Europa, het Nieuwe Oostblok en het Atlantisme
Voor het ogenblik kunnen de Europese socialistische elites de burgers nog een mate van individuele vrijheid (zonder verantwoordelijkheid) toestaan. Binnen afzienbare tijd wordt dit onhoudbaar en moet de keuze gemaakt worden tussen meer privatiseren ( vrijheid en verantwoordelijkheid) of radicaal collectiviseren ( noch vrijheid, noch verantwoordelijkheid). De socialistische elites zullen ongetwijfeld trachten het laatste erdoor te drukken. Indien dit lukt zal het binnenlands politiek systeem in Europa meer en meer op het Chinese gaan gelijken hetgeen een alliantie met het Oosten dan ook bevordert. En stoorzender in de groei van een dergelijk nieuw ‘Oostblok’ kunnen evenwel de vroegere communistische landen, zoals Polen, Tsjechïe, Hongarije en de Baltische staten zijn. Reeds nu werden deze staten, omwille van hun pro-Atlantisch standpunt zwaar beledigd door mr. ‘L’Europe c’est moi’ Chirac. Aangezien de herinnering aan het oude Oostblok daar nog levendig is zullen zij niet bereid zij zomaar in het nieuwe Oostblok van de continentaal-neutralen te stappen. Door economische omsingeling, door politiek-correcte intimidatie (‘ U bent lakeien van het imperialistische Amerika!’) of door eventuele militaire invasie (het Duitse en Russische leger hebben ongetwijfeld nog zeer goede wegenkaarten van de omgeving van Praag en Boedapest) kunnen zij gedwongen worden in het nieuwe Oostblok te stappen.
Of het nieuwe Oostblok rond de as Parijs-Berlijn-Moskou-Peking er komt is uiteraard niet zeker, maar het is een ontwikkeling die zeker tot de waarschijnlijkheden behoort. Men kan er niet onderuit vast te stellen dat de intellectuele elites, die sinds de jaren vijftig een geduldig mollenwerk tegen het Atlantisme hebben opgebouwd een finale triomf beleven en nu in de ministerkabinetten en regeringen het hoge woord voeren.
Voor klassieke liberalen is dit perspectief van een nieuw Oostblok met Frankrijk en Duitsland als spil, twee landen met een autoritair-etatistische traditie, uiteraard een nachtmerrie. Stel dat zij zich realiseert, dan zijn emigratie of ‘samizdat’ de enige opties. Dat een dergelijke alliantie ten allen prijze moet bestreden worden staat buiten kijf. (...)
Prof. Boudewijn Bouckaert op novacivitas.org [PDF], Liberales.be en libertarian.nl, mei 2003.
(...) Continentaal Europa evolueert steeds verder naar een socialistische economie waarin de staat het grootste deel van het nationaal product opslorpt en herverdeelt. De private sector wordt er geduld als een grote melkkoe, die moet uitgemolken worden tot op de rand van het houdbare. Voor de rest worden de private ondernemers door de socialistisch-bureaucratische elites ( uit alle partijen) gediaboliseerd als uitbuiters, milieucriminelen, belastingsontduikers, enz.
