Belgium, the soft society

Goed idee voor een politiek correcte versie van het evangelie: Jezus Christus werd gepest (door Romeinse kapitalistische imperialisten en door zionistische conservatieven), maar zowel de vertrouwenspersoon als de preventieadviseur waren afwezig omdat ze naar een sensibiliseringsdag over gendergelijkheid waren gestuurd.  De subsidies voor Amnesty International waren door de asociale besparingsmaatregelen van de rechts-populistische regering ingetrokken, waardoor niet kon verhinderd worden dat de man aan zijn verwondingen overleed.  De geruchten als zou een medisch urgentieteam er drie dagen later alsnog in geslaagd zijn de vitale levensfuncties van de man te herstellen, konden tot op heden niet worden bevestigd.

'gebird', Leo? Wasda?

Vwala.

Hier kan je alvast het eerste type of de eerste generatie (nog niet type star trek) stelen met je ogen om wat bij te leren.  

Bart Vanhauwaert, ik zal leren koken de dag dat mijn vrouw leert de weerstand van een boiler te vervangen. Wat me volledig ontgaat is waarom die ganse gelijkschakeling der seksen neerkomt op éénrichtingsverkeer en iedereen dat maar normaal schijnt te vinden.

Mannen moeten tegenwoordig allemaal en masse achter de kookpot, tien dagen vaderschapsverlof kunnen nemen, dag- en nachtcreme gebruiken, hun emoties kunnen tonen, yogalessen volgen enz enz enz enz. We hadden afgelopen zaterdagavond mijn beste maat en zijn vriendin uitgenodigd voor een etentje, excuseer, ETEN, bij ons thuis (inbreng Outlaw: niks nada nougaballen), en die vriendin zegt toch wel niet tegen mij 'dat ik mijn vrouwelijke kenmerken moet exploreren' zeker. Dank je lekker antwoord ik, ik exploreer liever de vrouwelijke kenmerken van mijn vrouw.

Resultaat: onze maatschappij is inmiddels inderdaad zo 'soft' geworden dat het zoeken naar mannelijk personeel met kloten aan hun lijf en die weten aan welke kant een tournevis best vastgepakt wordt een drama wordt. Heb zelf dit jaar bij gebrek aan een Vlaamse XY'er in staat tot het bovenstaande een Pool moeten aanwerven. En terwijl mijn vijfjarig zoontje, pardon vijfjarige zoon, op school tegenwoordig blijkbaar leert hoe hij knuffels moet geven (echt waar!), leert zijn maghrebijnse leeftijdsgenoot uit Molenbeek inmiddels hoe hij een schaap de keel moet oversnijden zonder te moeten overgeven. Jongens toch jongens toch.

Rick, zo is het ongeveer. Overigens is de relatie van mijn beste maat en zijn vriendin een heel merkwaardige, in die zin dat hij net als ik een rechtse zak is en zij ongeveer zo rood en groen als je je maar kan indenken. Wat betreft die luierik (volgens Joe) van een Outlaw, die klopt werkweken van tussen de 75 en 80 uur en, heu, ik vrees dat ik daarmee mijn vrouwtje, pardon vrouw, wel klop.

Ik begeef me ook op glas ijs met het volgende, maar ik ga het toch zeggen als was het alleen maar om de schaarse feministes die deze blog frequenteren in de gordijnen te jagen. In de ganse discussie over aantal door mannen en vrouwen gepresteerde werkuren wordt er m.i. op schandalige wijze voorbijgegaan aan het feit dat het ene uur het andere niet is.

Een uur achter de strijkplank, hoe lovenswaardig en noodzakelijk ook, stelt niet dezelfde eisen aan lichaam en geest als een uur als bouwvakker op de steigers van een gebouw in aanbouw.

Een uur op de dispatching - en ik merk dat dat bijna allemaal vrouwen zijn - is veel minder slopend dan een uur zweten en zwoegen van de door de dispatcher uitgezonden technicus (noot: altijd een man) om een technisch mankement te vinden en op te lossen - binnen een strak tijdskader alstublieft.

Een uur als chirurg die een gevaarlijke operatie moet verrichten is een ander paar mouwen (en met een veel grotere verantwoordelijkheid) dan een uur als assisterend verpleegster. Tot spijt van wie het benijdt zijn er nog altijd meer mannelijke chirurgen dan vrouwelijke, en meer vrouwelijke verplegers dan mannelijke.

Er zijn natuurlijk tot op zekere hoogte over de voorbije decennia 'inroads' gemaakt in de typisch mannelijke beroepswereld door vrouwen met haar op hun tanden. En ik kan dat alleen maar toejuichen. Desondanks is er een REDEN dat mannen gemiddeld minder oud worden dan vrouwen. Ik zou graag zien dat dat erkend wordt door de usual suspects, maar ik vrees dat wachten daarop zoiets wordt als wachten op Godot.

Ben ik een mysogynistische triestigaard? Mogelijks. Op mijn slechtste momenten zelfs waarschijnlijk. Desalniettemin mag het bovenstaande ook eens gezegd worden, ook al is het in deze context off-topic.