Waarom ik geen geld geef aan 11.11.11

Ik vrees dat de problemen in ontwikkelingslanden vooral te maken hebben met corrupte politici en ambtenarij en gebrekkige rechtspraak. Niet meteen iets waarover onze politici hun vingertje zouden kunnen opsteken. Micro-kredieten vind ik overigens een goed initiatief, al weet ik niet hoeveel daarvan in Brussel blijft kleven.

De politieke keuzes van 11.11.11 zijn: tegen het kapitalisme, tegen vrijhandel, tegen privatisering.

Ik ben voor al die zaken, ja.

Geen enkel land is ooit van de status van ontwikkelingsland opgeklommen tot de status van industrieland dankzij meer vakbonden of meer verstaatsing. Wél door meer kapitalistische investeringen, meer vrijhandel, meer privatisering.

Leer een man en waterput graven.. en val er zelf in!

@ chez
Zuid-Korea

"In 1958 stonden Ghana en Zuid-Korea op hetzelfde niveau. Nu verdient een Zuid-Koreaan gemiddeld tien keer meer dan een Ghanees. Zuid-Korea werd een handelsnatie, Ghana bleef een ontwikkelingsland." ( Derk Jan Eppink in Knack van 29 juni 2005, http://lvb.net/item/1428 )

Elke slogan van 11.11.11 ademt een linkse, marktvijandige ideologie uit.

@ Luc: "De politieke keuzes van 11.11.11 zijn: tegen het kapitalisme, tegen vrijhandel, tegen privatisering."

En: tegen Israël.

"Ik ben voor al die zaken, ja."

En: ik ben voor Israël, ja.

Ik ben voor vrijhandel en democratie...

Qu'en déplaise LDW.

@ Chez

U mist het centrale punt in de discussie hierboven, en dat is de brede introductie van marktwerking en het breken van de politieke machtsconcentratie van de lokale oligarchie (wat eigenlijk neerkomt op 'marktwerking' en consumentensoevereiniteit op politiek vlak).

Het plakken van eender welk etiket, ook het etiket "ontwikkelingsland", is altijd enigzins arbitrair. Zijn Portugal en Malta ontwikkelingslanden? Zuid Korea is nochtans rijker dan zij. Of neem een ander EU-lid, Polen. Is dat een onwikkelingsland? De per capita inkomens van Zuid Korea en Taiwan liggen vandaag een heel stuk boven die van Polen en Hongarije.

Het niveau van het per capita inkomen is een belangrijke indicator, maar ik denk dat de trend, en de 'speed' van de trend, nog meer zegt (vooral bij afwezigheid van enige belangrijke grondstoffen, wat het geval is bij ZK en Taiwan). Een vertienvoudiging van het per capita inkomen, onder die condities, op minder dan 2 generaties is een formidabele prestatie.

Het andere centrale punt hierboven was dat "11.11.11 ademt een linkse, marktvijandige ideologie uit". En dat zal wel waar zijn, ook al volg ik 11.11.11 niet meer. Het is immers doorgaans hetzelfde bij 'wereldverbeteraars' elders in de wereld.