Voor het ogenblik kunnen de Europese socialistische elites de burgers nog een mate van individuele vrijheid (zonder verantwoordelijkheid) toestaan. Binnen afzienbare tijd wordt dit onhoudbaar en moet de keuze gemaakt worden tussen meer privatiseren ( vrijheid en verantwoordelijkheid) of radicaal collectiviseren ( noch vrijheid, noch verantwoordelijkheid). De socialistische elites zullen ongetwijfeld trachten het laatste erdoor te drukken. Indien dit lukt zal het binnenlands politiek systeem in Europa meer en meer op het Chinese gaan gelijken hetgeen een alliantie met het Oosten dan ook bevordert. En stoorzender in de groei van een dergelijk nieuw ‘Oostblok’ kunnen evenwel de vroegere communistische landen, zoals Polen, Tsjechïe, Hongarije en de Baltische staten zijn. Reeds nu werden deze staten, omwille van hun pro-Atlantisch standpunt zwaar beledigd door mr. ‘L’Europe c’est moi’ Chirac. Aangezien de herinnering aan het oude Oostblok daar nog levendig is zullen zij niet bereid zij zomaar in het nieuwe Oostblok van de continentaal-neutralen te stappen. Door economische omsingeling, door politiek-correcte intimidatie (‘ U bent lakeien van het imperialistische Amerika!’) of door eventuele militaire invasie (het Duitse en Russische leger hebben ongetwijfeld nog zeer goede wegenkaarten van de omgeving van Praag en Boedapest) kunnen zij gedwongen worden in het nieuwe Oostblok te stappen.
Of het nieuwe Oostblok rond de as Parijs-Berlijn-Moskou-Peking er komt is uiteraard niet zeker, maar het is een ontwikkeling die zeker tot de waarschijnlijkheden behoort. Men kan er niet onderuit vast te stellen dat de intellectuele elites, die sinds de jaren vijftig een geduldig mollenwerk tegen het Atlantisme hebben opgebouwd een finale triomf beleven en nu in de ministerkabinetten en regeringen het hoge woord voeren.
Voor klassieke liberalen is dit perspectief van een nieuw Oostblok met Frankrijk en Duitsland als spil, twee landen met een autoritair-etatistische traditie, uiteraard een nachtmerrie. Stel dat zij zich realiseert, dan zijn emigratie of ‘samizdat’ de enige opties. Dat een dergelijke alliantie ten allen prijze moet bestreden worden staat buiten kijf. (...)
Prof. Boudewijn Bouckaert op novacivitas.org [PDF], Liberales.be en libertarian.nl, mei 2003.
Reacties
traveller
woensdag, 13 augustus, 2008 - 16:00Zeer goed artikel.
Gelukkig hebben we de oude oost-blok landen anders was het al veel verder gekomen.
Benny Marcelo
woensdag, 13 augustus, 2008 - 16:36Buitenlandse politiek volg ik niet zo, maar hier in België weet ik zeker dat het liberalisme de nek is omgedraaid door de liberalen. Die hebben na het verschijnen van de burgermanifesten van Verhofstadt niks anders gedaan dan belastingsverhogingen, hogere boetes ingevoerd, opiniedelicten ingevoerd en vooral onder één hoedje gespeeld met de sossen. Liberalisme in België heeft niks met vrijheid of ondernemen te maken.
OutlawMike
woensdag, 13 augustus, 2008 - 22:14Welaan dan Mr. Bouckaert, waarom dan zo kappen op het VB een paar maanden geleden?
Maar ik was wel blij verrast dat ie toch niet te beroerd was om aan het colloquium Mei 68 georganiseerd door VB in "De Schelp" deel te nemen.
Pieter_Cleppe
donderdag, 14 augustus, 2008 - 01:00Een schitterend inzicht, dat ook doet denken aan de beschouwingen van George Orwell in 1984, waar 3 machtsblokken tegenover elkaar staan: Oceanië, Eurazië en Oost-Azië.
http://strangemaps.files.wo...
Dat China en Rusland zelfs onder de communistische dictatuur geen bondgenootschap konden aanhouden, is wel een indicatie contra.
Het zou kunnen, natuurlijk, maar staan de "empires" niet eerder onder druk? De federale overheid in de V.S. heeft zichzelf in het bankroet gereden. In China is er in 25 jaar een middenklasse gegroeid die de vol-socialistische gruweldaden van het regime onder Mao nooit meer zou toelaten. Idem dito voor Rusland, hoewel het daar eerder grondstofparasieten zijn zoals in het Midden-Oosten die het regime misschien wel aanvuren. Misschien komt er in de komende twintig jaar wel een doorbraak in energietechnologie die de Russische en Arabische elites in snel tempo wegveegt? Mike Tyson was ook steenrijk ooit.
