Hoe dichter bij een GSM-mast, hoe minder straling

Van iemand die naast je in de trein met een gsm belt krijg je veel meer straling dan van een gsm-toren op 100 meter afstand. Ga maar na, de energie die je ontvangt van een stralingsbron is omgekeerd evenredig met het kwadraat van je afstand tot die bron. Die gsm van je treinbuurman (op 1 meter van jou vandaan) moet sterk genoeg stralen om die toren 100 meter verder te bereiken. Die toren stuurt even sterke straling terug, maar daar zit je 100 meter van af. Kortom, je krijgt 10.000 maal zoveel straling van je treinbuurmans gsm als van die toren.

Het is zelfs nog sterker. Gsm's passen hun stralingssterkte aan aan de afstand tot de mast. Als jouw trein dus langs zo'n toren rijdt dan neemt de stralingsintensiteit van de in gebruik zijnde gsm's in die trein dus sterk af, i.e., minder electrosmog in de trein.

Laten we eens wat gaan rekenen (...). Stel [een huisvrouw] woont op een kilometer afstand van een gsm-zendmast. Ontvangen stralingsintensiteit is omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand tot de stralingsbron. Als dat vrouwtje met een gsm belt dan is de stralingsbron pakweg 10 cm van haar hersenen vandaan. Dat is dus een factor 10.000 in de afstand. Ze krijgt tijdens een gsm-gesprekje dan dus 100.000.000 (honderd miljoen) maal zoveel straling van haar eigen gsm-metje als dat ze van die mast krijgt. Stel dat die vrouw maar één minuutje per dag belt (één minuut = pakweg één duizendste deel van de dag) en dat die gsm-mast continu 1000 gesprekjes uitzendt. Dan nog krijgt dat vrouwtje 100 maal zoveel straling tijdens dat ene eigen gsm-kout-minuutje dan dat ze in de loop van de gehele dag van die mast krijgt.

Als ze nu dichterbij die gsm mast gaat wonen, dan zendt dat gsm-metje tijdens dat ene minuutje minder vermogen uit. Het huisvrouwtje ontvangt dan dus minder straling. Kortom, hoe dichter je bij die mast woont, hoe minder gsm-straling je ontvangt!

Het gevaar van je zo te fixeren op die gsm-masten is dat je de andere kant op kijkt als er werkelijk iets aan de hand is. Er zijn hele concrete, aantoonbare correlaties tussen luchtvervuiling en asthma bij kinderen. Maar ja, die luchtvervuiling is veelal onzichtbaar. Zendmasten, daarentegen, staan heel prominent landschapjes te domineren. En sinds we iets van radioactiviteit weten slaat de halve bevolking "tilt" bij het begrip "straling". (...)

In tegenstelling tot de situatie bij zichtbaar of ultraviolet licht hebben de fotonen van gsm-straling niet voldoende energie om chemische verbindingen te kunnen maken of breken. Bij extreem laagfrequente straling (de 50 Hz van het lichtnet) krijg je dat het electrische voltage zich focust op het celmembraan. Daar kun je als modellenmakend biofysicus iets mee beginnen. Maar bij microgolven is de frequentie daarvoor te hoog. Microgolven doen niets met biomoleculen in oplossing of in het celmembraan. Ze laten watermoleculen sneller bewegen en warmen daardoor de boel op. Maar van een tiende graad Celcius word je niet ziek.

Martin Bier (assistant professor moleculaire biologie aan East Carolina University) in nieuwsgroep nl.politiek, 23 april 2007