Hayek spreekt (1)
Friedrich Hayek kan zonder overdrijven de belangrijkste liberale econoom van de twintigste eeuw worden genoemd. Sommigen gewagen zelfs van de Hayek-eeuw. Zijn pleidooi voor een minimale staat en zijn verzet tegen de theorieën van John Maynard Keynes, die overheidsuitgaven een belangrijk middel vond om de economie aan te zwengelen, bezorgden Hayek in klassiek-liberale en libertarische kringen de status van cultfiguur. Maar ook meer links-liberaal gerichte middens erkennen de verdiensten van Hayek, getuige de beknopte Hayek-biografie op de website van de Vlaamse progressief-liberale club Liberales. Hayek was samen met Ludwig von Mises en Carl Menger het boegbeeld van de "Oostenrijkse School" van economisten, die de techniek van introspectie en deductie hanteerden om een economische praxeologie te ontwikkelen, in tegenstelling tot de inductieve en empirische methodologie van de klassieke economen. Hayek was tevens oprichter van de liberale en anti-socialistische Mont Pélerin Society.
Zijn aanhoudende kritiek op de groeiende macht van de overheden en op de sociale verzorgingsstaat, maakten hem tot persona non grata in links-intellectuele kringen, vooral in de jaren '50 en '60 toen de Sovjet-economie het niet slecht leek te doen en de West-Europese sociale verzorgingsstaten bloeiden. Dat hij in 1974 de Nobelprijs economie kreeg (hij moest de prijs wel delen met zijn ideologische rivaal Gunnar Myrdal) kon zijn tegenstanders niet overtuigen. Pas toen de Britse premier Margaret Thatcher en de Amerikaanse president Ronald Reagan de economische politiek van hun landen deels op de inzichten van Hayek baseerden, groeide de belangstelling en de bewondering voor Hayeks ideeën in ruime kring.
In 1944 schreef Hayek zijn bekendste boek "De weg naar de slavernij" (The Road to Serfdom) dat niet alleen heftige kritiek leverde op het socialisme, het nazisme en de planeconomie, maar ook aantoonde dat ze onvermijdelijk tot een dictatuur en tot zelfs een oorlog leiden. Margaret Thatcher verklaarde in haar mémoires dat ze dit boek regelmatig opnieuw las. Voor de meer visueel aangelegden publiceerde General Motors ooit een reeks cartoons die de basisidee van "Road to Serfdom" samenvat. Ook de Vlaamse academicus Martin De Vlieghere zou later zijn boek "Wij verkiezen een führer" baseren op deze ideeën van Hayek.
Drieu Godefridi van het Brusselse Institut Hayek kon via de Nationale Bibliotheek van Chili de originele Spaanstalige versie bemachtigen van een interview met Hayek dat in 1981 in de Chileense krant El Mercurio verscheen. Hij kreeg een afdruk vanop microfilm toegestuurd van het interview dat journaliste Renée Sallas van Hayek afnam in het Duitse Freiburg, waar de tot Brit genaturaliseerde Oostenrijker toen woonde. Godefridi liet het interview in het Engels vertalen door de Brits-Brusselse vertaler Michael Lomax, en publiceerde de vertaling integraal op de website van het Institut Hayek, een Brusselse liberale denktank. Terzijde: de niet-aflatende kritiek van het Institut Hayek op het "sociaal-liberalisme" van Louis Michel en op zijn houding inzake de oorlog in Irak, leidde er onlangs toe dat Michel zich van de term "sociaal-liberalisme" distancieerde. Het interview dat Godefridi liet vertalen, werd oorspronkelijk op 12 april 1981 in het Spaans gepubliceerd. We geven hieronder enkele in het Nederlands vertaalde fragmenten weer, vergezeld van wat duiding en commentaar.
INTERVIEW VOND PLAATS OP SCHARNIERMOMENT
Het interview met de toen al 82-jarige Hayek gebeurde op een belangrijk scharniermoment. In Groot-Brittannië was Margaret Thatcher al twee jaar bezig met liberale hervormingen en met het breken van de macht van de vakbonden die de Britse economie verlamden. In januari had Ronald Reagan de eed afgelegd als nieuwe president van de VS. Op economisch vlak zaten Reagan en zijn adviseurs, van wie er nogal wat van de Hoover Institution afkomstig waren, op dezelfde lijn als Hayek. In een toespraak op 20 maart 1981, drie weken voor het interview plaatsvond, somde Reagan de zes personen op die zijn politiek en economisch denken het meest hadden beïnvloed: Russell Kirk, Friedrich Hayek, Henry Hazlitt, Milton Friedman, James Burnham, en Ludwig von Mises. In het interview geeft Hayek dan ook uitgebreid zijn visie op de politiek van Reagan en Thatcher.
"Als ik mister Reagan zou ontmoeten, zou ik hem zeggen dat dit "nieuw begin" op het goede spoor zit. Sinds Franklin Roosevelt in de jaren '30 zaten de VS vijftig jaar lang op het slechte pad. De laatste twintig jaar is het nog veel erger geworden. En nu voel ik voor de eerste keer aan dat de VS weer de goede richting uitgaan. Reagan begrijpt dat het best is om de vrije markt als basis te nemen, als de enige weg om de economie van een land te herstellen. [...] Tijdens de voorbije dertig jaar, waarin het wel leek alsof de VS een verzorgingsstaat wou worden, heeft Reagan gezegd dat het grootste probleem van dit land precies de regering is. De evolutie in de richting van een verzorgingsstaat heeft de Britse economie al enorme schade toegebracht, en dreigde ook de Amerikaanse economie te vernietigen. De eerste beweging in de tegenovergestelde richting, dus in de richting van een beperking van de macht van de regering, werd gemaakt door Margaret Thatcher, vandaag gevolgd door de heer Reagan. [...] Mevrouw Thatcher gaat in de goede richting. Maar ze staat voor een hevige strijd met de vakbonden. Voor mij is mevrouw Thatcher de enige hoop voor Engeland, maar ik ben er niet zeker van dat ze de strijd tegen de vakbonden zal winnen. Als ze die strijd zou verliezen - ze staan politiek erg sterk - dan geloof ik dat er geen kans meer is op herstel voor Engeland. Alle hoop is gericht op het welslagen van Thatcher. Maar natuurlijk kan niemand de uitkomst voorspellen. Als een samenleving wil blijven functioneren als een vrije samenleving, dan kan ze geen monopolie toelaten dat fysieke macht gebruikt om zijn positie te handhaven, of ermee dreigt van het publiek essentiële diensten te ontzeggen. Deze praktijken van de Britse vakbonden zijn zeer gevaarlijk. Deze intimidatie, dit misbruik van macht dat in sommige gevallen tot de sluiting van bedrijven leidt of tot het opzetten van piketten waardoor werkwilligen verhinderd worden te werken, dat zijn praktijken die nooit zouden mogen toegelaten worden in welvarende Westerse landen.
SOCIALE RECHTVAARDIGHEID EN ARMOEDEBESTRIJDING
Hayek had een hekel aan herverdeling en aan een verregaande, door de staat georganiseerde sociale zekerheid. Hij vond de maakbaarheid van de samenleving een illusie en geloofde in een spontane orde met een beperkt aantal basisregels. Hij geloofde sterk in de rechtsstaat, maar niet in de centraal geleide en geplande staat. Creativiteit kon volgens Hayek slechts gedijen als de regulering beperkt gehouden werd. Als voorbeeld verwees hij vaak naar het ontstaan van een aardeweg. Bij het doorkruisen van een weide of veld hebben mensen de neiging om in de voetsporen van hun voorgangers te stappen. Na verloop van tijd ontstaat er vanzelf een aardeweg. "Niemand heeft dat pad doelbewust aangelegd, het is vanzelf ontstaan uit de spontane handelingen van individuen, die enkel hun eigen belang en hun eigen gemak nastreefden. Toch dient de aldus ontstane aardeweg het algemeen belang", aldus Hayek in "Economics and Knowledge".
In het Westen is de beschikbaarheid van een zeker welzijnsniveau het gevolg van de stijging van de algemene welvaart van een land, en niet van de zogenaamde "sociale rechtvaardigheid". "Sociale rechtvaardigheid" heeft veeleer de uitroeiïng van de armoede verhinderd. De overheidsbemoeienissen in de marktmechanismen hebben alleen meer onrechtvaardigheid veroorzaakt, door nieuwe privileges te creëren ten voordele van belangengroepen. [...] Bijna altijd wanneer een belangengroep de tussenkomst van de regering vraagt, gebeurt dit in naam van "sociale rechtvaardigheid". [...] Het essentiële verschil tussen de maatschappelijke ordening die het klassieke liberalisme voorstaat en het maatschappijmodel dat de meeste landen willen opbouwen, ligt hierin dat het liberalisme uitgaat van het principe van het correct individueel gedrag, terwijl het andere zich geëngageerd heeft om alles te doen wat de "sociale rechtvaardigheid" vereist. Liberalisme vereist het juiste gedrag van het individu. Maar vandaag eigenen veel samenlevingen zichzelf het recht toe om mensen een gedrag voor te schrijven. Het schadelijke idee dat alle publieke behoeften moeten vervuld én gecontroleerd worden door de overheid, is totaal tegengesteld aan de basisprincipes van een vrije samenleving. Een echte liberaal is voorstander van de totstandkoming van een middenveld van vrijwillige organisaties tussen de burger en de regering. Ik druk erop dat de bestrijding van armoede niet kan gerealiseerd worden via "sociale rechtvaardigheid". Dat is één van de grootste hinderpalen in de uitroeiïng van de armoede. De enige manier om armoede uit te roeien is om de algemene welvaart van een land te verhogen. [...] Ik ben een vijand, ik herhaal het, van sociale zekerheid die verstrekt wordt vanuit de overheid. Dit idee heeft mij uiteraard notoir onpopulair gemaakt in de voorbije dertig jaar [...]. Mijn theorie stelt integendeel dat een buitensporige expansie van de openbare sector, een deficitair uitgavenbeleid en gulle geldcreatie door de centrale banken de belangrijkste oorzaken zijn van de economische problemen in om het even welk land.
OORLOG EN VREDE
Reagan werd president omdat de Amerikanen de zwakke buitenlandse politiek van Jimmy Carter beu waren. Carter slaagde er immers niet in de 52 Amerikaanse gijzelaars in Iran vrij te krijgen. Hayek vond dat deze zaak te veel opgeklopt werd in de media:
Ze [de gijzelaars] hadden van bij de aanvang als krijgsgevangenen beschouwd moeten worden. Als er 52 soldaten gevangen genomen worden, moeten er geen toegevingen gedaan worden. Het kan soms noodzakelijk zijn dat 52 soldaten sterven. Het is veel belangrijker om bepaalde principes van het internationaal recht hoog te houden. Als Iran fundamentele principes van het internationale recht brak, had het onmiddellijk buiten de wet moeten gesteld zijn. [...] De Iraniërs maakten gebruik van een criminele vorm van afpersing.
Carter was president geworden omdat de Amerikanen vertrouwen in hem hadden, na het traumatiserende Watergate-schandaal dat tot het aftreden van president Nixon leidde. Nixon had zijn verkiezingsoverwinning dan weer grotendeels te danken aan zijn belofte om de Vietnam-oorlog te beëindigen. Over het Vietnam-trauma had Hayek ook een uitgesproken mening:
Voor mij was de grote fout van de Verenigde Staten deze: als je aan een oorlog begint, moet je het doen om te winnen. Maar eerst in Korea, en daarna in Vietnam, hebben de Amerikanen een puur defensieve oorlog proberen te voeren. En een puur defensieve oorlog kan je nooit winnen. Om een oorlog te winnen moet je aanvallen. Maar de Amerikanen waren nooit echt overtuigd van de nood om een offensieve oorlog te voeren. En daardoor hebben ze nooit echt geprobeerd om de vijand te verslaan. Het is eenvoudig: je kunt niet triomferen via eenvoudige zelfverdediging.
DECENTRALISATIE
Hayeks ideeën over de minimale staat sloten aan bij de ideeën van de stichters van de Verenigde Staten. Zij bouwden in de grondwet garanties in voor het beperkt blijven van de centrale overheid. Hayek zag in het federalisme dan ook de minst slechte staatsvorm. Zijn ideeën terzake sluiten ook aan bij het subsidiariteitsbeginsel dat momenteel in de Europese Unie veld wint. Alleen wou Hayek de decentralisatie maximaal doorvoeren, tot op het plaatselijke niveau van steden en gemeenten.
De centrale regering zou enkel een wetgevende macht mogen hebben in de ware zin van het woord. Dus niet de macht om de mensen voor te schrijven wat ze moeten doen, maar het vastleggen van regels van correct gedrag. En uiteraard ook de buitenlandse politiek en defensie. Alle andere administratieve taken zouden door lokale overheden en stadsbesturen moeten worden uitgevoerd. Tot een paar jaar geleden waren de VS een echt voorbeeld van federalisme. Maar Reagan heeft gelijk als hij zegt dat er te veel centralisatie gebeurd is.
HAYEK OVER PINOCHET EN DICTATUUR
Dat een Chileense krant een journalist naar het Duitse Freiburg stuurde, waar Hayek verbleef, was ook geen toeval. Chili werd op het ogenblik van het interview al acht jaar geregeerd door een militaire dictatuur onder leiding van generaal Pinochet, die een staatsgreep had gepleegd tegen de marxistische president Allende. Pinochet zat economisch op de lijn van de Chicago School of Economics, met Milton Friedman als de bekendste econoom. Tussen de Chicago-school van Friedman en de Oostenrijkse school van Hayek en Von Mises bestaan wel enkele belangrijke verschillen (Hayek wou een nog beperktere staat dan Friedman, en de Oostenrijkse school werkt deductief terwijl de Chicago Boys inductief werken), maar beiden hechten een groot belang aan maximale economische vrijheid. In Chili bestond grote belangstelling voor liberale economische ideeën in het algemeen. De Chilenen hadden onder Pinochet weinig tot geen politieke rechten, maar op economisch vlak had Pinochet de ambitie om Chili van een land van paupers om te vormen tot een land van ondernemers.
Ik ben compleet tegen dictaturen als lange-termijnoplossingen. Maar soms kan een dictatuur noodzakelijk zijn tijdens een overgangsperiode. Op bepaalde ogenblikken kan een land nood hebben aan een vorm van dictatoriaal bestuur. U begrijpt wellicht dat het mogelijk is dat een dictator kan regeren op een liberale manier, net zoals een democratie op een totaal onliberale manier kan regeren. Persoonlijk prefereer ik een liberale dictator boven een democratische regering zonder liberalisme. Mijn persoonlijke indruk - en dat is geldig voor Zuid-Amerika - is dat we bijvoorbeeld in Chili een overgang zullen zien van een dictatuur naar een liberale regering. Tijdens die overgang kan het nodig zijn om bepaalde dictatoriale machten aan te houden, als een tijdelijke maatregel. Cromwell speelde een dergelijke rol in Engeland tijdens een overgangsperiode van absolutistische koninklijke macht naar een constitutionele monarchie met beperkte bevoegdheden. [...] In Duitsland na de tweede wereldoorlog hadden de kanseliers Adenauer en Erhardt aanvankelijk quasi dictatoriale bevoegdheden, die ze gebruikten om in korte tijd een liberale regering op te zetten. [...] Het kan een contradictie lijken dat ik, dé persoon bij uitstek die voor beperkte regeringsmacht pleit en die stelt dat veel van onze problemen veroorzaakt worden door te veel overheidsmacht, pleit voor absolute macht en dictatuur. Maar als ik over dictatoriale machten spreek, heb ik het enkel over een overgangsperiode, met als bedoeling om een stabiele democratie en vrijheid tot stand te brengen, vrij van onzuiverheden. Dat is de enige manier waarop ik het kan rechtvaardigen, en het aanbeveel.
De mildheid van Hayek tegenover een dictatuur als "tijdelijke overgangsmaatregel" kan anno 2005 wat onwezenlijk overkomen. De tijdsgeest was echter anders dan nu: de hele communistische wereld stond nog overeind, en die bestond quasi uitsluitend uit dictaturen. Het belang van mensenrechten in de internationale politiek werd al door Reagans voorganger Jimmy Carter op het voorplan geschoven. Reagan zelf stond er aanvankelijk sceptisch tegenover, maar veranderde later van tactiek: de problematiek van de mensenrechten bleek immers een doeltreffend middel om de communistische regimes te bestrijden op het publieke forum. Hoe dan ook, de Pinochet-dictatuur heeft de marxistische elementen in de samenleving vaak op bloedige wijze en met miskenning van de rechtsstaat onderdrukt en zelfs fysiek geëlimineerd, en daar kan vanuit liberaal oogpunt geen begrip voor bestaan. Tenslotte kan het regime van Pinochet, dat 17 jaar duurde, moeilijk als een "korte overgangsperiode" worden bestempeld. Het Chileense leger heeft de miskenning van de mensenrechten in die periode intussen officieel toegegeven en de verantwoordelijkheid ervoor opgenomen. Maar op economisch vlak laten de positieve gevolgen van de machtsgreep van Pinochet zich tot op vandaag nog voelen. De liberale hervormingen trokken buitenlandse investeringen aan, en het aanmoedigen van ondernemerschap zorgde voor nieuwe bedrijven en een hoge export. In de jaren '90 maakte Chili een economische boom door, en het land vervult vandaag als meest welvarende en dynamische staat van Zuid-Amerika (sinds de crisis in Argentinië) een voorbeeldfunctie voor de buurlanden.
Over de reden waarom Zuid-Amerika er zowel politiek als economisch zoveel slechter aan toe was (en nog steeds is) dan Noord-Amerika, heeft Hayek een uitgesproken visie.
Het verschil ligt in de traditie. De VS heeft een Engelse traditie. Meer bepaald in de 18e en 19e eeuw was dit een traditie van vrijheid. Zuid-Amerika heeft daarentegen een traditie die wortels heeft in de Franse Revolutie. Die traditie ligt niet in de klassieke lijn van vrijheid, maar in een maximale macht voor de overheid. Ik geloof dat Zuid-Amerika overdreven beïnvloed werd door ideologieën van het totalitaire type. En het spijt me te moeten zeggen dat een bekende Engelsman daar ook toe behoort, namelijk de utilitarist Jeremy Bentham, die werkelijk geloofde in de mogelijkheid om alles doelbewust te organiseren. Dat is duidelijk ver weg van de liberale Engelse traditie van de Whigs (liberaal-democraten). Het antwoord is dus dat de Verenigde Staten trouw bleven aan de oude Engelse traditie van vrijheid, zelfs toen Engeland die traditie gedeeltelijk overboord gooide. In Zuid-Amerika daarentegen probeerde men de Franse democratische traditie na te bootsen, die van de Franse Revolutie, wat betekent dat er aan de regering maximale macht gegeven wordt.
Lees het complete interview in het Engels.
Een tweede interview, daterend van 19 april 1981 met Lucia Santa Cruz als interviewster, verschijnt over enkele weken.
Reacties
Paul Belien
woensdag, 12 januari, 2005 - 23:44De grote verdienste van Hayek was m.i. zijn visie op de optimalisatie van kennis. Kennis is de belangrijkste "grondstof" van een land. Hayek was econoom. Economie houdt zich bezig met de vraag hoe je op de meest optimale manier een schaars middel benut. De vraag is dus: hoe benutten we kennis in een samenleving zo optimaal mogelijk.
Hayek begreep dat de markt een kanaal was via hetwelk informatie wordt doorgegeven. Daarom verzette hij zich tegen overheidsingrijpen want die verstoort de markt als informatiekanaal.
Hij was eveneens een traditionalist omdat in tradities de wijsheid, de levenservaring en de kennis vervat zit die de generaties die ons voorafgingen (en die niet dommer waren dan wij) opdeden.
Om dezelfde reden verdedigde hij ook het gezin, omdat dit de instelling is waar kennis op de meest efficiënte manier van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. Hij verzette zich tevens tegen pogingen om de bevolkingsgroei te beperken, omdat kennis in de hoofden van mensen zit, en we met velen veel meer weten en kunnen dan alleen. Kapitalisme komt etymologisch van "caput" (het Latijn voor hoofd), zo beweert de katholieke Hayekiaan Michael Novak.
Hayek schreef ooit dat hij geen conservatief was, maar een klassiek-liberaal. Hij voelde zich verwant met de Britse "Whigs". Het is een levensbeschouwing die in continentaal Europa niet bestaat, wel in de Angelsaksische wereld, waar je ze vandaag paradoxaal genoeg eerder bij de "conservatives" vindt.
Het grote gebrek van de rechterzijde op het Europese continent is de negatieve houding tegenover de vrije markt. De markt wordt ook door rechts als een van nature problematisch iets beschouwd dat tot onrechtvaardigheden leidt die de overheid vervolgens moet "corrigeren." Omdat men Hayek niet heeft gelezen, beseft men niet dat dergelijke markt-"correcties" de samenleving schaden omdat ze de markt als informatiekanaal verstoren.
Liberalen in een continentale context daarentegen zijn dan weer blind voor het belang van tradities en van het gezin als pijler van de vrije samenleving.
Eureka
donderdag, 13 januari, 2005 - 00:43Met veel interesse deze artikels gelezen.
Deze artikels geven mij een beeld van een liberalisme dat ik niet kende.
Ik vraag mij nu wel af wat dan de miserie in de 18de eeuw en 19de eeuw onder vele arbeiders in onze streken veroorzaakt heeft.
In die periode werden immers vele uitvindingen (kennis) in de maatschappij toegepast. (stoommachine, hogere wiskunde, ...), tegelijkertijd met de invoering van een op kapitalistisch geinspireerd produktiesysteem.(=fabrieken)
Volgens Hayek en Paul Belien zou dit moeten leiden tot meer welvaart en welzijn van de bevolking.
De miserie van de gewone man was echter nog nooit zo groot en ondraaglijk geweest. In die mate zelfs dat vele filosofen (oa Marx) een nieuwe bestuursvorm (=socialisme) oprichtten.
Waarom heeft de verspreiding van kennis toen niet tot een betere welvaart in de maatschappij geleid ?
Waarom heeft het kapitalisme (of klassiek liberalisme) toen gefaald ?
LVB
donderdag, 13 januari, 2005 - 02:40@Eureka: naar aanleiding van jouw concrete vraag over de armoede tijdens de industriële revolutie zal ik zeer binnenkort een blogartikel schrijven dat daar dieper op ingaat.