Wat de Europese Unie betreft, ziet de situatie er als volgt uit: http://de.youtube.com/watch...
Of met betrekking tot de Georgische oorlog: http://openeuropeblog.blogs...
Spartacus
donderdag, 14 augustus, 2008 - 09:30Sorry, maar voor mij is dit holle retoriek zonder argumenten : waar is het cijfermateriaal dat de mate van overheidsbeslag op het BNP in kaart brengt ? Hoe vergelijken Frankrijk en Duitsland met Nieuw-Europa (Oost-Europa) ?
Waarom juist kunnen de socialistische elites hun burgers nu nog wél een zekere individuele vrijheid toestaan en waarom binnenkort níet meer ?
traveller
donderdag, 14 augustus, 2008 - 10:46@ Spartacus
Het is natuurlijk niet verboden van tijd tot tijd een economisch artikel te lezen.
In Frankrijk, België en Duitsland werken we tot in september voor de staat, dan pas beginnen we voor ons zelf te werken. Dit houdt dan nog weinig rekening met indirecte belastingen zoals belastingen op benzine enz. enz.. Daar is alleen het globaal cijfer van bekend, moeilijk transfereerbaar naar het individu tussen algemeen publiek transport en individuele betalingen.
De oost-blok landen nhebben veel lagere belastingen en zijn ook niet zo fanatiek in het innen ervan, ze hebben geen leger ambtenaren die ook geld kosten om hun burgers te kl....
Spartacus
donderdag, 14 augustus, 2008 - 14:17@ Traveller
Dat weet ik ook al wel maar ik zou graag wat meer kwalitatieve analyses zien, zo kan er in Oost-Europa minder belasting geheven worden maar is een ondernemer misschien meer kwijt aan steekpenningen voor corrupte ambtenaren dan bij ons waardoor de totale last om een bepaalde eenheid te produceren weer dichter bij elkaar komt...
Ook beantwoordt dit mijn vraag niet waarom de huidige mate aan individuele vrijheid wel kan en morgen niet meer onder het huidige bewind...
pepperjack
donderdag, 14 augustus, 2008 - 15:23Spartacus, je vragen hangen wat het antwoord betreft logisch samen.
Over het economische spreek ik me voorzichtig uit. Er is echter een dynamiek van tegengesteld belang ontstaan tussen de groepen die zich geënt hebben op vermogensherverdeling (sociale bouw en huurmaatschappijen, vakbonden, sociale werkers, in mindere mate mutualiteiten en gezondheidszorg) en het algemeen belang. Om zichzelf draaiende te houden, willen de genoemde groepen hun actieradius steeds uitbreiden (NB: wegens succes in oorspronkelijk opzet, maar verslaafd geraakt aan eigen belang), ook daar waar dat maatschappelijk niet (meer) nodig is (bv sociale koopwoningen voor hoogopgeleiden die dan -joepie- 5 jaar vroeger kunnen kopen, maar waarbij wel een pak overhead verspild wordt + de reguliere markt gestoorder wordt + er kans voor betere aanwending van datzelfde overheidsgeld gemist wordt, in een gegeven van enorme overheidstekorten), en o.m. hebben ze jarenlang, bewust, de import van armoede voorgestaan (met bijhorende maatschappelijke problemen). Tegelijkertijd vechten bv vakbonden om monopoliebehoud, geen rechtspersoonlijkheid, enz.
De brug naar politiek:
Om dit economisch systeem te behouden, ook al dient het absoluut niet het algemeen belang omdat het compleet verouderd is, zijn ze heel nauw verweven met de politiek, waar bepaald wordt hoe er wordt geïnd en herverdeeld, deels via duidelijke, open en legale weg, maar vooral via personele weg, en niet in het minst door bestuursfucties, postjes en zitpenningen, steun bij campagnes edm.
