Europa, het Nieuwe Oostblok en het Atlantisme

Buitenlandse politiek volg ik niet zo, maar hier in België weet ik zeker dat het liberalisme de nek is omgedraaid door de liberalen. Die hebben na het verschijnen van de burgermanifesten van Verhofstadt niks anders gedaan dan belastingsverhogingen, hogere boetes ingevoerd, opiniedelicten ingevoerd en vooral onder één hoedje gespeeld met de sossen. Liberalisme in België heeft niks met vrijheid of ondernemen te maken.

Een schitterend inzicht, dat ook doet denken aan de beschouwingen van George Orwell in 1984, waar 3 machtsblokken tegenover elkaar staan: Oceanië, Eurazië en Oost-Azië.

http://strangemaps.files.wo...

Dat China en Rusland zelfs onder de communistische dictatuur geen bondgenootschap konden aanhouden, is wel een indicatie contra.

Het zou kunnen, natuurlijk, maar staan de "empires" niet eerder onder druk? De federale overheid in de V.S. heeft zichzelf in het bankroet gereden. In China is er in 25 jaar een middenklasse gegroeid die de vol-socialistische gruweldaden van het regime onder Mao nooit meer zou toelaten. Idem dito voor Rusland, hoewel het daar eerder grondstofparasieten zijn zoals in het Midden-Oosten die het regime misschien wel aanvuren. Misschien komt er in de komende twintig jaar wel een doorbraak in energietechnologie die de Russische en Arabische elites in snel tempo wegveegt? Mike Tyson was ook steenrijk ooit.

Wat de Europese Unie betreft, ziet de situatie er als volgt uit: http://de.youtube.com/watch...

Of met betrekking tot de Georgische oorlog: http://openeuropeblog.blogs...

@ Spartacus

Het is natuurlijk niet verboden van tijd tot tijd een economisch artikel te lezen.
In Frankrijk, België en Duitsland werken we tot in september voor de staat, dan pas beginnen we voor ons zelf te werken. Dit houdt dan nog weinig rekening met indirecte belastingen zoals belastingen op benzine enz. enz.. Daar is alleen het globaal cijfer van bekend, moeilijk transfereerbaar naar het individu tussen algemeen publiek transport en individuele betalingen.
De oost-blok landen nhebben veel lagere belastingen en zijn ook niet zo fanatiek in het innen ervan, ze hebben geen leger ambtenaren die ook geld kosten om hun burgers te kl....

Spartacus, je vragen hangen wat het antwoord betreft logisch samen.

Over het economische spreek ik me voorzichtig uit. Er is echter een dynamiek van tegengesteld belang ontstaan tussen de groepen die zich geënt hebben op vermogensherverdeling (sociale bouw en huurmaatschappijen, vakbonden, sociale werkers, in mindere mate mutualiteiten en gezondheidszorg) en het algemeen belang. Om zichzelf draaiende te houden, willen de genoemde groepen hun actieradius steeds uitbreiden (NB: wegens succes in oorspronkelijk opzet, maar verslaafd geraakt aan eigen belang), ook daar waar dat maatschappelijk niet (meer) nodig is (bv sociale koopwoningen voor hoogopgeleiden die dan -joepie- 5 jaar vroeger kunnen kopen, maar waarbij wel een pak overhead verspild wordt + de reguliere markt gestoorder wordt + er kans voor betere aanwending van datzelfde overheidsgeld gemist wordt, in een gegeven van enorme overheidstekorten), en o.m. hebben ze jarenlang, bewust, de import van armoede voorgestaan (met bijhorende maatschappelijke problemen). Tegelijkertijd vechten bv vakbonden om monopoliebehoud, geen rechtspersoonlijkheid, enz.

De brug naar politiek:
Om dit economisch systeem te behouden, ook al dient het absoluut niet het algemeen belang omdat het compleet verouderd is, zijn ze heel nauw verweven met de politiek, waar bepaald wordt hoe er wordt geïnd en herverdeeld, deels via duidelijke, open en legale weg, maar vooral via personele weg, en niet in het minst door bestuursfucties, postjes en zitpenningen, steun bij campagnes edm.

Van politiek naar beperking van vrijheid:
Die bestuurselite regeert dus niet op bais van het algemeen belang, op niet-transparantie, op niet-democratische wijze. Ze staat in een ongezonde spreidstand tov wat haar eigenlijk doel en functie zou moeten zijn. Dat is in zekere mate tolereerbaar, ik veronderstel niet dat iemand een perfecte wereld als realistisch alternatief eist.
Maar de bevolking raakt steeds verder ontwikkelt, zodat één en ander moeilijk te masekeren valt. Het spagaat, versta het (m.i. terchte) ongenoegen van bevolking tov politieke bestuurslaag, groeit met de dag. Dit uit zich niet alleen in verkiezingen en opiniëring, maar ook bv in de collectieve claim van gedupeerde reizigers tegen de staking vorig jaar van enekel brandweerlui op de vlieghaven van Zaventem, in het bekomen van dwangbevelen tegen stakingspiquetten, enz.: de strijd wordt overal scherper, harder, intenster.
Mind, er zijn wel aanzetten dat de politiek deels meegaat in streven naar verbetering (bv het verminderen of objectiveren van politieke benoemingen, mede dankzij het VB, dat, àls het ooit aan de macht zou deelnemen, recht zou hebben gehad op een hele grote inhaalbeweging in benoemingen), maar eveneens is de politieke elite behoudsgezind, en grijpen ze dus meer en meer terug naar de wet als benkottingsmiddel, en pakken ze de symptomen aan ipv de oorzaken. Een symptoon is bv het uiten van een mening die het politiek systeem niet zint, de bestrijding is het verbieden van die mening, eerst gericht (bv racisme in de enge betekenis), en uiteindelijk zo vaag ("haat zaaien") dat willekeur een zucht verwijderd is. In België mag je daar nog eens een communautaire breuklijn bovenop tellen.

Het tegengesteld belang van onze maatschappij tov dat van zij die beroepsmatig geënt zijn geraakt op deze manier van overheid, is een dynamiek die maakt dat de strijd verergert, en dat het morgen erger kan zijn dan vandaag, net zoals het vandaag erger is dan een tiental jaar geleden.

Er is een race bezig, 'bevolking vs politiek'. Het zal ervan afhangen wie eerst aankomt. En, ik herhaal, want ik weiger verzuurd genoemd te worden, ik heb niet gezegd dat de politici persé tegen objectiever, neutraler, beter en deugdelijker staatsorganisatie zijn. De politieke elite is daarenboven nog altijd geen compleet gesloten systeem, dus een burger kàn nog altijd politiek 'veroveren'.
De incentives voor een politicus echter, in ons systeem van particratie, zijn echter niet meteen pro algemeen belang. En macht is op zich al een verleidelijk ding; grote politici zijn m.i. diegenen die zeer zuinig omgaan met hun macht, want dàt vergt wilskracht.

Ik weet niet Spartacus of het allemaal wat verstaanbaar is, maar dit beeld, deze dynamiek, zie ik heel duidelijk, als observator in maatschappij én politiek. Een oplossing, een 'ventiel' zou kunnen zijn om directer de wil van het volk toe te passen, en om het (bestaande) 'zuinigheidsbeginsel' wat meer in eer te houden. Maar beiden gaan in tegen het directe belang van de beroepspoliticus.