Toch al dit, wat betreft "de markt als informatiekanaal". Wat Hayek en Paul Belien hiermee bedoelen is eigenlijk dit: in een markt wordt de prijs gevormd op het punt waar vraag en aanbod met elkaar in evenwicht treden. Maar vraag en aanbod zijn afhankelijk van meerdere factoren: niet alleen de huidige productie en de huidige vraag, maar ook de toekomstverwachtingen. Het zijn precies die toekomstverwachtingen die door "informatie" worden beïnvloed. Als er zich morgen een orkaan vormt voor de kust van Brazilië, dan zal de koffieprijs op de beurs stijgen nog voor de orkaan ook maar één koffieplantje beschadigd heeft. Omdat de markt verwacht dat de orkaan schade zal veroorzaken, wordt dit meteen, automatisch, als resultaat an duizenden kleine beslissingen van potentiële kopers en verkopers, in de prijs weerspiegeld. Zonder dat er ook maar één centrale planningsautoriteit is die daartoe beslist. De markt werkt sneller dan een eventuele centrale planningsautoriteit. De markt kan zich soms ook laten misleiden door verkeerde verwachtingen, en omdat de menselijke geest vatbaar is voor instincten als angst en hebzucht krijg je ook soms excessen op de beurs. Markten zijn niet onfeilbaar, maar ze zijn wel veel minder feilbaar dan menselijke centrale planners.
Met "markten als informatiekanaal" moet je dus niet meteen denken aan de marktkramer die zijn klanten de laatste nieuwigheden vertelt. Het gaat er uiteindelijk om dat het globale marktresultaat het eindproduct is van duizenden tot miljoenen micro-beslissingen van individuen. Allen samen zijn ze onbewust, onbedoeld en ongeleid sneller, accurater en efficiënter dan het alternatief, een centrale planningsinstantie die voor haar beslissingen afhankelijk kan zijn van bureaucratie, machtswellust en andere misbruiken.
En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat de markt ook een directere koppeling geeft tussen inspanning en beloning, dan wanneer één of andere centrale instantie daarover moet beslissen. Martin De Vlieghere, die ik hierboven al vermeldde, is een hevige criticus van het centraal overlegmodel (de CAO's) dat de verloning in ons land reguleert. Volgens hem werkt dit concurrentievervalsend en leidt het er zelfs toe dat er aan diploma's te veel belang wordt gehecht bij de loonvorming. Wanneer men de concurrentie volledig zou laten spelen en vrije loononderhandelingen zou toelaten tussen elke werkgever en elke werknemer, zouden laaggeschoolden volgens hem meer verdienen dan nu het geval is. Het hanteren van barema's en loonschalen op basis van onder andere anciënniteit en diploma's is dus een ander voorbeeld van het doorkruisen van de normale marktwerking op de arbeidsmarkt. Het hele CAO-model is in feite een vorm van corporatisme.
fcal
donderdag, 13 januari, 2005 - 04:41@Eureka
De groei van de economie en welvaarttoename in de 19de eeuw was een breuk met het verleden. Hetgeen men toendertijd vaststelde bij de arbeiders aan armoede was dezelfde armoede (17de-18de eeuwse), die algemeen was tot de industriële revolutie die ommekeer teweegbracht. Grofweg kan men stellen dat de burgerij, de eerste grote sociale groep was, die zich met uitzondering van de vroegere conservatieve parasieten (adel ...), aan deze endemische armoedetoestand door de economische vrijheid geschapen hogere productiviteit ontworstelden. Zij hebben de gehele maatschappij meegesleept ook de 'arbeidersklasse' en de boeren. Zo verdubbelde de levensverwachting en kostte een brood nog slechts 1/4 in werk uitgedrukt in vergelijking met 1700. Trouwens die arbeiders werden ook steeds mondiger en richten verenigingen en zelfhulpgroepen op en wisten ten slotte ook betere lonen te bekomen.
Het succes van de burgerij zette echter veel kwaad bloed bij bepaalde afgunstigen, die veelal utopistische, romantische ideeën koesterden m.b.t. de economie. Terug naar de vroegere tijd zonder handel en industrie. in een idyllische natuur. Dit was de grondidee van de met een aristocrate gehuwde Marx.
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 07:58@Eureka: De miserie van de arbeiders in de 18de en 19de eeuw was van voorbijgaande aard. Het ging om de overleving van mensen die voordien (in de 17de eeuw) nooit overleefd zouden hebben. We zien dit proces vandaag ook in de Derde Wereld waar rond steden enorme sloppenwijken groeien. Daar leven mensen die van het platteland komen, maar op het platteland niet in staat zouden zijn om te overleven.
Linkse ideologen beweren dat het beter is dood te zijn dan amper te kunnen overleven. Beter dood dan proleet. Een conservatief beseft echter dat Utopia niet bestaat. De miserie van het arbeidsproletariaat was een periode die al bij al snel voorbij is gegaan. Bij ons heeft het geen halve eeuw geduurd (1840 tot 1890). Vandaag zijn al die kinderen van proletariërs welvarende sociaal-democraten (en de verstandigsten zelfs liberalen).
Volgens Hayek laat het samenleven van mensen in grote(re) groepen, ze toe om zich te specialiseren in die dingen waarin zij het beste zijn. Omdat niemand alle kennis kan vergaren, is ook specialisatie een manier van het optimaliseren van kennis in een samenleving. Dankzij de werking van de markt kunnen mensen vandaag overleven op drukbevolkte plaatsen zonder natuurlijke grondstoffen. Een voorbeeld is Singapore. Vaak worden deze plaatsen zelfs de meest welvarende. (Kijk ook eens naar volgende paradox. Spanje was er vroeg bij om Amerika te koloniseren en kreeg daardoor de beste brokken inzake natuurlijke rijkdommen, klimaat enz. De Engelsen kwamen later en moesten genoegen nemen met de Oostkust van de huidige VS, waar het leven veel moeilijker was en de omstandigheden bar. Toch is dit gebied vandaag veel welvarender.)
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 08:13En wat Pinochet betreft. Vergelijk eens met Castro. Vandaag is Chili veel welvarender dan Cuba, hoewel het afgaande op natuurlijke rijkdom omgekeerd zou moeten zijn.
Ik spreek de misdaden van Pinochet niet goed. Die waren even erg als die van Castro, maar de Chileense dictatuur heeft slechts een kwarteeuw geduurd en liet een rijk land achter, terwijl die op Cuba reeds een halve eeuw duurt en straks - na Castro - een land zal achterlaten dat een puinhoop is.
Pieterjan Viaene
donderdag, 13 januari, 2005 - 09:40En in hoeverre is het verschil tussen deze twee te wijten aan een (niet-)inbreng van de Amerikanen, denkt u?
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 09:50@Pieterjan: Ach ja, hoe kon ik het vergeten: de grote dooddoener van links. Als Chili welvarend is, komt dat door de hulp van de VS. Als Cuba een puinhoop is, dan komt dat door de boycot van de VS. Amerika als het alibi voor alles wat slecht gaat in de wereld.
OK, je wint, ik geef het grif toe: Indien de VS Fidel gesteund zouden hebben, was Cuba vandaag het paradijs, het Utopia waar alle linksen altijd van dromen, en dat ze achtereenvolgens gezocht hebben in de Sovjet-Unie, Rood-China, Khmer-Cambodja, Sandino-Nicaragua, Castro-Cuba,... Het zouden allemaal paradijzen zijn geweest als Amerika maar niet had tegengewerkt.
koen
donderdag, 13 januari, 2005 - 10:47Is een degelijke gezondheidszorg, zorg voor gehandicapten, kwaliteitsvol onderwijs en een leefbaar ouderdomspensioen, veiligheid e.d. wel of niet haalbaar in zo'n liberaal systeem ? Op welke manier wordt dit dan eventueel gefinancierd ?
Als ik er even vanuitga dat je dit economisch systeem op een democratische manier zou willen implementeren, zijn dit toch enkele vragen waar je een duidelijk antwoord op zal moeten kunnen formuleren (en liefst in drie one-liners begrijpbaar voor zesjarigen). Tenzij je weer wil riskeren dat de 'bonden' verkondigen dat 'da joenk de pensioenen gaat afpakken' en het liberalisme alweer de woestijn insturen met dmv fear-marketing.
Maw hoe overtuig je jan met de pet dat de slogan "het gaat om uw pensioen/gezondheidszorg ..." niet a priori een socialistische slogan hoeft te zijn ?
mvg
koen
PieterJan Viaene
donderdag, 13 januari, 2005 - 12:12@Paul Belien: je kan niet ontkennen dat door een andere opstelling van de VS, de kaarten heel anders geschud lagen. En deze vergelijking globaal doortrekken haalt ook niet veel uit.
Utopia en paradijzen zijn niet van deze wereld, net zomin als Chili er een geworden is...
Stefan
donderdag, 13 januari, 2005 - 12:15Hayek moet vandaag een van de meest onderbelichte denkers zijn. Hij begreep dat de menswetenschappen zich in het stadium van de alchemie bevinden. Door talloze parameters uit de economie in allerlei wiskundige methodes uit de fysische wetenschappen te wringen, kunnen economische vorsers hun bewijzen over de vlakheid van de aarde een wetenschappelijke air geven. Aangezien er buiten de ideologie van de vorser (of diens perceptie, zoals meer het geval lijkt te zijn bij Chicagoites en Oostenrijkers) niet echt een vaste grond is waarop zij de keuze van die parameters kunnen baseren, is die air niet altijd even verdiend.
Er lijken geen fundamentele belemmeringen te bestaan voor het opstellen van een kwantitatieve theorie van menselijk gedrag en economie. Maar om de basisingredienten van zo'n theorie te kunnen identificeren, zal een enorme vooruitgang geboekt moeten worden in andere gebieden. Zo merkt men over al die economische modellen en theorieen soms smalend op dat de grootste onbekende de ondernemer zelf is. Met andere woorden, wat ontbreekt is nu net de essentie van de menselijke economie, nl. de identificatie van problemen en daaropvolgend doelgericht gedrag van individuele agenten.
Ik denk dat het Martin De Vlieghere was die in zijn boek 'Wij verkiezen een Fuhrer' opmerkte dat de vooruitgang op menselijk vlak tergend langzaam gebeurt, zeker in vergelijking met die op technologisch gebied waar vernieuwers kunnen verderbouwen op een exacte, toetsbare erfenis. Het nieuwe slagveld om de menswetenschappen recht(s) te trekken, zal komen te liggen in de vakgebieden van de neurobiologie, de cognitieve wetenschappen en de artificiele intelligentie. Dankzij Hayek zal men daarbij niet van nul hoeven te beginnen: hij vestigde reeds het bruggehoofd voor de reconquista. Daarom zeg ik: de eeuw van Hayek moet nog komen.
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 12:25@ Pieterjan: Jawel, ik ontken dat wel degelijk. Zelfs indien de VS Castro gesteund zouden hebben, dan nog zou het communisme Cuba tot een puinhoop hebben gemaakt.
Dat Chili geen paradijs of utopia is, beweer ik niet. Ik zeg je juist dat ik niet geloof dat er op aarde ooit paradijzen of utopia's zullen bestaan. Er is altijd op alle samenlevingen en maatschappijvormen kritiek te leveren, en nooit zal het ergens perfect zijn. Het komt erop aan het "minst slechte" na te streven eerder dan het "perfecte" dat toch niet bestaat. Wie dat beseft is een klassieke-liberaal, wie in het ideale staatsmodel gelooft een socialist. Die gaat vervolgens de mensen dwingen om in zijn ideale model te passen, met alle gevolgen vandien.
dof
donderdag, 13 januari, 2005 - 13:18@pjv:
De geopolitieke situatie van Cuba is vergelijkbaar met die van Taiwan.
Taiwan wordt ook "tegengewerkt" door de "Rode" Chinezen, maar dat heeft de Taiwanezen niet belet welvaart op te bouwen.
Als er slechts één communistisch systeem zou zijn dat ondermaats presteerde zou je misschien nog een punt hebben. Maar dat ze allemaal falen, ook diegenen die beschikken over enorme hopen grondstofffen, kan moeilijk allemaal te wijten zijn aan de Amerikanen.
Dat de Amerikanen graag een extra duwtje geven om een wankel commie-systeem omver te duwen hoor je mij niet ontkennen. Maar dat probeerden de Soviets ook bij ons.
frédéric
donderdag, 13 januari, 2005 - 14:51De vraag is maar waarom je denkt dat je zo'n discussies met argumenten kan winnen. Als puntje bij paaltje komt, gaat het om een waardenschaal, noem het voor mijn part een geloof.
Je gelooft in de absolute vrijheid van het individu of je gelooft in een sociale correctie van de overheid. Wat Hayek hier liberalisme noemt, noem ik het recht van de sterkste.
De staastmannen die je hierboven opnoemt, illustreren dat perfect. Dat een sociale correctie economisch vaak wat minder rendabel is dan een dictatuur die alles in het werk stelt om investeerders aan te trekken, lijkt mij overigens nogal evident. Het is maar welke waarden primeren. En dat is dus een kwestie van geloof: met gezond verstand heeft dat niets te maken.
Bema
donderdag, 13 januari, 2005 - 15:12Heb eens een boek van Sed Samson doorgeknauwd. Zelf ben ik werknemer maar vind de macht van de vakbonden verlammend groot. Even groot was mijn verbazing toen daar het monopolie van de drie vakbonden in werd bejubeld. De uitleg was dat je dan weet met wie je te doen hebt en je minder(?) het opbodeffect krijgt. (Het stond er niet zo letterlijk, maar dat was wel wat ik eruit verstond) Sed Samsons is toch een soort leiddraad voor de werkgevers zou ik denken, als ik me niet vergis komt die reeks vanuit het toenmalige V.E.V. Een c.a.o. lijkt me dan ook een logisch gevolg van die redenering.
Heb die map niet meer ter beschikking, anders kon ik het wel wat letterlijker citeren.
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 15:31@Frédéric: een kwestie van geloof in de maakbaarheid van de mens en de menselijke samenleving, dat zal ik niet ontkennen. Wat dit geloof in die maakbaarheid betreft, afgaande op de ervaringen van de laatste twee en halve eeuw (dus de pogingen tot "maken" van samenlevingen die begonnen met de Franse Revolutie), geloof ik daar inderdaad niet in. Dat geloof is echter gestoeld op historische waarneming, hetgeen betekent dat we wel degelijk hierrond een discussie met argumenten kunnen voeren. Je mag me immers met argumenten van het tegendeel proberen te overtuigen.
Overigens leg je zelf de vinger op de zwakke plek: het gaat om de keuze tussen de vrijheid van het individu of datgene wat je zo mooi "de sociale correctie door de overheid" noemt. Die overheid bestaat echter ook uit individuen die anderen vrijheidsbeperkende beslissingen opleggen omdat zij (=de lieden van de overheid) menen te weten op welke manier ze het beste "sociaal corrigeren" en wat het beste voor ons is. Het feit dat wij deze lieden in een democratie verkiezen, betekent echter niet dat zij het noodzakelijk bij het juiste eind hebben. Als het om een keuze tussen democratie of vrijheid gaat, moet vrijheid primeren, aldus Hayek, die hierrond in zijn Chicago-periode heel wat publiceerde.
Hayeks punt is immers juist dat deze overheidsmensen misschien wel door goede bedoelingen bezield worden, maar dat hun kennis over de werking en het reilen en zeilen in de samenleving noodzakelijkerwijze beperkt is, terwijl de markt of de gemeenschap van vrij handelende mensen over een groter kennispotentieel beschikt en daardoor een efficiënter middel is om problemen op te lossen.
LVB
donderdag, 13 januari, 2005 - 16:35@Bema: Jouw verbazing is volkomen terecht. We moeten niet de illusie koesteren dat de werkgevers en zeker de werkgeversorganisaties altijd per definitie een "liberale" opstelling zouden volgen. Dikwijls zijn hun standpunten al even ingegeven door groepsbelangen en/of corporatisme als die van de vakbonden. Unizo bijvoorbeeld haalt het begrip "vrije markt" maar uit de kast als het in hun kraam past, voor de rest zijn ze met hun beperkingen op de vestiging van grote verkoopsoppervlakten en met hun pleidooi voor 'bekwaamheidsattesten' voor beginnende zelfstandigen, de hardste tegenstanders van vrije vestiging en dus ook van vrije markt. Het kunnen objectieve bondgenoten zijn van het liberalisme in de mate dat ze zich afzetten tegen collectivisme, maar het zijn daarom nog niet altijd en automatisch liberalen.
Bema
donderdag, 13 januari, 2005 - 16:36@ frederic. Een sociale correctie noemt men hier solidariteit. In het liberaal systeem wordt iedereen die er voor werkt of het geluk heeft te erven hiervoor beloond. In het socialistisch systeem moet iedereen het even goed hebben, dan heeft men het ook over zieken, gehandicapten enzv. De vraag is hoever ga je in vrijheid-solidariteit. Volgens mij groeit zoiets vanuit maatschappelijke traditie. Een vb: wat vind men het meest aanvaardbare; een voetballer die na een tijdje sukkelt met zijn knie of een benji-springer die voor de rest van zijn leven in een karretje zit omdat zijn rekker iets te lang was.
Van de eerste kan je zeggen dat die beperkte risoco's heeft genomen en daar beperkte gevolgen van draagt. De tweede heeft enorme risico's genomen en draagt daar zware gevolgen van. In beide gevallen hebben ze toch de vrijheid gehad om het risico te kiezen. De staat heeft geen van beiden verboden, toch zeer liberaal, maar moet in beide gevallen wel opdraaien voor de kosten. Waarmee ik maar bedoel dat ook aan vrijheid serieuze grenzen liggen.
Discuties daarover zijn inderdaad meestal niet te winnen. daarom denk ik dat tradities belangrijk zijn om te bepalen hoever vrijheid en beperking reikt. Let op: ik bedoel daarmee niet dat ze alleenzaligmakend zijn; ook tradities moeten evolueren.
jean verbeke
donderdag, 13 januari, 2005 - 17:40Bema,
Ced-Samsom is een uitgever van boeken, gevestigd in Alphen-aan-den-Rijn.
Koen Robeys
donderdag, 13 januari, 2005 - 18:38@ Eureka
De manier waarop je je vraag stelt, veronderstelt dat de achttiende en negentiende eeuw een "slechte" periode waren, in vergelijking met resp. de pré- en postindustriële tijdperken. Mijn stelling is dat die perceptie fout is. Een betere perceptie lijkt me dat een heel lange periode van stagnatie met de Industriële Revolutie werd doorbroken.
Bekijk het eerst puur theoretisch (1). We weten dat in een biologische populatie in normale omstandigheden meer individuen geboren worden dan er overleven (2). Er is dus altijd een zekere sterfte, en de vraag is hoeveel. Of beter gezegd, de vraag is hoe groot de groei is, gegeven dat in moeilijke omstandigheden de hoge sterfte de groei aftopt, en bijgemakkelijker omstandigheden de lagere sterfte de groei vergemakkelijkt.
Wel, in de url van noot (1) zie je dat bij menselijke populaties de groei kan oplopen tot boven de drie percent. Als het een beetje meezit (een jaarlijkse groei van bij de 2.7%) kan je populatie verdubbelen om de 25 jaar. Dus neem als hypothese even aan dat pré-industriëel Europa - zeg in
het jaar 1,000 - gunstige omstandgiheden kende van die omvang. Wat gebeurt er nu? We beginnen met een populatie van 100 man. En dan, verdubbelend elke 25 jaar...
1,025: 200
1,050: 400
1,075: 800
1,100: 1,600
1,125: 3,200
1,150: 6,400
1,175: 12,800
1,200: 25,600
Enzovoort (Dit is gewoon mijn manier om "de wet van Malthus" na te vertellen.)
Zou het werkelijk tot 1,200 duren voor je (op het lapje grond dat in 1,000 een bevolking had van 100 man), dingen ziet als overbevolking, honger, geweld, epidemieën, oorlog en vluchtelingen? Merk op, meestal wanneer we die verschijnselen zien, gaat dat gepaard met de mededeling dat die de schuld zijn van het kapitalisme. Maar puur theoretisch; puur cijfermatig beredeneerd zou je verwachten dat ze voorkomen sinds lang voor er van het
kapitalisme sprake was, en wel om heel andere, namelijk biologische redenen.
Dat is de theorie, maar is die wel in overeenstemming met wat er in depractijk gebeurt? Als we de tweede grafiek van de url in noot (1) bekijken, zien we dat de mensheid helemààl gen groei van 2 à 3 percent haalt. Dus *indien* die grafiek klopt, en *indien* er een biologische realiteit is volgens welke ook de mens een groot geboorte-overschot heeft, dan *moet* het "tekort" liggen aan historisch hoge sterftecijfers. En anders klopt er iets niet met de theorie.
En historisch hoge sterftecijfers, in het bijzonder van kindersterfte, is precies wat we ook *werkelijk* te zien krijgen (3). En wel doorondervoeding en ziekte, alsook door strenge geboortebeperking bij volkeren die genoeg zijn afgestemd op hun omgeving om te weten dat ze die controle nodig hebben. Artificiële kindersterfte, dus, maar nog steeds om precies dezelfde reden (tekort), en met precies hetzelfde gevolg (weinig groei). En dus denk ik dat de perceptie fout is, wanneer we de omstandigheden van de negentiende eeuw zo vreselijk vinden in vergelijking met de voorafgaande tijdperken: simpel een romantizering van diezelfde negentiende eeuw.
En dat blijft kloppen als je de "economische geschiedenis" induikt. Kinderarbeid is niet het typsiche resultaat van "het kapitalisme", maar wel van een economie die niet voldoende productief is om kinderen te onderhouden zonder dat die aan de productie bijdragen. Het gevolg is dat
kinderen ook in de middeleeuwen aan het werk gaan, en dikwijls in omstandigheden die niet bepaald beter zijn dan in een negentiende eeuwse fabriek (4).
En daarmee hebben we een tweede parameter in beeld: het gaat niet alleen om bevolkingsgroei, maar het gaat ook over de productiviteit van de economie die aan die bevolking te eten moet geven. En daarbij laat Fernand Braudel - in wat je een klassieker van de economische geschiedenis kan noemen - precies dezelfde golfbeweging zien (5). Namelijk kent Europa na het jaar 1,000 een bloeiperiode, gevolgd door de crash van de veertiende eeuw.
Vervolgens is er de bloei van de Renaissance, gevolgd door de crisis van de zeventiende eeuw. En daarna komt er opnieuw een periode van bloei, die ergens na 1,750 in serieuze problemen komt (6). Alleen, nog iets later is
ook de Industriële Revolutie goed op gang gekomen, met bijhorende productiviteitsverbeteringen, en het historisch patroon waarbij de moderne tijden een crisisperiode had moeten zijn, pakt heel anders uit.