Tenslotte, uw verwijzing naar "twee landen met een communistische broer", begrijp ik niet. Dat 'broederschap' in beide gevallen legt een enorme zware last op die landen in termen van een noodzakelijk zwaar aandeel van defensie in de overheidsuitgaven. Noch Zuid Korea, noch Taiwan, zijn voorbeelden van landen "overladen met hulp en preferentiele contracten". Integendeel. Het is wel zo dat de USA een groot deel van militaire hulp verleend heeft aan die twee landen, maar dat is geen hulp die op zich de groei van het per capita inkomen verbeterd. Het betekent gewoon dat die landen zich nu een defensie kunnen veroorloven die ze anders zich niet zouden kunnen permiteren. Bijvoorbeeld, wanneer de USA een aantal gevechtsvliegtuigen levert aan Taiwan, onder 'speciale' (goedkopere) voorwaarden, dan doet dat niets om de BNP-groei van dat land te versterken. Tenzij u de veronderstelling zou maken dat Taiwan zichzelf hetzelfde niveau van defensie zou hebben aangemeten in geval de USA-hulp er niet zou geweest zijn. Dit laatste lijkt me zeer onwaarschijnlijk te zijn (maar niet volkomen onrealistisch). We kunnen ten hoogste zeggen dat de Amerikaanse militaire hulp in die twee landen de snelle BNP groei heeft helpen mogelijk maken door de 'externe' condities te verbeteren (i.e. door de last van verdediging te verminderen), maar die BNP-groei zelf die hebben ZK en Taiwan niettemin volkomen zelf moeten genereren van binnenuit. Het was trouwens niet anders in West-Europa in de 1940's, 50's en 60's, waar NATO (in de vorm van Amerikaanse militaire hulp) de last van defensie heeft verlicht (Stalin moest buitengehouden worden) en dus interne economische groei heeft helpen mogelijk maken. Maar het is natuurlijk niet-pc om dat vandaag nog te blijven herhalen. Er zijn nog vandaag een zeer beperkt aantal NATO landen die, tesamen met de VS, een groter aandeel van hun BNP blijven besteden aan defensie - in vergelijking met het gemiddelde van alle NATO landen - en die dat ook effectief gebruiken om wereldhandel te beveiligen en 'slechterikken' te bezweren. Dat betekent dat de rest van de NATO (gelijk den Belgique) 'free riders' zijn. Maar, dat is waarschijnlijk nog minder pc van dat te zeggen. Enfin, het punt is dat defensie uitgaven in de Nationale Rekeningen (bijna volkomen) als consumptieve uitgaven worden geregistreerd, niet als investeringen. En dat is, economisch bekeken, ook logisch. Want die uitgaven scheppen geen economisch 'kapitaal' waarop verdere economische groei kan berusten. Zij komen neer op het 'kopen' van veiligheid nu, maar die 'veiligheid' wordt onmiddelijk geconsumeerd, juist gelijk een brood onmiddelijk geconsumeerd wordt. Als u vandaag een brood koopt, of 'veiligheid' koopt, dan doet dat OP ZICH niets om uw inkomen te verhogen in de volgende periode. Kortom, het is sparen en investeren dat BNP-groei mogelijk maakt, niet consumptieve uitgaven. Ik weet, in DE Standaard en DE Morgen, zeggen ze bijna alle dagen het tegenovergestelde (vooral in deze tijd van recessie en overheid-'stimuleringen'). Ze zitten verkeerd, die talloze journalisten, en niet alleen op dit vlak.

De economische groei in Taiwan, Zuid-Korea en Japan werd teweeggebracht met gigantische hulp van de staat, een privé/publiek partnership en strenge controle van de staat. De "East Asian developmental states" zijn een toonbeeld van kapitalisme, maar zeker niet van vrije markt.

@chez: Het is eveneens begrijpelijk dat verdedigers van de vrije markt niet meteen hoog oplopen met de socialistische/communistische recepten die niet alleen nog nooit een land uit de armoede hebben getild, maar die er bovendien in geslaagd zijn een aantal welvarende landen straatarm te maken.

@ Loed, Chez

We moeten proberen van boven het sloganesk denken te geraken van 11.11.11 en van de media. "Kapitalisme" en "vrije markt" staan niet in tegenstelling met mekaar. Daarenboven, kapitalisme is een term die van alles en nog wat kan betekenen.

Natuurlijk speelt de overheid een rol in economische groei. Die rol bestaat erin vooral van een juridisch kader te scheppen en een economisch beleid te voeren dat economische groei bevorderd. Dat betekent concreet meer 'rechtszekerheid' voor ondernemers, introductie van marktcompetitie, en incentieven om te werken en te investeren.

