Reaganomics waren niet Keynesiaans

Geachte Heer Bostyn,

Met veel aandacht las ik uw opiniebijdrage in DE STANDAARD van vandaag, getiteld : "Reagan is dood". U schrijft : "Ik ben er nog steeds van overtuigd dat Reagan's zogenaamde 'economische successen' het gevolg waren van de keynesiaanse effecten van zijn ontspoorde begrotingsbeleid: ongeremde militaire uitgaven en dalende overheidsinkomsten door forse belastingverminderingen voor de rijkeren leiden tot deficit spending...". Die stellingen komen voor het grootste deel overeen met wat de mainstream-economen over Reagan destijds verkondigden en ook de meeste media brachten dit verhaal. Er waren wel enkele uitzonderingen, zoals "The Wall Street Journal" en "Business Week" die vanaf de jaren '80 en tot ver in de jaren '90 een ander verhaal brachten en dit zeer goed onderbouwden met cijfers en feiten.

Ikzelf heb destijds een uitgebreide studie geschreven over "Reaganomics", maar heb ze spijtig genoeg niet meer opgeslagen op mijn computer. Toch heb ik nog enkele gegevens ondermeer te vinden in een eindwerk dat mijn zoon destijds schreef over dit onderwerp. Mag ik zo vrij zijn dit in bijlage [PDF] te voegen. Hier kan men voornamelijk van bladzijde 17 t/m 28 gedetailleerde gegevens vinden over het zogenaamde ontspoorde begrotingsbeleid en over de zogenaamde dalende overheidsinkomsten. Die gegevens geven wel een gans ander beeld, dan datgene wat u schetst. In bijlage ook een grafiek over de uitstaande overheidsschuld tijdens de Reagan periode.



Het beleid van Reagan was helemaal geen Keynesiaans beleid, maar een aanbod-economisch beleid. Dit is net het omgekeerde van het Keynesiaans vraagbeleid. Het grote economisch succes was te danken aan de sterke belastingverlagingen. De aanvankelijke stijging van het begrotingstekort (in 1981 en 1982) was helemaal niet te wijten aan die belastingverlagingen, maar aan de zogenaamde "Volcker-recessie". U weet zeker dat Volcker in het begin van de jaren '80 een uiterst streng monetair beleid (haast geen aangroei van de geldhoeveelheid) heeft gevoerd met enorm hoge intrestvoeten als gevolgd. Hij deed dit om de uit de hand gelopen inflatie te bestrijden (kaskrediet méér dan 20 %). Dit beleid heeft de recessie van de beginjaren van Reagan veroorzaakt. En het is als gevolg van die recessie dat de belastingontvangsten terugliepen. Het is altijd een grote vergissing geweest van de mainstream-economen en van de media, om die stijging van het begrotingstekort de twee eerste jaren van het Reagan-bewind toe te schrijven aan de belastingverlagingen.

Belastingverlagingen tenslotte werden (en worden nog steeds) door de Keynesianen beschouwd als vraagstimulerend. In heel wat literatuur over de aanbodeconomie is aangetoond, dat aanzienlijke belastingverlagingen (indien ze op de juiste manier worden toegepast) integendeel een sterk aanbodstimulerend effect hebben. Gegevens hierover kan u vinden in het hierbijgevoegde [PDF] werkje van mijn zoon.

Ik wil u vooraf ten zeerste danken voor de aandacht, die u aan mijn reactie zal willen besteden en verblijf inmiddels,

met zeer beleefde groeten,

Willy De Wit, medewerker bij de onafhankelijke economische denktank "Workforall", in een brief aan de decaan van de Universiteit Antwerpen Management School (UAMS)