Telkens weer zie je een economie die zich verbetert, maar waarbij de verbeteringen vervolgens door de nog snellere bevolkingsexplosie wordt ingehaald. In de bloeiperiodes gaat het slecht met de bredere lagen van de bevolking als het goed gaat met de economie. (Maar niet met de elite: die
bouwt dan lustig kathedralen of bestudeert de antieken.) Terwijl je juist wanneer het slecht gaat met de economie de lonen van de arbeiders en boeren weer ziet stijgen. De bevolking daalt zo snel in tijden van pest en oorlog
dat zelfs een krimpende economie een grotere koek per hoofd heeft te verdelen. En dàt patroon blijft bewaard tot de tweede helft van de negentiende eeuw. Ziedaar de ellende van de Industriële Revolutie: niets nieuws onder de zon. Pas nà 1850 (of later) zien we het patroon dat de
economie bloeit, maar niet langer wordt ingehaald door de
bevolkingsexplosie (7). En de welvaart stijgt, en hier zitten we op computers te tokkelen in plaats van op het veld te werken.
En telkens antiglobalisten beweren dat de armoede wordt veroorzaakt door het kapitalisme, vraag ik me luidop af welke geheimzinnige factor, juist op het moment dat het kapitalisme het historisch patroon nog erger komt maken,
erin geslaagd is de combinatie van het historisch patroon *plus* de nadelen van het kapitalisme te doorbreken. Maar ik heb nog nooit een antwoord gezien.
Om dus naar je vraag terug te gaan. Alleen al mathematisch kunnen we verwachten dat de ellende van de Industriële Revolutie alleen maar het doorzetten van "het patroon van Malthus" is. Net zoals voor eerdere periodes zien we dat de positieve gevolgen van een kennisexplosie worden
ingehaald door een bevolkingsexplosie. En wij, liberalen, denken - maar we wéten het vanzelfsprekend niet - dat we vervolgens de doorbraak van dat patroon zien, namelijk op het moment dat de kennisexplosie ongekende vormen aanneemt. Blijkbaar zoals Friedrich Hayek, die ikzelf overigens nooit gelezen heb, al had gezegd. (8)
(1) Zie http://www.j-brad..., in
het bijzonder de grafieken bovenaan.
(2) Dat staat letterlijk zo in de formulering van de evolutietheorie: Darwin, The Origin of Species, 1859, hoofdstuk 4.
(3) Tussen letterlijk *tonnen* literatuur daarover lijkt me Hrdy, Mother Nature, Natural Selection and the female of the Species, 1999, heel interessant
(4) Cipolla, Before the Industrial Revolution, European Society and Economy 1000 - 1700, 1976 (1993) hoofdstuk II
(5) Braudel, Les Structures du Quotidien, 1979, ch. 1, titel 1, § 1 (Civilization Matérielle, Economie et Capitalisme, deel I)
(6) cfr. Duplessis, Transitions to Capitalism in Early Modern Europe, 1997, chapter 6
of Pomeranz, The Great Divergence: China, Europe and the Making of the Modern World Economy, 2002
(7) Braudel, Le Temps du Monde, 1979, ch. 6, titel 3, §1 (Civilization Matérielle, Economie et Capitalisme, deel III)
(8) Overigens laat Pomeranz in The Great Divergence ook zien dat "kennis" alleen ook nog veel te simplistisch is voorgesteld. Er zitten ook enkele puur geluksfactoren aan vast; zoals het feit dat de Europese steenkool zich
letterlijk onder onze voeten bevond toen we ontdekten wat we daarmee konden doen, of het feit dat de Amerikaanse landmassa's een uitlaatklep waren voor de Malthusiaanse spanning. Maar zonder die kennis was dat allemaal
natuurlijk ook niet waar geweest.
Beste groeten, Koen
Eureka
donderdag, 13 januari, 2005 - 19:13Ik heb hier al enkele interessante reacties gezien.
Dank voor PB en Luc voor hun antwoorden op mijn vraag. Ik kijk uit naar het Blog artikel van Luc ivm sociale mistoestanden in de 19de eeuw.
Graag nog enkele vraagjes aan Paul Belien (en de anderen) :
1. U schrijft dat de schrijnende toestanden van de arbeiders in onze streken duurde van 1840 tot 1890. Waarom precies 1890 ? Welk feit heeft zich toen voltrokken zodat de situatie begon te verbeteren ? Was dat een liberaal of socialistisch geinspireerd feit ?
2. U schrijft dat kennis in de hoofden zit en dat daarom (de vrije mening van) individuen belangrijk zijn. Hoe meer hoofden, hoe beter men problemen kan oplossen. Dit lijkt mij zeer logisch en plausibel. Daarnaast schrijft u ook dat een traditioneel gezin de meest efficiente manier is om kennis te verspreiden.
Zonder de zaak in het belachelijke te willen trekken, zou ik toch kunnen stellen dat hoe meer ouders een kind heeft, met hoe meer ideeen een kind kan kennismaken ? Een tweede vader of moeder zou toch met bepaalde ideeen (kennis) kunnen komen waar het kind anders nooit in aanraking zou geweest zijn met slechts een vader ?
Is het (kapitalistisch / liberaal ) idee van verspreiding van kennis dan geen contradictie met het traditioneel gezin ?
Koen Robeys
donderdag, 13 januari, 2005 - 19:33@ Eureka
Hoewel je het niet aan mij vraagt kan ik toch wel mijn mening geven :-)
Het cruciale gegeven is de productiviteit van de economie. Mijn favoriet voorbeeld: Een middeleeuwse boer die een korrel graan zaait, zal er bij oogst iets van drie tot zes terugzien. Een moderne Westerse boer haalt er 30.
Ik dacht ooit zelfs tot 60 gelezen te hebben, maar iemand in een nieuwsgroep vertelde me dat een graanhalm 30 korrels telt, dus dat weet ik nu niet meer :-)
Dus: met de tijd halen de boeren meer tot veel meer korrels uit de grond. En hetzelfde geldt voor de productiviteit van vlees, of melk, of wijn, etcetera.
Wat gebeurt er wanneer bij gelijke vraag het aanbod stijgt? Wat er gebeurt is dat de prijzen dalen. Met andere woorden, dat de producten toegankelijker worden voor meer mensen; bijvoorbeeld voor mensen met een arbeidersloon.
Maar bovendien vond Europa ook heel nieuwe dingen uit. Chemicaliën, en dus zeep, bijvoorbeeld. Of geneesmiddelen.
Kortom, de situatie begon te verbeteren omdat de economie in een stadium kwam waarin het ook arbeiders kon kleden (de Industriële Revolutie begon met katoen :-), wassen en medisch behandelen. Geen enkel socialistisch principe (en mijn maag begint niet te keren bij het idee aan socialisten, ook al is het mijn richting niet) had voor die "herverdeling" kunnen zorgen, als de economie niet eerst iets te herverdelen had gemààkt.
Merk op: alles bij "gelijke vraag". Dus niet wanneer een bevolkingsexplosie aan de haal gaat met de verworvenheden van de economie. Dus, waarom 1890? Ik kan me niet vastpinnen op één of ander jaartal, maar zoals ik hoger schreef, ergens vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw bleef de stijgende economische productiviteit de bevolkingsexplosie voor. Dus als iemand zegt dat het in 1890 definitief verbeterde, dan lijkt me dat ruwweg wel redelijk, ja.
Beste groeten, Koen
LVB
donderdag, 13 januari, 2005 - 19:41@Eureka: mijn antwoord zou zeer sterk in de richting gaan van wat Koen hier schreef, alleen heeft Koen het inmiddels op een veel betere en meer gedetailleerde manier verwoord dan ik het ooit had kunnen doen. Mijn inzichten daarover zijn trouwens gegroeid uit jarenlange (!) discussies met Koen over dit onderwerp in nieuwsgroep be.politics.
Een aanbevelenswaardig boek over deze problematiek is "Arm en Rijk - Waarom werd het Westen rijk?" van David S. Landes.
Paul Belien
donderdag, 13 januari, 2005 - 19:50@Eureka:
betreffende vraag 1: Ik geef de jaren 1840 en 1890 slechts bij benadering. De grote proletarische miserie in onze streken situeerde zich toen, dunkt me. Indien iemand die data nauwkeurige kan bepalen, graag. Misschien was het grootste leed rond 1880 zelfs al geleden. Het heeft al bij al niet langer geduurd dan een halve eeuw of zo'n twee generaties.
betreffende vraag 2: het gaat in gezinnen niet zozeer om het verspreiden als om de intergenerationele overdracht van kennis. Kennis is trouwens niet alleen wetenschap of ideeën, maar ook levenservaring, wijsheid, waarden enz. Die worden, historisch gezien, het optimaalst overgedragen binnen gezins- of familiale verbanden. Maatschappijen die het opvoeden van kinderen collectief organiseerden (het oude Sparta bijvoorbeeld) stagneerden terwijl maatschappijen met familiale structuren veel innovatiever bleken. Volgens Hayek waren de familie en de privé-eigendom de belangrijkste garanties om een vrije samenleving tot ontplooiing te brengen.
Je opmerking leidt echter tot een andere kwestie. Het kerngezin zoals wij dit kennen (twee ouders en hun kinderen), is historisch een recent Westers gegeven. Vroeger had men, ook bij ons, "extended families", waar naast ouders ook grootouders en soms zelfs ooms, tantes, enz. inwoonden. Ik heb het gevoel dat dit voor kinderen misschien beter was omdat ze ook op een natuurlijke wijze frequent met veel oudere mensen in aanraking kwamen. Dat leert ons om onszelf te zien als een keten in een schakel van generaties die lineair op elkaar voortbouwen.
Hayek vond overgeleverde tradities zeer waardevol omwille van levenswijsheid van vele generaties die erin vervat zat. Dit betekent uiteraard niet dat alle tradities waardevol zijn of eeuwig hun waarde behouden, maar over het algemeen zijn zij vaak rijker dan men op eerste zicht vermoedt.
Outlaw Mike
donderdag, 13 januari, 2005 - 23:05Paul Beliën schreef: <I>En wat Pinochet betreft. Vergelijk eens met Castro. Vandaag is Chili veel welvarender dan Cuba, hoewel het afgaande op natuurlijke rijkdom omgekeerd zou moeten zijn.
Ik spreek de misdaden van Pinochet niet goed. Die waren even erg als die van Castro, maar de Chileense dictatuur heeft slechts een kwarteeuw geduurd en liet een rijk land achter, terwijl die op Cuba reeds een halve eeuw duurt en straks - na Castro - een land zal achterlaten dat een puinhoop is.</I>
Wel ja, men kan opmerken dat rechtse dictaturen zoals het Chili van Pinochet en het Spanje van Franco zelfuitwissend zijn, omdat ze je toestaan economisch welvarend te worden als je politiek maar zwijgt. Uiteindelijk ontstaat er dan toch voldoende welvaart die een middenklasse creëert die dan toch voor politiek omwenteling zorgt. Onder Franco kende Spanje het "Milagro Espanol", zowat de Spaanse variant van het "Wirtschaftswunder" vanaf 1964. Wat Chili betreft zeg ik niet dat het land rijk was toen Pinochet van het toneel verdween maar onder hem sloeg het land economisch wel de goede richting in.
Linkse dictaturen daarentegen blijven duren tot schade van iedereen. Noord-Korea en Cuba zijn sprekende voorbeelden.
Mr. Beliën, ik zou nog zo niet durven zeggen dat Pinochets misdaden even erg waren als die van Castro. Let wel, ik praat Pinochet niet goed en ik vind het prima dat de oude bastaard uiteindelijk berecht zal worden. Maar: onder het Castro-regime hebben ettelijk HONDERDDUIZENDEN gevangen gezeten omwille van een afwijkende mening. En ook vandaag nog is Cuba de grootste politieke gevangenis van de planeet. Wat het aantal doden betreft, heb ik geen idee van het aantal, maar het zou me niet verwonderen als het meer was dan de 9000 onder Pinochet. Het schijnt niet systematisch te gaan, maar er zijn executies hier, verdwijningen daar, een vluchtend bootje wordt omvergevaren met 41 dodelijke slachtoffers etc. etc..., en dat al sinds 1959. Nee, voor mij is het zonneklaar: liever onder Pinochet dan onder Castro.
Eureka
donderdag, 13 januari, 2005 - 23:41Ik vind deze discussie zeer boeiend.
De theorie van Malthus lijkt me iets waar ik me wat dieper in zal verdiepen.
Als blijk van waardering voor jullie posts geef ik hieronder een greep uit de uitspraken van deze discussie die ik interessant vond en waarin ik mij wel kan aansluiten.
Ik hoop jullie op deze interessante blogsite nog eens tegen te komen.
1. Markten zijn niet onfeilbaar, maar ze zijn wel veel minder feilbaar dan menselijke centrale planners.
2.Dat Marx met een aristocrate gehuwd was, was nieuw voor mij.
3.Dankzij de werking van de markt kunnen mensen vandaag oerleven op drukbevolkte plaatsen zonder natuurlijke grondstoffen.
4.Geen enkel socialistisch principe had voor die "herverdeling" kunnen zorgen, als de economie niet eerst iets te herverdelen had gemààkt.
5.Het komt erop aan het "minst slechte" na te streven eerder dan het "perfecte" dat toch niet bestaat. Wie dat beseft is een klassieke-liberaal, wie in het ideale staatsmodel gelooft een socialist. Die gaat vervolgens de mensen dwingen om in zijn ideale model te passen, met alle gevolgen vandien.
6.De manier waarop je je vraag stelt, veronderstelt dat de achttiende en negentiende eeuw een "slechte" periode waren, in vergelijking met resp. de pré- en postindustriële tijdperken. Mijn stelling is dat die perceptie fout is.
7.De wet van Malthus vond ik ook interessant en zal ik zeker verder eens opzoeken.
8. Het traditioneel gezin is de meest efficiente manier om kennis door te geven.
Dr Ernst
vrijdag, 14 januari, 2005 - 00:27Ik hoor hier Cuba en anderzijds Chini vernoemen.
Op één of andere manier heb ik het gevoel dat dit hele gegeven op Afrika niet van toepassing is.
Misschien zijn Afrikanen - met hun stamverband - wel van nature 'collectivisten' en loopt het daarom zo fout op grote schaal?
Ofwel leven zij juist in 'extended families'?
Neem nu de familie Mobutu. Die was zó extended dat heel Kongo te leiden had aan hun kennisoverdrachten ten onder ging!
Eric Jans
vrijdag, 14 januari, 2005 - 10:21Beetje gevaarlijke redenering toch: staatsgreep ten behoeve van het kapitaal.
Mijn nonkel zei eens dat het verschil tss een rechtse en een linkse dictatuur erin bestond dat je als democraat in een rechtse dictatuur je tegenstanders herkent aan hun hoge laarzen. In een linkse dictatuur noemt iedereen zich democraat, tot en met de dictator zélf, en je weet dus nooit met wie je praat.
Ik betreur echter Hayeks visie omdat hij met zijn uitspraken een tijdelijke dictatuur legitimeert ten behoeve van het grootkapitaal.
Wanneer een tijdelijke dictatuur een feodaal bestuur aan de dijk zet om een 'staatsbestuur' te vestigen waaruit dan vervolgens een democratie kan groeien, kan ik zijn redenering volgen.
In Saoudi Arabië zou een dictator de 3000 prinsen kunnen vervangen, waar dan gaandeweg democratisering op volgt.
Chili echter wás een democratie die onder de ideologisch behoorlijk hardleerse Allende in snelvaart aan het afdalen was naar een Soviet-staatsdictatuur en Pinochet heeft daar een stokje voor gestoken.
Wat was voor Pinochet de concrete aanleiding? De economische plannen van Allende: landhervormingen en dus nationaliseringen. Grond van grootgrondbezitters afnemen ten behoeve van het volk, zeg maar.
Voor liberalen gaat de politiek hier zijn boekje te buiten. De staat mag niet aan het privébezit raken.
Ik denk - maar da's natuurlijk makkelijk hier aan mijn computer - dat Pinochet had moeten wachten tot Allende aan het parlementarisme raakte. Pinochet heeft iets 'te vroeg' gestaatsgreept, waardoor hij zijn ding niet kon legitimeren en voorstellen als een bevrijdingsact.
Het probleem van die tijd was dat de Soviet-Unie dan voet aan land zou hebben gekregen waardoor je een grootmachtenconflict in gang zou zetten met misschien honderdduizenden doden.
Pinochet was - in de jaren '60 - een Christen-Democraat! Hij werd toen bij verkiezingen o.a. gesteund door Koning Boudewijn!
Waar waren de liberalen? Zij zijn er blijkbaar niet in geslaagd om aan zowel grootgrondbezitters als aan 'het volk' diets te maken dat geen garantie mag zijn voor juridische bevoordeling en dat het land het moet hebben van de kleine ondernemers.
Kijk, dat heb je dus met liberalen: als ze kapitaal ruiken vergeten ze hun beginselen: een democratie heeft een middenveld nodig.
De kleine boer moet wel een kans krijgen een lapje grond te bezitten als jullie er een 'ondernemer' van willen maken.
Er zijn liberalen die dat verstaan, maar meestal houden ze de grootgrondbezitter liever te vriend. Dat brengt nu eenmaal meer op.
Een beetje zoals met Verhofstadt: hij heeft schitterende ideeën maar laat die zo makkelijk schieten voor de machthebbers van het moment. En het volk wordt naar extremen gedreven. Het heeft geen andere keus. Hoe dom.
Eric Jans
vrijdag, 14 januari, 2005 - 10:29correctie: (toevoeging)
"... grootgrondbezitters als aan 'het volk' diets te maken dat 'GRONDBEZIT OF KAPITAAL' geen garantie mag zijn voor juridische bevoordeling en..."
Sorry.
Bema
vrijdag, 14 januari, 2005 - 13:36''Geef de grond aan hen die hem bewerkt'' is toch één van de linkse slogans om de Zuid-Amerikaanse verzetsbewegingen goed te praten. Die grootgrondbezitters hebben hun eigendom enkel maar geërft.
Raar is dat zoiets compleet anders is in het midden oosten. Daar vinden ze dat de grond terug moet gegeven worden aan de wettige erfgenamen; nl. het Palestijnse volk. Nu heb ik wel eens gelezen dat de palestijnen geen volk zijn, maar een samenraapsel van vluchtelingen. Ze hebben die grond nooit bezeten.
Tweede punt is dat sinds er joodse nederzettingen ofte de kiboets zijn blijken die gronden zeer vruchtbaar als je ze maar bewerkt; iets wat de Palestijnen nooit gedaan hebben.
Het is dan ook maar devraag of als je gronden geeft er plots ook zal op gewerkt worden en zo ja, of dat wel met de nodige kennis van zaken gaat.
Daarom geloof ik ook eerder in wat hier al verscheidene malen is aangehaald: Kennis is het voornaamste handelsproduct omdat je het voor alles nodig hebt.
Vandaar ook dat hier op de arbeidsmarkt redelijk belang wordt gehecht aan diploma's. Het is zeker bij jonge mensen het enige bewijs voor de werkgever dat ze kennis terzake hebben opgedaan.
Het feit dat laaggeschoolden niet over voldoende kennis beschikken ligt niet aan de maatschappij, maar vooral aan het ontbreken van een opvoeder die hen op het belang van kennis gewezen heeft (gezin); of zoals we hier in België hoe langer hoe meer ondervinden: door te grote cultuurverschillen en het verschil in houding tegenover kennis en arbeid..
fcal
vrijdag, 14 januari, 2005 - 15:28@Eric Jans & Bema
Alhoewel niet direct tot de discussiedraad behorend, is er m.b.t. de gebeurtenissen in Chili van 1960 t.e.m. 1990 een mythe ontstaan van enerzijds een engelachtig marxistisch streven onder Allende en een vuige bloeddorstige rechtse dictatuur onder Pinochet.
Hoe de minderheidsregering van Allende, hij was president maar had geen meerderheid in het parlement, via een onwettelijk plebisciet en vele andere acties de toch bestaande democratische grondwet poogde te herschrijven en daar parlementair niet in gelukte en wat de gevolgen waren van catastrofaal economisch bewind en super inflatie door buitenmatige bankbiljettenuitgave... kan men lezen op volgende webstek: http://val.dorta....
Pieter Cleppe
vrijdag, 14 januari, 2005 - 16:34Heel interessante artikels. Dank aan iedereen hiervoor!
Eric Jans zegt: "Chili echter wás een democratie die onder de ideologisch behoorlijk hardleerse Allende in snelvaart aan het afdalen was naar een Soviet-staatsdictatuur en Pinochet heeft daar een stokje voor gestoken."
Hieromtrent kwam nog niet echt het verschil tussen democratie en liberalisme voldoende tot uiting.
Democratie is een bestuursvorm, tegengesteld aan dictatuur. Liberalisme, daarentegen, is een situatie waarin respect bestaat voor de natuurlijke rechten van het individu, dat dus kan doen wat hij wil, zolang dit voor alle individuen geldt, en het individu andere individuen dus niet schaadt.
In zijn meest consequente vorm is liberalisme een afwezigheid van bestuur, omdat een individu uiteraard niet kan doen wat hij wil wanneer hij bestuurd wordt.
Hayek zag dit in, en maakte dit onderscheid. Wat Hayek niet onderschreef, was de theorie dat een regering die macht krijgt toegedicht, die macht zal uitbreiden. Hoewel er tegenvoorbeelden vallen te geven, denk ik toch dat deze theorie correct is en dat er geen uitzonderingen mogen bestaan op het verbod om regeringen macht te geven.
Mijns inziens moest de ontluikende dictatuur van Allende niet bestreden worden door een andere dictatuur in de plaats in te stellen. Een alternatief is burgerlijke ongehoorzaamheid, wat in Belgie toch een beproefde tactiek is in fiscale zaken.
Meer fundamenteel is de beste garantie tegen inbreuken op natuurlijke rechten, een wijdverspreid besef van het belang van deze rechten. Dat is moraliteit, en is iets dat enkel op lange termijn kan groeien, door onderwijs en politieke propaganda. In de praktijk betekent dat dat het moreel argument meer moet worden uitgespeeld. Bijvoorbeeld inzake de tobintaks moet men daar niet zozeer tegenzijn omdat het enkel als wereldwijde belasting effect kan hebben, dan wel omdat het een belasting is, wat een inbreuk is op iemands natuurlijke vrijheid.
gilbert
vrijdag, 14 januari, 2005 - 17:22@ Bema : De westelijke jordaanoever hoorde voor de zesdaagse oorlog toe aan Jordanie. Het is vreemd dat de consensus ontstaan is dat als Israel dit stuk land moet afgeven het niet aan de vorige eigenaars is maar aan de palestijnen. Doch dit geheel terzijde.