Economische groei kan niet zo maar uit de lucht komen gevallen door "gigantische hulp van de staat". Dat is een misconceptie. Als dat het recept zou zijn, dan zou toch elke overheid dat doen, en dan zou er geen arm land in de wereld bestaan! Wanneer de overheid "gigantische hulp" zou verlenen aan bepaalde bedrijven en/of individuen, vanwaar komt die 'hulp'? Wat men aan de ene geeft moet van de andere worden weggenomen. Men kan geen 'middelen' (productiefactoren) uit de lucht toveren. Overheidshulp schept op zich geen economische groei, maar enkel een verandering in de COMPOSITIE van output en van uitgaven, met ook gevolgen voor inkomensdistributie tussen groepen.

In het geval van de East Asian tigers is de groei explosie gekomen omdat men rechtszekerheid heeft verbeterd (dat vereiste doorbreking van politieke machtsmonopolies), en omdat men marktcompetitie heeft geintroduceerd, en niet alleen interne competitie maar vooral externe competitie (zeer belangrijk voor kleine landen). De overheid heeft ook haar eigen publieke investeringen in 'strategische' sectoren gemaakt, en heeft er voor gezorgd dat de eigen grote private industriegroepen voor de wereldmarkt zijn gaan produceren en niet voor permanent-beschermde binnenlandse markten. Het is die export-orientatie of marktcompetitie (versus import-substitutie model) dat de productiviteitsverhoging verklaart en dus ook het groeiende per capita inkomen.

Op het einde van WO2 lag het per capita inkomen in Oost-Azie min of meer op het niveau van Afrika, en ver beneden dat in Zuid-Amerika. Oost-Azie (en ook West-Europa) heeft daarna in grote mate voor toenemende competitie en vrijemarktwerking gekozen, terwijl Zuid-Amerika grotendeels de weg koos van protectie (import substitutie) en overheidspampering. De resultaten kan men vandaag in de economische statistieken zo direct zien. Er zijn natuurlijk individuele verschillen (denk aan Chili bijvoorbeeld) en gradaties onder die vele landen, maar de 'big picture' zou duidelijk moeten zijn. En het is ook mogelijk dat de 'picture' misschien terug aan het veranderen is, en dat zal men achteraf beter kunnen zien binnen 20 of 30 jaar.

http://www.jeannedevos.org

Wat zouden jullie willen, 11.11.11. met een dictator als Jos Gysels aan het hoofd.

Jeanne Devos, ik vind op haar site op het eerste zicht geen politieke opinies, geen staatssteun, geen link met 11.11.11

Voorzichtig concludeer ik dat mensen als zij het levende bewijs zijn dat echte bekommernis om onze medemens geen staatssteun behoeft, noch politiek engagement.

@koen: Meer nog, heel veel gemeentebesturen steunen officieel 11.11.11. Geen enkele partij in gemeentebestuur of schepencollege durft blijkbaar vragen stellen bij zo'n initiatief, waarschijnlijk uit angst om voor "asociaal" te worden uitgescholden.

O interessant. Als links eindelijk de vrije markt ontdekt heeft, maar om geen gezichtsverlies te leiden een onderscheid wil maken tussen "kapitalisme" en "vrije markt", dan gun ik hun dat snoepje hoor. Ik wil het begrip kapitalisme best als té beschimpelijk wegparkeren als dat betekent dat we voluit, samen met links, voor de vrije markt gaan.
We noemen "kapitaal" dan in het vervolg " monetaire hulpbron" of beter nog "transactiemiddelen" of zo, vervangen "kapitalisme" door "transactionisme" en verhuizen "kapitaal" en zijn samenstellingen naar het scheldwoordenboek. Mij goed.

@ be.bart

U zit vast, gelijk Loed en Chez, in sloganesk denken, en in een archaische tegenstelling tussen werkgevers en werknemers.

