.
Men kan zich laten inspireren door de Obama-tactiek van het thema Weg met de Oude Politiek - Leve de Vernieuwing. Met dit verschil, dat dit voor Vlaanderen wel degelijk de lang verwachte Verandering en Breuk met het Oude Gekonkel en de Verlammende Inertie zal betekenen.

De verkiezingen van 200906 zijn een zeldzame politieke buitenkans, die ten volle dienen gegrepen te worden. Goed georkestreerd is de slaagkans bijzonder groot door de positieve inslag, die menig vlottende kiezer zal weten te bekoren. Het betekent ook, dat de teneur deze moet zijn van vriendelijke kordaatheid, van meeslepend enthousiasme zonder spoor van fanatisme of dweperigheid. Openheid en tolerantie demonstrerend, ontwapenende ontvankelijkheid en grote luisterbereidheid zonder met zich te laten sollen, waardoor een waardige Vlaamsgerichte bezonnenheid en principevastheid voor iedereen zichtbaar wordt.

De NVA heeft ondervonden wat het betekent om gebruikt te worden als vijfde wiel aan een Belgische politieke wagen.
LDD kan straks op zijn eentje het succes van een VLD in betere dagen evenaren. JMDD kan persoonlijk makkelijk een stemmenscore behalen, die deze van Leterme benaderd. Niettemin zal voor hem en zijn formatie in de Belgische politiek slechts een met Vlaams geld betaalde lucratieve Waalse muil- en leiband klaar liggen. De keuze is er ene tussen Waalse poedel of Vlaamse topdog. De ervaring leert, dat Belgisch gerichte Vlaamse opportunisten steevast bedrogen uitkomen. Zie hiervoor de klassieke Vlaamse partijen (SPA, VLD, CD&V, Groen...) en al hun voorgangers. Waarom denk je hebben deze nooit een democratisch, verantwoordelijk Zwitsers type van (con)federalisme kunnen tot stand brengen en waarom zou dat nu plots wel lukken?

De Vlaamse Democratie moet tevens onderdak bieden aan allen, die haar basisprincipes onderschrijven en nu nog deel uitmaken van aanverwante strekkingen of verweesde splintergroepen. Deze niet sectaire opstelling mag anderzijds niet betekenen dat de principiële doelstelling verwaterd wordt. Het moet blijven met België als het kan, zonder België als het moet.

Uiteraard hebben we het laatste jaar algemeen kunnen vaststellen, dat het door de negatieve opstelling van de Franstaligen de richting uitgaat van zonder België. Zonder hierop vooruit te lopen, dienen de consequenties nationaal en internationaal zorgvuldig voorbereid te worden, zodat ook hier geen plotse koudwatervrees als onlangs bij de CD&V ontstaat en de slaagkansen optimaal benut worden.

De huidige en zeker de toekomstige economische toestand o.a. op sociaal gebied en pensioenvlak is dermate benard, dat deze niet op zijn beloop kan gelaten worden en krachtdadig ingegrepen dient te worden. In de bestaande constellatie is dit onmogelijk en de minimale compromismatige aanpassingen, welke de huidige regering zegt te zullen maken zijn schromelijk onvoldoende.

Er ligt dus een grote verantwoordelijkheid bij de alternatieve Vlaamse partijen, VB, LDD, NVA... om met het oog op de verkiezingen van 200906 snel tot een gepast samenwerkingsverband te komen ten einde Vlaanderens toekomst veilig te stellen.