@ fcal : De reden voor de staatsgreep van Pinochet was minder de puinhoop die het regime van Allende moedwillig en door onkunde van het land aan het maken was dan wel de plannen van het regime om het leger politiek in te zetten. Pinochet was aanvankelijk geen tegenstander van Allende die hem overigens benoemd had en is pas laat van kamp gewisseld. Het is wel zo dat de niet geringe steun voor de staatsgreep, voornamelijk van de middenklasse, een direct gevolg is van de onteigeningen, inflatie e.a. Dat er een aanzienlijke steun voor Pinochet bestond was ook merkbaar aan het feit dat het plebisciet over een verlenging van zijn presidentschap in 1988 42% voor opleverde.
dof
vrijdag, 14 januari, 2005 - 17:30> Mijns inziens moest de ontluikende dictatuur van Allende niet bestreden worden door een andere dictatuur in de plaats in te stellen. Een alternatief is burgerlijke ongehoorzaamheid.
In Tienanmen scheen het niet te werken.
ivan
vrijdag, 14 januari, 2005 - 20:01Allende zou de Chileense economie uiteindelijk ten gronde hebben gebracht? Misschien wel, zoals Castro dat ook met Cuba heeft gedaan. Anderzijds moet men toch ook weten dat de V.S. geen onbelangrijke rol heeft in gespeeld. Richard Nixon gaf met name de toenmalige CIA-baas de opdracht via bevriende bedrijfsleiders (het Chileense grootkapitaal als men wil) de Chileense economie te ontregelen zodat de omstandigheden werden gecreëerd voor een rechtse staatsgreep (Nixon zei letterlijk: "make the economy scream", men kan dit nalezen op de website van de CIA.)Heeft Pinochet de economie in de goede richting hervormd? Uiteindelijk wel. Chili is door de V.N. onlangs uitgeroepen tot een ontwikkeld land. Maar ook hier moet men toegeven dat de belangrijkste economische vooruitgang is geboekt NA Pinochet, toen de democratie terug werd hersteld. Ik denk dat de reden hiervoor duidelijk is, en daarom vind ik Hayek's verdediging van Pinochet vrij zwak. Pinochet voerde een aantal economische liberale hervormingen door. So far so good. Maar op politiek en wettelijk vlak was Chili allesbehalve een liberaal land. Door deze afwezigheid van de "rule of law", zoals Hayek het zou uitdrukken, blijven ook de economische vrijheden in feite dode letter. Neem het waarborgen van private eigendomsrechten, toch wel de basisvoorwaarde voor een succesvolle liberale economie. Maar zonder de nodige instellingen zoals een onafhankelijk rechtsysteem of de nodige "checks and balances" in het politiek systeem is het toekennen van dergelijke eigendomsrechten het resultaat van politieke willekeur. Ze worden toegekend aan sommigen en niet aan de anderen. In het beste geval krijg je een vorm van "crony capitalism". Kapitalisme weliswaar, maar één waar de voordelen worden toebedeeld aan een selecte groep, de vrienden van de dicator. Een tijdlang kan dat succes hebben maar onvermijdelijk is dergelijk systeem tot ondergang gedoemd: Indonesië onder Soeharto is hiervan een goed voorbeeld. Jarenlang een hoge economische groei, maar als gevolg van de hoge corruptie, het gebrek aan transparantie enz... keerden de investeerders het land uiteindelijk de rug toe. Het is opvallend dat Indonesië het veel harder te verduren krijg tijdens de financiële crisis van eind jaren negentig dan meer democratische landen als Taiwan en Zuid-Korea. Wat ik wil zeggen is: liberalisme en democratie kunnen samengaan, liberalisme en dictatuur niet. Ja een dictator kan opteren voor het garanderen van private eigendomsrechten, kiezen voor handel i.p.v. protectionisme, de arbeids- en productmarkten flexibeler maken enz..Maar als de politieke rechten zoals in Chili niet worden erkend, blijven ook de economische rechten uiteindelijk zeer broos. Investeerders die denken aan de lange termijn blijven weg, ondernemers zijn er wel degelijk, maar ze houden zich eerder bezig met onproductieve en ontwijkende activiteiten (omkoperijen, corruptie, misdaad...). <a href="http://www.cato.o..." target="_blank">Hier</a> is een artikel van het recenste Cato Journal (Cato is een libertaire denktank) dat een onderscheid maakt tussen productief en onproductief ondernemerschap, met als voorbeeld Roemenië. Heel relevant is de tabel op p. 238 met daarin de voorwaarden voor een sociaal systeem dat productief ondernemerschap mogelijk maakt. Het betreft economische rechten, politieke instellingen en het juridisch systeem. Een dictatuur kan liberaal zijn op het eerste vlak, maar nooit op het tweede en derde vlak. Er is geen rule of law, en precies vanuit Hayekiaans oogpunt zijn dictaturen daarom volstrekt onverdedigbaar. Als we echte Hayekianen zijn moeten we daarom Pinochet's dictatuur verwerpen, zelfs wanneer de man "goede" (in feitelijk zin, niet in morele zin) dingen heeft gedaan. In één bepaalde betekenis was Pinochet minder erg dan Castro: hij was een liberaal op economisch vlak, en dat heeft als gevolg gehad dat Chili nu veel rijker is dan Cuba (en niet het Amerikaans embargo, dat overigens ook Castro zelf goed uitkomt). Maar een echte liberale democratie is nog altijd superieur tegenover een dictatuur met liberale doelstellingen. Dat heeft het Chili van na Pinochet bewezen.
ivan
vrijdag, 14 januari, 2005 - 20:47De twintigste eeuw de eeuw van Hayek? Mmmm. Ik denk toch dat de intellectuele eerlijkheid gebied te zeggen dat de twintigste eeuw de eeuw was van Keynes. Het idee van overheidsingrijpen tijdens een recessie staat nog altijd overeind en wordt door regeringen van verschillende signaturen toegepast (met uitzondering misschien van Thatcher, en de eerste twee jaren onder Reagan toen men een zware economiche crisis overhad om de inflatie onder controle te krijgen). Alleen het instrumentarium is veranderd: het beheersen van de conjunctuur wordt niet meer aan de politici overgelaten en publieke investeringen zijn niet langer het middel dat wordt gebruikt. In de plaats daarvan wordt het economisch management overgelaten aan een onafhankelijke centrale bank die prijsstabiliteit als primaire opdracht heeft (in Europa ten minste, in Amerika moet ook aandacht worden besteed aan economiche groei en werkgelegenheid, in die zin is de Amerikaanse federale reserve meer Keynesiaans dan de Europese centrale bank). En men verkiest tegenwoordig monetaire middelen om een economie aan te zwengelen (onafgezien van de fiscale automatische stabilisatoren). Een discretionair begrotingsbeleid evenwel, het creëren van grote overheidstekorten om de economie aan te zwengelen, wordt tegenwoordig niet langer aanvaard (tenzij, eigenaardig genoeg, in het Amerika van G.W. Bush). Maar dat men in deze richting geëvolueerd is, heeft men eerder te danken aan het verzet van Milton Friedman, dan aan dat van Hayek. Hayek, net zoals Schumpeter overigens, vond dat men recessies gewoon moest uitzweten. Friedman geloofde op dat vlak eigenlijk veel meer in het kapitalisme dan Hayek. Friedman beweerde immers dat recessies geen inherente karakteristiek waren van het kapitalisme. Als men de geldhoeveelheid jaarlijks met hetzelfde percentage liet aangroeien, kon men recessies uitschakelen. Voor Hayek waren recessies onvermijdelijk, maar ook goed. Hij was eigenlijk een homeophaat: laat het natuurlijk afweersysteem van het kapitalisme zijn werk gaan. Recessies voorkomen zou later leiden tot nog grotere recessies. Keynes daarentegen toonde aan dat het perfect mogelijk was dat de patiënt zonder geneesmiddelen niet zou overleven. Het is die doctrine die men heeft gevolgd in het verleden en nog altijd volgt in de praktijk, zij het niet noodzakelijk op de manier die Keynes zelf aanbeveelde.
Hayek's verdienste ligt op een geheel ander vlak, namelijk zijn inzichtingen inzake de rol van kennis en van competitie als een ontdekkingsprocedure. Hayek is de econoom van de kennismaatschappij, Keynes de econoom van het industrieel tijdperk. Een goed voorbeeld is de Soviet Unie. In tegenstelling tot wat her en der wordt beweerd, kunnen communistisch regimes een tijdlang zeer hoge groei optekenen. De prestaties kunnen zelfs een tijdlang beter zijn dan dat van liberale regimes. Economische groei onstaat immers grosso modo op twee manieren. Ofwel door accumulatie van kapitaal en arbeid (transpiratie), ofwel door productiever te werken (inspiratie). Communistische regimes zijn zeer goed in accumulatie; het is nu eenmaal simpeler om boeren met geweld de industrie in te dwingen (of anders de dood of het concentratiekamp in), dan dat je dat moet doen door ze aan te trekken via hogere lonen. In een democratie moet je de burgers via fiscale stimulansen tot sparen aanzetten (kapitaalaccumulatie), in een totalitair regime kan je de bevolking gewoon daartoe dwingen. Probleem is dat accumulatie te kampen heeft met de wet van de dalende meeropbrengst. Hoe meer kapitaal je inzet, hoe lager het rendement. Uiteindelijk zul je op zoek moeten gaan naar manieren om dat rendement op te trekken. Dat doe je door te innoveren en productiever te gaan werken, en daar is het kapitalisme, zeker een competitief kapitalisme, nu net heel goed in. Competitie is de belangrijkse motor van de noodzakelijke inspiratie die leidt tot kennis en innovatie. De Soviet Unie als autoritair systeem kende vrijwel geen groei inzake productiviteit. Al de groei van de economie was het gevolg van accumulatie. Al transpiratie dus en niks inspiratie. Maar in een kenniseconomie ben je zonder inspiratie niets. En dus kon, terwijl het Westen zijn kennismaatschappij uitbouwde, de Soviet Unie niet langer volgen. Ze hadden dat echter kunnen weten als ze Hayek wat beter hadden gelezen, in plaats van Marx. Het is duidelijk dat de relevantie van dit verhaald in de toekomst alleen maar groter wordt. Kennis, innovatie, inspiratie worden alleen maar belangrijker, en dus ook Hayek's inzichten. Als een land in de toekomst nog duurzame economiche groei wil optekenen dan zal ze dat moeten doen langs de weg van concurrentie en dus van de markt. Marx ging tenonder samen met de Soviet Unie, Keynes gaat misschien wel tenonder met het einde van het industrieel tijdperk, maar Hayek heeft de toekomst, de toekomst van de competitieve kenniseconomie.
palmer doubel
vrijdag, 14 januari, 2005 - 21:05Luc : een schitterende analyse van het ideeengoed van een van de grootste politieke filosofen van vorige eeuw.
Hayek zei : it is meaningless to describe the manner in which the marjets distributes the good things of this worl among particular people as just or unjust.
Hij was de patroonheilige van de vrije markt,de vader van het monetarisme,de nieuwe John Stuart Mill en de nieuwe Adam Smioth.
Zijn gematigde socialistische ideeen van in zijn jeugdjaren verdwenen snel als hij in Wenen les volgde bij Ludwig von Mises.
Hij werd de grote antagonist van Keynes.
De crisis van de jaren dertig schatte hij verkeerd in.De grote werklossheid toen was niet hety gevolg van de kredietexpansie maar van een deflatiebeleid,iets wat hij ontkende.
Door concurrentie wordt de menseliojke kennis op de meest optimale wijze benut.
Hij zei dat het fascisme het logische gevolg was van het socialisme en dat socialisme en vrijheid onverenigbaar zijn.
Churchill reeds nam zijn gedachten over.
Hayek was geen libertarian,die de mleest minimale overheidsbemoeienis zien als een ontoelaatbare repressie.
Conservatieven zijn bang voor veranderingen en houden teveel van autoriteit en begrijpen niets van economie,zei hij.
Hayek is ookde geesteliojke vader van het IMF.
Hij is de grote verdediger van het vrije marktdenken.
Hij was voor een actief milieubeleid,voor de beperking van het bezitten van wapens en voor de invoering van de dienstplicht.
President Bush zou in zijn visie gebuisd zijn.Een tekort op de Amerikaanse handelsbalans van 6 procent van het BBP in 2OO4 zou hij onverantwoord hebben gevonden.In de periode 1985 -1987 was er al een economische en financiele crisis omdat het tekort toen 3,6 procent was van het BBP.
Hij zou het onvoorstelbaargevonden hebben dat de totale schuld van de VS 326 procent van het BBP bedraagt,dit is het dubbel van 1985.
Terwijl de Amerikaanse export maar negen procent is van BBP.
Hayek was een utopist.Hij schreef : Vooruitgang is de beweging omwille van de beweging.Hier komt zijn liefde tot uitin,g voor tradities en voor de beschaving van het Avondland.
Collectivisme leidt tot slavernij.
Hij is ook de vader van Europa:Vrijheid van verkeer,goederen,arbeid en kapitaal.
Onze vrijheid is in dezelfde gedachtengang van Haeyek nog dsteeds bedreigd door het gelijkheidsdenken,door te hoge sociale zekerheidsbijdragen en hoge belastingen;door te veel regeltjes,door te sterke belangengroepen enz.
Deze aspecten zijn een risico voor een nieuwe slavernij.
Schroder en Hartz in Duitsland hebben het begrepen en hebben het hervormingsproces in hun land in 2004 ingezet en onze Minister Vanden Broucke heeft er ook een aanzet toe gegeven met zijn fameuze open brief van verleden jaar waarin op deze plaats werd over gedebatteerd.
Hayek was een voorstander van een dynamische samenleving waarin creativiteit en ondernemerschap,die onderworpen zijn aan voorspelbare regels,op onvoorspelbare wijze vooruitgang brengen.Hij stond positief tegenover complexe evolutionaire processen zoals wetenschappelijk onderzoek,concurrentie op de markt,artistieke ontwikkelming en nieuwe technologie.
Samen met die andere Ooostenrijker van oorsprong die naam en faam mùaakten In de VS Peter Drucker is hij een van de iconen van de vorige eeuw.
We zien met interesse uit naar deel twee van je beschouwingen,Luc.
Outlaw Mike
vrijdag, 14 januari, 2005 - 21:13Ivan, ik heb met interesse uw posten gelezen en ik onthou vooral uw stelling dat Keynes de econoom is van het industriële tijdperk en Hayek die van het informatietijdperk. Uw punt als zou de FED eerder een Keynesiaans instrument zijn en de ECB een Hayekiaans komt wat vreemd over aangezien het juist de VS die beschouwd worden als ultrakapitalistisch en Europa inderdaad ook wel als een vrijemarkteconomie maar dan wel hypergecorrigeerd. Men zou eerder het omgekeerde verwachten.
Overigens: is de ECB wel onafhankelijk? In zekere zin kan men toch stilletjesaan stellen dat de EU een soort van USE (United States of Europe) aan het worden is en dat de ECB gewoon haar Centrale Bank is, dus ook een overheidsinstelling zoals de FED.
Nog een opmerkingske bij uw kanttekening uit de eerste post:
"Pinochet voerde een aantal economische liberale hervormingen door. So far so good. Maar op politiek en wettelijk vlak was Chili allesbehalve een liberaal land. Door deze afwezigheid van de "rule of law", zoals Hayek het zou uitdrukken, blijven ook de economische vrijheden in feite dode letter. Neem het waarborgen van private eigendomsrechten, toch wel de basisvoorwaarde voor een succesvolle liberale economie."
Ha, het waarborgen van private eigendomsrechten! Bij mijn weten heeft Pinochet niemand onteigend. Het is misschien een platitude maar dan toch een met een kern van waarheid: "Rightwing dictatorships allow you to prosper economically if you shut up politically". Ik zou 1000 keer liever onder Pinochet leven dan onder Castro, je kon tenminste geld verdienen en een zekere welstand verwerven. En zoals we gezien hebben leidt dat op termijn tot uitdoven van de dictatuur. Nogmaals: zie ook Franco's dictatuur en de Spaanse economische "boom" uit de jaren zestig.
Maar linkse dictaturen, ho maar! Eigendomsrechten? Kijk eens naar het Venezuela van Hugo Chavez: zijn regime heeft net de gronden van een private ranch (Engels eigendom, 13000 ha) onteigend. Om het te "herverdelen" natuurlijk onder de arme sukkelaars. Ik wist dat Chavez zoals alle commies een idioot was maar dat hij de Zuidamerikaanse Mugabe zou worden had ik niet verwacht. Ik vraag me af wat voor draai die trut van een Naomi Klein daar nu weer aan gaat geven.
Outlaw Mike
vrijdag, 14 januari, 2005 - 21:20Ik begrijp gewoon niet hoe een weldenkend mens anno 2005 nog een communist of socialist kan zijn. De USSR, de Arabische landen et hun mix van socialisme en nationalisme, de adoptie van het socialisme door Afrikaanse landen na de onafhankelijkheid, Cuba, de Oostbloklanden, Vietnam, Cambodja, Argentinië onder Peron... allemaal mislukt. En nog geloven ze erin. Bij onze zuiderbuur is de Communistische Partij zelfs nog relatief sterk. Hoe dom kan een mens zijn?
ivan
vrijdag, 14 januari, 2005 - 21:46@Michael:
1. de FED heeft inderdaad de taak om ook een hoge werkgelegenheidsgraad en economische groei te verzekeren. Prijsstabiliteit is niet het enige doel. Dat is de wet. Dat kan uiteraard verschillen in de praktijk, met name wie er aan het hoofd van de FED staat. Begin jaren tachtig was prijsstabiliteit wel het hoofddoel, met een zware economische crisis tot gevolg. Het temmen van de inflatie heeft er wel voor gezorgd dat de V.S. later een soepel monetair beleid kon voeren, met als gevolg de economiche boom van de jaren negentig. Een ander voordeel van het Amerikaanse systeem is dat je voor de rest nog nauwelijks ingrijpen in de economie nodig hebt. Europa corrigeert uiteindelijk veel meer dan Amerika maar dan via sociale zekerheid, hoge belastingen, regulering en zo meer. De Amerikanen gebruiken dan weer meer fiscale stimulansen als ze de economie willen opkrikken dan Europa. En ze hebben nu minder schrik van inflatie, omdat ze dat in het verleden hard hebben aangepakt. Dus Keynes waart rond in Amerika, maar zijn geest blijf in de fles van de FED. In Europe daarentegen is zijn geest overal, behalve bij de centrale bank. Wat mij betreft, heeft Europe het hier perfect verkeerd.
2. Wat uw kanttekening inzake Pinochet betreft. Volledig akkoord. Ik schreef dan ook dat Pinochet de voorkeur verdiende boven Castro, omdat hij tenminste de private eigendomsrechten waarborgde. Het punt dat ik wilde maken is dat in een dictatuur dergelijk waarborgen uiteindelijk zeer broos zijn. Pinochet heeft niemand onteigend, maar bij afwezigheid van algemene regels, politieke rechten en een onafhankelijk rechtssysteem behoorde dit perfect tot de mogelijkheden. Dat de willekeur in Chili niet geleid heeft tot onteigeningen wil niet zeggen dat die willekeur er niet was.
Outlaw Mike
vrijdag, 14 januari, 2005 - 21:55Ivan, u schrijft: "Begin jaren tachtig was prijsstabiliteit wel het hoofddoel, met een zware economische crisis tot gevolg." (in de VS)
Hm, voor zover je een duizelingwekkend begrotingstekort niet interpreteert als een economische crisis heeft Reagan het toch goed gedaan? (u spreekt over het begin der jaren tachtig, zoals u ongetwijfeld weet begon Reagan zijn eerste termijn in 1980). Over inflatie onder Reagan heb ik geen gegevens. Wat er wel is geweest is een flinke jobaangroei.
Eureka
vrijdag, 14 januari, 2005 - 22:05Ivan schrijft : "maar Hayek heeft de toekomst, de toekomst van de competitieve kenniseconomie."
Als dat juist is, vrees ik dat wij er slecht voor staan.
Hoe kan Europa met zijn om en bij 300 miljoen hoofden competitief denken tegen 1.3 miljard Chinese hoofden ?
Men hoort alsmaar zeggen dat innovatie de weg is om de gevolgen van delocalisatie op te vangen.
Maar Chinezen hebben toch ook een hoofd en kunnen toch ook nadenken ? Zij kunnnen toch ook innovatief zijn ?
Als Hayek juist is dan kunnen wij nooit succesvol concurreren tegen de 1.3 miljard hoofden uit een liberalistisch China. Door hun groot aantal zullen zij altijd meer potentieel hebben en dus meer kansen hebben om betere kennis te ontwikkelen en te gebruiken.
Ik zie de gevolgen van de (liberale) globalisering dus eigenlijk somber in voor Europa.
Kom niet af dat ons onderwijs beter is dan dat van China.
Ik ben al 10 jaar werkzaam als ingenieur en heb nog nooit iets van mijn cursussen nodig gehad. Als ing. heb ik wel leren problemen op te lossen, maar dit leren Chinezen ook in hun onderwijs.
Hoe staan liberalen als jullie eigenlijk voor de gevolgen van de globalisering in Europa ?
ivan
vrijdag, 14 januari, 2005 - 22:23@Michael: het betreft de periode 1980-1982. Reagan begon zijn presidentschap zeer slecht in economische termen. Het strakke monetaire beleid leidde tot hoge intrestvoeten en een economische crisis. Pas nadien is, door verlaging van belastingen en vooral vermindering van regulering, de economische motor beginnen aan te trekken.
LVB
vrijdag, 14 januari, 2005 - 22:58@Palmer: je schreef: "Hij zou het onvoorstelbaargevonden hebben dat de totale schuld van de VS 326 procent van het BBP bedraagt".
Ik checkte zonet even de cijfers.
U.S. National Debt, http://www.brilli...
7600 miljard US dollar
Bruto Nationaal Product van de VS, volgens http://www.cia.go...
10990 miljard US dollar
Dus de staatschuld van de VS bedraagt 69% van het BNP.
De Belgische staatsschuld bedraagt momenteel 268 miljard euro (De Tijd, 27/12/2004). Het Belgische BNP bedroeg in 2003 267,5 miljard euro, zie http://mineco.fgo...
Dus de Belgische staatsschuld bedraagt momenteel net een fractie meer dan 100% van het BNP.
Maar inderdaad, in de Belgische pers lezen we dat we in een "modelstaat" leven (dat Belgische percentage daalt immers!) terwijl de VS een "astronomische", "gigantische", wat zeg ik, "onvoorstelbare" staatsschuld hebben. De vergelijking van de appelen met de peren terugbrengen tot het vergelijken van de staatschuld uitgedrukt in percentage van het BNP, dat is wellicht té eenvoudig voor onze kwaliteitspers.
VisualHugo
zaterdag, 15 januari, 2005 - 07:43@Luc: niet het percentage is belangrijk op zich, maar de trend. De VS heeft een structureel deficit dat groeit, en België (dank zij Vlaanderen) reduceert dat. Dehaene (een politiek genie) heeft die trend gezet na de verschrikkelijke jaren '80 en '90. In een vrije markt weerspiegelt zich dat in de koers van een munt. Say no more.
