Poging tot "literaire polemiek" slaat niet aan

de over het paard getilde dimitri verhulst, dat moet dan doorgaan voor de norm in de vlaamsche literatuur. triestig. dat moet zijn pretentieuze snertboekjes gratis uitdelen met den Humo, of "choquerende"" interviews weggeven over zijn stoute moeder.
en over die dikkekont Saskia - ik kom er niet voor uit dat ik lesbo ben maar de lesbo's zelf zien dat wel en ik ben beschikbaar. en vooral o zo intelligent - De Coster laat ik me niet uit. dat dubbelinterview op de boekenbeurs met haar en Kristien - ja ik ben ook o zo intelligent en ik zie er oud en lelijk uit en ik kan het niet laten om telkens over mijn vogeluitspattingen te moeten schrijven - Hemmerechts over Mulisch was tenenkrullend irritant. Maar het aller allerergste wat recentelijk de vlaamse literatuur heeft uitgebraakt is het zangduet van Annelies Verbeke met Jan De Campenaere van Venus in Flames. Dat moet onder de euthanasiewet komen.
en als ik vanavond wat tijd over heb ga ik verder Jonathan Franzen lezen.

Brusselmans over de islam: "Ik voorspel steeds meer moslimdictaturen in grote delen van de wereld, ook in de vrije wereld. Gisteren hebben gedetineerde moslims in de gevangenis aan de Nieuwe Wandeling in Gent van hun kloten gemaakt: ze willen meer gebedsruimtes en ander vlees. Ik denk: 'Jongens, jullie mogen al blij zijn dat jullie überhaupt vlees krijgen. Er zal toch wel een reden zijn waarom ze in de bak zitten, hé? En dan nog een beetje gaan zeiken over gebedsruimtes en vlees. Ik heb schijt aan die gasten, maar dat mag je niet zeggen, want het is zogezegd 'rechtse praat'." [in Humo nr 16/3319]

Verder nog:

" Ook Herman Brusselmans, die men evenmin in ons ledenbestand [Vlaams Belang] zal terugvinden, zorgde deze week voor een opgemerkte uitspraak. In een interview in Humo stelde hij - buiten de literatuur - tegen iedereen beleefd te zijn, "of het nu een blanke of een bruine is. Het moet wel van twee kanten komen. Waarom zijn het altijd blanken die van racisme verdacht worden? Als je je als blanke in de 'hood' van Chicago zou wagen, is de kans groot dat je op je muil krijgt omdat je een blanke bent."

In het verdere verloop stelt Brusselmans letterlijk niet te geloven in de multiculturele samenleving: "Ik geloof niet in de multiculturele samenleving. Ik woon in een overwegend Turkse buurt, en een paar van mijn maten zijn moslim. Wij kunnen aangename gesprekken voeren (…) maar zodra ik over moslims en de islam begin, komen er problemen van. Hoogoplopende ruzie. Ik kan ook maar beter zwijgen over Cyprus en over de Armeense genocide (…) Multicultureel betekent in het beste geval: gewapende vrede. Er hoeft maar een cartoon te verschijnen waarin Mohammed is afgebeeld of de hele moslimwereld schreeuwt al moord en brand. Waarom zou ik iets te maken willen hebben met een cultuur die zulke cartoons veroordeelt?" "

@ Herman Brusselmans:

Je polemieken zijn een poging om in te gaan tegen alle restante van wat naar Vlaams aanvoelen 'christelijke moraal' zou zijn.

Je wil een écht héle grote auteur worden en dat is en mooie, zinvolle ambitie: bij het ultieme kransje te willen horen, ja... dat kan niet zonder polemiek.
Daar is echter een voorwaarde aan verbonden: je zal 'Bijbels' moeten gaan schrijven... mét erkenning van God en 'Zijn Zoon'.
Maak je niet ongerust: de polemieken zullen je in het gezicht springen en bijwijlen zelfs ontploffen. Meer zelfs: je zal er 'De Waarheid' door ontdekken en die zal je 'wérkelijk vrij' maken.
Mensen als CS Lewis of Dostojecski wisten er alles van. Of schilders als Ensor...itt tot pretentieuze prutsers als Claus niets. Die laatste raakt langzaam vergeten, stoffig en dat begint met het gevoelen dat hij te 'trendgevoelig' schreef omdat de trends uit zijn tijd verdampten.

Wie eeuwig jong wilt schrijven zal niets anders schrijven dan dat wat in de Bijbel staat. Het is een wetmatigheid van het schrijversvak. Brusselmans wéét dat misschien... maar hij durft er zeker niet aan toegeven. Daar is hij nog net een maatje te klein voor.

Laat ons ven realistisch zijn: de laatste literaire polemiek dateert uit het einde van jaren '60 (vorige eeuw) en ging tussen Jan Berghmans en Lambert Jageneau. Achteraf bleek dat het hele 'incident' met behulp van een cultuurredacteur van Het Laatste Nieuws (daar hadden ze toen nog een cultuurredactie...) in scène was gezet op verzoek van Angèle Manteau. Marketing avant la lettre.
Brusselmans zoekt alleen een beetje aandacht zoals elke ouder wordende man die zijn hele leven in een luchtbel heeft geleefd die door de tand des tijds doorprikt werd. Zielig, gewoon.