Vlamingen grommelen maar rebelleren niet

Hoe ironisch, als je het artikel verder leest. Zoals de opsluiting in het onvrije België van een Gendebien kwam, zal nu de bevrijding van Vlaanderen van één van diens afstammelingen komen, die Wallonië terug bij Frankrijk wil. Symbolisch.

Ik heb meestal in BeNeLux omgevingen gewerkt, en de Nederlanders hebben me al meermaals laten verstaan dat ze versteld staan van hoe de Vlamingen hun mond hebben leren openen de laatste 20 jaar.
Als er nog wat gereserveerdheid is, is dat meestal uit beleefdheid, niet meer uit gehoorzaamheid.

Inderdaad Dof, ik denk dat over het algemeen de Vlaming zijn mond houdt omdat degene die protesteert per definitie aan de kant van de verliezer staat, en dat kon je regelmatig in onze geschiedenis je kop kosten.
Hoe anders de Nederlander! Die protesteert vrijelijk tegen alles wat hem niet aanstaat. Maar ja, dat zijn dan ook protestanten hé.

Ik ken de stelling van Lode Claes lichtelijk anders: hij zou gezegd hebben dat - indien er in Vlaanderen nog 10% van de bevolking protestants zou zijn geweest... dat het dan (met de Belgische oekazes) niet waar zou zijn gewees.

'De protestant'... bestaat maar inzovee je hem historisch duidt als diegene die de 'Vulgaat' (de Latijnse Bijbeluitgave) naar de volkstalen haalde en zodoende het 'zelf lezen' en bijgevolg 'zelf denken en keuzes maken' als vanzelf promootte.
Geen Nederlander die nog opkijkt van een scheurende kerk. Dat heeft repercussies gehad op het denken.
De meeste grote omwentelaars in de Europese geschiedenis zijn óf joden óf protestanten geweest... om Marx niet te noemen.

Het Rooms-Katholicisme heeft alle eigenschappen van een secte met voorop natuurlijk haar piramidale machtsstructuur.
Wie de Bijbelse teksten leest kan met het blote oog vaststellen dat 'episcopaat' - zoals het daarin literair voorkomt - niet 'noodzakelijk' als een ambt (en al zeker niet als een ambt voor het leven!) bedoeld hoeft te zijn.
't Is maar één van de vele voorbeelden van de discussies die het Bijbel lezen 'kunnen' met zich meebrengen.

Neem nu 'Van Gheluwe' en zijn 'probleem'. Als die man een 'moreel gezagsdrager' van één of andere protestantse kerk zou zijn geweest dan zou hij weliswaar ook een groot (moreel) probleem hebben en zijn maar 'de Kerk' alszodanig zou in veel mindere mate in opspraak zijn... er zijn immers zovele kerken en de protestanten leren niet dat een gezagsdrager noodzakelijk zoveel 'heiliger' leeft of is dan een een gewoon kerklid: je krijgt je heiligheid (genade) zonder ze te (moeten) 'verdienen'... ook een dief, een moordenaar,; een leugenaar, een... kan 'geheiligd' worden of zijn. Heiliging - zo leert het protestantisme - mag een straven zijn maar het is vóór alles een goddelijke gift uit genade. Genade is iets dat je krijgt dat je niet verdient.

Het Rooms-Katholicisme preekte - zéker vanuit de contrareformatie - zeer uitdrukkelijk 'werkheiligheid'... je moet je heil 'zelf verdienen' door enerzijds gehoorzaamheid (aan de piramidale kerk die niet kan scheuren!) en anderzijds door ('eigen') boetedoening (penetentie) en 'verdienstelijkheid in goede werken'.

Voor de (eerste) Bijbelvertalers (protestanten) gaat dat in tegen het meest fundamentele beginsel van de Bijbel: de mens is ALLEEN door Christus Offer tegenover God vrijgekocht van 'zonde' en 'schuld', zodat hij 'vrij' kan leven, keuzes maken, enz. ...
Te zeggen dat je ZELF nog moet boete doen OM HET EIGEN BEHOUD te bewerkstelligen... dat is zoveel als zeggen dat het Christusoffer niet voldoende was en dus eigenlijk blasfemisch.
Dingen als gehoorzaamheid en boete kregen in dat protestantisme een heel andere invulling omdat het een andere functie had... wat niet betekent dat het protestantisme geen theologische ontsporingen kende op dit gebied maar ze speelden uitdrukkelijk NIET op het niveau van dat (uitgesproken laat-Roomse) 'a priori zelf te verdienen HEIL' (maar soms op het mogelijk te verliezen heil: één van de moetieven voor vele kerkscheuringen in dat protestantisme als geheel, dus).

De mens heeft recht voor zijn fundamentele vrijheid te vechten omdat precies 'Christus' als vrijheidsdeclaratie gelezen wordt.

Overigens: wat voor 'Vlaanderen' geldt, geldt ook voor Europa: de katholieke absolute onderwerpeing aan 'MOEDER DE KERK' speelde ook elders een vaak erg kwalijke rol.

In zijn tijd werd Erasmus als (her-)uitgever van de Griekse vertaling van het Nieuwe Testament niet voor niets verweten 'de wegbereider van het protestantisme' te zijn geweest.
Dat protestantisme was op zijn beurt (bijvoorbeeld de 'Jan Kezen') de wegbereider van democratisering, republikanisme, e.d.m. ... .

Geen wonder dat 'Vlamingen' (of zeggen we niet beter: Zuid-Nederlanders?) er zo lang over deden om (massaal genoeg) oog te hebben voor hun grondwettelijke rechten.
'BHV' zou hiervan wel eens een keerpunt kunnen zijn.

België lag niet plat bij Lombard/Lambermont: toen ging het niet om Vlaamse rechten.
België ligt nu wél plat: nu gaat het om Vlaamse belangen.

Een België waarbinnen Vlamingen hun natuurlijke rechten uitoefenen zal en kan geen 24 uur bestaan. 10% 'laamse protestanten' zouden dat 180 jaar lang dag aan dag hebben beseft.
Want draai het of keer het hoe je wilt: België kan als democratie niet bestaan. Di Rupo geeft dat zelfs moeiteloos toe... wie ben ik dan om hem tegen te spreken.
Maar wie het waagt hem tegen te spreken: hel en verdoemenis worden hem voorgehouden en bijvoorkeur als 'fascisme en nazisme' vertaald.
Jaja... dat katholicisme werkt nog in vele Vlaamse hoofden.

@ Pierre Saelen:

U hoort mij nergens beweren dat u het niet bij het rechte eind heeft. Overigens: de protestantse Walen die destijds naar Amsterdam zijn gevlucht en daar de tot op heden zo bekende 'Waalse Kerk' hebben gesticht, die hebben zich daar uitstekend, moeiteloos, snel en efficiënt geïntegreerd in de Nederlandse samenleving.
Het kan dus.

@ Pierre Saelen:

De porositeit van de taalgrens is een kopzorg. Onder geen enkele voorwaarde mag aan die taalgrens geraakt worden. Aan Franstalië moet klaar en duidelijk gezegd worden waar Frantalië stopt... ook als dat niet altijd even sympathiek overkomt.
Een bres in die taalgrens betekent het einde van Vlaanderen. Er zullen eeuwig precedenten blijven volgen.
Neen, die taalgrens moet hard afgelijnd blijven. De Francofoon die eraan raakt, doekt België onmiddelijk op.
België kan geen dag langer bestaan als 'francofonisateur'.