Ötzi de ijsman en de pessimistische tijdsgeest

De tijdsgeest is onmiskenbaar pessimistisch. De media staan er vol van: de nakende oorlog in Irak, de opwarming van de aarde, de verkeersonveiligheid, de milieuvervuiling. Straks ga ik even op zoek naar een weblog dat het aandurft om optimistisch vooruit te blikken op 2003, maar ik geef hier alvast zelf een aanzet.

Tijdens het zappen op televisie zag ik gisteravond op National Geographic Channel een korte reportage over Ötzi, de ijsman die 5300 jaar geleden insneeuwde in de Alpen, en die in 1991 dankzij de opwarming van het klimaat weer bloot kwam te liggen. Deze mens uit de oudheid leidde een allesbehalve idyllisch bestaan, zo bleek uit de lijkschouwing. Zijn longen waren zwart van de rook die hij in met open vuur verwarmde en slecht verluchte lokalen moest inademen. Hij liep krom van de artrose door de zware fysieke arbeid die hij dag in dag uit moest verrichten, van reuma door kou, vocht en slechte voedingsgewoonten; zijn haar zat onder de koperdeeltjes die vrijgekomen waren bij het smelten en bewerken van koper (ongetwijfeld zal hij bij dit smelten van onzuivere koperertsen ook heel wat zware metalen ingeademd hebben), zijn tenen waren beschadigd door vrieskou, en op zijn lichaam zaten getatoeëerde codes, ongetwijfeld aangebracht door een alles-controlerend Big-Brother-stamhoofd dat het niet nauw nam met de privacy en met de persoonlijke vrijheid.

Ja, we hebben in die 5300 jaar enorm veel vooruitgang geboekt, en we zullen dat in de komende 5300 jaar ongetwijfeld nog veel meer doen. Nooit eerder in de geschiedenis hadden zoveel mensen zoveel kansen op zelfontplooiïng als vandaag. Velen zullen dit beschouwen als naïef en misplaatst optimisme. Maar zolang het nog mogelijk is om zoiets te schrijven zonder gestenigd te worden of in een dwangbuis afgevoerd te worden, is er nog hoop. Met deze bedenking wens ik u het allerbeste toe voor 2003.

(Vrij naar een nog iets scherper verwoord artikel dat ik vandaag publiceerde in Usenet-nieuwsgroep be.politics.)