De wallonisering van België

Wil men het Vlaamse (en Belgische) bedrijfsleven redden, dan moet ingegrepen worden in de belastingaanslag en de sociale verplichtingen van de ondernemingen. Maar het tegendeel doet zich voor: het totale loonpakket per individu ging het laatste jaar in België met 2,7 procent omhoog (uurlonen, sociale bijdragen, belastingen op arbeid) tegenover een gemiddelde van 1,8 procent in de Europese Unie (Gazet van Antwerpen, 18 september 2012). Hierdoor kost een werknemer in België aan de onderneming nu in totaal 41,9 procent méér dan het Europese gemiddelde. Met Duitsland bedraagt het verschil 30 procent. (...) Wie begrijpt dat een loon in België zoveel meer kost dan in Duitsland en zoveel minder oplevert aan de arbeider/bediende? (...)

Ooit zei Annemie Neyts (VLD) (in De Tijd, 2 juli 2004): "Di Rupo moet eens gevraagd worden wat hij van plan is met België. Niemand vraagt hem dat ooit, want er wordt van uitgegaan dat hij voorstander is van het status quo. Ik denk van niet. Volgens mij is de PS bezig met het uitkleden van de Belgische staat", en dat gebeurt via het voeren van een beleid dat zowel voor een zware sociale belasting als door toenemende fiscaliteit en gestrengheid in de naleving ervan, zal bereiken dat Vlaanderen als ondernemersnatie aan belang en invloed inboet, en er een wallonisering van België ontstaat. 

Mark Grammens in Journaal, 4 oktober 2012