1) Natuurlijk gaat de 'vrijheid' van de markt steeds een kwestie van gradatie zijn. Maar dat betekent niet dat de "vrije markt" niet zou bestaan. Het betekent wel dat in sommige landen de markten veel vrijer (in termen van vrije toegang tot de markt aan beide kanten van de markt, aanbodszijde en vraagzijde) zijn dan in andere landen. En dat maakt een OBSERVEERBAAR verschil uit in termen van resultaten van hoger levensniveau of inkomensniveau.

2) De armoede van arme landen toeschrijven aan subsidies in rijke landen is economische nonsens. Vanuit het standpunt van een land (niet van een bedrijf) is handel een '2-way street', men kan enkel importeren als men ofwel (a) ook kan exporteren, ofwel (b) als anderen bereid zijn van leningen of geschenken te verschaffen. Bij afwezigheid van (b) gaat de wisselkoers import en export min of meer ekwilibreren over de tijd. Geschenken zijn natuurlijk 'gratis' (gelijk olie in de grond), en leningen zullen enkel 'tijdelijk' zijn, tenzij ze naar investeringen gaan die toekomstige exporten mogelijk maken om voor de importen te kunnen 'betalen'. Wanneer bepaalde landen hun exporten 'subsidiseren' dan verlenen zij eigenlijk gratische hulp aan al de importeurs van die exporten, vermits ze die producten beneden 'kost' leveren. Het probleem met uw denken is dat u redeneert vanuit het standpunt van een concurrerend bedrijf, niet vanuit het standpunt van een land (of macroeconomie). De bestaande subsidies in de wereld verklaren NIET waarom sommige landen rijk zijn en anderen arm. Het netto effect van die subsidies is wel dat het wereldinkomen lager is dan het anders zou zijn, omdat het effect van die subsidies is dat het productiepatroon van landen dan minder in overeenstemming zal zijn met hun respectievelijke comparatieve (niet noodzakelijk absolute) kostenverschillen. Het wordt hoog tijd dat men in alle middelbare scholen in den Belgique de economische 'theorie van comparatieve kosten' uiteen zet, want die legt uit dat toenemende 'efficientie' berust op groeiende specialisatie van productieprocessen. Uiteindelijk berust inkomensgroei (per hoofd in een economie) op twee dingen: (A) inspanning en (B) efficientie van die inspanning. Dit kan niet allemaal in een paragraafje uitgelegd worden.

3) Alle menselijke instellingen, inclusief vakbonden, kunnen zowel progressieve als reactionaire doelstellingen nastreven. En wat progresief en wat reactionair gaat zijn, gaat bepaald worden door de omstandigheden. In een land gelijk Belgie tegenwoordig zijn vakbonden raectionair geworden, terwijl ze vroeger dikwijls progressieve doelstellingen nastreefden. U moet proberen met 'de tijd' mee te gaan, niet gelijk een papegaai, maar wel in de zin van de mantra aan te passen aan de heersende omstandigheden van vandaag en niet die van gisteren blijven herhalen. Als we dit zouden toepassen op die subsidies, dan zou ik zeggen dat vakbonden er best zouden aan doen van tegen EU subsidies te zijn, NIET omdat die iets met de armoede van arme landen zouden te maken heben, maar wel omdat zij het per capita inkomen in den Belgique lager houden dan het anders zou zijn.

4) Akkoord dat een gezonde samenleving nood heeft aan allerlei middenveldorganisaties. Dat betekent helemaal niet dat al die organisaties een positieve rol zouden vervullen in de maatschappij. Verre van. Zoals steeds onder mensen, gaan er 'goede' en 'slechte' dingen gebeuren, evenals slimme en domme dingen. Een goed voorbeeld van een dom ding is: PERMANENTE overheidssubsidies aan een bedrijf en/of groep.