@Koen Robeys: wanneer ga je je ideëen nu eens eindelijk bundelen op een weblog? Je interventies in be.politics zijn paarlen voor de zwijnen. Je houdt je site http://users.skyn... veel te geheim.
@Paul Belien: het doet me plezier dat je het "gezin" als "extended family" ziet. In Azië (de Filippijnen,waar ik de helft van het jaar verblijf) is dat nog zo. Ook de "bakla's" spelen daarin hun productieve rol. "Bakla's" zijn wat we hier "gay" noemen, en het constant mikpunt (imho onterecht) van de "religious right" (Tanguy Veys).
@Palmer: de VS economie is inderdaad vrij autarkisch. De Belgische (Vlaamse) niet. De globalisatie komt hier harder aan dan in de VS, maar door die "natuurlijke" selectie hebben we er ook betere antwoorden op. De VS levert haar hamburgerjobs nog altijd zelf, in België zijn die waar mogelijk al globaal uitbesteed. De productiviteit ligt in België dan ook stukken hoger dan in de VS.
@Cosyns: Reagan kwam na Nixon. Hij heeft de VS haar zelfvertrouwen teruggegeven na Watergate, en de SU door bluffpoker op de (economisch, dus politiek) knieën gedwongen. Reagan was niet zo dom als hij voorgesteld werd (Newsweek, juni 2004).
Paul Belien
zaterdag, 15 januari, 2005 - 09:19@Eureka: Je opmerking is pertinent en je begrijpt Hayek beter dan je denkt. Je raakt inderdaad een belangrijk punt aan waar je Europa met China vergelijkt en wijst op de bevolkingscijfers. Die 1,3 miljard Chinezen hebben een voordeel op 300 miljoen Europeanen omdat 1,3 miljard hoofden veel meer weten dan 300 miljoen hoofden. Hayek kantte zich, vooral in zijn laatste boek "The Fatal Conceit", om die reden tegen de pogingen om aan bevolkingsplanning te doen. Wijlen Julian Simon (ook een lid van Mont Pelerin Society) deed hierrond heel wat onderzoek. Ecologisten zien de mens vooral als een veroorzaker van meer problemen (vervuiling enz), terwijl Hayek benadrukte dat de mens problemen oplost. Elke mens die er in een liberale samenleving bijkomt, betekent geen extra belasting, maar een extra hulp bij het oplossen van problemen en bij het creëren van grotere welvaart voor allen.
Ik heb in mijn boek "Abortus, het grote taboe" (1992) een heel hoofdstuk (hfdst 9) gewijd aan Hayeks visie op bevolkingsplanning.
Je kan de hele tekst vinden op het internet:
http://gader.port...
@VisualHugo en Dr. Ernst: Let op. Ik beschouw gezin niet als extended family, tenminste niet als je extended family beschouwt als clan of stam. Ik vrees dat ik de verwarring zelf in de hand heb gewerkt door van "extended family" te spreken - een begrip dat in het Engels op clan of stam slaat, eerder dan op uitgebreid gezin. (Het Engels heeft het moeilijk om onderscheid te maken tussen gezin en familie in bredere zin, omdat het woord "family" zowel gezin als familie betekent).
Het gaat mij om leden van eenzelfde familie die onder één dak wonen. Dat kunnen kinderen met hun ouders zijn, maar ook kinderen met ouders en grootouders, en (soms) ook wel eens met een oom of tante.
De verwijzing van Dr. Ernst naar de Moboetoe-clan is dus niet relevant. Wie, zoals Dr. Ernst in de Afrikaanse situatie geïnteresseerd is, kan bij Hayek heel wat vinden over het tribalisme en het leven in stamverband. Hij stelt het gezin juist als het tegenovergestelde hiervan en benadrukt dat maatschappijen die niet langer in stamverband leven, maar in gezinsverbanden welvarender worden omdat binnen gezinnen het individu zich kan ontwikkelen, terwijl in stamverbanden de stam, het volk, de clan telt, maar niet het individu.
Inderdaad kennen de tribale samenlevingen, zoals Dr. Ernst aangeeft, geen privé-bezit. Vandaar dat volgens Hayek het socialisme (waaronder hij - terecht vind ik - ook het nationaal-socialisme en fascisme rekent) een vorm van neo-tribalisme is. Vandaar ook dat nationalisme, indien men er een ideologie van maakt, zo gevaarlijk is omdat het dan al vlug naar socialisme neigt. Nationalisme moet je met liberalisme verbinden.
(let ook hier op met het Engels. "Nationalism" klinkt er negatief. Wat wij met nationalisme bedoelen, zoals de bekommernis om en liefde voor Vlaanderen, noemen Angelsaksers "patriotism" - hetgeen geen ideologie is, maar een deugd. Dat lijkt mij de correcte zienswijze).
palmer doubel
zaterdag, 15 januari, 2005 - 10:41Greenspan denkt dat hij een globale economie kan sturen, met één enkele parameter,nl. de monetaire politiek.
Op dezelfde wijze zijn de communistische regimes kapot gegaan en het sturen van de economie louter en allen door een centrale bank is uit de tijd.
Indien er een rechtbank zou bestaan die als criterium zou gebruiken gezond geld dan zou Meneer Greenspan allang veroordeeld zijn geweest.
Ik zou wel graag hebben gehad dat Friedrich von Hayek voorzitter was geweest van de Amerikaanse cebtrale Bank.
ivan
zaterdag, 15 januari, 2005 - 11:10@Eureka: ik vrees de concurrentie van de Chinezen veel minder dan anderen. Vergeet om te beginnen de wet van de comperatieve voordelen niet. Zelfs al zijn de Chinezen beter in alles dan wij dan nog hebben ze er belang bij zich te specialiseren in daar waar ze het best in zijn en de rest te importeren uit het buitenland. Op dat vlak zijn de Chinezen overigens zeer goede leerlingen; import naar China stijgt minstens even sterk dan de export van China. China is een zeer open land. En 1,3 miljard Chinezen zijn niet alleen "denkers" maar ook consumenten. Nu denk ik dat je wel ook een belangrijke verdediging geeft van twee fel gecontesteerde trends nl. de uitbreiding van Europa en immigratie. Immers, door sterk hierop door te blijven gaan, kan Europe zijn bevolkingspeil verder opkrikken. Bovendien verhoogt het ook de diversiteit, en, dat zal Hayek je ook vertellen, dat is een goede zaak. James Surowieki, in The Wisdom of Crowds, heeft recent aangetoond dat massa's vooral intelligentie vertonen als ze op een diverse wijze zijn samengesteld, met tegengestelde ideeën. Het is veel beter 500 miljoen Europeanen te hebben met diverse achtergronden dat 1,3 miljard Chinezen die allemaal hetzelfde denken.
Outlaw Mike
zaterdag, 15 januari, 2005 - 12:48VisualHugo, ik weet dat Ronnie de Amerikanen hun zelfvertrouwen teruggegeven heeft. Het is denk ik ook algemeen geweten dat zijn economisch beleid (Reaganomics) voor massale jobcreatie gezorgd heeft maar tevens ook voor een uitzonderlijk hoog begrotingsdeficit. Nu ja, uitzonderlijk hoog... in absolute termen en naar Amerikaanse normen misschien, ik ben er vrij zeker van dat de overheidsschuld ook onder Reagan nooit 100% of meer van het bbp bedroeg (zoals in ons Koninkrijk der Smurfen).
Btw, I like cowboys. Reagan, maar ook de huidige. Het is merkwaardig dat men t.a.v. Bush 43 dezelfde fout maakt als destijds met Reagan, nl. dat men hem als een domoor inschat. Als men aan het hoofd staat van een natie van 300 miljoen mensen met een bbp van 11.000 miljard dollar KAN men geen idioot zijn.
Wat die Chinezen betreft, ik zou het toch wel enigszins willen relativeren. Hoeveel van die 1,3 milard heeft toegang to degelijk onderwijs? Hoevelen zitten zodanig verstrikt in een afstompend armoedig bestaan dat zij nog de creativiteit zouden opbrengen om voor ons een bedreiging te vormen? Er is MASSALE armoede en miserie in China, verschrikkelijke milieuverontreiniging, een desastreuze inbalans M/V en binnen enkele decennia ook een vergrijzingsprobleem. Arbeiders zijn stront en "disposable": er vallen per jaar meen ik 120.000 doden te betreuren in de Chinese industrie. Moest China een land zijn met een veel betere levensstandaard, we waren allang weggevaagd.
Paul Belien
zaterdag, 15 januari, 2005 - 13:05@Ivan: Daar ben ik mee akkoord. Het zal je misschien verbazen van iemand die op het Vlaams Belang stemt, maar ik ben het eens met Hayek en Julian Simon: immigratie is een plus. Er is echter één voorwaarde: het moet gebeuren binnen een liberale samenleving (en ik bedoel niet het "liberalisme" van de sociaal-democratische VLD, maar het liberalisme van Hayek).
Onze problemen met migratie - en zij zijn reëel - zijn niet
het gevolg van immigratie, maar van ons bestel van sociale zekerheid. Moest je dit afschaffen, dan zouden trouwens heel wat immigranten terug naar huis keren, waar niet alleen het klimaat maar ook de toekomstmogelijkheden voor laaggeschoolden veel beter zijn.
M.a.w. wij hebben problemen met migranten omdat die mensen om de verkeerde reden naar hier komen. Wij zullen deze problemen blijven hebben, zolang wij het SZ-stelsel niet aanpakken. Daar wil echter zelfs het Vlaams Belang niet aan beginnen, omdat ook deze partij gevangen zit in de socialistische paradigma's van de zg. welvaartsstaat - zoals alle andere partijen overigens. (Zeer terecht droeg Hayek zijn "Road to Serfdom" daarom op aan "the socialists of all parties.")
De verhangenheid aan deze paradigma's is echter niet de enige reden waarom socialisme, ondanks zijn economisch falen, vandaag zo populair blijft. De andere reden - hoe kan het ook anders - is seks.
Ik citeer Hayek's leermeester Ludwig von Mises, die in 1922 in zijn boek "Socialism" schreef:
"Proposals to transform the relations between the sexes have long gone hand in hand with plans for the socialization of the means of production. Marriage is to disappear along with private property, (...). Socialism promises not only welfare--wealth for all--but universal happiness in love as well. This part of its programme has been the source of much of its popularity." (...)
"Free love is the socialist's radical solution for sexual problems. (...) Man and woman have the same economic rights and the same duties, as far as motherhood does not demand special consideration for the woman. Public funds provide for the maintenance and education of the children, which are no longer the affairs of the parents but of society. Thus the relations between the sexes are no longer influenced by social and economic conditions. Mating ceases to found the simplest form of social union, marriage and the family. The family disappears and (...) choice in love becomes completely free. Men and women unite and separate just as their desires urge. Socialism desires to create nothing that is new in all this, but 'would only recreate on a higher level of culture and under new social forms what was universally valid on a more primitive cultural level and before private ownership dominated society.'"
De volledige tekst van het boek "Socialism" (meer dan 600 pagina's in gedrukte vorm) staat op het internet.
http://www.econli...
ivan
zaterdag, 15 januari, 2005 - 14:08@Paul: ik denk dat Nachtwacht vanavond hierover zal gaan. Ik ga ermee akkoord dat de sociale zekerheid een belangrijk element is, maar niet meer dan een van de elementen. Er is een grote waaier van redenen waarom een land migranten aantrekt. Een goed ondernemingsklimaat bvb. kan een element zijn om migranten aan te trekken wat de reden is waarom in de jaren negentig zoveel Indiërs naar Silicon Valley zijn getrokken, met positieve gevolgen voor de V.S. én India. Ook hogere lonen, meer welvaart alsook meer vrijheid in het algemeen spelen een rol. Voor het ontvangende land is het evenwel duidelijk dat je beter migranten kunt aantrekken omdat je meer welvarend bent of een beter ondernemingsklimaat hebt dan omwille van een uitgebreid sociale zekerheidsstelsel. Dat is de reden waarom in de V.S. minder problemen zijn met migranten dan bij ons.
Eureka
zondag, 16 januari, 2005 - 00:04@Paul Belien
Ik heb met zeer veel interesse uw hoofdstuk ivm Hayeks visie van bevolkingsplanning gelezen.
Ik raad aan diegenen die geinteresseerd zijn om te weten wat Playboy magazine te maken heeft met bevolkingsplanning dit hoofdstuk eens te lezen.
Maar ik hoor het allemaal wel graag zeggen, het traditionele gezin. Een vrouw thuis met 3 kinderen is voor mij (ingenieur) echter een onhaalbare financiele kaart :
1. Ik werk namelijk bij een 'racistische' werkgever die staat te popelen om mijn job door
Spleetogen in China of Indiers in Indie out te sourcen.
2. Door de torenhoge woningprijzen heb ik ook een torenhoge lening aan mijn broek.
3. Aangezien kennis belangrijk is, moet ik zien dat mijn kinderen ook kans krijgen op een goede opleiding. Probleem is dat wanneer mijn kinderen willen voorstuderen ik 50 jaar ben en mijn werkgever mij kansarm (en daarmee mijn 3 kinderen studiearm) op brugpensioen zet.
Al deze zaken zorgen ervoor dat :
1. Mijn vrouw mee gaat werken. Gewoon om het risico op inkomensverlies te verkleinen wanneer een 'racistische' werkgever om begrijpelijke redenen besluit om het werk door Spleetogen te laten doen.
2. Ik zelf aan gezinsplanning doe en slechts opteer voor 1 kind, dat ik dan alle nodige kansen kan geven, zelfs als mijn 'racistische' werkgever ervoor opteert om het werk door iemand van een ander ras in een ander land te laten doen.
Ik geef toe dat met mijn loon als ing. ik in staat ben om een lening, een vrouw en 3 kinderen te kunnen financieren. Maar dit kan enkel als ik mijn job tot mijn kinderen het huis uit zijn, niet verlies. Mijn vrouw gaat dus niet werken om de eindjes aan elkaar te knopen, maar gewoon om het risico op jobverlies te kunnen indekken.
Begrijpt u mijn (en geloof me, die van veel van mijn collega's) houding en dat het "traditioneel gezin" (vrouw thuis, zorgend voor de kinderen) niet meer haalbaar is ?
@Ivan : "Nu denk ik dat je wel ook een belangrijke verdediging geeft van immigratie. "
Mijn hierboven beschreven misschien ietwat sarcastische uitlating (die echter wel de realiteit beschrijft) laat al uitschijnen dat ik serieuze twijfels heb over 'racistische' werkgevers.
Als ik al de teksten hier lees, zie ik trouwens dat migratie een zeer liberaal en dus "rechts" begrip is.
Ik begrijp dus niet waarom linksen er zo op hameren dat werkgevers racistisch zijn. (Het werk door Spleetogen laten uitvoeren, lijkt mij niet zo echt een racistische daad te zijn).
Misschien hebben de linksen Hayek niet gelezen, maar heeft iemand een verklaring :
1. waarom werkgevers migranten blijkbaar niet aanwerven (gezien de werkloosheid onder migranten.)
2. werkgevers als 'racistisch' bestempeld worden ?
Koen Robeys
zondag, 16 januari, 2005 - 15:35Het verband tussen seksueel gedrag, sociale structuur en ecologie heeft veel te diepe wortels om met een simpel economisch verband te kunnen worden uitgedrukt. Natuurlijk schaar ik me meteen achter het zeer Marxistisch idee dat andere schrijvers hier ook uitgesproken hebben, en dat dat verband bestààt. Maar in dit onderwerp is er werkelijk heel, heel veel meer aan de hand.
De theoretische achtergrond komt uit de biologie, met de evolutietheorie. Uit die theorie volgt dat we allemaal nakomelingen zijn van individuen die doorheen de generaties hun kans op nakomelingschap hebben gemaximalizeerd. Dus wij zijn de erfgenamen van genetisch materiaal dat doorheen verschillende periodes IN HET VERLEDEN die kansen maximalizeerde. Welk plaatje verschijnt er dan niet "in het verleden", maar wel "nu", dwz, in de historische tijdperken die we kunnen waarnemen?
De mens is één soort temidden van een 200 soorten vandaag bestaande primatensoorten. Alle 200+ hebben ze een andere sociale structuur met een verschillende soort seksueel gedrag. Allemaal, namelijk, zijn ze aangepast aan een heel verschillende ecologie, alsook aan een heel verschillende sociale structuur, die op zijn beurt zelf een aanpassing is aan de ecologie.
Monogamie is één vorm van socio-seksueel gedrag dat bij primaten voorkomt, naast polygamie, polygynie, diverse soorten promiscuïteit, en ongetwijfeld nog wel andere.
Daarbij is monogamie een voor apen vrij uitzonderlijk verschijnsel, hoewel het wel voorkomt in de families van, bijvoorbeeld, de gibbons. Zoals Dawkins in één van zijn boeken schrijft, het is een zeer interessante vraag waarom een nogal uitzonderlijk soort apengedrag wel voorkomt bij mensen en gibbons, wanneer je bedenkt dat (a) het wel vrij veel voorkomt bij vogels en dat (b) gibbons hoog in de bomen leven.
Grijns.
Tijd voor een noodgedwongen sterke simplificatie. Neem voor het gemak aan dat monogamie voorkomt wanneer de jongen, hoog in de toppen van de bomen zo kwetsbaar zijn, dat één individu de taak van ze tot volwassenheid brengen niet alleen aankan.
Eerst de theorie. Er is een grote populatie, en de mannetjes vertonen een gevariëerd soort gedrag. Dus de vrouwtjes broeden hun ei uit, en sommige mannetjes helpen wormen zoeken, terwijl andere achter andere vrouwtjes aanzitten (die dan natuurlijk ook eieren leggen, enzovoort).
Hoe kwetsbaarder de jongen zijn, hoe minder generaties het duurt voor de mannetjes die meehielpen wormen zoeken meer nakomelingen hebben dan de mannetjes die meer eieren deden leggen - maar die vervolgens ook weer lieten afkoelen.
Dus met het verstrijken van de generaties krijgen meer mannetjes genen om te helpen wormen zoeken, *indien* dat gedrag ook erfelijk is, en *indien* de omgeving daarop selecteert zoals beschreven.
De meeste soorten primaten leven in een soort omgeving waarin de omgeving niet erg sterk selecteert op bijdragen van mannetjes in het grootbrengen van het nageslacht. Verder zijn er kerngezonde theoretische redenen waarom zowel mannetjes als vrouwtjes er belang bij hebben om een serieus scheve schaats te rijden (die redenen zijn bovendien erg verschillend voor de twee geslachten, en de mate van dat gedrag lijkt dan ook te verschillen voor beide.)
Even recapituleren.
(1)Van een fatsoenlijke aap kan je eerder een soort promiscuïteit verwachten dan een vorm van monogamie.
(2)Als de jongen kwetsbaar zijn ontstaat er een druk tot monogamie (en groooote nuance, dit is maar één reden tot het ontstaan daarvan, maar omdat het een gemakkelijk uit te leggen reden is, gebruik ik die altijd als manier om het theoretisch concept uit te leggen).
In een wereld waarin (1) en (2) waar zijn, ontstaat voor de mannetjes een groot risico. De vrouwtjes kunnen zwanger raken van een bepaald mannetje, maar vervolgens een ànder mannetje wijsmaken dat de kleine eigenlijk van hem is. Dat mannetje steekt dan zijn tijd in het zoeken naar wormen voor genen die niet van hem afkomstig zijn, en met het verstrijken van voldoende generaties worden alle mannetjes ook nog eens extra waakzaam voor dat soort gedrag in hoofde van de vrouwtjes. De andere hebben immers minder nakomelingen.
(Dus: kuisheidsgrodels, sociaal isolement, burkha's, dubbele moraal... je kent dat.)
Met andere woorden, mannetjes zullen bereid zijn hun energie te steken in het helpen grootbrengen van nakomelingen wanneer ze goede redenen hebben dat het hun *eigen* nakomelingen betreft, EN wanneer de ecologie maakt dat jongen die steun nodig hebben. En om "zeker" te zijn dat het hun eigen nakomelingen betreft kunnen ze altijd een "huwelijk" sluiten en allerlei materiële of spiritueel hoofdravende manieren vinden om de vrouwtjes ervan te overtuigen binnen dat huwelijk te blijven.
Met die theorie in het achterhoofd hoeven we niet verbaasd te zijn wanneer we zien dat in tijden van grote economische vooruitgang, dus minder grote kwetsbaarheid van de jongen, sociale structuren die de uitdrukking zijn van een meer armoedige ecologie, op de terugweg raken.
Een andere manier om te zien hoe sterk de sociale structuur en de bijhorende seksuele moraal sterk met ecologische draagkracht samenhangen, is een overzichtje van wat de mensheid zoals vertoont. Het blijkt dat monogamie ook bij de mens een niet zo heel veel voorkomend verschijnsel is. Uit het blote hoofd herinner ik met dat het om enkele tientallen percenten van het totaal zou gaan. Als je er seriële monogamie van maakt (dus individuen hebben maar één partner tegelijk, maar doorheen hun leven hebben ze er wel meerdere) stijgt het percentage een stuk. Maar desondanks zien we ook veel voorbeelden van haremstructuren, enkele gevallen van polygynie, prmiscuïteit; uiteindelijk een breed spectrum.
Allemaal precies wat je zou verwachten van een aap die (a)bekend staat om zijn grote flexibiliteit, en (b) sinds zijn zijn relatief korte bestaan zo weinig anders heeft gedaan dan migreren dat hij nu zowat de hele planeet bevolkt. En bijgevolg zijn flexibiliteit heeft gebruikt om aan de verschillende soorten omstandigheden verschillende soorten sociaal en bijhorend seksueel gedrag te ontwikkelen.
En natuurlijk hebben ze allemaal, van de meest primitieve stam in de jungle tot de meest geavanceerde culturen vandaag, verklaard dat hun seksuele moraal niets minder was dan de uitdrukking van de Natuurwetten zelf, liefst persoonlijk afgekondigd door uitgerekend hun godheid :-)
Beste groeten, Koen
PS Vroeger had ik dat allemaal vergezeld laten gaan van veel bibliografie, maar momenteel zit dit onderwerp iets dieper. Ik heb geprobeerd aan te geven waar de stap nogal groot is, en er kunnen er nog wel tussengeslopen zijn zonder dat ik me daar nog zo goed van bewust ben.
LVB
zondag, 16 januari, 2005 - 16:47@Koen: Zeer interessante uitleg. Ik ben wellicht een even grote aanhanger van Dawkins als jij. In het artikel dat ik gisteren schreef over de landing op Titan, had ik bijna geschreven dat ook de drang naar exploratie en kolonisatie van onbekende gebieden (dus ook de ruimte) evolutionair te verklaren valt.
