Partijkaart

Is zeer herkenbaar: toen ik nog lid was van de VLD, was ik ook extra kritisch voor die partij, om dat lidmaatschap voor mezelf te kunnen blijven verantwoorden.

Sommige politiek geïnteresseerde studenten hebben al een partijkaart als ze afstuderen, maar dat is een kleine groep. Bij de jobzoekers nemen sommigen een kaart (de juiste!) als een benoeming of een bevordering in de lucht hangt. Deze laatsten behoren dan niet bepaald tot de overtuigden en slagen erin, als het zo uitkomt, van partij te veranderen. Echte partijtrouw is dus m.i. een zeldzaamheid. Een politieke kleur die in het begin van de carrière een voordeel kon betekenen, sleur je mee en kan een nadeel worden. Her en der uit zich dat in een superkritische houding t.o.v. de 'eigen' partij. In de VUB zal lidmaatschap van een loge wel een rol spelen, maar bij de eerste benoeming zal ook de partijkaart niet onbelangrijk zijn. Thevissen zou best eens iets schrijven over deze en andere taboes.

De éne heeft een oorlogsverleden, de andere een naziverleden en ik zit met een verleden als VLD-jugend. Iets waar ik niet fier op ben. Maar ik was jong en naïef. Vergeef me.

Luc: waarom wilde je eigenlijk bij een partij? Omwille van het groepsgevoel van gelijkgestemden? een manier om "samen" iets te doen aan de maatschappij? networking?
ik stel de vraag omdat ikzelf nooit de minste drang heb gehad me bij een partij (of een andere vereniging zoals de Rotary club) aan te sluiten.

De deadline nadert, 23 maart.

Dag waarop Leterme moet overnemen. En hopla, het spelletje begint. Bij de MR zoeken ze naar paarsgroen, alwaar Verhofstadt lekker verder kan aanblijven met Paars III.

Al meteen na 10 juni heb ik paarsgroen voorspeld. En ongeloofelijk maar waar, deze federale coalitie zit er nog steeds in.

10 juni wordt normaal gezien een belangrijke datum in de geschiedenis. Dat is de dag waarop de onafhankelijkheid van Vlaanderen van start ging.

Niet te vergeten dat die VLD daar ook nog steeds zit te bricoleren als 3de (!) partij van Vlaanderen op federaal vlak.

@joe: Waarom ik mij bij een politieke partij heb aangesloten?

Begin jaren '90 was ik via mijn toenmalige werkgever (jou welbekend) in contact gekomen met bepaalde wantoestanden bij overheidsdiensten, waar ik met eigen oren en ogen getuige van was. Ongeveer in dezelfde periode lanceerde Guy Verhofstadt de VLD en zijn oproep voor een open, integere en rechtlijnige politiek. Ik vond dat ik niet aan de zijlijn kon blijven staan en dat dit de gelegenheid was om mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid op te nemen om te streven naar een slankere en minder spilzieke overheid.

Na lid te zijn geworden van de VLD werd ik al vrij snel voorzitter van de plaatselijke afdeling. De reële politieke impact en invloed van zo'n functie is echter nihil, behalve op het lokale vlak, dat echter weinig met politiek en ideologie te maken heeft. Als je bovendien niet bereid bent om enkele partijbonzen uit de streek naar de mond te praten of hen regelmatig te laten blijken hoe fantastisch ze wel zijn (cfr. de recente uitspraak van Margriet Hermans, http://lvb.net/item/5952 , waarbij ik opmerk dat dit mijns inziens eerder voor het provinciale of arrondissementele niveau geldt dan voor het nationale niveau), dan bots je op een muur. Zelfs een niet-verkiezbare plaats op een kamer- of senaatslijst zat er voor mij niet in.

Als gewoon lid van een partij heb je echter wel impact, doordat je op partijcongressen amendementen kan indienen en kan stemmen. Daar zullen enkele cynici wel mee lachen, maar ik vind dit niet onbelangrijk en ik heb veel respect voor alle leden van partijen die dit ernstig opnemen.

Momenteel kan ik stellen dat mijn weblog meer politieke impact heeft dan mijn lidmaatschap van een partij ooit heeft gehad. Toch blijft een weblog "roepen vanaf de zijlijn", en is actieve partijwerking iets wat de democratie broodnodig heeft. Mij zul je dus niet zoals de heer A.Rouet in #59826 cynisch horen doen over mensen die uit betrokkenheid voor hun partij er kritiek op uiten. Ik kan je zeggen dat er in polieke partijen naast berekend opportunisme ook veel idealisme aanwezig is. Respect daarvoor is aangewezen.

@ luc
Iemand als jij, met overvolle rugzak ( intellect, metier, gedrevenheid en tal van andere capaciteiten), zal ik nooit vergelijken met Margriet Hermans, RDK en andere 'reizigers zonder bagage' die in de hierboven beschreven periode de Verhofstadt-express namen. Toen er voor de vele opportunisten onder hen in die trein slechts een plaats in tweede klasse voorhanden bleek, haakten ze al vlug af. Het geduld van de gewone partijmilitant was velen onder hen vreemd, voor een aantal kwam daar nog bij dat, ondanks hun media-geilheid, de kiezer hen helemaal niet moest. Tja...

Waar het tussen jou en de plaatselijke afdeling(-en) is scheef gelopen heb ik maar uit vierde hand, toch kan de amateurpsycholoog in mij, na jouw bovenstaande duiding, wel één en ander plaatsen.
Dat je in Gent-St.Pieters bent afgestapt blijf ik een gemiste kans vinden. Ook voor de VLD.

Had Luc meegedaan aan Temptation Island, ze zouden hem wellicht (maar eerst na een markstudie door een bevriend bureau) verkiesbaar gemaakt hebben.