Van politiek naar beperking van vrijheid:
Die bestuurselite regeert dus niet op bais van het algemeen belang, op niet-transparantie, op niet-democratische wijze. Ze staat in een ongezonde spreidstand tov wat haar eigenlijk doel en functie zou moeten zijn. Dat is in zekere mate tolereerbaar, ik veronderstel niet dat iemand een perfecte wereld als realistisch alternatief eist.
Maar de bevolking raakt steeds verder ontwikkelt, zodat één en ander moeilijk te masekeren valt. Het spagaat, versta het (m.i. terchte) ongenoegen van bevolking tov politieke bestuurslaag, groeit met de dag. Dit uit zich niet alleen in verkiezingen en opiniëring, maar ook bv in de collectieve claim van gedupeerde reizigers tegen de staking vorig jaar van enekel brandweerlui op de vlieghaven van Zaventem, in het bekomen van dwangbevelen tegen stakingspiquetten, enz.: de strijd wordt overal scherper, harder, intenster.
Mind, er zijn wel aanzetten dat de politiek deels meegaat in streven naar verbetering (bv het verminderen of objectiveren van politieke benoemingen, mede dankzij het VB, dat, àls het ooit aan de macht zou deelnemen, recht zou hebben gehad op een hele grote inhaalbeweging in benoemingen), maar eveneens is de politieke elite behoudsgezind, en grijpen ze dus meer en meer terug naar de wet als benkottingsmiddel, en pakken ze de symptomen aan ipv de oorzaken. Een symptoon is bv het uiten van een mening die het politiek systeem niet zint, de bestrijding is het verbieden van die mening, eerst gericht (bv racisme in de enge betekenis), en uiteindelijk zo vaag ("haat zaaien") dat willekeur een zucht verwijderd is. In België mag je daar nog eens een communautaire breuklijn bovenop tellen.
Het tegengesteld belang van onze maatschappij tov dat van zij die beroepsmatig geënt zijn geraakt op deze manier van overheid, is een dynamiek die maakt dat de strijd verergert, en dat het morgen erger kan zijn dan vandaag, net zoals het vandaag erger is dan een tiental jaar geleden.
Er is een race bezig, 'bevolking vs politiek'. Het zal ervan afhangen wie eerst aankomt. En, ik herhaal, want ik weiger verzuurd genoemd te worden, ik heb niet gezegd dat de politici persé tegen objectiever, neutraler, beter en deugdelijker staatsorganisatie zijn. De politieke elite is daarenboven nog altijd geen compleet gesloten systeem, dus een burger kàn nog altijd politiek 'veroveren'.
De incentives voor een politicus echter, in ons systeem van particratie, zijn echter niet meteen pro algemeen belang. En macht is op zich al een verleidelijk ding; grote politici zijn m.i. diegenen die zeer zuinig omgaan met hun macht, want dàt vergt wilskracht.
Ik weet niet Spartacus of het allemaal wat verstaanbaar is, maar dit beeld, deze dynamiek, zie ik heel duidelijk, als observator in maatschappij én politiek. Een oplossing, een 'ventiel' zou kunnen zijn om directer de wil van het volk toe te passen, en om het (bestaande) 'zuinigheidsbeginsel' wat meer in eer te houden. Maar beiden gaan in tegen het directe belang van de beroepspoliticus.
simpelen dave
maandag, 18 augustus, 2008 - 15:38Mooie retoriek, radicaal collectiviserende socialistische elites. Gebruikte ik ook nog in mijn puberteit. Doe is effe niet zo demagogisch man, je komt al sterk genoeg over als een zwaar intellectueel beladen persoon. Die wulpse connotaties van je zijn misschien goed om het stof achter je denken te verbergen.
Het zijn allemaal mensen hoor, die een gelijk respect verdienen qua oordeel en moreel standpunt. Of dacht je nu echt dat er een soort van bureautrol huishield in de Berlaymont?