Maar een inzicht in de evolutionaire oorsprong van ons gedrag, betekent nog niet noodzakelijk dat wij in ons bewust, rationeel gedrag ons als de gevangenen moeten gedragen van een darwinistisch determinisme. Het is zeer belangrijk dat we ons bewust zijn van de evolutionaire oorsprong van onze drijfveren. Die oorsprong vormt een verklaring, maar daarom nog niet noodzakelijk een verantwoording of een goedkeuring. Maar ik ben ervan overtuigd dat je het daarmee wel eens bent.
Koen Robeys
zondag, 16 januari, 2005 - 17:30Het is evolutionair te verklaren waarom ik graag chocolade eet: zoete smaken laten toe rijp fruit te onderscheiden van onrijp of rot fruit, en anders dan gewone apen ("monkeys") kunnen mensapen ("apes"; je herkent ze aan het feit dat ze geen staart hebben) alleen rijp fruit verteren.
Dus is het "natuurlijk" dat ik graag chocolade eet, en dus "moet" ik chocolade eten en is het zelfs onvermijdelijk dat ik chocolade eet en iedereen die zelf niet graag chocolade eet is eigenlijk een onaangepaste die in heropvoedingskampen...
Hmmmm, het begint er *te* dik bovenop te liggen.
Prachtig stuk, overigens, met dat leven op de planeet dat een metalige huid heeft en onduidelijke rituelen uitvoert op besneeuwde bergflanken.
:-)
Koen
Jacques
zondag, 16 januari, 2005 - 19:58Ja, we eten dus natuurlijkerwijze gaag zoetigheden en chocolade, maar er is toch een verschil tussen chocolade en ander zoetigs, dat enkel bestaat uit suiker, wat kleurstoffen, en arabische gom?
Dankzij de theobromine (in fondant 426 mg/100 g en in melkchocolade 169 mg/100 g) de pherylethylamine en de serotonine die het bevat, heeft chocolade een opwekkend effect. Chocolade verhelpt depressieve stemmingen dankzij de xanthogene basis die de adrenalinere-ceptoren blokkeren en de stresseffecten verminderen. Chocolade is een genotmiddel omdat het in staat is om endorfine te laten afscheiden door het organisme, een substantie die een opbeurend effect heeft. (Endorfine is een door de hersenen voortgebrachte stof, die op morfine lijkt en een pijnstillende werking heeft). De inname van iets lekkers vermindert de afscheiding van adrenaline die stress veroorzaakt.
Chocolade bevat ook fenolen, dit zijn zwakke zuren, die als anti oxidatiemiddel en ook wegens hun bacteriologische eigenschappen onder andere de houdbaarheid van 1evensmiddelen verlengen. Daardoor leven wij ook wellicht langer door chocolade te eten. Deze fenolen vinden wij ook terug in voedingsmiddelen zoals wijn, citrusvruchten, gerookt vlees en vis.
Allez, Koen, brei hier eens een mooie theorie aan!
Koen Robeys
zondag, 16 januari, 2005 - 20:33Er valt niet zoveel te theorieën, wel? Chocolade heeft de beschreven eigenschappen, maar chocolade is ook een mooie illustratie van hoe evolutionair verklarbaar gedrag helemaal niet hetzelfde is als "wenselijk" gedrag. En voor dat laatste heb ik het even gebruikt.
Overigens ben ik sinds een jaar ook tot rode wijn bekeerd. Wat moet ik doen om wijn te leren kennen?
Uimmm, we raken off-topic. Misschien naar een nieuwsgroep uitwijken?
Beste groeten, Koen
NoName.
zondag, 16 januari, 2005 - 22:32Heel veel mooie reacties, al dan niet ter zake, veelal leerrijk, maar ik stel mij de vraag waarom LVB dit onderwerp aansneed.
Even de punten bondig herhalen :
- Hayek een liberale econoom die stond voor een minimale staat,
- kritiek op de groeiende macht van de verzorgingsstaat,
- met kritiek op de verzorgingsstaat wegens de gevolgen ervan ... via zijn boek "The way of serfdom",
- de recente kritiek op Michel vanuit de Brusselse liberale denktank,
- de invloed van Hayek op de toenmalige belangrijkste economie van de wereld (het scharniermoment),
- de visie op de herverdeling (door de centraal geleide staat),
- de visie op de oorlog(en) door die presidenten gevoerd,
- de federale visie als gedecentraliseerde beleidsvorm,
- de wisselwerking tussen dictatuur en vrije handel en de positieve gevolgen op de economie en de ontwikkeling van het / een land.
Een op dit ogenblik zeer toepasselijke 'blauwe' draad zou ik zeggen. Eigenlijk de aanleiding voor een fundamentele discussie over de vele vormen van vrijheid en hun invloed op de maatschappij.
Ik zou alvast zeggen, dat het duidelijk is dat de toevallige omstandigheden een sterke en uiterst verrassende invloed hebben op de gedragingen en het eindresultaat, ten minste als je de relatie bekijkt tussen de geproduceerde teksten op dit forum en het werkmiddel dat ter beschikking staat.
Eigenlijk zeer toevallig, maar op zich toch het bewijs van de stelling, met name de interactie tussen de vele soorten vrijheden of de beperkingen ervan en de ontwikkeling, groei of stagnatie van de maatschappij.
Corse
vrijdag, 25 februari, 2005 - 22:04Twee alternatieven betreffende het aanzwengelen van onze economie.
9. Het brengen van democratie in de private verdiensten.
( Laatste aanpassing: 08 - 02 - 2005 ) (Deze gedachte maakt deel uit van de open debat cultuur, het zogenaamde vrije denken.)
Homosapiens wat niet meer betekent als: de denkende mens of de verstandige mens, het verschil tussen mens en dier is zijn denken en het overwinnen van zijn extreme instincten en driften, ongemanipuleerde informatie verhoogt het bewustzijn.
We zijn op een punt aangekomen in onze beschaving om de verdere totaal democratisering van onze samenleving die de oude Grieken hebben ingezet voort te zetten, dit is noodzakelijk.
Waarom moeten we democratie in de private verdiensten brengen?
Voor wat de gemiddelde veelverdiener in Europa op één jaar verdiend,
daar moet de gemiddelde weinigverdiener in Europa 100 jaar voor werken, dit kan niet!!!!!.
De hoeveelheid geld dat aanwezig is in een land bij hoog of laagconjunctuur is praktisch altijd hetzelfde.
Bij hoogconjunctuur (economische welvaart) is de hoeveelheid geld van een land verdeeld over de totale samenleving.
Bij laagconjunctuur (economische armoede) is de hoeveelheid geld van een land niet verdeeld over de totale samenleving.
Extreme concentraties van geld en rijkdom enerzijds veroorzaken extreme concentraties aan geldgebrek anderzijds, daardoor armoede en criminaliteit.
De politiek heeft als doel extreem slechte verdeling van geld en rijkdom in onze samenleving te verwerpen en deze extreem slechte verdeling zeker niet te promoten, scholen en universiteiten kunnen dit in hun programma opnemen.
Extreme concentraties van geld en rijkdom in onze samenleving verlammen en destabiliseren de economie.
Op lange termijn valt ons fijngevoelig economisch rad stil en is niet meer in gang te krijgen.
Het herverdelen van geld en rijkdom heeft als gevolg hoogconjunctuur en economische stabiliteit, de wet van oorzaak en gevolg.
Zij die over extreme hoeveelheden geld en rijkdom beschikken geven dat nu eenmaal niet graag af, een eeuwenoud zeer.
Hoe groter de kloof tussen rijk en arm, hoe hardnekkiger de rijken zich aan hun macht en rijkdom vastklampen en hoe minder kans de arme hebben om er bovenop te geraken, een altijd maar moeilijker te doorbreken vicieuze cirkel.
Wanneer er in het verleden geen herverdeling van geld en rijkdom mogelijk was had dit oorlogen en revoluties tot gevolg.
De verbinding tussen het heden en het verleden is onze toekomst, zij die het verleden niet herinneren zullen het opnieuw moeten beleven, deze oerwet is nog steeds geldig.
Door 2 soorten geld in onze samenleving te creëren kunnen we de herverdeling van geld en rijkdom bespoedigen.
1. Economisch geld: (Economische Euro) dit geld wordt gebruikt om te ondernemen en dit zonder beperkingen.
2. Privaat geld: (Privaat Euro) dit geld wordt enkel gebruikt voor privaat doeleinden en dit met beperkingen.
Met de huidige banktechnologie zonder contant geld is het mogelijk om privaat uitkeringen 100% te controleren.
Voor te beginnen heeft iedereen recht op een minimum uitkering aan privaatgeld:
Deze afhankelijk van zijn of haar inzet voor de samenleving, inzet kan zich niet vererven.
Rekening gehouden met de huidige toestand is dit ongeveer 1.250 Euro minimum per maand.
De uitkering aan privaatgeld kan maximum:
Deze afhankelijk van zijn of haar inzet voor de samenleving, inzet kan zich niet vererven.
Rekening gehouden met de huidige toestand is dit ongeveer 12.500 Euro maximum per maand.
Het onderscheid tussen deze privaat uitkeringen is nog te extreem groot, ongeveer één op 10, maar dat kan na verloop van tijd verminderen, door totaal automatisering van onze economie kunnen deze verschillen kleiner worden.
De verschillen van één op tien zijn al een immense verbetering ten opzichte van de huidige verschillen.
De huidige meest extreme verschillen bedragen ongeveer gemiddeld één op 3.000, m.a.w: diegenen met het laagste inkomen in Europa moeten 3.000 jaar werken voor wat diegenen met het hoogste inkomen op één jaar verdienen.
Democratie in de private verdiensten is een vorm van globalisering die voor onze samenleving een enorme stap voorwaarts zou zijn, te beginnen met Europa.
Voor de huidige generatie met een extreem groot privaat inkomen zal dit systeem niet zo gemakkelijk zijn, maar de volgende generaties plukken daar de vruchten van.
Het zou de herverdeling van geld en rijkdom in Europa bespoedigen en de Europese economie grondig verbeteren.
De echte dynamische ondernemers worden op deze manier gescheiden van diegenen die enkel ondernemen omwille van hun privaatdoeleinden, echte dynamische ondernemers hebben als doel de samenleving te verbeteren zonder eigenbelang.
Dit is één van de vele mogelijkheden om een meer evenwichtige vorm van samenleving te bekomen.
Om te voorkomen dat in de nabije toekomst (vermoedelijk het jaar 2025) slechts 2% van onze samenleving beschikt over 95% van onze volledig geautomatiseerde economie, rijkdom, wetenschap en grondstoffen en daardoor beschikt over een enorme rijkdom die enkel voor privaat doeleinden wordt gebruikt, daarvoor moeten we onze huidige wetgeving aanpassen.
De eigenaars van onze totale vrije markt economie moeten leren flexibel zijn, zoals iedereen, herverdeling van rijkdom en kapitaal leren aanvaarden in onze moderne samenleving.
Het maken van misbruik van onze democratische open samenleving kan niet, elke samenleving op onze planeet heeft spelregels, om een open samenleving te garanderen moet men het brengen van democratie in de private verdiensten respecteren.
De inzet van vele eigenaars van onze totale vrije markt economie is extreem klein, en de beloning daarvoor: al verschillende generaties te extreem groot.
In onze moderne tijden is extreme privaat rijkdom en armoede taboe, dit extremisme moet vermeden worden, het remt elke vorm van beschavingsgroei af en heeft enkel eigenbelang tot doel.
12. Het einddoel, een volledig geautomatiseerde economie
( Laatste aanpassing: 08 - 02 - 2005 ) (Deze gedachte maakt deel uit van de open debat cultuur, het zogenaamde vrije denken.)
Homosapiens wat niet meer betekent als: de denkende mens of de verstandige mens, het verschil tussen mens en dier is zijn denken en het overwinnen van zijn extreme instincten en driften, ongemanipuleerde informatie verhoogt het bewustzijn.
Ons einddoel een volledig geautomatiseerde economie, hier heeft de mens en zijn totale samenleving zijn hoogste doel bereikt “zijn einddoel”, de totale samenleving kan zich volledig wijden aan de essentie van het leven zelf: het opvoeden van kinderen, sporten, reizen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, ethische en morele waarden enz.
Het uitbuiten van mens door mens gehoord hiermede tot het verleden, de volledig geautomatiseerde economie staat nu ten dienste van de totale samenleving, onze voorbeeld modelsamenleving met gelijke rechten voor iedereen kan zich hier volledig ontplooien.
Welke ideologie of levensbeschouwing de mens ook heeft, zolang het de samenleving maar voorwaarts brengt en dit in evenwicht met de natuur, dit nieuwe denken bepaald onze toekomst en zorgt voor een economische wereldstabiliteit.
Onze huidige half geautomatiseerde economie is niet de waarheid in laatste instantie maar zij is de weg naar onze toekomstige volledig geautomatiseerde economie, in 2025 zal onze samenleving ongeveer zijn einddoel bereikt hebben, een verdere perfectionering van deze totale automatisering zal natuurlijk noodzakelijk zijn.
Tijdens de huidige overgang van half naar volledig geautomatiseerde economie moeten we er in de eerste plaats voor zorgen dat onze sociale vangnetten behouden blijven, na deze overgang zijn deze sociale vangnetten niet meer noodzakelijk vermits er een grondige herverdeling van de rijkdom in onze samenleving zal plaatsvinden.
In de overgangsperiode naar de totaal geautomatiseerde economie zullen de oplossingen voor armoede en extreme privaat rijkdom moeten worden vastgelegd in onze grondwet.
Door verenigde krachten van wetenschappers, machinebouwers, ingenieurs en arbeiders kan onze economie zich verder automatiseren.
De huidige volledig geautomatiseerde bedrijven stellen geen mensen te werk en maken ontzaglijke winsten, deze dienen meestal voor privé gebruik, deze winsten veroorzaken extreme privaat rijkdom en dit op zijn beurt veroorzaakt extreme armoede, de wet van oorzaak en gevolg,
De zelfinbreng van de eigenaars, aandeelhouders en topmanagers van deze geautomatiseerde bedrijven is zeer gering en de beloning daarvoor te extreem groot, dit veroorzaakt een slechte verdeling van geld, rijkdom en grondstoffen in onze samenleving en destabiliseert onze economie.
Deze economische dictators en despoten belasten daardoor onze samenleving en remmen ontwikkeling en beschaving af.
Om dit extremisme te voorkomen moeten we onze basis wetgeving veranderen en aanpassen aan de moderne tijden.
Het is een feit dat we in deze overgangsperiode toch naar een andere soort oplossingen voor de werkloosheid, armoede en extreme privaat rijkdom zullen moeten zoeken, want een samenleving die steeds meer geautomatiseerd geraakt is als een machine die steeds meer werklozen en armoede produceert.
De naam werkloosheid zal moeten verbannen worden uit ons denken, de huidige naam werklozen zal vervangen worden door de naam:
“mensen die reeds de vruchten benutten van de resultaten van de volledig geautomatiseerde economie” woordelijk afgekort:
R.V.G.E mensen, na geruime tijd geniet uiteraard de totale samenleving van deze volledig geautomatiseerde economie.
Om te voorkomen dat in de nabije toekomst (vermoedelijk het jaar 2025) slechts 2% van onze samenleving beschikt over 95% van onze volledig geautomatiseerde economie, rijkdom, wetenschap en grondstoffen en daardoor beschikt over een enorme extreme privaat rijkdom die enkel voor privaat doeleinden word gebruikt, daarvoor moeten we onze huidige wetgeving aanpassen, we kunnen een belastingsysteem ontwikkelen dat de bestaande wereldrijkdom herverdeelt en daardoor economische wereldstabiliteit garandeert.
Bestaand huidig belastingsysteem veranderen naar overgangsbelastingsysteem:
Als we voor bedrijven een gouden tapijt uitleggen om te investeren in het buitenland, dan moeten we niet schrikken dat onze bedrijven verhuizen naar het buitenland.
Dit nieuwe belastingsysteem mag de drang naar automatisering niet hinderen en zeker geen verhuizingen van onze economie naar de gekende uitweg (lage-loonlanden) teweegbrengen.
Hoge lonen geven de impuls aan bedrijven om te automatiseren en te moderniseren wat hun sterk maakt om te concurreren, verhuizen is daardoor niet noodzakelijk, dit is voor onze totale samenleving een zeer goede zaak!
Alles moet zo simpel mogelijk gemaakt worden maar niet simpeler.
Belastbaarheid Automatisering Te werk stelling
A extra hoge tarifering bedrijfsverhuizingen naar lage loonlanden tewerkstelling verdwijnt, sociaal kerkhof.
B hoog tarifering huidige totaal automatisering geen tewerkstelling
C middel tarifering huidige half automatisering kleine tewerkstellingsgraat
D laag tarifering huidige minimum automatisering grote tewerkstellingsgraat
E zeer lage tarifering of vrijstelling dienstensector intensieve tewerkstellingsgraat
De politieke chirurgen die dit werk willen doen, zijn de grondleggers van onze toekomst, het nieuwe denken en de nieuwe wereld.
Europa kan deze etterende kanker van bedrijfsverhuizingen naar lage loonlanden nog beperken en extreme rijkdom en extreme armoede nog verhinderen, laat ons hopen dat de terminale kanker van Amerika nog te behandelen is.
Misschien kunnen we rekenen op de intelligentie van de eigenaars van de bestaande totale vrije markt economie, ze kunnen ook vrijwillig hun extreme privaat eigendommen schenken aan de totale samenleving en afzien van hun eigen denkwereld van extremisme en eigenbelang, in onze moderne tijden is extreme privaat rijkdom en armoede taboe, dit extremisme moet vermeden worden, het remt elke vorm van beschavingsgroei af en heeft enkel eigenbelang tot doel, vrijwillig schenken is de beste manier uiteraard, dit om in de toekomst nogmaals revoluties, terrorisme, oorlog, en genocide te voorkomen, zij die het verleden niet herinneren zullen het opnieuw moeten beleven.
De rijke moeten leren flexibel zijn, zoals iedereen, herverdeling van rijkdom en kapitaal leren aanvaarden in onze moderne samenleving.
Het maken van misbruik van onze democratische open samenleving kan niet, elke samenleving op onze planeet heeft spelregels, om een open samenleving te garanderen moet men deze spelregels respecteren.
Wil onze half geautomatiseerde economie overleven, dan moeten we haar kankergezwel van extremen en excessen wegsnijden, deze zijn: extreem privaat kapitaal dat enkel benut wordt voor private doeleinden, extreem grote privaat landerijen, extreem grote privaat woningen, extreem grote privaat tweede en derde woningen enz, extreem grote en dure privaat auto’s, extreem grote en dure privaat boten en jachten, extreem grote en dure privaat vliegtuigen enz.
Diegenen die deze extreme hoeveelheid privaat kapitaal gebruiken of misbruiken zijn meestal extreme decadente mensen en hebben ook extreme hobby’s zoals: roze balletten, seks fuiven, pedofilie, jacht op wezen, drugs, mensenhandel, wapenhandel, mensen uitbuiting, kindermoord, incest, verkrachting, partnerbedrog enz, indien er geen vraag naar deze onmenselijke excessen en decadentie was, dan is er ook geen aanbod, het samenspel van extreme rijkdom en extreme armoede veroorzaakt deze wandaden en destabiliseert onze economie!
Zoals we nu reeds weten nemen zelfs de vertegenwoordigers van onze religies deel aan dit decadent extremisme.
Laten we onze Europese beschavingsvorm en samenleving hoogwaardig maken, en daarbij afzien van elke vorm van extremisme!!!
Corse
vrijdag, 25 februari, 2005 - 22:1315. HET UITBUITEN VAN MENS DOOR MENS:
( Laatste aanpassing: 08 - 02 - 2005 ) (Deze gedachte maakt deel uit van de open debat cultuur, het zogenaamde vrije denken.)
Homosapiens wat niet meer betekent als: de denkende mens of de verstandige mens, het verschil tussen mens en dier is zijn denken en het overwinnen van zijn extreme instincten en driften, ongemanipuleerde informatie verhoogt het bewustzijn.
Het uitbuiten van mens door mens is de ondergang van onze beschaving, zolang de jacht op het geld open is zal er uitbuiting zijn.
Niemands heer en niemands knecht dat is de leuze van de intelligente mens, elke vorm van gedwongen of ongedwongen slavernij eindigt vroeg of laat in een conflict situatie, het vanzelfsprekend aanvaarden van onderdanigheid is een inbreuk op de menswaardigheid en op onze modelmaatschappij voor gelijke rechten voor iedereen, ongedwongen slavernij is de meest voorkomende, subtielste en doeltreffendste vorm van slavernij.
Ongedwongen slavernij is geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven.
Eigenbelang: 60% van de wereldbevolking versmacht in het ideologische principe van het eigenbelang, dit door onbegrip en gebrek aan respect en vertrouwen in de medemens, zolang de jacht op het geld open is, zal er eigenbelang en uitbuiting van mens door mens zijn, eigenbelang is een vorm van terreur op de medemens.
Het grote geheim van onze totale vrije markteconomie is gebaseerd op het principe dat het uitbuiten van mens door mens kan.
Deze respectloosheid tegenover eigen rasgenoten is de hoofdspelregel van onze totale vrije markteconomie.
Het uitbuiten van mens door mens is diefstal, een fundamentele misdaad en in strijd met de mensenrechten.
Het zichzelf verrijken op kosten van zijn medemens is een zwaar misdrijf, helaas wordt dit zwaar misdrijf niet bestraft, het is immers de basis van ons systeem.
De spelregels van de totale vrije markt economie zijn gebaseerd op het principe dat het uitbuiten van mens door mens kan, dit door gebrek aan vertrouwen en respect in de medemens, deze principes zullen ook de ondergang van dit systeem zijn.
Besluit: in het nieuwe millennium van 2000 zijn geloof, adel en kapitaal nog steeds de heersers en tevens de grootste verbrekers van woord en daad aller tijden, zij dienen enkel hun eigen belangen en die van elkaar.
De menselijke emancipatie bevrijdt de mens uit zijn denken dat racisme en het uitbuiten van mens door mens kan.
Wat is nu eigenlijk de maatstaf voor motivatie en een menswaardig bestaan voor iedereen.
De sterkte van onze economie is gebaseerd op het evenwicht tussen werkgever en werknemer, de koopkracht hangt af van het loon.
Onze economie kan zich geen minimum lonen en geen uitbuiting van mens door mens permitteren.
Menswaardig bestaan is de basis en de toekomst van een goede economie en van onze samenleving.
Volgens economische experts maken de extreme rijke in aantal slechts 5 % van de totale bevolking uit, maar zij bezitten wel 80 % van onze totale economie, dit extremisme loopt hier uit de hand.
