Lafhartige psychische intimidatie

Er zit nog altijd minder radicaliteit in de Belgische maatschappij dan in de Nederlandse, waar de cultuur van de scherpe tegenstellingen veel dieper en veel erger is ingebed in de samenleving, maar het is een onmiskenbaar feit, we glijden af naar een maatschappij die minder verdraagt en minder aanvaardt. En geen tien geloofsboeken van Steve Stevaert kunnen die trend vooralsnog omkeren.

Twee recente voorbeelden accentueren dat. In Leuven hebben studenten de auto van Filip Dewinter - de kampioen van de controverse - aangepakt. Dat is onaanvaardbaar en het parket en de politie van Leuven mogen daar niet lichtvaardig over heen gaan. In een democratie zijn de gedachten vrij, ook al heeft de auteur ervan niemand lessen te geven in verdraagzaamheid.

Wie een losgeslagen meute zogenaamde ‘studenten’ toelaat de auto van een politicus kort en klein te slaan, moet niet verbaasd zijn dat de volgende keer de politicus zelf wordt ‘bewerkt’.

Het tweede feit is van een heel andere aard, het is ook diepgaander maar het toont hetzelfde patroon van toenemende intolerantie, de nieuwe dreigbrief voor Naima Amzil en haar ontslag, moegestreden, bij de firma Remmery. Het is een tragische gebeurtenis voor ons land, dat de maatschappij met al haar middelen niet in staat blijkt een eenvoudige vrouw te beschermen, die zich perfect heeft geïntegreerd, tegen de meest lafhartige vorm van psychische intimidatie.

Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws van 3 maart 2005