Interessant voorbeeld van The global market en de invloed (positief én negatief) op de derde wereld:

<a href="http://www.nytimes.com/2009...">Is There Such a Thing as Agro-Imperialism?</a>

Bron: NY Times

@ be.bart & marcfrans

Ik zit voor het ogenblik in Afrika en houd me bezig met landbouwgronden en heropleven van de plaatselijke landbouw.

Ik heb dat artikel gelezen en heb de stijl erkend: more of the same.
De enige boeren in Afrika die iets bereikten waren de "Boeren" van Zuid Afrika en Zimbabwe, samen met alle koloniale boeren uit de koloniale tijden.
Vandaag zijn ALLE koloniale plantages die werden overgenomen door lokale boeren naar de verdommenis.
In Zuid Afrika is geen enkele zwarte boer die land kreeg van een blanke er in geslaagd dat land te bewerken met succes.
Ik ken persoonlijk 3 "Boeren" uit Zuid Afrika waar de zwarte boeren zijn komen smeken hun land te reintegreren in de blanke boerderij en hen een maandelijks loon te betalen als compensatie. Die blanke boeren deden dat.
Een geval was een mango boomgaard die jaren werk had gevraagd tot het productief werd. De boomgaard met 27.000 mango bomen was na 3 jaar zwart beleid herleid tot 3 bomen. Hier was geen repareren meer aan.
In Zambia was de lokale productie van voedsel, 5 jaar terug, maar goed voor 6 % van de consumptie.
De president nodigde de Zuid-Afrikaanse boeren organisatie uit om te proberen er iets aan te doen.
26 blanke boeren begonnen er aan en na 3 jaar exporteerde Zambia voedsel. Niemand van de internationale wereldorganisaties had iets kunnen doen niettegenstaande tientallen bezoeken en studies van honderden "specialisten" die miljoenen hadden gekost.
Ik kan hier boeken over schrijven maar lees mijn artikel over hoe je zombies kunt veranderen in "thinking partners" en je hebt de handleiding.
http://lvb.net/item/6811

poen, want groen is poen, en macht, etc.

http://de.wikipedia.org/wik...
http://fr.wikipedia.org/wik...

Ik, de rare linkse (dixit Outlaw Mike), geef ook geen geld aan ontwikkelingshulp. Ik ken namelijk heel veel Europeanen die er hun brood mee verdienen en geen enkele niet-Europeaan.

En het is niet eens dat ik het die Europeanen misgun. Het zijn vooral hun verhalen, over bureaucratie, machtsmisbruik, het zichzelf in stand houden.

Daarom geef ik ook heel weinig aan noodhulp, hoewel ik dat politiek veel verdedigbaarder vind dan ontwikkelingshulp.

Ik geef dikwijls zomaar, aan mensen die ik ken, die het niet nodig hebben. Het is soms gewoon fijn vrijgevig te zijn. En je krijgt al eens iets terug ...

@Johan: het is inderdaad soms gewoon fijn vrijgevig te zijn. Maar je zult het wel met me eens zijn dat het niet fijn is vrijgevig te moeten zijn.

@ Johan Vandepopuliere:

Ik geef persoonlijk aan een protestantse ontwikkelingshelper: zo krijg je op doorgaans lange termijn altijd iets terug... de aarde wordt nog eens gezegend, weet je.
Ik zie ook dat het project dat ik steun enorm vooruit gaat: scholen, tandartspraktijk, kerk, hulpbehoevenden die anderen helpen vanuit hun christelijke overtuiging, handel is niet 'vies', er ontstaat zelfs een uitgebreide locale economie en na 15 à 20 jaar zal alle hulp overbodig zijn; dan kopen ze daar wat ze nodig hebben. Halleluia.

Nadeel: je wordt door Europese welzijnswerkers voor achterlijk conservatief uitgescholden.