De brainwash om de rijke als superieur te beschouwen, de persoonsverheerlijking van koningen, prinsen, popsterren en alles wat rijk en bekend is, dit is een gif voor onze moraal, deze ideologie wordt nu terug gepromoot, onderwezen en op een zeer subtiele manier de mens ingelepeld, goede tijden voor de rijke en slechte tijden voor de arme.
Een goede en blijvende economie bestaat uit drie delen: economie, loon en koopkracht, gevolg een hoge levensstandaard en een sterke koopkracht, deze drie kunnen niet zonder elkaar omdat ze samen de vicieuze cirkel sluiten, ontbreekt één van de drie dan valt de economie op lange termijn stil.
De automatisering van onze economie is een goede zaak, indien ze ten dienste van de totale samenleving komt.
Een slechte economie in een land veroorzaakt volksverhuizingen die racisme teweeg brengen in het gastland.
Economisch globalisme, zonder sociaal globalisme veroorzaakt een nieuwe vorm van volksverhuizingen in Europa en brengt racisme teweeg in het gastland, volksverhuizingen zijn geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven.
Geen enkele cultuur op onze planeet neemt deel aan volksverhuizingen uit vrije wil, het is een economische dwingelandij.
Ook onze democratie was vroeger een dictatuur, natuurlijke evolutie bracht ons tot democratie, binnen 50 jaar zal onze huidige democratie de dictatuur van toen zijn, de democratie van nu is niet de waarheid in laatste instantie.
Hoe meer individualisme men de mens kan opdringen hoe gemakkelijker de mens zich laat uitbuiten en manipuleren.
De menselijke geest is als een parachute: hij functioneert pas als hij open is.
Het openen van de geest geschiedt enkel wanneer men het individualisme en het eigenbelang vaarwel zegt.
Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
Met 65 jaar op pensioen gaan en dan beginnen leven is “de” grootste leugen die de totale vrije markt economie gebruikt om haar systeem draaiende te houden, als men jong is moet met ten volle van het leven kunnen genieten en leven in de ware zin.
Mensen gedurende 45 jaar 5 dagen per week laten werken is de grootste misdaad die ooit tegen de menselijkheid gepleegd is, het totale jonge leven gaat verloren in fabrieken, werkhuizen burelen enz, is dit vrijheid? met welk recht wordt 45 jaar van een mensenleven afgenomen, onze economie produceert voor 80% nutteloze zaken die enkel de natuur en de mens schaden, consumptie wordt dit genoemd.
Dit is waanzin en zeker geen vrijheid, het leven is veel te kort voor deze nonsens, dit alles om een systeem te dienen, manipulatie en brainwash bereikt hier zijn hoogste vorm, dit is gedwongen slavernij, het recht van het individu gaat hier totaal verloren.
De essentie van het leven: daar waar het allemaal om draait was toch eigelijk: het opvoeden van kinderen, sporten, reizen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, tijd maken om goed en gezond te eten, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, ethische en morele waarden respecteren enz, deze gecombineerd met: levensvreugde, vrolijkheid, spontaniteit, tevredenheid, vertrouwen, gezondheid, lachen, genieten, respect, liefde en geliefd worden enz, dit is het werkelijke welzijn van de mens, de zin van het leven, de grootste tijd van het menselijke leven met deze dingen doorbrengen zorgt voor een menswaardig en tevreden bestaan, maar deze worden naar de achtergrond geschoven omwille van welvaart, winstbejag, eigenbelang en egoïsme.
Tijd is het meest kostbare in een mensenleven, deze tijd (27.000 dagen) moet men zo optimaal mogelijk gebruiken.
De godin van vooruitgang, luxe, materialisme en tijd is in werkelijkheid een grote hoer die niet te verzadigen is.
Om de sociale zekerheid te kunnen betalen zal er nu 50 jaar 5 dagen op de week moeten gewerkt worden, deze uitbuiting van mens door mens is gedwongen slavernij, het is de grootste waanzin, manipulatie en brainwash in de geschiedenis van de mens en dit in een geautomatiseerde economie.
Het doel van onze geautomatiseerde economie was uiteindelijk dat de totale samenleving meer tijd kon besteden aan de essentie van het leven zelf.
Al de machines, technologie en robots die er de laatste 50 jaar gekomen zijn hebben als doel: de mens langer te laten werken???
Deze grote leugen is te vergelijken met de leugen die op de poort van de nazie concentratiekampen stond, “arbeid maakt vrij”,
dit om de joden te intimideren, dit is de slechtste vorm van rechtsextremisme, hoe kan men een samenleving zo bedriegen?
Tom Potoms
zondag, 30 april, 2006 - 15:59Hayek is een briljante econoom en ik geloof dat hij niet beschaamd moet zijn om conservatief genoemd te worden, ik ben ook een conservatief, maar eveneens en grote aanhanger van de klassiek- liberale school;
Cuba kent een communistisch- Marxistische dictatuur en is economisch zo zwak en arm als maar zijn kan, de Chileense economie heeft het na het ingrijpen van Pinochet, een enorme inhaaloperatie gedaan en dat kan niemand ontkennen, zelfs niet de meest rigoreuze Marxisten onder de bevolking.
blauwvoet
woensdag, 26 juli, 2006 - 18:10Ik heb als jongentje de Vlaamse beweging meegemaakt in de jaren dertig. Toen was de Frontpartij revolutionair en dynamisch.Er was toen enthousiasme en vooruitgang.
Toen kwam die verdomde oorlog en is het rechtse element met hun burgerlijke frustraties de leiding gaan nemen en toen kregen, wij de steun van alle gefrustreerde bourgeois die onze rangen gingen bevolken.
Van dan af was de Vlaamse beweging gedoemd te sterven. De oorlog versterkte deze trend en na de oorlog werd het een hysterie.
Het Vlaams belang begaat die flater steeds meer.
Geen revolutie geen dynamische geen vooruitgang. Bourgeois die de werkman verachten komen op voor de flattax!
Hoe is het mogelijk? Vraagt het electoraat om die flattax. Nee de bourgeois vragen erom en willen het arbeiders electoraat dwingen het te aanvaarden.
De wereld schreeuwt om revolutie. De linksen zijn de grootste en ergste bourgeois van de geschiedenis. Corrupt en rot.De groenen zijn de verdorven generatie van rijke burgerkinderen.
Allen echte revolutionairen hebben toekomst.
Denk je werkelijk dat men de kleine man eerts moet overtuigen over het belang van den heer hayek of de muziek van wagner?
Stevaert kan ladhen. een kaffiebaas kent de mensen. Die would be politiekrs zijn korte broekjongens met druipend plassertje. Hoe kan vlaanderen ooit vooruitgaan?
Ze zijn verwand en zot.
Jöe
woensdag, 26 juli, 2006 - 18:38Allez, blauwvoet, vertel ons dan eens voor wie we moeten stemmen.
Nicolas Raemdonck
woensdag, 26 juli, 2006 - 20:59Jöe, wil je niet lachen met de heer Blauwvoet. Zijn instelling is momenteel nog steeds op zoek naar hem en raad aan ieder contact te vermijden.
Corse
dinsdag, 26 september, 2006 - 02:27Mondiale dictatuur.
( Laatste aanpassing: 08 - 02 - 2005 ) (Deze gedachte maakt deel uit van de open debat cultuur, het zogenaamde vrije denken.)
Homosapiens wat niet meer betekent als: de denkende mens of de verstandige mens, het verschil tussen mens en dier is zijn denken en het overwinnen van zijn extreme instincten en driften, ongemanipuleerde informatie verhoogt het bewustzijn.
1. Wereldpolitiek en de gemanipuleerde spelregels:
We zijn nu zover dat we een mondiale dictatuur hebben.
De economische dictators hebben hun vrijhaven in de VS, de wieg van het marktfundamentalisme, IMF, wereldbank en WTO (de wereldhandelsorganisatie), hier schuilt de bron van alle kwaad op onze planeet, hier worden de echte lakens uitgedeeld, hier worden de hoofdspelregels van het neoliberalisme samengesteld.
De nieuwe dictatuur, de dictatuur van de multinationals, de ergste dictatuur die de mensheid ooit heeft gekend.
De wereld van dit moment wordt bestuurd door deze drie meest geheimhoudende organisaties ter wereld.
§ Hun beslissingen worden in het geheim genomen.
§ Hun leiders worden in het geheim gekozen.
§ Niemand weet iets van hen, hun politiek, hun geloven, hun bedoelingen.
§ Niemand koos ze democratisch.
§ Niemand heeft ze gevraagd om namens ons beslissingen te nemen.
§ Wereld economie is privaat domein, bezoekers niet toegelaten en zeker geen bezoekers die vervelende vragen zouden kunnen gaan stellen.
§ De politiek moet een transparante woning worden, maar de wereldeconomie verhoogt de wallen voor ongewenste indringers zoals controlerende democratische instanties.
2. Nationaal politiek en de gemanipuleerde spelregels:
Nationaal politiek is de marionet van deze dictatoriale wereldpolitiek, een uitvloeisel.
Nationaal politiek kan niet functioneren zonder democratische wereldspelregels.
In 1830 schreef een zeer kleine groep rijke niet-analfabeten “de basis spelregels” van onze samenleving “de grondwet” met als doel hun rijkdom te behouden, zolang deze basis spelregels “ niet worden aangetast” hebben politiek en democratie vrij spel.
België wordt een grondwettelijke parlementaire monarchie waarin vooral de belangen van de rijke en de machtige groepen in de samenleving worden beschermd: grootgrondbezitters en de economische en ambtelijke elite.
Zo hebben de belangrijkste landen in de geschiedenis hun rol kunnen spelen op basis van veroveringen.
De veroveraars vestigden zichzelf, legaal en economisch, als een geprivilegieerde klasse in het veroverde land.
Ze veroverden voor zichzelf een monopolie op het grondbezit en stelden priesters uit de eigen rangen aan.
De priesters, die het onderwijs controleerden, zorgden ervoor dat het klassenonderscheid in de samenleving een permanent instituut werd en creëerden een systeem van waarden waardoor de bevolking in grote mate onbewust werd gehouden en waarmee ze begeleid werden in hun sociaal gedrag. (AE)
Het niet accepteren van deze spelregels wordt door de wetgever aanzien als burgerlijk ongehoorzaam en staats gevaarlijk.
We spelen dus een spel waarvan “de regels zelf” reeds gemanipuleerd zijn ten bate van de heersende nomenclatuur.
Deze basisspelregels zijn star en niet flexibel, enkel en alleen ten bate van een minoriteit, nog steeds zijn deze basis spelregels voorgeprogrammeerd.
Gemanipuleerde nationaal spelregels, gedirigeerd door gemanipuleerde wereld spelregels.
In deze vorm is democratie enkel de vrijheid om je eigen verdrukker te kiezen.
Laten we vooral het kind (democratie) daarbij niet met het badwater weggieten.
Begrippen als vrijheid en democratie worden nu misbruikt om de wereldsamenleving te onderdrukken.
Democratieën zijn er in alle soorten en maten, en niet allemaal hebben ze vrijheid en rechtvaardigheid “ voor iedereen” hoog in het vaandel staan.
De westerse samenlevingsvorm met als grote voorbeeld de VS samenlevingsvorm wordt aanzien als “de ideale”, de rest is ondergeschikt en van geen betekenis en wordt op een subtiele manier de kop ingedrukt.
Cultuur, gewoonten, tradities, religies, eigenheid en samenlevingsverband zijn voor economische wereld dictators en “hun” samenlevingsvorm primitief, onbelangrijk en irriterend.
Individualisme en privé-sfeer is nu de modernistische slogan.
Het prachtige aan onze planeet echter is de verscheidenheid en eigenheid van volkeren.
Het gelijk walsen van deze eigenheden, verscheidenheden en levenswijze van volkeren, dit door de marktfundamentalistische VS levensvorm op te dringen, maakt de mens tot een egoïstische globale eenheidsworst zonder eigenheid, karakter en eergevoel, elke vorm van vrijheid en alternatief wordt verdrongen door deze levensvorm, de valse vrijheid van gemanipuleerde en voorgeprogrammeerde spelregels.
Volkeren moeten in de eerste plaats zichzelf kunnen zijn, dit zonder de opgedrongen inmenging en bemoeienissen van buitenstaanders, dit is pure en echte vrijheid.
De advocaten van het neoliberalisme gedragen zich als hogepriesters die hun ideologie beschouwen als een seculiere religie met het marktfundamentalisme als het centrale geloofspunt dat geen toetsing of alternatief verdraagt, alle vormen van geweld, foltering, vrijheidsberoving of oorlog worden hierbij niet geschuwd.
Deze nieuwe neoliberale heersers regeren over leven en dood van de volledige planeet.
Want zij gaan door tot de vernietiging van de planeet zelf.
De zelfvernietiging is de enige grens aan de grenzeloze winstaccumulatie.
Iedere intelligente wereldburger maakt zich terecht zorgen over de gevolgen van de wereldstaatsgreep van het neoliberalisme.
Corse
maandag, 2 oktober, 2006 - 19:28Hoewel de scheidingslijn tussen (het klassiek liberalisme) en (neoliberalisme, libertarisme en marktfundamentalisme) niet altijd duidelijk is, kan men stellen dat libertarisme, neoliberalisme en marktfundamentalisme radicale dogma zijn waarvan de grenzen steeds duidelijker worden. (Francis Fukuyama)
Het zogenaamde neoliberaal Stalinisme, de gedwongen en geleide dwangeconomie der multinationals.
Het is een monopolisering van de multinationale bedrijven en “geen liberalisering” met daling van prijzen als gevolg.
De zelfvernietiging is de enige grens aan de grenzeloze neoliberale winstaccumulatie.
Corse
woensdag, 8 november, 2006 - 22:36Beste mensen,
In de VS heeft president Bush op 17 oktober een wet ondertekend, die het mogelijk maakt om iemand op te sluiten en te “ondervragen”, zonder dat hij de aanklacht weet en zonder dat hij zich in rechte kan verdedigen. Het aloude “habeas corpus” is daar nu afgeschaft en dat is het einde van de democratie. Zie dit filmpje.
De verwarring die na 11 september 2001 is ontstaan, wordt bewust gecreëerd door politici die door het bedrijfsleven en de internationale banken aan de macht zijn geholpen. En dat geldt niet alleen in de VS! De belangrijkste politieke besluiten worden ook in Nederland niet langer openlijk en op een democratische manier genomen, maar achter gesloten deuren. Dat blijkt duidelijk uit deze column over de “voormalige” Shell-man, Wouter Bos, en zijn rol bij het sturen van troepen naar Afghanistan: DKNWZ
Corse
woensdag, 8 november, 2006 - 22:37https://www.youtube.com/watc...
Nicolas Raemdonck
woensdag, 8 november, 2006 - 22:39Corse, gelieve eens naar deze site te gaan: http://www.blogger.com/start.
Je maakt er éénvoudig een site mee waarmee je al je boodschappen aan de wereld kan verkondigen. Dan hoef je niet meer het hele internet af te schuimen.
Cogito
donderdag, 9 november, 2006 - 01:51Corse is een koekoeksblogger. Hij weet dat zijn eigen blog geen volk zal trekken, dus legt hij zijn ei in het nest van een ander.
Corse
donderdag, 9 november, 2006 - 20:01"Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten"
Neverbeendead Religion
donderdag, 9 november, 2006 - 21:27De vrijheid van meningsuiting is ook interessant in de rechtbank.
Ze gaat daar over meineed omdat er nog zoiets als vrijheid van liegen via vrije mening bestaat.
Een vrijheid die dus niet te beknotten is met zoiets als een straf daarop.
Corse
zaterdag, 11 november, 2006 - 21:06Neverbeendead Religion,
(artikel 19) Recht op vrije mening en meningsuiting.
Recht op vrije meningsuiting betekent dat een paar dingen gegarandeerd zijn bij wet,
in al die landen die zich - in de UNO - daartoe plechtig verbonden hebben.
Op dit moment zijn er 211 landen aangesloten in UNO-verband.
Voor ons gevoel is het de normaalste zaak van de wereld dat je niet de hele dag hoeft te letten op je uitspraken, dat je hardop durft te praten in de bus of de trein.
Zonder ergens bang voor te zijn, mag je in een discussie zeggen wat je stom of verkeerd vindt, zolang er maar geen discriminatie van medemensen bedoeld wordt.
Het is ook de normaalste zaak van de wereld dat je eigen telefoon niet wordt afgeluisterd,
dat je lezersbrieven in de krant kunt schrijven zonder dat je daarvoor meteen de gevangenis in gaat.
Recht op uiting van je mening, dat betekent ook nog het recht om te betogen en zodoende te tonen achter welke idealen je staat en voor welke belangen je opkomt.
De dragers van een spandoek of een bord worden niet door agenten in de gevangenis geworpen.
Rick
zondag, 12 november, 2006 - 02:58@ Corse:
Maar als ze, cfr. jouw uitleg, laten blijken dat ze niet koningsgezind zijn, worden ze wel administratief opgesloten...
Corse
zondag, 26 november, 2006 - 22:24Werken om te leven of leven om te werken?
Volgens de calvinistische principes (jaren 1500) is leven om te werken “het voorbeeld” van de ideale samenleving, de niet werkende schamen zich.
In 1500 leefde de mens in een manuele samenleving, nu 500 jaar later leven we in een geautomatiseerde samenleving.
De Calvinistische doctrine was natuurlijk in het leven geroepen om een primitief tijdelijk maatschappelijk systeem draaiende te houden.
Ons einddoel is een volledig geautomatiseerde economie, hier heeft de mens en zijn totale samenleving zijn hoogste doel bereikt “zijn einddoel”, de totale samenleving kan zich volledig wijden aan de essentie van het leven zelf.
Het uitbuiten van mens door mens gehoord hiermede tot het verleden.
Werken of economie is een tijdelijk middel, een werktuig, het mag geen doel op zich zijn, het is: “het einddoel” dat de mens van hard labeur bevrijd, daardoor zelf zijn tijd kan indelen en doen en laten wat hij wil en daardoor echt vrij kan zijn, laat ons duidelijk zijn, leven kan uiteraard niet enkel werken zijn.
Beperkte materiele zaken verwerven door te werken is een noodzaak, maar dit zeker niet ten koste van een half mensenleven.
Ongecoördineerd werken en ongecoördineerde consumptie veroorzaken verloren generaties die de zin van het leven gemist hebben.
Werken doet men in de eerste plaats voor zijn bestaan:
Primaire behoeften: (de noodzaak)
Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, tijd maken voor goede opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden respecteren enz.
Secundaire behoeften: (de zin van het leven)
Sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, enz.
Tertiaire behoeften: (voorzorg)
Voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW.
Corse
vrijdag, 22 december, 2006 - 20:05Reclame en Consumentisme:
De weg naar het consumeren of het ophalen van consumptiemiddelen is bij veel mensen de hoofdvrijetijdsbesteding geworden.
De mens verlaagt zichzelf tot een “homo-consumentist” die in niets anders geïnteresseerd is dan in consumeren.
De valse vrijheid van reclamebrainwash dwingt de mens te kopen, de mens moet in de eerste plaats zichzelf kunnen zijn en niet het slachtoffer zijn van manipulatie en propaganda door reclame en industrie.
De consument kan leren zich anders te uiten dan via het materiële uiterlijk vertoon.
§ Je kan natuurlijk als verstokte consumentist of shopping-girl ook 8 uur per dag in een shopping-center doorbrengen.
§ Fier zijn om met een luxe zakje van een gekende merk of boetiek te kunnen rond lopen.
§ Of willen gezien worden.
§ Of voor de minder gegoede: om het warm te hebben in de winter.
§ Er zijn mensen die kieskeurig zijn.
§ Er zijn zieners of er is voyeurisme.
§ Of te weinig geld.
§ Er zijn er die eigelijk een beetje bang zijn dat andere alles gaan opkopen en niets overblijft voor hen.
§ Of dat er te weinig keuze zal overblijven.
§ Er zijn er die eigelijk niets nodig hebben maar uit verveling kopen.
§ Ze willen trendy zijn hoe dan ook, het moet kunnen.
§ Ze zitten met een serieus opgedrongen luxeprobleem, als dit geen consumentisme is?
Het blijft natuurlijk een tijdverdrijf van lage kwaliteit dat ook veel ontevredenheid opwekt, het niet meer tevreden kunnen zijn, al deze opgedrongen door de industrie, reclame en zijn handlangers, er zijn ook andere dingen die het leven aangenaam maken.
Het te ver doorgedreven consumentisme verleidt de mens tot overbodigheden en slechte kwaliteitsproducten.
Het bewust consu-minderen is een éérste stap in de goede richting, een ontwenningstherapie.
Het maakt het individu minder afhankelijk van de overdreven, overbodige en minder noodzakelijke materiele dingen, het individu is daardoor vrijer en kan meer tijd besteden aan de essentie van het leven zelf.
Reclame en consumentisme moet een middel zijn en geen doel op zich.
Het bewust leren kopen van Belgische k.m.o bedrijven en niet van multinationale bedrijven die enkel verhuizen naar lageloonlanden en een sociaal kerkhof achterlaten, deze bewustwording is de eerste stap naar zelfbehoud, dit zowel persoonlijk als economisch.
Reclame is nodig om de consument van informatie te voorzien betreffende het product.
Zolang reclame dient om de totale samenleving dus de consument te dienen is er geen probleem.
Reclame kan enkel binnen de maatschappelijke normen van de samenleving.
De huidige reclame is een vorm van geestelijke vervuiling en brainwash, reclame is steeds meer manipulerende propaganda.
Reclame heeft als doel te informeren maar niet te beïnvloeden, hier loopt het mis, de vrije keuze wordt te sterk beïnvloedt.
De reclamemakers veranderen de samenleving in een gekkenhuis met als betaling uw verstand.
Voorbeelden: bekende acteur X gebruikt ons product, ons product bevat ingewikkelde heilzame componenten, professor Y heeft het uitgevonden, de huisvrouw die als expertgebruiker een product aanprijst, de sociologische groep -jongeren- senioren-vrouwen die als drukkingsgroep wordt opgevoerd.
Het inspelen op emoties zoals zelfingenomenheid, afgunst, liefde, "je bent het waard" enz.
Het listig gebruik van kleuren en cameratechnieken.
Kortom veel reclame, vooral via het sterk (ook onbewust) indringende televisiemedium, is tegenwoordig puur manipulatie.
De overheid zou dit veel strenger moeten reglementeren, maar ja, wie is de multinationale overheid?
De uitpuilende brievenbussen met de overdreven hoeveelheden reclame die meestal direct bij het oud papier belanden en dit zonder gelezen te worden, deze immense verspilling aan papier (bomen) inkt, energie om bomen uit te doen en te vervoeren, energie om te drukken, energie om deze drukwerken ter plaatse te brengen enz, de waanzin van het hedendaagse consumentisme, dit moet een halt toegeroepen worden.