Overigens: mijn vriend-ontwikkelingshelper krijgt bij mijn gift steeds de opmerking dat hij er ook eens mee op restaurant mag gaan, als hij wil. Ook hij moet al eens ontspannen. Toch krijg ik telkens een gedetailleerd verslag over wat er met mijn centen is gebeurd.

Zuid-Korea, Taiwan een demokratie? dat is om te lachen zeker?
en het kan best zijn dat in Zuid-Korea het gemiddelde inkomen behoorlijk is. maar kent u die van de statisticus die verzoop in water van "gemiddeld" een meter diep?
Wat 11.11.11 wil is dat mensen behoorlijk betaald worden voor hun werk, wat wil zeggen dat ze er op een menswaardige manier van kunnen leven. en dat blijkt in de vrije markt niet mogelijk. want inderdaad is het uitsluitend dankzij de vakbonden dat u en ik dat kunnen: anders zaten we nog altijd op 14 jaar in de mijnen of de fabriek - tenzij uw vader eigenaar was van die fabriek natuurlijk.
Dat in Zuid-Afrika nog geen enkele zwarte erin geslaagd is het land "met succes" te bewerken, heeft er misschien ook mee te maken dat hij geen beroep meer kan doen op zwaar onderbetaalde "kaffers" zoals zijn blanke voorgangers?

Een parodie op de huidige economie:

Nomaden:

Als nomaden de fabrieken achterna in caravans, in de VS is dit heel gewoon.
De gewone burger moet flexibel zijn, globalisme noemt dit uiteraard.
Kijk of uw caravan binnenin er even goed uitziet als de luxejacht van de eigenaar van de fabriek, dan is het klasse verschil klein.
Sociale innovatie is dit, postmodern en vooral flexibel!

Geld is niet belangrijk:

Aan de caravan naast de fabriek heb je weinig onderhoud, minder energieverbruik enz.
Dus je kan zeer goedkoop en flexibel werken.
Je bent een goedkope arbeidskracht en je kan vijf bij-jobs nemen of gratis werken om de economie te bevorderen.
Geld is niet belangrijk, tegen lage lonen werken of gratis werken dit is zeer belangrijk voor een nomade-economie.

Sociale zekerheid is dom:

Sociale zekerheid is dom, de goede wil van de eigenaar van de fabriek is ruim voldoende.
Hoe goedkoper je werkt hoe meer goede wil van de fabriekseigenaar, geen probleem.
Enkel de goede wil van de elite dekt de gezondheidszorg van de massa.
Dit is geen lijfeigenschap maar puur neoliberalisme, veel geraffineerder.
Het nomade leven, daar is de mensheid mee begonnen en daar zullen we mee eindigen!

Wezenlijke verandering:

Het neoliberaaltje (Europees commissaris van handel De Gucht) wil de Europese economie vrij maken en meer globalisering.
De Chinezen zijn verheugd, ze kunnen in Europa hun producten aan dumping prijzen op de markt gooien zodat elk Belgisch bedrijf moet sluiten wegens te hoge lonen en sociale wetgeving.
De Chinezen werken aan vijf Euro per maand, daar moeten wij toch gemakkelijk kunnen tegen concurreren, vooral als we leren werken aan drie Euro per maand loon, zo eenvoudig is dit.
We moeten deze drie Euro loon omtoveren zodat we wel voor 2500 Euro per maand kunnen consumeren.
Dit is de beste levenswijze voor Europa en de kortste weg naar de ondergang, korte pijn, misschien niet slecht, een impuls voor wezenlijke verandering!
Het belastingsgeld moet de staat vooral in buitenlandse multinationals en banken pompen om zo de aandeelhouders zoet te houden, deze zijn tenslotte de eigenaars van de bedrijven en banken.
Dit is echte economische kennis en de beste levenswijze voor de totale wereldbevolking.

Objectiviteit:

Verschoning betreffende de objectiviteit, het zou kunnen dat de Chinezen inmiddels aan 5,5 Euro per maand werken, excuses daarvoor.