Als je uit magazines en tijdschriften de volle bladen reclame uitscheurde dan is er niet veel over aan informatie, daar waar je ze uiteindelijk toch voor koopt, de keuzevrijheid wordt hierdoor beperkt, en: je betaalde deze reclame mee, niet democratisch.
De mode-reclame die in de eerste plaats aanzet tot magerzucht, die iedere man of vrouw praktisch verplicht om in een bepaald keurslijf gaan te leven, de maten van alle soorten van kledij vallen binnen bepaalde opgedrongen mode-normen, de keuzevrijheid wordt hierdoor zeer beperkt.
De huidige reclame maakt ons duidelijk dat we nog veel meer, beter en nieuw zouden kunnen hebben.
De televisie reclame confronteert ons steeds meer met een levensstijl die we nooit zullen kunnen bereiken.
Krantenwinkels puilen uit van de magazines over rijk, glamoureus en succesvol zijn.
Hoe groter de kloof tussen wat we hebben en wat we niet kunnen krijgen, hoe moeilijker we het (volgens psychologen) zullen hebben om gelukkig te blijven.
Dat enkel consumentenorganisaties verandering kunnen brengen in deze onwaardige reclame en consumptie praktijken is natuurlijk volksverlakkerij, een degelijke wetgeving moet de samenleving beschermen tegen dergelijke wanpraktijken.
De belangrijkheidfactor van “niet materiele zaken” is niet te onderschatten, vb:
Levensvreugde, vrolijkheid, vriendelijkheid, spontaniteit, tevredenheid, vertrouwen, gezondheid, lachen, genieten, respect, gezelligheid, gastvrijheid, fantasie en verbeelding, een vleugje humor, liefde en geliefd worden, deze niet direct materiele dingen maken het leven aangenaam en levenswaardig.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)
Kris
vrijdag, 20 juli, 2007 - 01:54In verband met het probleem van de beheersing en verloning van kennis:
zijn schoolcheques en/of verlaging van de leerplicht tot 14 jaar een oplossing voor de mislukte werkelijke democratisering van het onderwijs en delocalisatie van bedrijven?
Corse
donderdag, 20 december, 2007 - 11:366. De maakbaarheid van de mens.
De mens is in de eerste plaats een creatie van de natuur, niet meer en niet minder, zijn karakter is deels de erfelijke eigenschappen en deels de omgeving en de opvoeding.
Iedere nieuwgeboren mens wordt geboren met een leeg geheugen, een rein onbevlekt wit blad dat moet worden beschreven, ook wel eens “het zelf” of de individuele ziel genoemd. De structuur, samenstelling, kwaliteit, basissubstantie en vormgeving van de het DNA is de erfelijkheid zelf, de ziel van de mens.
Volgens de laatste wetenschappelijke gegevens zou de erfelijkheid een minimale invloed hebben (maximaal 8%) op de kennis van de mens die hij in zijn latere leven zal vergaren.
Zijn sociale omgeving echter is de belangrijkste factor voor informatieopslag en kennis, de mens is dus “niet enkel” het product van zijn opvoeding maar hij is tevens een individu dat gedurende duizenden jaren gebonden is aan culturen, religies, tradities, families, eigenheid en gewoonten, deze kunnen nu van het DNA worden afgelezen.
Het preventief voorkomen van onwetendheid door degelijke opvoeding, educatie en weten is een betere levensvorm dat die van het wilde, primitieve en onwetende denken.
Hij die opvoedt, (niet hij die verwekt is de vader), zij die opvoedt, (niet zij die het kind op de wereld zet is de moeder).
De mens leren denken is niet hem verplichten te denken, het is zoals een kind leren lopen, schrijven, lezen, fietsen enz, deze zijn geen verplichting maar een noodzaak.
De éérste levensjaren van een kind zijn het belangrijkste om te leren “hoe te leren” dit door de nieuwsgierigheid te stimuleren en fantasie op te wekken en later te leren hoe de fantasie om te zetten naar inspiratie en daarna van inspiratie naar werkelijkheid of realiteit, dit is de ware kunst van het leven.
Het bewust of onbewust achterhouden van kennis, weten of informatie is schadelijk voor elk individu en daardoor voor de samenleving, dit creëert een verloren generatie die de positieve evolutie afremt.
Het kunnen gebruik maken van andermans onwetendheid is geen vrijheid maar misbruik, onwetendheid is de oorzaak van bijna al onze problemen.
Onwetendheid is als een drug, we mogen blij zijn dat niet iedereen er aan verslaafd is!
Kennisoverdracht, nieuw kennis, onderzoek, ontwikkeling en ervaring waarborgen onze toekomst.
Leer van andermans fouten, want het leven is te kort om ze allemaal zelf te maken.
Ongemanipuleerde kennis en verbeelding is de beste software voor ons geheugen, wat we weten is een druppel, wat we niet weten is een oceaan.
De capaciteiten van de mens zijn afhankelijk van zijn kennis, de onwetendheid van de mens komt voort van:
slechte of geen educatie, gebrek aan opvoeding, demotivatie, echtscheiding bij opvoeding, manipulatie, indoctrinatie, verwaarlozing, armoede enz, laten we vooral niet vergeten ook deze creatie is een mens en verdient alle respect, ook de primitieve mens kan over degelijke morele intelligentie en morele waarden beschikken, dit tevens door overdracht van kennis.
De politieke, religie, ambtelijke en economische heersende klasse van iedere samenleving wordt gemaakt op privaat elite scholen en universiteiten.
Deze nomenclatuur of geprivilegieerde klasse zijn de happy few, de bevoorrechte.
Voor hen blijft de rest liefst dom, zodat ze zich gemakkelijker laten gebruiken, misbruiken, manipuleren en uitbuiten, dit om deze geprivilegieerde elite te dienen.
http://vids.myspace.com/ind...
Alle systemen waarbij privilegies en voorrechten erfelijk worden overgedragen zijn ondemocratisch en benadelen op deze manier de andere leden van de samenleving.
In een moderne open vrije samenleving moet men leren bewuste keuzes te maken.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het bewust niet maakbaar maken van de mens is de meest subtiele vorm van dictatuur, dit kan door elke heersende klasse gebruikt worden om de mens dom te houden, om zo zijn sociaal gedrag te controleren en manipuleren, om uiteindelijk de mens te kunnen uitbuiten, dit is valse vrijheid.
Het uitbuiten van mens door mens wordt op deze manier legaal, het zichzelf niet als een gelijke zien is fundamenteel fout.
De uitbuiter verknecht andermans vrijheid ten gunste van zijn eigen vrijheid.
Superioriteit altijd aan andere toekennen is een minderwaardigheidscomplex dat uitbuiting mogelijk maakt, dit door gebrek aan kennis en zelfzekerheid.
Het ondergaan van ongedwongen slavernij is geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven, de valse vrijheid die daardoor ontstaat is pure dubbel moraal.
Zich laten uitbuiten is in de eerste plaats een gebrek aan kennis, zelfrespect en eergevoel.
De enige en enkele manier om onsterfelijk te kunnen zijn is door je kennis te delen en ze door te geven.
Onze kinderen zijn het bewijs dat we bestaan, want ook mijn DNA zit in hen, het is zoals een vingerafdruk, uniek en authentiek.
Onze kinderen kennis doorgeven, degelijk opvoeden en waarden doorgeven, dit vormt ondermeer de zin van ons bestaan.
De emancipatie, automatisering en maakbaarheid van de mens zal op termijn uitbuiting onmogelijk maken.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)
Kinderen zijn meestal nooit schuldig:
Tieners, jeugd of kinderen zijn praktisch nooit schuldig aan iets.
Het zijn in de eerste plaats de ouders die verzuimen hun verantwoordelijkheid in de opvoeding op te nemen:
Ouders die beide volledige dagen werken, met als resultaat de zogenaamde sleutel onder de deurmat kinderen, “in de greep van het consumentisme”, welvaart gaat hier boven welzijn en de samenleving betaald het gelag.
Om het grotendeels nutteloze, verkwistende en ongecontroleerde consumentisme te bevorderen worden culturele identiteiten, natuurlijke rijkdommen, ecosystemen, sociale gemeenschappen en gezinnen platgewalst.
Kinderen die enkel onderwijsopvoeding krijgen en geen ouderopvoeding.
De school is tegenwoordig voor veel kinderen de enige plaats waar beperkte opvoeding gegeven wordt.
Het probleem van de afwezige ouder is nog groter, aangezien drie op vijf gescheiden zijn.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabiel en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Kinderen worden ook teveel overgelaten aan het televisietoestel.
De uitzendingen en media figuren voldoen niet direct aan het criterium 'degelijk'.
Wellicht is het nog nooit eerder gebeurd in onze geschiedenis dat door de media dergelijke negatieve informatie werd aanboden, geweld, seks, overbodige gemanipuleerde brainwash “reclame” enz.
Hoe kunnen deze kinderen, die geen morele en ethische waarden kennen een eigen oordeel vormen.
Deze kinderen zijn geen progressieve, ze zijn het product van een tekort of geen opvoeding.
Laat ons hopen, dat deze kinderen die ook ouders zullen worden, geen verloren generatie zijn.
Marktfundamentalisme veroorzaakt onbegrensde verkwisting en onbegrensde armoede, dus extreem rijk en extreem arm, dit is totale vrijheid en chaos!
Het ongecontroleerde consumentisme van vandaag staat niet ten dienste van de mens maar ten dienste van de economiemachine, het is een doel op zich.
De huidige economische samenleving is een bos waar vele mensen de bomen niet meer zien staan, daardoor worden noodzakelijkheden zoals educatie, kennis, wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie en tijd maken voor goede opvoeding van kinderen zeer dikwijls verdrongen.
Hier enkele morele en ethische waarden:
Seksualiteit, in zijn schoonste vorm: de bekroning op de liefde en gaat altijd gepaard met liefde, in zijn slechtste vorm gaat deze niet gepaard met liefde en is het een dubbel moraal van: partnerbedrog, hoerenlopen, verkrachting, pedofilie, incest, instinkt enz, onder het animus/anima-principe verstaat men de aanwezigheid in elke mens van mannelijke en vrouwelijke elementen die normalerwijze in evenwicht dienen te zijn.
Monogamie is het motto, de prachtigste vorm van leven, monogamie is een product van de intelligentie en niet van het instinkt, in onze voorgeschiedenis waren zoals de meeste dieren de mensen ook polygaam, sociale evolutie en beschaving bracht ons tot monogamie, monogamie is de basis van iedere goedwerkende samenleving, de oude Grieken hebben monogamie als wet ingevoerd, honderden jaren van vendetta en andere conflicten werden zo vermeden.
In Arabische en andere landen lijden nog vele mensen onder de poligame samenleving, monogamie echter is tevens het enige middel tegen de dodelijke ziekte AIDS.
Economie: is een middel en mag geen doel op zich zijn, het is een werktuig voor onze samenleving met als functie de mensheid te dienen, economie moet het welzijn van ieder mens verbeteren en de toekomst verzekeren, de verdiensten van de economie moeten ten voordele van de totale bevolking staan, een 24 uur economie en een meer dan 30 jaar werken economie is niet menswaardig.
De vraag is dus, als de ouders het niet eens zijn, waar moeten hun kinderen dan een voorbeeld aan nemen.
Laat ons, als volwassenen het eerst eens worden, dit wat betreft de morele waarde van bijvoorbeeld:
seksualiteit, monogamie en economie en dan tijd nemen om onze kinderen in deze zin op te voeden.
Laten we de rol van de grootouders hierbij niet vergeten, zij beschikken meestal over een enorme bagage aan ervaring die met de nodige goedwil positief kan worden gebruikt en anders totaal verloren gaat.
Nu ook de senioren langer moeten werken zal ook de opvang door de grootouders wegvallen, daardoor wordt dat probleem nog groter.
Gevolg zal zeker een nieuw soort mens zijn, die niet geïnteresseerd is in werken en welvaart, maar alleen in snel en gemakkelijk succes, met alle middelen te behalen, de misdaden zullen nogmaals stijgen, we gaan gevaarlijke tijden tegemoet.
Je kan natuurlijk makkelijk zeggen het is de schuld van de ouders, maar die ouders waren zelf ook eerst kinderen van andere ouders die hen ook geen waarden en opvoeding hebben meegegeven, omdat ze misschien zelf ook.……….
En zo krijg je een vicieuze cirkel waar je ofwel héél sterk of slim voor moet zijn om er zelf uit te geraken of je hebt heel veel hulp en begeleiding nodig, de samenleving betaalt nogmaals het gelag, maar het is een investering op lange termijn.
Je zal als kind maar in een kansarm gezin geboren worden, je had geen keuze!
Corse
vrijdag, 16 juli, 2010 - 22:43De solidariteitsprincipes zijn niet onbegrensd:
Voorzorg voor:
Werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW.
1. Een groot aantal mensen in onze samenleving kunnen nog over een goed leven beschikken door deze collectieve solidariteitsprincipes zonder winstoogmerk.
2. Ook reduceren deze principes de criminaliteit met ongeveer 80%.
3. Deze principes zorgen in de eerste plaats voor een herverdeling van rijkdom in onze samenleving en koopkracht voor iedereen.
4. De solidariteitsprincipes hebben niets met liefdadigheid te maken, het is veelmeer het tegenovergestelde van liefdadigheid.
Deze solidariteitsprincipes zijn de natte droom van iedere VS burger, uitgezonderd de rijke uiteraard.
We hebben met een beperkte samenleving een collectieve spaarpot gemaakt, zonder winstoogmerk:
Diegenen die “niet”of te “weinig” betaalde of spaarde, of niet gehoorde tot deze beperkte samenleving hebben geen recht op deze spaarpot.
Solidariteit betekent:
Een bepaalde samenleving die op een gezamenlijke manier een spaarpot aanlegde, dit om er in slechte tijden of noodgevallen gebruik van te kunnen maken.
Een bepaalde samenleving die een spaarpot aanlegt betekent:
Diegenen die niet mee betalen aan deze spaarpot hebben geen recht op deze spaarpot.
Uitzonderingen zijn gehandicapten, invaliden, zieken enz. die in relatie staan met de welbetalende.
Voorbeeld van een privaatverzekering:
Wanneer iemand zijn autoverzekering niet betaalt, dan heeft hij ook geen recht op een uitkering bij ongeval, men kan zich niet beroepen op de solidariteit: “de anderen betalen ik hoef niet te betalen”?.
Niemand is voorstander van privaatverzekeringen maar we kunnen er wel iets van leren:
We mogen zeker het kind niet samen met het badwater weggieten.
De beste verzekeringssystemen zijn nog steeds de collectieve staatsverzekeringssystemen zonder winstoogmerk, wat het solidariteitsprincipe ten goede komt, deze hebben als voordeel dat ze geen winstbejag nastreven en waarbij de spaarpot veel groter en massaler is en tegen een stootje kan.
Ook mensen die niet kunnen betalen (invaliden, gehandicapten enz) kunnen genieten van deze collectieve solidariteitsverzekeringen.
Op voorwaarde dat deze gelden (spaarpot) door bekwame mensen beheerd wordt en dat deze mensen het solidariteitsprincipe begrijpen en nastreven en de nul tolerantie handhaven.
De onbekwaamheid van mensen die de gelden van de sociale zekerheid jarenlang verkeerd bedeelde leidde tot zware tekorten.
Deze mensen moeten ter verantwoording worden geroepen en zwaar bestraft.
Het uitgeven van gelden van de gemeenschap op een onverantwoorde manier is puur diefstal.
Indien er veel te ruime, dus slechte solidariteitsprincipes gehandhaafd worden, dan moet men de verantwoordelijke hiervan zo snel mogelijk bestraffen of op zijn minst sanctioneren.
Is er geen essentieel verschil tussen een manager die rendabel een privaat bedrijf runt, of een manager die rendabel een staats bedrijf runt.
Of de bedrijfseigenaar nu privaat of staat noemt, het rendement is van belang, het rendement is niet altijd winst, dat de totale samenleving het goed heeft, dit is het beste rendement.
De kleur van de kat is van geen belang, van belang is dat ze muizen vangt.
De staat dient de gemeenschap, dus de volledige samenleving of ieder individu.
Besluit:
Alle personen van een bepaalde samenleving die niet hebben bijgedragen tot de collectieve spaarpot hebben geen recht op deze spaarpot, of dit nu eigen volk, vreemdelingen of Walen zijn heeft geen belang, het gaat er om dat de betalende zeker niet gediscrimineerd mogen worden en dat het spaarpotje niet leeg wordt gemaakt door niet betalende.
Preventie:
Een hongerende mens een vis te eten geven is een sociale daad, deze mens leren vissen, dit is een definitieve oplossing voor zijn honger.
Het solidariteitsprincipe betekent dus ook dat het spaarpotje relatief vol blijft en vooral dat het niet geplunderd wordt door niet betalende.
De solidariteitsprincipes zijn dus begrensd.
Globalisering:
Moeten solidariteitsprincipes gebonden zijn aan regio’s, landen, Europa of aan de totale wereld, is globalisering van deze solidariteitsprinciepen noodzakelijk.
Natuurlijk is globalisering van de solidariteitsprincipes noodzakelijk en ook de bijdrage tot de solidariteitsprincipes.
Indien er naast onze grenzen geen solidariteitsprincipes waren, dan zou dit een vorm van discriminatie zijn.
Gehandicapten, invaliden, zieken, gepensioneerden, kinderen, werklozen enz. zouden op plaats (a) tevreden zijn en op plaats (b) omkomen van ellende.
Om volkerenwandel te voorkomen moeten solidariteitsprincipes standaardiseren en vooral globaliseren.
Elite & jetset en hun alternatief voor sociale zekerheid en werkloosheid:
· Elite en jetset zijn fier met hun geld en machtspositie die ze verkregen hebben door erfrecht, uitbuiting en witteboordencriminaliteit.
· Solidariteit, sociale zekerheid en menswaardig bestaan voor iedereen is voor elite en jetset taboe.
· Armen moeten vertrekken vanuit een bedelaars positie, een knieval maken en bedelen, ze zijn afhankelijk van hun liefdadigheid.
· Dit brengt elite en jetset tot extase, ze komen lekker klaar bij het zien van bedelaars die ze een aalmoes geven om hun geweten te sussen, en hoe gelukkig ze zijn dat deze mensen afhankelijk van hen zijn, intellectual masturbation noemen ze het zelf.
Uiteraard is er voor deze elite en jetset geen collectieve sociale zekerheid nodig, ze zien de zin er niet van in, ze leven zelf dan ook al honderden jaren in extreme welstand en rijkdom, een extremisme dat ze enkel voor hen willen behouden.
Corse
dinsdag, 10 januari, 2012 - 21:03De crisisoorzaak: de tien geboden van de crisis en laagconjunctuur:
Al de westerse vooruitgang wordt nu opgezogen door de financiële wereld.
De 1% elite en jetset beschikken over meer geld dan ze ooit kunnen uitgeven, dit is uiteraard decadentie puur.
De Liberale vrije marktfundamentalisten (banken en corporaties) blijven het zorgenkind, ze hebben de totale planeet leeggestolen, de buit van deze legale diefstal bevindt zich in de illegale 23 belastingsparadijzen op onze planeet.
Belastingsparadijzen vallen onder de wetgeving van het liberaal gedoogbeleid.
De valse Europese solidariteit tussen noord & zuid en oost & west wordt enkel
gebruikt om de lonen, sociale zekerheid en de levensstandaard van het rijkere noorden
te drukken, met het belastingsgeld worden privaat banken en bedrijven gered.
Bankkluizen in Zwitserland steken vol!
http://www.express.be/business/nl/economy/londens-vastgoed-en-zwitserse-bankkluizen-zijn-grote-winnaars-van-de-eurocrisis/158523.htm
Corse
vrijdag, 15 februari, 2013 - 15:47A brief history of neoliberalism - David Harvey
The problem with selfish liberalism is that they are not interested in the misery of other people.
De wieg van het neoliberalisme is de “Chicago School” het is een neoliberaal begrip.
Deze extreem rechtse economen hebben de neo-liberale visie op de economie ontwikkeld.
Het neoliberale model van de zogenaamde "Chicago Boys" onder leiding van Milton Friedman - een leerling van Friedrich von Hayek, deze school ademt paranoia uit.
De Chicago school is het leugenpaleis van de wereld, VS interesses en eigenbelang is de leuze.
De enorme zwavel stank die rond deze school hangt is de geur van de duivel die hier zijn neoliberale gedachte wereldwijd verspreidt aan zijn volgelingen.
Ze propageerden de trickle-downtheorie: laat de rijken ongeremd rijker worden, er zal altijd wel iets doorsijpelen naar de armen, het brood is voor ons en de kruimels voor de armen.
Als je een business start, pikken alle vogeltjes in je zakken en dat willen neoliberale niet, ze willen alle zaad voor zichzelf houden.
Liberale dominantie:
Het einddoel en dominantie van deze (wereld neoliberale economisch-financiële machtsstructuur) is zo snel mogelijk elke verzorgingsstaat af te schaffen en te vernietigen, de staat vervangen door een private staat met als basis enkel vrijwilligheid, de rest crepeert in armoede, misdaad en detentie naar voorbeeld van de VS, van de geboorte tot het graf moet alles geprivatiseerd zijn, enkel socialisme voor de rijke geprivilegieerde elite en jetset.
De wereld privaateconomisch-financiële machtsstructuur, hun instrumenten zijn: banken en beurzen, deze zuigen op een legale manier landen leeg en dwingen deze landen naar totaalprivatisering.
De neoliberale elite heeft geen vrienden, enkel de eigeninteresses en eigenbelangen zijn relevant, dit is nu éénmaal de zelfregulatie van het neoliberalisme.
Liberaal misbruik:
Door globalisering van de industrie en daardoor delokalisering van bedrijven zijn er grote mazen in de wetten voor import, export, nieuwe markten en lageloonproductie zichtbaar geworden.
De enorme niet onontgonnen nieuwe markten, het verschil in uurlonen, welzijn en levensstandaard op onze planeet wordt daardoor enorm misbruikt, crisis en volksverhuizingen zijn de gevolgen.
Zo veel mogelijk geld verdienen, zo weinig mogelijk belastingen betalen en als het misgaat de overheid daarvoor laten opdraaien is nu eenmaal het moto van de neoliberale gangsters.
Marc Huybrechts
vrijdag, 15 februari, 2013 - 21:53..."The problem with selfish..."....
Het plakken van eindeloze 'afschrijvingen' op een discussieforum, zonder serieuse discussie aan te gaan, is een perfect voorbeeld van....selfishness en een negatie van de legitieme belangen van anderen. Het is het mentale ekwivalent van graffiti aanbrengen of het bevuilen van een publieke ruimte. In psychologische termen is het een indicatie van intellectuele onvolwassenheid, van egocentrisme, en van...bloody mindedness.